It is 20 years ago…
Dat de vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden. Weet jij nog waar je was? Hoe je je voelde?
Infobericht: Bericht deels aangepast ivm provoceren.
SilSil schreef op 10-09-2021 om 23:49:
Ik weet nog exact waar ik was en met wie. Omdat het me weer eens met de neus op er op drukte wat voor een zieke geest mijn vader is. Die stond te juichen bij de tv want "die Amerikanen kregen eindelijk eens op hun donder" Ik ben kotsend weggegaan en heel lang niet meer geweest. En met de recente gebeurtenissen op een ander vlak, had ik ook weg moeten blijven. Maar die fout maak ik niet nog een keer.
Wat erg. 
SilSil schreef op 10-09-2021 om 23:49:
Ik weet nog exact waar ik was en met wie. Omdat het me weer eens met de neus op er op drukte wat voor een zieke geest mijn vader is. Die stond te juichen bij de tv want "die Amerikanen kregen eindelijk eens op hun donder" Ik ben kotsend weggegaan en heel lang niet meer geweest. En met de recente gebeurtenissen op een ander vlak, had ik ook weg moeten blijven. Maar die fout maak ik niet nog een keer.
Wat heftig voor je. Kies inderdaad voor rust nu, je hebt geen mensen om je heen nodig die zó ver van je af staan. Zelfs niet als het om je eigen vader gaat. Vind het wel verdrietig voor je, je gunt iedereen een begripvolle, warme vader. Niet iemand met zo'n zieke gedachten
Lief Hobbelster en Het vrije woord.
Apiejapie, dat was nog niks. Heb het nog wel erger meegemaakt. Ik ben maar om één ding heel erg blij, dat ik er in geslaagd ben om mijn kinderen redelijk goed op te voeden. En dat ik ze heb gekregen voordat ik me echt realiseerde hoe idioot mijn jeugd is geweest en hoe beschadigd ik ben. Want als ik daarover had nagedacht voordat ik kinderen had, was ik er nooit aan begonnen. Veel te bang dat ik die waanzin zou doorgeven.
SilSil schreef op 10-09-2021 om 23:49:
Ik weet nog exact waar ik was en met wie. Omdat het me weer eens met de neus op er op drukte wat voor een zieke geest mijn vader is. Die stond te juichen bij de tv want "die Amerikanen kregen eindelijk eens op hun donder" Ik ben kotsend weggegaan en heel lang niet meer geweest. En met de recente gebeurtenissen op een ander vlak, had ik ook weg moeten blijven. Maar die fout maak ik niet nog een keer.
Ach, wat verdrietig. 
Heb je ooit wel een soort van onderbouwing gehad, waardoor je wist waar dat vandaan kwam?
SilSil schreef op 11-09-2021 om 00:08:
Lief Hobbelster en Het vrije woord.
Apiejapie, dat was nog niks. Heb het nog wel erger meegemaakt. Ik ben maar om één ding heel erg blij, dat ik er in geslaagd ben om mijn kinderen redelijk goed op te voeden. En dat ik ze heb gekregen voordat ik me echt realiseerde hoe idioot mijn jeugd is geweest en hoe beschadigd ik ben. Want als ik daarover had nagedacht voordat ik kinderen had, was ik er nooit aan begonnen. Veel te bang dat ik die waanzin zou doorgeven.
Van mij een virtuele ❤️❤️ knuffel.
Je mag trots zijn
Yolo schreef op 10-09-2021 om 23:51:
Hoe kun je zover gaan voor het geloof? Ik snap het werkelijk niet, het is gewoon eng.
Ik was diep geschokt door 9/11 en het enorme leed dat dat veroorzaakt heeft, en de impact nog steeds op de wereld.
Maar dat gezegd hebbende, het is een beetje te simplistisch om het alleen maar te verklaren uit “dat doen ze voor hun geloof”. Amerika heeft om allerlei redenen zich vérgaand bemoeid met allerlei landen. Ik doe even geen uitspraak over die redenen, dat kun je zien als oprecht idealisme (democratie en mensenrechten brengen) of ijskoud opportunisme (olie en wapenhandel) afhankelijk van jouw overtuiging over de buitenlandse politiek van de usa.
Maar of je dat nou gerechtvaardigd vond of niet, de usa hebben met bombardementen, economische sancties, wapenleveranties etc etc zich behoorlijk bemoeid met wat andere landen deden. De taliban zijn mede in het zadel geholpen door de cia die hen wilde versterken tegen Moskou bijvoorbeeld.
De terroristische aanval van 9/11 staat niet geheel los van die buitenlandpolitiek. Het is niet alleen maar zo simpel als “Allah zegt het dus vallen we New York aan”. Die onmenselijke woede die maakt dat mensen dat soort dingen doen, vindt niet alléén in religieus fanatisme zijn voedingsbodem. Er zit ook een factor in dat mensen het gerechtvaardigd vinden om te moorden, want hunnie hebben eerst dit of dat gedaan……
Voor de goede orde: ik zeg op geen enkele manier dat de aanslagen terecht waren, alleen dat het wat ingewikkelder is dan alleen maar “ze doen dit voor hungeloof”.
wij waren op vakantie in Frankrijk. Mooie dag op Mont st Michel gehad. In ons tentje geen radio of tv.
De volgende dag gingen we terug naar Nederland. Ergens in België de radio aangezet. Wij spreken geen Frans dus Franstalige radio is aan ons niet besteed.
Vreemde berichten dat er wereldwijd niet gevlogen wordt, bloed te kort. Raar!
We besluiten bij het eerste tank station na de nl grens een krant te kopen.
Daar zien we de foto's. Niet te geloven.
Mijn eerste gedacht is: hopelijk wordt dit geen 3e wereldoorlog.
Als we weer thuis zijn zetten we de tv aan, de beelden worden nog steeds herhaald en ondanks dat we weten wat er gebeurd is is het niet te bevatten wat we zien.
Ik heb het gevoel naar een slechte film te kijken.
En nog steeds vind ik het moeilijk te geloven dat dit echt gebeurd is terwijl ik weet dat het wel zo is.
De dag staat in mijn geheugen gegrift als een van de meest bange dagen van mijn leven. Mijn oma was namelijk op dat moment in New York, en we konden haar pas rond middernacht bereiken. Ze was niet in de buurt, gelukkig, maar ze heeft de torens zien vallen.
Ik was dus de eerste tijd vooral gericht op mezelf, en de angst van ons gezin. Het duurde even voor dat ik me realiseerde hoe groot de implicaties waren voor de hele wereld, wat een paradigma verschuiving er had plaatsgevonden.
Ik was thuis, had het bericht gezien van het eerste vliegtuig en zag live op tv de impact van het tweede vliegtuig.
Toen mijn vader gebeld opdat hij de tv zou opzetten omdat ik het gevoel had dat dit groots ging worden.
Weinig gevoelens hierbij, zelfs toen 's middags een voormalige secretaris van de NAVO zei dat dit een oorlogsverklaring was. Als dit een aanval moest voorstellen, dan was het redelijk lachwekkend.
Valdemar schreef op 11-09-2021 om 00:51:
Ik was thuis, had het bericht gezien van het eerste vliegtuig en zag live op tv de impact van het tweede vliegtuig.
Toen mijn vader gebeld opdat hij de tv zou opzetten omdat ik het gevoel had dat dit groots ging worden.
Weinig gevoelens hierbij, zelfs toen 's middags een voormalige secretaris van de NAVO zei dat dit een oorlogsverklaring was. Als dit een aanval moest voorstellen, dan was het redelijk lachwekkend.
Wat een nare reactie is dit.
Ik was op school, ik zat toen in groep 8
Valdemar schreef op 11-09-2021 om 00:51:
Ik was thuis, had het bericht gezien van het eerste vliegtuig en zag live op tv de impact van het tweede vliegtuig.
Toen mijn vader gebeld opdat hij de tv zou opzetten omdat ik het gevoel had dat dit groots ging worden.
Weinig gevoelens hierbij, zelfs toen 's middags een voormalige secretaris van de NAVO zei dat dit een oorlogsverklaring was. Als dit een aanval moest voorstellen, dan was het redelijk lachwekkend.
Hoe kan een ramp met zoveel slachtoffers 'lachwekkend' zijn ?
Ik was aan het werk en een collega vertelde het en ging daarna door naar de volgende kamer (jaja niks ‘kantoortuin’ en roken deden ze ook nog) om het nieuws verder te verspreiden. Ik was verbijsterd en vroeg aan een collega of hij nou een grapje maakte, ik vond het zó onwerkelijk. Zei ze nog “nee, ik denk niet dat Henk dáárover grapjes maakt...” ik wilde gewoon graag dat het niet waar was.
Ik zat in groep 8 en kwam thuis van school waar mijn moeder het op tv zat te kijken.
Ik was thuis met een jong kind. Mijn moeder belde dat ik de tv moest aanzetten. Dat was vlak na het eerste vliegtuig. Ik heb de torens live zien instorten en dat beeld vergeet ik nooit meer. Net als de gruwelijke beelden van mensen die uit de ramen hun dood tegemoet sprongen. Mijn man kende mensen die die er in de buurt werkten. Pas een week later hoorden we dat ze godzijdank ongedeerd waren.
De volgende dag bij het boodschappen doen werd ik uitgescholden. Daarna durfde ik maandenlang niet meer alleen naar buiten.