It is 20 years ago…
Dat de vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden. Weet jij nog waar je was? Hoe je je voelde?
Infobericht: Bericht deels aangepast ivm provoceren.
Ik was gewoon thuis toen het gebeurde. Toen de eerste toren door een vliegtuig geraakt werd, dacht ik nog aan een ongeluk, maar toen de tweede toren ook door een vliegtuig geraakt werd, was het voor mij wel duidelijk dat het een aanslag was.
Anders dan veel andere mensen, had ik er weinig emotie bij. Ik voel ook geen verbondenheid met dat land zoals veel andere mensen dat wel voelen. De aanslagen op Madrid Atocha op 11 maart 2004 raakten me op een of andere manier wel emotioneel.
Ik was 10 en we gingen naar de verjaardag van mijn tante, maar tijdens het schoenen aan trekken stond de tv nog aan. Ik zag een vliegtuig in een toren vliegen en dacht wat een raar moment voor een actiefilm, maar toen bleek het het nieuws te zijn. En dat er in Amerika per ongeluk een vliegtuig in een toren was gevlogen en dat er nu mensen uit die toren hingen te zwaaien en naar beneden probeerden te klimmen. Ik zag ook springende mensen en dacht nog “die gaan vast niet blij zijn als die beneden komen”, wist ik veel dat die in 1000 stukjes uit elkaar spatten beneden. Toen zag ik ook het 2e vliegtuig en toen werd het duidelijk dat het expres was, ik weet nog dat ik dacht maar waarom dan en door wie? Dat hele woord terrorisme was mij nog vreemd.
Ik was thuis en heb de televisie aangezet toen ik op de radio over de aanslag hoorde, en heb het tweede vliegtuig live de toren in zien gaan. Mijn hoofd begreep wel hoe ernstig het was maar mijn hart was er nog niet bij, dat duurt bij mij altijd even. Pas als er betrokkenen aan het woord komen begint het vorm te krijgen en begin ik mee te leven, best gek.
BeertjeColargol schreef op 11-09-2021 om 23:58:
Ik was gewoon thuis toen het gebeurde. Toen de eerste toren door een vliegtuig geraakt werd, dacht ik nog aan een ongeluk, maar toen de tweede toren ook door een vliegtuig geraakt werd, was het voor mij wel duidelijk dat het een aanslag was.
Anders dan veel andere mensen, had ik er weinig emotie bij. Ik voel ook geen verbondenheid met dat land zoals veel andere mensen dat wel voelen. De aanslagen op Madrid Atocha op 11 maart 2004 raakten me op een of andere manier wel emotioneel.
Ik heb dat ook een beetje. Natuurlijk vind ik het verschrikkelijk voor alle slachtoffers maar echte doorvoelde emoties heb ik er ook niet bij. Een beetje alsof ik naar een film zit te kijken.
Waar ik wel echt om kon huilen zijn de recente beelden uit Afghanistan. Die mensen die babietjes oven hun hoofden doorgaven aan vreemden om ze maar in een vliegtuig te krijgen, wèg van die hel. Toen stonden de tranen in mijn ogen.
Het is ook haast te afschuwelijk om te kunnen bevatten, denk ik. Ik was net begonnen in een nieuwe baan en een collega kwam vragen of ik naar de tv kwam kijken. Ik heb alleen maar de rest van de dag met open mond naar de beelden kunnen kijken. Telkens opnieuw. Het ene ondenkbare na het andere gebeurde. Ik kon niet bevatten dat een groep mensen zo in en in slecht kunnen zijn dat ze zoiets bedenken en uitvoeren. En dat kan ik nog steeds niet bevatten eigenlijk.
Rockstar schreef op 12-09-2021 om 00:05:
Ik was 10 en we gingen naar de verjaardag van mijn tante, maar tijdens het schoenen aan trekken stond de tv nog aan. Ik zag een vliegtuig in een toren vliegen en dacht wat een raar moment voor een actiefilm, maar toen bleek het het nieuws te zijn. En dat er in Amerika per ongeluk een vliegtuig in een toren was gevlogen en dat er nu mensen uit die toren hingen te zwaaien en naar beneden probeerden te klimmen. Ik zag ook springende mensen en dacht nog “die gaan vast niet blij zijn als die beneden komen”, wist ik veel dat die in 1000 stukjes uit elkaar spatten beneden. Toen zag ik ook het 2e vliegtuig en toen werd het duidelijk dat het expres was, ik weet nog dat ik dacht maar waarom dan en door wie? Dat hele woord terrorisme was mij nog vreemd.
dat had ik ook een beetje het drong niet echt tot me door, springende mensen heb ik niet gezien, wel op nieuws dat de passagiers wanhopig probeerde om hun naasten te bereiken en dat sommige de voicemail inspraken omdat niemand thuis was krijg helemaal kippenvel als ik er aan denk.
kom je thuis en staat er zo'n bericht op je voicemail 
Ik was op weg naar huis met de auto. Ik zette pas halverwege de radio aan en viel midden in de verslaggeving van de aanslag. In eerste instantie dacht ik dat ik naar een soort van hoorspel zat te luisteren net als War of the worlds. (Dat was een hoorspel uit in de jaren 70 die ging over de invasie van Marsmannetjes. Dit hoorspel veroorzaakte paniek, omdat het verhaal verteld werd in de vorm van nieuwsverslagen. Veel mensen dachten dat het echt was.)
Na een paar minuten luisteren begon ik toch te twijfelen of het echt was. Toen ik thuis was heb ik meteen de t.v. aangezet en drong het pas echt tot me door wat er aan de hand was. Ik heb keer op keer verbijsterd zitten kijken naar de beelden en als ik ze nu nog zie komt weer die verbijstering en het ongeloof omhoog.
Rogue schreef op 12-09-2021 om 10:24:
[..]
dat had ik ook een beetje het drong niet echt tot me door, springende mensen heb ik niet gezien, wel op nieuws dat de passagiers wanhopig probeerde om hun naasten te bereiken en dat sommige de voicemail inspraken omdat niemand thuis was krijg helemaal kippenvel als ik er aan denk.
kom je thuis en staat er zo'n bericht op je voicemail
Ja echt he. Op een gegeven moment stortten die torens in maar toen registreerde ik ook niet dat daar nog 2000 mensen in zaten, dat besefte ik me pas veel later.
Rockstar schreef op 13-09-2021 om 15:54:
[..]
Ja echt he. Op een gegeven moment stortten die torens in maar toen registreerde ik ook niet dat daar nog 2000 mensen in zaten, dat besefte ik me pas veel later.
same 
Ginevra schreef op 11-09-2021 om 00:13:
[..]
Ik was diep geschokt door 9/11 en het enorme leed dat dat veroorzaakt heeft, en de impact nog steeds op de wereld.
Maar dat gezegd hebbende, het is een beetje te simplistisch om het alleen maar te verklaren uit “dat doen ze voor hun geloof”. Amerika heeft om allerlei redenen zich vérgaand bemoeid met allerlei landen. Ik doe even geen uitspraak over die redenen, dat kun je zien als oprecht idealisme (democratie en mensenrechten brengen) of ijskoud opportunisme (olie en wapenhandel) afhankelijk van jouw overtuiging over de buitenlandse politiek van de usa.
Maar of je dat nou gerechtvaardigd vond of niet, de usa hebben met bombardementen, economische sancties, wapenleveranties etc etc zich behoorlijk bemoeid met wat andere landen deden. De taliban zijn mede in het zadel geholpen door de cia die hen wilde versterken tegen Moskou bijvoorbeeld.
De terroristische aanval van 9/11 staat niet geheel los van die buitenlandpolitiek. Het is niet alleen maar zo simpel als “Allah zegt het dus vallen we New York aan”. Die onmenselijke woede die maakt dat mensen dat soort dingen doen, vindt niet alléén in religieus fanatisme zijn voedingsbodem. Er zit ook een factor in dat mensen het gerechtvaardigd vinden om te moorden, want hunnie hebben eerst dit of dat gedaan……
Voor de goede orde: ik zeg op geen enkele manier dat de aanslagen terecht waren, alleen dat het wat ingewikkelder is dan alleen maar “ze doen dit voor hungeloof”.
Woord voor woord eens.
Coreopsis schreef op 11-09-2021 om 07:13:
Ik was thuis met een jong kind. Mijn moeder belde dat ik de tv moest aanzetten. Dat was vlak na het eerste vliegtuig. Ik heb de torens live zien instorten en dat beeld vergeet ik nooit meer. Net als de gruwelijke beelden van mensen die uit de ramen hun dood tegemoet sprongen. Mijn man kende mensen die die er in de buurt werkten. Pas een week later hoorden we dat ze godzijdank ongedeerd waren.
De volgende dag bij het boodschappen doen werd ik uitgescholden. Daarna durfde ik maandenlang niet meer alleen naar buiten.
Wat erg ❤️
