Jij hebt geen kind, dus…
Ik zie het best vaak op dit forum en deze week was een topper. Niet alleen mocht je soms niet meepraten van een enkeling als je geen kinderen hebt. Soms “mocht” je ook niet meepraten als je geen kinderen in de juiste leeftijdsgroep hebt.
Ik vind het echt bizar om mensen zo te diskwalificeren. Er wordt hier over veel gesproken waar mensen geen eerste hands ervaring mee hebben, maar als het over kinderen gaat, gelden er kennelijk soms andere regels.
tegelijkertijd vraag ik me af of mensen wel beseffen welke impact zo’n diskwalificatie kan hebben. Wat nou als je echt heel graag kinderen had willen hebben, maar het gewoon fysiek niet is gelukt. Wat dan? Er steeds maar op gewezen worden dat jouw inzicht niet telt is pijnlijk.
En ook… juist als dingen moeilijk worden, kunnen buitenstaanders niet soms een fris perspectief bieden? Ze schrijven je de wet niet voor, ze bieden iets, waar je mee kan doen en laten wat je wil.
Ik vind het vreemd dat het “je hebt niet eens kinderen” zo’n valide argument lijkt. En ergens vind ik het ook kwetsend om mensen zo aan de kant te zetten. We mogen over alles een mening hebben, ook al zijn we niet betrokken, maar niet over kinderen. Terwijl ik genoeg medeouders ten strijde zie trekken over “hoe het heurt”.
/einde essay, moest me van het hart.
Ik heb me er zelf weleens schuldig aan gemaakt, mensen toeblaffen niet meer mee te praten in een gesprek, omdat ze geen kinderen hadden. Maar dan wel nadat ze meerdere keren blij hadden gegeven totaal geen realistisch beeld hadden van de besproken problemen en ook niet wilden leren van wat er geschreven werd. Vorig jaar in de discussie over leerlingenvervoer bijvoorbeeld. Iemanddie naar bleef herhalen dat ouders hun kind zelf moesten brengen en toen meerderen uitlegden dat dat meestal geen optie is, omdat je meer moet op een dag nam ze niks aan maar bleef maar doorgaan dat wij het niet goed deden. Dat heb ik toen gezegd dat haar berichten niet helpend waren en dat ze beter kon stoppen.
Ik sta best open voor ideeën van kinderlozen ten aanzien van problemen met kinderen opvoeden maar als het geen gesprek met hoor en wederhoor meer is dan kap ik het af.
Ik denk dat mee speelt dat het vaak aan je hart gaat als het om/over je kinderen gaat en er geen onderwerp is waar je zo veel commentaar of 'tips' over krijgt als opvoeding/kinderen. En sommige dingen slaan echt gewoon helemaal nergens op en mensen zonder kinderen kunnen heel naïef zijn over hoe het leven met kinderen en opvoeden er uit ziet. Die denken dat hun kind geen suiker eet tot ze 6 zijn, altijd eten wat de pot schaft, hun bord leeg eten, nooit een woede uitbarsting zullen hebben en als ze het al krijgen leren ze gelijk bij de eerste keer dat dat geen zin heeft ed. Niet iedereen zonder kinderen hoor, maar je hebt ze er tussen zitten.
En na 6 keer uitleggen waarom iets niet werkt ben je er soms gewoon klaar mee en komt er iets uit als 'wacht maar tot jou kind leeftijd x is' of 'jij hebt geen eens kinderen dus je weet er niks van af'.
Nu doe ik het volgens mij niet hier op het forum, maar ook ik heb het wel eens gedacht. Ik ga hier niet uitleggen wat er allemaal hier 'mis' is en waar mensen goed bedoelde tips over geven maar het werkt niet. En soms kan dat echt vervelend worden, ze hebben geen kind, of een oud kind en zijn vergeten hoe het was op leeftijd x of hebben geen pittig kind gehad met rugzakje. Ik heb echt niks gehad aan tips van mensen over het steeds 5 minuten laten huilen van hun kind bij slaaptraining, mijn kind huilde dan door en moest spugen, en bleef uren overstuur ook als ik getroost had tussendoor. Ik ging er dus gelijk heen of nam kind bij me. En kennelijk is het volgens die mensen nu mijn schuld dat kind slecht slaapt, moeilijk in slaap valt en onrustig slaapt als kind slaapt. En van sommige was het dat hun het hadden gedaan en van andere was het iets dat ze gehoord hadden in hun omgeving en zelf geen ervaring in hadden. 'Waarom laat je je kind niet steeds 5 minuutjes huilen, dat deed mijn zus en nu slapen haar kinderen gewoon door'. En als ik dan uitlegde dat dat niet werkte moest ik het gewoon langer vol houden. Ik heb me nergens zo over hoeven verantwoorden als over mijn opvoeding...
Auwereel schreef op 28-05-2023 om 08:31:
[..]
Inmiddels is de typefout uit de titel, er ontbrak een t
Bedankt! Dacht even dat het weer iets uit forum-land was wat ik had gemist.
Zeer grappig verhaal trouwens Toetie-Tover!!
Wat AppleTree zegt, veel mensen zonder kinderen trekken een nogal grote broek aan over het opvoeden van kinderen. Dat mag, maar als je doordrijft word je daar wel op gewezen.
Ik heb dat ook gezien inderdaad. Ik vond het ook nogal ergerlijk. Sowieso het is een forum. Er wordt ergens over gediscussieerd. Met sommige reacties en meningen kun je wel wat en met andere niet. Dat betekent niet dat die andere reacties er dan niet mogen zijn. Dan krijg je een hele enge wereld.
Van mij mochten zowel mensen met of zonder kinderen praten over de opvoeding en tips geven. Waar ik alleen een hekel aan had was als het op belerende, harde, doordringende, betweterige, ongenuanceerde, compassieloze, veroordelende, de grote deskundige ect, manier gebeurden.
Een echt goed gesprek waarbij je elkaar in je waarde laat en begrip hebt voor elkaar kon en kan ik wel waarderen. Want dit geldt natuurlijk voor veel meer onderwerpen.
Ik heb het nu vooral over het echte leven op een forum moet je nu eenmaal leven met met de mening van totaal anders denkende maar dat vind ik juist interessant.
In real life heb ik het afgeleerd om over opvoeden te praten, alleen hier op het forum zeg ik weleens wat. Ik ben te vaak bij de eerste beste suggestie afgekapt omdat ik geen moeder ben.
Waar ik me ook vreselijk aan kan ergeren is dat sommige mensen meteen aannemen dat je niet zo dol bent op kinderen als je ze zelf niet hebt. Of, als je de reacties onder een artikel met verdrietig nieuws over een kind leest, moeders die denken dat dat nieuws voor hun nog harder binnenkomt 'omdat ze zelf moeder zijn van een tweejarige dreumes'. Van die how-can-I-make-this-about-me reacties, hou ik niet van.
Mooie OP en helemaal mee eens.
Op welk topic jullie doelen weet ik niet, maar ik kan me wel voorstellen als mensen doorzagen over iets, dat zo'n opmerking er dan uit komt. Nu heb ik de indruk dat zoiets door sommigen nogal gauw en graag wordt geroepen, ook als er niet doorgezaagd wordt.
Zelf vind ik dit een behoorlijke onaardige en kwetsende opmerking. Die ik overigens nooit in het dagelijks leven heb gehoord, alleen maar op forums.
Vaak kunnen mensen die niet in de emotie zitten, best zinnige dingen roepen. Los van het feit of je nu wel of niet kinderen hebt. Als er een probleem is, zijn er heel veel invalshoeken. Het lijkt me alleen maar zinnig om zoveel mogelijk invalshoeken te horen. Of je er iets mee doet of kunt is een tweede.
Moxxie schreef op 28-05-2023 om 09:41:
In real life heb ik het afgeleerd om over opvoeden te praten, alleen hier op het forum zeg ik weleens wat. Ik ben te vaak bij de eerste beste suggestie afgekapt omdat ik geen moeder ben.
Waar ik me ook vreselijk aan kan ergeren is dat sommige mensen meteen aannemen dat je niet zo dol bent op kinderen als je ze zelf niet hebt. Of, als je de reacties onder een artikel met verdrietig nieuws over een kind leest, moeders die denken dat dat nieuws voor hun nog harder binnenkomt 'omdat ze zelf moeder zijn van een tweejarige dreumes'. Van die how-can-I-make-this-about-me reacties, hou ik niet van.
Dit. Letterlijk tegen mij gezegd. Vond het heel naar om te horen.
Ik zie hier niet iets heel unieks gebeuren eigenlijk. Persoonlijke ervaring geeft altijd een andere lading aan je woorden, ook in discussies over andere onderwerpen.
Als mannen het hebben over vrouwenrechten of seksuele (straat)intimidatie, vind ik ook dat ze hun mening voorzichtig moeten uiten wegens hun gebrek aan ervaring. Als witte mensen het hebben over discriminatie en racisme vind ik ook dat ze eerst en vooral moeten luisteren naar de mensen die het dagelijks tegenkomen wegens hun huidskleur. Als niet-autisten (en niet-psychologen) mij vertellen hoe ik met mijn autisme moet omgaan, rol ik ook met mijn ogen (en dat gebeurt vaak).
Natuurlijk zijn ouders geen onderdrukte minderheid. Hoewel er vaak weinig begrip is voor moeders met jonge kinderen die alle ballen in de lucht moeten houden, hebben kindvrije vrouwen zeker ook te maken hebben met de nodige discriminatie, en worden ze helaas nog steeds te vaak buitenspel gezet. Dat is waardeloos, en daar ben ik me terdege van bewust.
Toch is ook mijn ervaring dat veel mensen zonder kinderen nogal naief kunnen zijn over het ouderschap, en dat dat soms kan schuren in discussies. Ik was dat ook (ik ben immers pas tegen de 40 moeder geworden, dus heb ook heel lang aan de andere kant gestaan). Ja, we zijn allemaal kind geweest, maar ouder zijn is eigenlijk een compleet tegengestelde ervaring. Dat betekent niet dat kindvrijen niet mee mogen praten. Graag! De kinderen in de samenleving gaan ons allemaal aan, want we zijn nu eenmaal een samenleving waar ook kinderen deel uit van maken. Wel denk ik dat je als niet-ouder voorzichtig mag zijn hoe en in welke discussies je meepraat, en in welke discussies je gewoon meeleest of luistert.
(Dat geldt uiteraard niet alleen voor niet-ouders, maar ook bijvoorbeeld als ouders van een kind dat zich volgens het boekje ontwikkelt meepraten in een discussie over kinderen met zware gedragsproblematiek).
het betreffende topic heb ik niet gelezen. Wat mij betreft mag iedereen over alles meediscussieren.
Wat ik wel soms hebt is wel als ik posts lees van vrouwen die zwanger zijn van de eerste (of hoor van vriendinnen/kennissen) en allerlei uitgewerkte ideeën lees over opvoeding en vanalles dat ik inderdaad wel denk in mijn hoofd "wacht maar eens af of het zo uitpakt'. Bv bij een vriendin van mij die gewoon fulltime wilde blijven (thuis)werken want 'ach, die baby slaapt toch bijna de hele dag, dus dat kost geen extra tijd'.... dan zeg ik wel iets in de trant van 'mij zou dat niet gelukt zijn'.
Wat betreft foto's en verdrietige nieuwsberichten rondom kinderen; ik weet niet of het harder binnenkomt bij mij dan bij niet-moeders, maar bij mij persoonlijk komt zulk nieuws wel veel harder binnen nu t.o.v. toen ik nog geen moeder was.
Moxxie schreef op 28-05-2023 om 09:41:
In real life heb ik het afgeleerd om over opvoeden te praten, alleen hier op het forum zeg ik weleens wat. Ik ben te vaak bij de eerste beste suggestie afgekapt omdat ik geen moeder ben.
Waar ik me ook vreselijk aan kan ergeren is dat sommige mensen meteen aannemen dat je niet zo dol bent op kinderen als je ze zelf niet hebt. Of, als je de reacties onder een artikel met verdrietig nieuws over een kind leest, moeders die denken dat dat nieuws voor hun nog harder binnenkomt 'omdat ze zelf moeder zijn van een tweejarige dreumes'. Van die how-can-I-make-this-about-me reacties, hou ik niet van.
In het echte leven heb ik regelmatig leuke tips van kinderlozen gehad. De meeste last had ik van ouders van "perfecte kinderen" die zich altijd keurig gedroegen, alles volgens het boekje deden en nooit slecht sliepen.
Tuinfluiter schreef op 28-05-2023 om 10:00:
[..]
In het echte leven heb ik regelmatig leuke tips van kinderlozen gehad. De meeste last had ik van ouders van "perfecte kinderen" die zich altijd keurig gedroegen, alles volgens het boekje deden en nooit slecht sliepen.
Mijn kinderen sliepen altijd goed 😇. Tot de vierde kwam 🤪.
Je hoeft geen viool te kunnen spelen om te horen dat het vals is
🎻
SuzyQFive schreef op 28-05-2023 om 10:29:
[..]
Mijn kinderen sliepen altijd goed 😇. Tot de vierde kwam 🤪.
Bofkont, twee kinderen beide slechte slapers was jaloers op mijn schoonzus die slechte eters had maar die sliepen wel goed.