Geloof jij?
To trapt af.
Een aantal jaar geleden nog wel. In de zin van meer tussen hemel en aarde. Niet specifiek in een god. Geloof jij of geloof je niet of niet meer?
appeltje_ schreef op 22-07-2021 om 19:55:
[..]
De lichamelijke reacties die mensen hebben op wat zij liefde noemen kun je meten, liefde niet want dat is iets wat abstract is. De lichamelijke reacties op verliefdheid bij mensen, is ongeveer hetzelfde als bij religieuze mensen die bezig zijn met bidden, mediteren of op een andere manier geconfronteerd worden met hun geloof. Er komen bepaalde hormonen vrij en bepaalde hersendelen worden actief. Het schijnt zelfs zo te zijn dat elke religie weer een ander deel activeert in de hersenen. Razend interessant.
Dat is echter ook nog geen bewijs dat God bestaat.Over dat onderzoek, dat de onderzoeker constateert dat er meer complicaties zouden zijn bij het groepje patiënten waarvoor gebeden is, dat is prima, maar wat je vervolgens als onderzoeker niet kunt doen is van daaruit zelf gaan invullen waar dat aan zou kunnen liggen, daar zou hij verdere onderzoek naar moeten doen, om eventueel tot een conclusie te komen.
Als je het oorspronkelijke verslag van het onderzoek kunt vinden zou ik dat graag nog even willen lezen, want het linkje wat hier is neer gezet vond ik niet heel overtuigend. De lezer blijft achter met meer vragen dan antwoorden.
Het hangt er vanaf wat jij liefde noemt. Met hartjes in de ogen naar iemand staren, de vlinders in de buik, iemand missen is allemaal gewoon een productie van je brein. Ik reduceer zelf liefde naar een specifieke verzameling hersenactiviteit en en hormonen die ervoor zorgen dat je je aan een persoon bindt. Dan kun je prima liefde bewijzen in de wetenschap. Dat deze zelfde hersenactiviteit kan vrijkomen tijdens het bidden zegt niet dat god bestaat. Er zijn mensen verliefd op fictieve mensen (en zelfs objecten), verliefdheid komt vanuit jezelf terwijl god een 3e partij is die er niet perse betrokken bij hoeft te zijn.
Klopt, maar hij stelt alleen maar vast dat er meer complicaties waren toch? Of heb ik wat gemist met lezen.
Ik heb al gezocht maar kan het niet vinden. Ik vond wel één van zijn boeken over het falen van god ofzo, ik ga een wilde gok doen dat hij daarin zijn onderzoek beschrijft. Ik ga het op mijn TBR zetten in elk geval en kijken of ik het boekje een keer kan vinden ergens, want ik ben best benieuwd.
appeltje_ schreef op 22-07-2021 om 20:18:
[..]
Ben je opgegroeid in een agnostische familie?
En wat zou je willen dat er is als je hier weggaat?
Misschien idd beter om het wat luchtiger te houden in dit topic.
Over religie moet je niet (teveel) discussiëren, zeggen ze, daar lopen de gemoederen alleen maar van op.
Het lijkt me fijn om een rotsvast gevoel te hebben, waar je altijd op terug kunt vallen. Ik heb dat dus niet. Iemand heeft wel eens tegen me gezegd: “ Waarom ga je dan niet gewoon geloven?” Maar dat kan ik echt niet, dan heb ik het gevoel dat ik mezelf vreselijk voor de gek houd.
Ik ben opgegroeid in een familie waar eigenlijk nooit over religieuze zaken gesproken werd. Niet omdat het niet mocht, het was gewoon geen issue. Ik ging ook naar een openbare school.
Wat ik zou willen als ik hier weg ga weet ik niet. Eigenlijk wil ik gewoon hier blijven bij de mensen die me dierbaar zijn…..
appeltje_ schreef op 22-07-2021 om 20:18:
[..]
Mijn overtuiging dat God bestaat en mijn ideeën over het hiernamaals twijfel ik geen moment aan en daar ben ik zelf nog het meest verbaasd over, omdat ik tegelijkertijd toch ook heel feitelijk, analytisch en down to earth ben.. maar blijkbaar gaat dat prima hand in hand. Mijn rotsvaste geloof is wel mede het resultaat van bepaalde ervaringen die een diepe indruk hebben nagelaten. Wil daar niet teveel over kwijt, maar ik moet eerlijk bekennen zonder deze ervaringen had ik het ook moeilijk gevonden om in een religie te geloven, niet in God zelf want daar ben ik ook zonder ervaringen van overtuigd dat Hij bestaat. God wist gewoon precies hoe Hij mij kon bereiken en nu denk ik vaak meisje toch, had je nu maar eerder in het geloof verdiept ipv te denken dat je het zelf allemaal beter weet.
Ben je opgegroeid in een agnostische familie?
En wat zou je willen dat er is als je hier weggaat?
Misschien idd beter om het wat luchtiger te houden in dit topic.
Over religie moet je niet (teveel) discussiëren, zeggen ze, daar lopen de gemoederen alleen maar van op.
Ik vind anders dat het hartstikke goed gaat hier! Elders was men allang aan het haren trekken gegaan.
Hoe meer ik me in het geloof verdiep hoe minder logisch ik het vind eerlijk gezegd.
Rockstar schreef op 22-07-2021 om 20:46:
[..]
Het hangt er vanaf wat jij liefde noemt. Met hartjes in de ogen naar iemand staren, de vlinders in de buik, iemand missen is allemaal gewoon een productie van je brein. Ik reduceer zelf liefde naar een specifieke verzameling hersenactiviteit en en hormonen die ervoor zorgen dat je je aan een persoon bindt. Dan kun je prima liefde bewijzen in de wetenschap. Dat deze zelfde hersenactiviteit kan vrijkomen tijdens het bidden zegt niet dat god bestaat. Er zijn mensen verliefd op fictieve mensen (en zelfs objecten), verliefdheid komt vanuit jezelf terwijl god een 3e partij is die er niet perse betrokken bij hoeft te zijn.
Klopt, maar hij stelt alleen maar vast dat er meer complicaties waren toch? Of heb ik wat gemist met lezen.
Ik heb al gezocht maar kan het niet vinden. Ik vond wel één van zijn boeken over het falen van god ofzo, ik ga een wilde gok doen dat hij daarin zijn onderzoek beschrijft. Ik ga het op mijn TBR zetten in elk geval en kijken of ik het boekje een keer kan vinden ergens, want ik ben best benieuwd.
Daarmee kun je alleen bewijzen dat je een lichamelijk reactie hebt op iets wat men liefde noemt. In de wetenschap is het principe ; wat je niet kunt meten bestaat niet. Wetenschappelijk gezien kun je dus niet zeggen dat liefde bestaat, wel dat je liefde denk te ervaren.
Sassenach schreef op 22-07-2021 om 20:47:
[..]
Het lijkt me fijn om een rotsvast gevoel te hebben, waar je altijd op terug kunt vallen. Ik heb dat dus niet. Iemand heeft wel eens tegen me gezegd: “ Waarom ga je dan niet gewoon geloven?” Maar dat kan ik echt niet, dan heb ik het gevoel dat ik mezelf vreselijk voor de gek houd.
Ik ben opgegroeid in een familie waar eigenlijk nooit over religieuze zaken gesproken werd. Niet omdat het niet mocht, het was gewoon geen issue. Ik ging ook naar een openbare school.
Wat ik zou willen als ik hier weg ga weet ik niet. Eigenlijk wil ik gewoon hier blijven bij de mensen die me dierbaar zijn…..
Ja dat snap ik, heb je weleens om een ervaring gevraagd?
Of heb je daar überhaupt geen interesse in?
Kan me goed voorstellen dat het raar voelt om iets te vragen aan iemand waarvan je niet gelooft dat Hij bestaat.
Rockstar schreef op 22-07-2021 om 20:48:
[..]
Ik vind anders dat het hartstikke goed gaat hier! Elders was men allang aan het haren trekken gegaan.
Hoe meer ik me in het geloof verdiep hoe minder logisch ik het vind eerlijk gezegd.
Ja dat is waar.
Ik ben in een kerkse RK familie opgegroeid maar ik ben er niet gelovig door geworden.
Ik moet ergens er gewoon niet aan denken hierna een eeuwig leven te hebben. Weet je hoe lang eeuwig is pffff. Vind dit leven af en toe al vermoeiend. En dan zie je weleens plaatjes dat mensen aan God zijn voeten zitten enz..nou ik weet niet hoor maar eeuwig iemand aanbidden klinkt zo lang.
appeltje_ schreef op 22-07-2021 om 20:53:
[..]
Daarmee kun je alleen bewijzen dat je een lichamelijk reactie hebt op iets wat men liefde noemt. In de wetenschap is het principe ; wat je niet kunt meten bestaat niet. Wetenschappelijk gezien kun je dus niet zeggen dat liefde bestaat, wel dat je liefde denk te ervaren.
Maar liefde is toch lichamelijk? Je bent niets meer dan een breintje in een skelet met een vlees jasje aan. Alles wat bewustzijn is, is het product van je brein. Honger, verdriet, liefde, luiheid, alles is gebaseerd op hersenactiviteit en hormonen/het endocrien systeem. Of stel jij dat liefde iets is wat buiten je lichaam gebeurt (zoals een ziel ook niet te vinden is)? Want daar geloof ik niet in.
appeltje_ schreef op 22-07-2021 om 20:56:
[..]
Ja dat snap ik, heb je weleens om een ervaring gevraagd?
Of heb je daar überhaupt geen interesse in?Kan me goed voorstellen dat het raar voelt om iets te vragen aan iemand waarvan je niet gelooft dat Hij bestaat.
Nee, ik denk ook niet dat dat iets op gaat leveren. Ik denk namelijk dat als je dat vraagt er altijd wel iets op je pad komt, omdat je ineens er heel erg op gaat letten of er een teken komt. Dan gaat er bijvoorbeeld een lamp knipperen en ga je je afvragen of dat dan een teken is. Terwijl die lamp hoogstwaarschijnlijk gewoon aan vervanging toe is. En als je niet om een ervaring had gevraagd, had je hem zonder nadenken vervangen.
Ik ben wel benieuwd naar jouw ervaringen, maar ik begrijp ook dat je dat liever voor jezelf houdt.
Rockstar schreef op 22-07-2021 om 20:40:
[..]
Je kan zeggen dat je niet gelooft dat er een god bestaat, maar niet kan stellen dat je wéét dat god niet bestaat, dan ben je wel degelijk een agnost, ook wel atheïstische agnost genoemd. En je kan geloven dat er meer is tussen hemel en aarde (de ziel) zonder dat er een god bij betrokken is.
Een agnost zegt dat het niet mogelijk is om te beweren of er al dan niet goddelijke wezens bestaan.
Het verschil tussen agnost en atheïst is best duidelijk. 
Nose schreef op 22-07-2021 om 20:58:
Ik moet ergens er gewoon niet aan denken hierna een eeuwig leven te hebben. Weet je hoe lang eeuwig is pffff. Vind dit leven af en toe al vermoeiend. En dan zie je weleens plaatjes dat mensen aan God zijn voeten zitten enz..nou ik weet niet hoor maar eeuwig iemand aanbidden klinkt zo lang.
Dat eeuwig aanbidden inderdaad, dat lijkt me vreselijk! Het is maar goed dat ik atheïst ben, want ik ben niet zo goed in het aanbidden van iets of iemand. En een eeuwig leven lijkt me ook helemaal niks.
Soms vind ik het wel jammer, hoor. Ik zou maar wat graag geloven dat ik straks mijn partner en mijn ouders weer tegen zou komen.
Bij mij hebben bepaalde ervaringen er absoluut voor gezorgd dat ik rotsvast geloof dat er meer is tussen hemel en aarde. En je geest los van je lichaam kan bestaan.
Maar dat heeft bij mij niet geleid tot meer geloof in God.
Daarin ben ik echt een agnost, ik kom tot de conclusie dat ik dat niet kan weten.
Het is ook het gebied waar ik wel twijfel kan ervaren. En heen en weer kan gaan tussen wel en niet denken dat er een of meerdere goden bestaan. Maar mijn hoofd heeft moeite met een hogere macht met bewustzijn en omnipotentie.
Rockstar schreef op 22-07-2021 om 21:00:
[..]
Maar liefde is toch lichamelijk?Je bent niets meer dan een breintje in een skelet met een vlees jasje aan. Alles wat bewustzijn is, is het product van je brein. Honger, verdriet, liefde, luiheid, alles is gebaseerd op hersenactiviteit en hormonen/het endocrien systeem. Of stel jij dat liefde iets is wat buiten je lichaam gebeurt (zoals een ziel ook niet te vinden is)? Want daar geloof ik niet in.
Wat lichamelijk is zijn de processen in je brein, de hormonen die daaruit voortvloeien en vervolgens bepaalde emoties oproepen. Emoties, subjectief, ook al niet heel feitelijk en voor iedereen hetzelfde.. dat bemoeilijk de zaak maar, lichamelijke reacties op ''liefde'' dat moet je zien als een soort secundaire meting en wordt binnen de wetenschap niet geaccepteerd als bewijs dat liefde bestaat.
Al kun je dus inderdaad wel aantonen dat er lichamelijk iets gebeurd.
Dat is de wetenschappelijke kant en ik maak ook verder de regels daarvoor niet..
Net als met dat onderzoek als de mensen waar voor gebeden werd wel beter waren geworden, zou je nog niet kunnen stellen dat God bestaat, enkel dat je iets hebt kunnen observeren wat opmerkelijk is. Zolang God niet direct gemeten kan worden bestaat het niet voor de wetenschap.
Liefde is gewoon de naam voor een verzameling gevoelens en gedachten en bestaat puur voor de voortplanting. Zonder liefde voor een kind/partner/groep is de kans op overleven en groeien een stuk kleiner. Niet zo gek dat liefde voelen en verliefd zijn zo lekker voelt. Het is een verslavend goedje waar we als levensslaven geen genoeg van krijgen. Liefde voelen voor God is net zo verslavend. Als je dat eenmaal voelt, wil je dat zo houden want het voelt heerlijk. Je gunt het anderen ook! Ik snap het, maar ben wel zo nuchter om te bedenken dat het een chemisch proces is als gevolg van een trucje van het leven en het verder losstaat van het daadwerkelijk bestaan van God of niet.