Hoe aanspreekbaar ben je/sta je open voor een gesprekje op openbare (vakantie)plekken
Na aanleiding van enkele reacties in het topic welke populaire vakanties lijken jou juist verschrikkelijk? Hoe aanspreekbaar ben je op openbare plekken voor een praatje. Ik heb het dan met name over een praatje niet over flirten/enz. Denk aan diverse openbare plekken, het OV, een museum, pretpark, zwembad, festival, kroeg, het park, wandelen in de natuur op vakantieplekken.
Maakt de vakantie plek ook nog uit, je kan eraan denken dat je bewust een vakantie boekt om rust te hebben/op jezelf zijn. Of andersom bewust op een plek gaan zitten waarin je potentieel veel aanspraak kan hebben.
Benader je zelf mensen, ben jij degene die snel aangesproken wordt, en ervaar je het als fijn/niet fijn. Daarmee bedoel ik als voorbeeld dat als niemand je aanspreekt/contact legt je het wel eens fijn zou vinden als dat wel gebeurd/ of juist andersom dat je veel aangesproken wordt en denkt laat mij nu maar eens met rust.
als alleenstaande moeder vind ik het echt wel leuk om bv op vakantie eens een praatje te maken. Mijn kinderen zijn lief hoor maar dan heb je toch een ander gesprek. Ik heb wel graag dat het contact ‘opbouwt’. Bv eerst een praatje aan de rand van het zwembad. Als de klik er dan wel is dan kan je dit altijd uitbouwen door bv later een keer een drankje aan te bieden. Etc. Ik zou nooit elke avond dan met die mensen gaan zitten. Ik ben daar met mijn kinderen en die andere mensen hebben ook hun eigen gezelschap.
op een festival geen praatje maken is voor mij bijna onmogelijk. Maar goed, als het dan niet echt klikt dan loop je weer door. Heb er ook een paar vrienden aan overgehouden.
ik heb blijkbaar wel echt zo’n hoofd waar mensen graag tegenaan praten. Mijn kinderen zeggen ook altijd: “mama heeft weer een nieuwe vriend(in) hoor”
Ik heb ook totaal geen moeite om het contact weer af te breken en ik zal me nooit opdringen.
Ik sta open voor een praatje. Zo van: "waar komen jullie vandaan" en "het is mooi hier hè", maar bij elkaar op de veranda van de caravan koffie gaan zitten drinken doe ik absoluut niet. Ik wil liever met rust gelaten worden. Bij sommige opdringerige mensen die steeds langs lopen en willen kletsen doe ik ook rustig met een grote zonnebril op alsof ik zit te lezen en ze niet zie 
Waar ik als alleenstaande ouder wel last van had op de camping waren de stellen die alles van mij en mijn caravan wilden weten maar vervolgens aangaven "niet zo om gezelschap verlegen te zitten". (Alsof ik ze meteen voor de hele vakantie wilde claimen ofzo, zij kwamen naar mij toe terwijl ik lekker mijn eigen ding zat te doen.) Of stellen waarvan de vrouw haar huwelijksproblemen graag met mij wilde bespreken.
Herfstappeltaart schreef op 12-05-2023 om 07:56:
Ik sta open voor een praatje. Zo van: "waar komen jullie vandaan" en "het is mooi hier hè", maar bij elkaar op de veranda van de caravan koffie gaan zitten drinken doe ik absoluut niet. Ik wil liever met rust gelaten worden. Bij sommige opdringerige mensen die steeds langs lopen en willen kletsen doe ik ook rustig met een grote zonnebril op alsof ik zit te lezen en ze niet zie
Ik ga op de camping bij schoonouders ook met mijn rug naar het pad zitten, doet schoonmoeder ook. Zitten we lekker te lezen en geen zin in kletsen. Schoonvader is het tegenovergestelde, die is als hij naar de wc gaat een uur weg omdat hij de broer van de vader van de buurvrouw van de neef van de oom van huppeldepup is tegengekomen. En dan daarna het hele verhaal nog tegen ons komt vertellen. Boeien, wij kennen die mensen niet en ik hoef niet te weten dat ze vandaag naar huis gaan.
Ik heb geen bezwaar tegen een praatje, maar begin er zelf zelden aan. Toch een paar keer leuke ontmoetingen gehad. Bijvoorbeeld in Portugal kwamen we een familie tegen bij een rivier, die daar aan het barbecuen was en , na een praatje, vroegen of we mee wilden eten. Ook een paar jaar geleden in Griekenland. Daar stonden we water uit een bron in onze camper te tanken. De camper hebben we zelf gebouwd en krijgt nogal eens bekijks. Zo ook een familie, die even binnen wilde kijken. Vervolgens werd er een hele picknick aangericht en werden wij van harte uitgenodigd. Erg leuke middag gehad.
Herfstappeltaart schreef op 12-05-2023 om 07:56:
Ik sta open voor een praatje. Zo van: "waar komen jullie vandaan" en "het is mooi hier hè", maar bij elkaar op de veranda van de caravan koffie gaan zitten drinken doe ik absoluut niet. Ik wil liever met rust gelaten worden. Bij sommige opdringerige mensen die steeds langs lopen en willen kletsen doe ik ook rustig met een grote zonnebril op alsof ik zit te lezen en ze niet zie
Wij zetten gerust de vouwwagen met de achterkant naar het pad, of dwars op de plaats. In ieder geval zodanig dat ik niet in "mijn voortuin" moet zitten en iedereen die langsloopt moet groeten.
Soms klikt het gelijk. Zoon is inmiddels 30 maar toen hij 1,5 was hebben wij een stel ontmoet met een dochter van 1,5 in de vakantie in Portugal. Na de vakantie zijn we contact blijven houden en we bleven elkaar regelmatig zien. Die vriendschap heeft een jaar of 8 stand gehouden maar is het opgehouden toen ze gingen scheiden. Wij moesten een keus maken of hij of zij en dat deden wij niet.
Ik klets met iedereen. Tot ongenoegen van mijn gezin soms, dat klopt. Ik stond een keer met een collega in de lift op het werk, er stapte nog iemand in. Ik raak met haar aan de praat en tijdens het dingen uitzoeken in het bedrijfsrestaurant kletsten we gezellig verder. Daarna ging ik met collega aan een tafeltje zitten en vroeg hij: waar ken je haar van? Ik: van zonet in de lift! Hij had het gevoel dat ze een oud collega was van een andere afdeling oid. Op campings ben ik juist wat meer op mezelf na een wat mindere ervaring met een nogal claimerig stel.
ik ben niet zo van de praatjes. ik weet echt niet waar ik over moet beginnen en voel me altijd ongemakkelijk.
Mijn vader praatte vroeger (nu nog) met iedereen die hij tegenkwam. Vreselijk vond ik dat en had altijd last van plaatsvervangende schaamte. Denk dat ik me er daarom nu nog ongemakkelijk bij voel. Als mijn man met een vreemde begint te kletsen loop ik het liefste weg.
Soms we lastig hoor dat ik me er zo ongemakkelijk bij voel. Ik was net gescheiden en stond met de kids op de camping maar heb de hele week niemand anders gesproken dan de kinderen, ik ga echt niet uit mezelf de buren aanspreken en zij spraken mij niet aan. De week erna stond mijn ex op dezelfde plek (vakantie hadden we verdeeld) en bij thuiskomst vertelde de kids enthousiast dat ze met de mensen van het veldje hadden gebbqt en op stap waren geweest. Ik straal het ook uit denk ik, dat ike ongemakkelijk voel🤣
Ala ik alleen met de kinderen op pad ben, op een camping, dan is een praatje af en toe wel prettig. Gewoon even een volwassene spreken.
Verder hou ik er niet echt van en kan ik prima mezelf vermaken. Straal het ook niet zo uit denk ik.
Bakblik schreef op 12-05-2023 om 09:03:
[..]
Wij zetten gerust de vouwwagen met de achterkant naar het pad, of dwars op de plaats. In ieder geval zodanig dat ik niet in "mijn voortuin" moet zitten en iedereen die langsloopt moet groeten.
Ik snap echt niet waarom je op een camping gaat staan als je zo mensenschuw bent. Hoe doe je dat dan bij het sanitair? Daar kom je ze alsnog tegen.
Bakblik schreef op 12-05-2023 om 09:03:
[..]
Wij zetten gerust de vouwwagen met de achterkant naar het pad, of dwars op de plaats. In ieder geval zodanig dat ik niet in "mijn voortuin" moet zitten en iedereen die langsloopt moet groeten.
Poezie schreef op 12-05-2023 om 10:04:
[..]
Ik snap echt niet waarom je op een camping gaat staan als je zo mensenschuw bent. Hoe doe je dat dan bij het sanitair? Daar kom je ze alsnog tegen.
Op camping Kogerstrand op Texel staan bijna alle caravans met de rug naar het pad. Ik vond dat juist een verademing daar dat niet constante gebliek op elkaars bord en gekoekeloer naar alles en iedereen die voorbij komt.
Dolfje schreef op 12-05-2023 om 10:14:
[..]
[..]
Op camping Kogerstrand op Texel staan bijna alle caravans met de rug naar het pad. Ik vond dat juist een verademing daar dat niet constante gebliek op elkaars bord en gekoekeloer naar alles en iedereen die voorbij komt.
Dan ga je er vanuit dat andere kampeerders de hele tijd jou in de gaten houden en met jou bezig zijn. Sorry, maar ik en velen met mij zijn voornamelijk met onszelf bezig.
Poezie schreef op 12-05-2023 om 10:04:
[..]
Ik snap echt niet waarom je op een camping gaat staan als je zo mensenschuw bent. Hoe doe je dat dan bij het sanitair? Daar kom je ze alsnog tegen.
Ik ben helemaal niet mensenschuw en heb regelmatig leuke contacten op een camping maar ik wil ook privacy en zet dus de vouwwagen dwars of achterstevoren dat de buren niet in mijn tent kunnen kijken als ik me even verkleed zonder alle flappen aan de voorkant dicht te doen.
Een keer waren we bezig de wagen uit te klappen dwars op de plek en toen kwam de Engelse eigenaar van de camping boos vertellen dat dit niet de bedoeling was. Er moesten nette laantjes worden gemaakt overal evenveel ruimte voor de tent, zodat het netjes en ordelijk was. Die man stond niet open voor ons verhaal van het waarom toen ben ik gelijk vertrokken.
5 jaar later in Noorwegen kwam de eigenaar ook vertellen dat we moesten draaien, mijn uitleg werd aanvaard maar zei hij erbij: Als het water komt en we moeten evacueren dan moet ik er langs kunnen met mijn trekker en hij liet een serie foto's zien op zijn telefoon van een jaar eerder. Nu was er weer een dreiging van opkomend water. Toen zijn we wel volgens voorschrift gaan staan. En leuk contact gehad met de buren, zeker in de ochtend even kijken bij de waterkant hoe hoog het was gekomen in de nacht.
Mijn oudste vond het altijd heel gênant hoe haar zus en ik makkelijk kletspraatjes maken. Jongste was echt heel bijzonder daarin. Die kwam na een gesprekje van tien minuten met een ander kind vertellen hoe oud diegene was, wat diens ouders voor beroep deden en of ze gescheiden waren. Ik ben behoorlijk introvert maar zo’n kort gesprekje is een welkome afwisseling. Ik hoef geen urenlang met andere mensen door te brengen en heb verder ook geen echte vriendschappen.