De zachte “G” en uitspraken daarover
Hoewel ik niet uit het zuiden van Nederland kom, krijg ik toch met enige regelmaat (soms periodes meer, andere periodes weer minder) te horen dat ik met een iets zuidelijk accent praat.
Waarschijnlijk doelend op mijn iets zachtere “G” voor mij is dat gewoon zoals ik praat. Als ik de G harder uitspreek voelt dat voor mij zelf onnatuurlijk. En in veel buitenlandse talen is de G ook zacht of minder/niet hoorbaar. Dus in dat op zicht heb ik er ook geen last van.
Dit wordt overigens bijna altijd gezegd door mensen die boven de rivieren wonen. Toch heb enkele keren meegemaakt, dat dit ook werd gezegd door mensen van onder de rivieren. De laatste keer was in midden/zuid Limburg. Dit was tijdens een gesprek in de trein. Was een stel van middelbare leeftijd die zelf uit midden/zuid Limburg kwamen.
Nu ben ik benieuwd of meer mensen dit herkennen, die ook niet zoals ik uit het zuiden van het land komen. Er verder niet gewoond/gewerkt hebben, en of dat je ouders/partner er vandaan komen/kwamen of er gewoond en gewerkt hebben.
En hoe is het voor mensen die er wel vandaan komen, om met regelmaat te horen, te pas te onpas. je komt zeker uit…. Je hebt een zuidelijk accent. Dit zal waarschijnlijk voor meerdere regio’s gelden. Als je dat in redelijk korte tijd veel hoort, kan dit ook gaan irriteren, en waar komt die behoefte soms vandaan, om dat er soms zo in te gooien, zeker als het om mensen gaat die vreemden van je zijn en of verder van je weg staan.
Voor mensen uit het westen, heb ik overigens een licht oosters accent. Daar kom ik ook vandaan (Overijssel).
Meesje schreef op 21-10-2024 om 17:02:
[..]
Zou dat aan je accent liggen of aan je reactie/houding? Ik ken bijvoorbeeld geen Limburgers die zichzelf Limbo noemen. En als ik jou zou vragen "goh waar kom je vandaan?" en jij begint meteen te schreeuwen dan denk ik idd niet dat ik geneigd zou zijn vriendschap met je te sluiten.
Toevallig ken ik een Limburgse die zichzelf Limbo noemt. Maar dit terzijde. Ik schreeuw niet hoor, niemand hoeft spetters weg te vegen. Ik maak enkel een karikaturaal grapje waarmee ik het ijs probeer te breken. Als ze het dan serieus nemen heb ik iets van inzicht gewonnen in de omgang met lokale cliches. Voor mij is het ook kijken of er vriendschapsmateriaal tussen zit, dus in dit geval zou ik het laten.
Door mijn vele verhuizingen kris kras door het land, is mijn accent niet te plaatsen. Afhankelijk van het gezelschap ga ik automatisch mee in bijvoorbeeld het Brabants of Rotterdams. Krijg weleens de vraag waar kom je vandaan, maar aangezien ik de laatste tig jaar redelijk honkvast ben steeds minder.
Schommelstoel stelde de vraag, wanneer hoor je erbij? Ik vraag me dan weer af, waarom je het gevoel hebt dat je er niet bij hoort?
Als Brabantse van halverwege de 20, verhuisd naar Rotterdam en dat was te horen. Nooit de indruk gehad dat ik niet geaccepteerd werd, misschien omdat ik van stad naar stad verhuisde. In een dorp kan men wat terughoudender zijn t.o. anderen.
Overigens is mijn taalgebruik nooit geaccepteerd door mijn familie, daar kreeg ik te horen dat ik normaal moest doen zelfs toen ik al jaren het Brabantseland had verlaten.
Ik spreek accentloos Nederlands. Dat was verplicht op school.
Mijn man sprak prachtig Goois Nederlands met een rollende r. Ik een gewone onopvallende r.
De enige keer dat ik echt verbaasd was, ging over een hele zachte G die uit het niets kwam. De juf sprak school uit als iets dat klonk als ‘sjool’. En dat was vér boven de rivieren en verder was er niets te bespeuren van een accent zoals een zachte g. Ik moest echt even nadenken wat ze bedoelde. Net alsof iemand ineens een Nederlands woord gebruikt in een Engelse zin, dan vang ik dat ook niet goed op.
rionyriony schreef op 21-10-2024 om 18:07:
Ik spreek accentloos Nederlands. Dat was verplicht op school.
Mijn man had een toneelopleiding gehad en hij sprak prachtig Goois Nederlands met een rollende r. Ik een gewone onopvallende r.
Dat was bij mij ook verplicht, maar zodra ik thuis kwam kreeg ik van mijn Brabantse familie te horen dat ik normaal moest doen.
Normoal? 
Ik kom uit Brabant en ben naar de omgeving van Utrecht het verhuisd. Maar ik heb echt maar zelden dat mensen mij aanspreken op mijn accent. Nu moet ik zeggen dat ik ook niet plat Brabants praat, maar sommige woorden gebruik ik wel anders. En ik heb ook duidelijk een zachte g. Ik kan niet eens een harde g uitspreken. En als er al iemand iets over zegt, vind ik dat prima. Je mag best horen waar ik vandaan kom 
als ik met familie of vrienden uit Brabant ben, gaat het wel snel platter trouwens.
Ja ik ben schuldig hoor. Als ik iemand in het plat amsterdams of plat rotterdams, of juist met twents, zeeuws, limburgs of groningse tongval hoor spreken...En de situatie is ernaar dat je even moet smalltalken....ja, dan is dat wel één van de aanknopingspunten die ik gebruik.
Stoot ik daar mensen mee voor het hoofd dan?
Voor mij zelf is het ook geen irritatie, ik kan mij voorstellen. Dat als je wel een zwaarder accent hebt, de frequentie en irritatie wel kunnen toenemen.
Net zoals je op andere dingen wordt aangesproken waar je zelf in principe weinig/geen invloed op hebt. Dat verschilt natuurlijk ook per persoon.
geboren en getogen in Friesland en op vakantie wel uitgemaakt voor Zeeuwse of Limburgse. Diegene zal op de wereldkaart ook altijd wel het verkeerde land aanwijzen 
Ik kom uit Brabant en daar woon ik ook. Dus ja ik heb een zachte G en ik zeg dingen als ik ben aan gereden (nee niemand hoeft naar het ziekenhuis, relax). Ik praat zelf niet in het lokale dialect, maar dus wel met het accent. Toen ik studeerde, ook onder de rivieren, waren daar veel mensen uit Twente enzo. Heb ik wel veel gezeur gehad over hoe ik praatte, dat commentaar vond ik echt bizar gezien hun eigen stevige accenten (iemand cooooooola?). En soms op vakantie dat mensen echt uit het noorden dan ineens vragen of je uit België komt? Ehh nee?
Maar los daarvan zijn er binnen Brabant veel verschillende dialecten. Ik heb eens gehad dat ik in een dorpje werkte 15 km verderop en ik iemand aan de telefoon had en de beste man tegen mij zei dat hij wel Nederlands zou praten, omdat ik duidelijk niet van hun dorp kwam 😅.
Waar ik me aan stoor is dat op tv de Brabander ineens ondertiteling krijgt, terwijl de andere niet te verstane personen uit Noord Holland of Drenthe ofzo dat niet krijgen. Heel raar.
Ik ga vast geen vrienden maken met wat ik nu ga zeggen maar ik vind mensen met een echt Limburgs accent altijd dom klinken. Ik weet dat ze het niet zijn maar voor mij als echte noord Hollander klinkt het zo. Zelf kan ik heel plat Amsterdams praten maar dat doe ik vrijwel nooit.. kan heel erg aso klinken.
Een echte Brabantse hier met een flink streekdialect. Schoonfamilie en veel vrienden zijn van boven de rivieren, en in het begin was mijn accent erg grappig. Voor hun dan. Voor mij werd het een beetje vervelend, iedere keer lachen wanneer ik iets zei. Nu zijn ze er allemaal aan gewend dus gebeurd dat niet meer.
Ik herken wel dat sommige mensen van de Randstad je snel een beetje dommig vinden, of naïef, geen idee wat dat precies is. Ik krijg dan weleens het idee dat ze zichzelf boven me plaatsen, zich beter of wereldwijzer vinden dan iemand uit een klein boerengat uit Brabant.
krulliebollie schreef op 21-10-2024 om 21:57:
Ik ga vast geen vrienden maken met wat ik nu ga zeggen maar ik vind mensen met een echt Limburgs accent altijd dom klinken. Ik weet dat ze het niet zijn maar voor mij als echte noord Hollander klinkt het zo. Zelf kan ik heel plat Amsterdams praten maar dat doe ik vrijwel nooit.. kan heel erg aso klinken.
Zelf heb ik dat niet. Vind accenten uit veel streken wel leuk klinken. Maar die Calimerohouding naar Randstedelingen vind ik wel sterk aanwezig. Dat ben ik pas gaan merken in contact met Vlamingen en Brabanders.
Die geforceerde gemoedelijkheid, dat ressentiment en de vooroordelen over de arrogantie van Randstedelingen zijn in mijn ogen sterker aanwezig dan de vooroordelen over provincialisme richting de regio. Maar zo kunnen vooroordelen elkaar wel klem zetten.
Wieder schreef op 21-10-2024 om 17:29:
[..]
...
Maar bij mij was het dus ook eerder andersom. In het dorp waar ik jaren heb gewoond en waar veel ex-Rotterdammers sinds de jaren 70 wonen, werd je door sommige mensen met de nek aangekeken. Mensen die dat doen zijn sowieso niet leuk, dus ze gaan hun gang maar. Nu woon ik nog zuidelijker en verder van de randstad en hier doet niemand er echt moeilijk over voor zover ik heb gemerkt. Dat ik niet van hier ben weten ze toch wel, want ons kent ons hier heel erg goed. Maar zolang je een beetje meedoet, vinden ze het allang best.
Herkenbaar. Ik doe niet mee, ga mijn eigen gang en val niemand lastig. Ik hoop dat die mensen gelukkig zijn met elkaar.