Bizarre situaties rondom overlijdens en uitvaarten
Door een opmerking in het bruiloften-topic over een ongemakkelijk voorstelmoment, moest ik denken aan een dergelijk vreemd kennismakingsmoment bij een overlijden.
Vandaar dit topic: wat zijn jullie bizarre ervaringen rondom overlijdens en uitvaarten?
Bij mijn eerder genoemde schoonvader waren ook nauwelijks mensen. 30 hooguit. Geen vrienden, geen buren. Handjevol familie. En schoonzus had haar vriendengroep uitgenodigd.
Groot contrast met mijn broer. 29 jaar, verongelukt met motor, heel geliefd. Kerk was nog voller dan met kerst. Mensen uit het hele land. Bizarre toestand, maar dan in het positieve.
Nog een akelig verhaal. 20-jarige zoon van kennissen was met zijn wielrenfiets verongelukt. Ouders hadden via via vernomen dat hij een 'ongelukje' had gehad, maar meer wisten ze niet. Moeder belt daarop bezorgd naar de huisarts om te informeren hoe het met haar zoon gaat. Zijn antwoord: 'In het mortuarium kunnen ze u meer vertellen.' 
Hen74 schreef op 26-08-2021 om 00:44:
[..]
Inderdaad heel triest klinkend.
Was schoonvader/opa ook niet geliefd dan?
En wat intens sneu voor zijn kleinzoon. Die moet toch ook de kans krijgen om afscheid te nemen?
Schoonouders hebben vooral al jaren geen vrienden, geen hobby's en zo'n beetje als enige familie hun kinderen en kleinkinderen. En nog ergens 3 oude neven die ze nooit zien of horen (maar die we uit beleefdheid ook maar een brief hadden gestuurd - de helft dook ineens toch op).
Met veel geschraap nog een paar andere oude kennissen gevonden.
De minimum-oplage qua brieven bij de begrafenisondernemer was 50. We hadden de helft over.
En de begrafenis-ondernemer was ook wel het type "het moet vooruit gaan". Onverwacht overlijden 's ochtends vroeg, maar 's avonds moest die hele begrafenis al vast liggen met muziek en al. Terwijl de begrafenis pas 5 dagen later was.
Begin dus maar ter plekke na te denken over "welke muziek" en "willen we eventueel een bepaalde tekst" en "hoeveel brieven hebben we eigenlijk nodig" als iedereen nog lichtjes flabbergasted is.
(Op 't kerkhof was ie tegen schoonmoeder ook bezig van "ik kom morgen om uur X langs met mijn rekening" 
. Vond ik nu ook niet direct dé plaats en hét moment. Die rekening ging écht wel betaald worden.)
Qua "bizarre situaties" kon die begrafenis-ondernemer zelf er dus ook wat van. Hoe vaak we hem ook de familie-stamboom hebben moeten uitleggen ... 5 keer zette hij het fout op papier en printte hij het fout af. Terwijl het écht niet zo moeilijk was met 1 weduwe, 3 kinderen (1 zonder partner, 2 met), 2 kleinkinderen (1 jong kind, 1 met partner) en 1 achterkleinkind.
Ik had op een bepaald moment zin om te zeggen "geef mij je computer, ik zal het zelf wel even maken" 
.
Marty1984 schreef op 26-08-2021 om 00:58:
[..]
Schoonouders hebben vooral al jaren geen vrienden, geen hobby's en zo'n beetje als enige familie hun kinderen en kleinkinderen. En nog ergens 3 oude neven die ze nooit zien of horen (maar die we uit beleefdheid ook maar een brief hadden gestuurd - de helft dook ineens toch op).
Met veel geschraap nog een paar andere oude kennissen gevonden.
De minimum-oplage qua brieven bij de begrafenisondernemer was 50. We hadden de helft over.
En de begrafenis-ondernemer was ook wel het type "het moet vooruit gaan". Onverwacht overlijden 's ochtends vroeg, maar 's avonds moest die hele begrafenis al vast liggen met muziek en al. Terwijl de begrafenis pas 5 dagen later was.
Begin dus maar ter plekke na te denken over "welke muziek" en "willen we eventueel een bepaalde tekst" en "hoeveel brieven hebben we eigenlijk nodig" als iedereen nog lichtjes flabbergasted is.
(Op 't kerkhof was ie tegen schoonmoeder ook bezig van "ik kom morgen om uur X langs met mijn rekening"
Haast niet te doen inderdaad.
Jee, niet bepaald meelevend zeg, die begrafenisondernemer. Hier ook zo'n verhaal. Mijn moeder kreeg de rekening van de koffietafel van mijn vader's overlijden een dag na de uitvaart.
Terwijl mijn ouders heel goede bekende zijn van de betreffende koffietafel-man. En al hun feestjes decennia lang al daar houden. Met altijd heel veel genodigden en veel eten en drinken, dus dikke rekeningen. En altijd op tijd betaald. Maar toen ineens dus na een dag al die factuur. Bah.
Hen74 schreef op 26-08-2021 om 01:04:
[..]
Haast niet te doen inderdaad.
Jee, niet bepaald meelevend zeg, die begrafenisondernemer. Hier ook zo'n verhaal. Mijn moeder kreeg de rekening van de koffietafel van mijn vader's overlijden een dag na de uitvaart.
Terwijl mijn ouders heel goede bekende zijn van de betreffende koffietafel-man. En al hun feestjes decennia lang al daar houden. Met altijd heel veel genodigden en veel eten en drinken, dus dikke rekeningen. En altijd op tijd betaald. Maar toen ineens dus na een dag al die factuur. Bah.
Ik zou mijn volgende feestje elders doen.
Hier ben ik persoonlijk nog de bloemen gaan betalen. De begrafenis-ondernemer stuurde dan wel een huge rekening maar de factuur van de bloemen meesturen - die via hem geregeld waren - was teveel werk.
2 maand na datum kreeg mijn schoonmoeder dus een rappel van die bloemist.
Begrafenis-ondernemer zat 2 dorpen verder (een half dorp van mijn schoonmoeder vandaan), maar de bloemist waar ie blijkbaar mee samenwerkte bleek hier om onze hoek te zitten.
(Uiteraard moesten die bloemen ook "snel snel" die avond zelf gekozen worden. En zou hij dan "alles wel regelen".)
Ik weet alleszins welke begrafenis-ondernemer ik niet meer aanbeveel hier in de buurt.
Hen74 schreef op 26-08-2021 om 00:51:
Nog een akelig verhaal. 20-jarige zoon van kennissen was met zijn wielrenfiets verongelukt. Ouders hadden via via vernomen dat hij een 'ongelukje' had gehad, maar meer wisten ze niet. Moeder belt daarop bezorgd naar de huisarts om te informeren hoe het met haar zoon gaat. Zijn antwoord: 'In het mortuarium kunnen ze u meer vertellen.'
wtf dit is toch geen huisarts. Op dat moment sta je met je mond voor tanden. Maar daarna had ik echt wel een klacht ingediend. Zo ga je toch niet met mensen om 
'S ochtends vroeg bij het "intieme" afscheid voorafgaand aan de formele uitvaart. We zouden de kist gezamenlijk sluiten. En wie wilde kon eerst nog even privé afscheid nemen bij de open kist. Alleen zus wilde dat - de rest had de vorige avond afscheid genomen. Ze kwam even later lijkbleek terug: "wat ziet hij er al anders uit, ik had beter niet kunnen gaan kijken". Ander persoon naar binnen: "dit is X helemaal niet, volgens mij hebben ze de verkeerde neergezet".
Uitvaartpersoon erbij geroepen. Die bij hoog en laag vol hield dat het toch echt klopte. Wij met z'n allen kijken, en nee, dit was overduidelijk níet onze geliefde. Baas van uitvaartpersoon opgeroepen. En jawel hoor, na een half uur bleek er inderdaad een verwisseling...
Bij de koffietafel achteraf waren we vooral opgelucht dat we het op tijd ontdekt hadden. Want onze geliefde is die ochtend na de dienst gecremeerd. De ander zou 's middags begraven worden. Stel dat ze de verwisseling dan pas ontdekt hadden...
Due-scimmie schreef op 25-08-2021 om 23:37:
Er is in schoonfamilie nogal wat hommeles onderling. Maar het sloeg toch alles dat er specifieke instructies waren van grootvader om kinderen en kleinkinderen niet in te lichten over zijn overlijden en op de kaart werden geen kinderen en kleinkinderen benoemd.
Bij dit soort verhalen denk ik altijd dat het misschien niet zijn biologische kinderen zijn (en dus ook niet zijn kleinkinderen). Wie weet is zijn vrouw jarenlang vreemdgegaan en kwam hij er pas veel later pas achter dat zijn kinderen nooit zijn kinderen kunnen zijn (bijvoorbeeld door niet matchende bloedgroepen).
Dit soort dingen gebeuren vaker dan je denkt. Er is wel eens berekend dat het voor 10% van de kinderen geldt.
Marty1984 schreef op 26-08-2021 om 00:58:
[..]
Schoonouders hebben vooral al jaren geen vrienden, geen hobby's en zo'n beetje als enige familie hun kinderen en kleinkinderen. En nog ergens 3 oude neven die ze nooit zien of horen (maar die we uit beleefdheid ook maar een brief hadden gestuurd - de helft dook ineens toch op).
Met veel geschraap nog een paar andere oude kennissen gevonden.
De minimum-oplage qua brieven bij de begrafenisondernemer was 50. We hadden de helft over.
En de begrafenis-ondernemer was ook wel het type "het moet vooruit gaan". Onverwacht overlijden 's ochtends vroeg, maar 's avonds moest die hele begrafenis al vast liggen met muziek en al. Terwijl de begrafenis pas 5 dagen later was.
Begin dus maar ter plekke na te denken over "welke muziek" en "willen we eventueel een bepaalde tekst" en "hoeveel brieven hebben we eigenlijk nodig" als iedereen nog lichtjes flabbergasted is.
(Op 't kerkhof was ie tegen schoonmoeder ook bezig van "ik kom morgen om uur X langs met mijn rekening"
Qua "bizarre situaties" kon die begrafenis-ondernemer zelf er dus ook wat van. Hoe vaak we hem ook de familie-stamboom hebben moeten uitleggen ... 5 keer zette hij het fout op papier en printte hij het fout af. Terwijl het écht niet zo moeilijk was met 1 weduwe, 3 kinderen (1 zonder partner, 2 met), 2 kleinkinderen (1 jong kind, 1 met partner) en 1 achterkleinkind.
Ik had op een bepaald moment zin om te zeggen "geef mij je computer, ik zal het zelf wel even maken"
😢
Even onder een andere naam en wat details veranderd want misschien wel erg herkenbaar.
Ik heb geen contact meer met mijn familie, al jaren niet meer door een zeer onveilige jeugd.. Alleen mijn zus spreek ik soms nog wel.
Een aantal jaren terug overleed oma 1. Oma was een van de enige wat meer oke familieleden en ik wilde graag afscheid nemen. Ze bleek opgebaard te liggen in het huis van een oom die mij misbruikt heeft. Ik denk expres zodat ik niet kon langskomen. Dat zou ronduit gevaarlijk zijn.
Het treurige was dat mijn zus de boodschapper was dat ik ook niet welkom was op de begrafenis.
Nog geen week later overleed oma 2. Daarbij vertelde zus niet dat ik niet welkom was maar er werd me ook niet vertelt waar en wanneer oma 2 gecremeerd werd. Nu was oma 2 een feeks en facilitator van misbruik door andere familie. De enige reden dat ik wilde gaan was om zeker te weten dat ze dood was. De crematiekaart kreeg ik gek genoeg pas na de crematie.
Wij zaten op de 2e rij en de familie die jaren niet was geweest zat op de 1ste rij. Toch ga je op zo een moment maar geen stampij maken maar het was niet fijn.
Een beschamend verhaal...
Een oud oom van mijn partner werd begraven, ome Sjaak. Hij stond ver van ons af en ik had hem zelfs maar één keer gezien maar het was in de familie wel gebruikelijk dat iedereen kwam. In de stoet naar de begraafplaats was ik met mijn zwager aan het kletsen en we hadden het over één of andere verhaal toen één van ons zei "die was echt de Sjaak". Toen we ons realiseerden dat we op de begrafenis van ome Sjaak waren kregen we zo'n lachkick, we konden ons echt niet meer inhouden en zijn maar even een stukje weggelopen om daar te lachen voordat we weer terug gingen.
nomen-nescio schreef op 26-08-2021 om 09:16:
Even onder een andere naam en wat details veranderd want misschien wel erg herkenbaar.
Ik heb geen contact meer met mijn familie, al jaren niet meer door een zeer onveilige jeugd.. Alleen mijn zus spreek ik soms nog wel.
Een aantal jaren terug overleed oma 1. Oma was een van de enige wat meer oke familieleden en ik wilde graag afscheid nemen. Ze bleek opgebaard te liggen in het huis van een oom die mij misbruikt heeft. Ik denk expres zodat ik niet kon langskomen. Dat zou ronduit gevaarlijk zijn.
Het treurige was dat mijn zus de boodschapper was dat ik ook niet welkom was op de begrafenis.
Nog geen week later overleed oma 2. Daarbij vertelde zus niet dat ik niet welkom was maar er werd me ook niet vertelt waar en wanneer oma 2 gecremeerd werd. Nu was oma 2 een feeks en facilitator van misbruik door andere familie. De enige reden dat ik wilde gaan was om zeker te weten dat ze dood was. De crematiekaart kreeg ik gek genoeg pas na de crematie.
Wat een ontzettend verdrietig verhaal 
Toen een van mijn oma's overleed hebben we op de kaart alleen kinderen en kleinkinderen gezet, geen namen, omdat er 2 kinderen incl daar de kinderen van al 20 jaar oma niet bekeken hadden . Diegene zijn ook niet bericht , we wisten sowieso niet waar ze woonden en op sm zaten ze niet. Het is natuurlijk niet zomaar dat kinderen/kleinkinderen niet gewenst zijn bij een begrafenis .
Mijn schoonvader was een lokale beroemdheid met een druk sociaal leven. Er waren honderden mensen op zijn uitvaart, waarvan ik er maar een paar kende. Ik was alleen al daardoor best opgelaten tijdens het condoleren. Stond in het rijtje naaste familie, waar iedereen langs liep om een handje te geven en ik had geen idee of ik nou een tante of een kennis voor me had. Maar het meest awkward was nog dat mijn vriend en ik door velen van hen ook enthousiast werden gefeliciteerd. Blijkbaar wist iedereen al dat we mijn schoonouders tijdens het sterfbed van mijn schoonvader, eerder dan je gewoonlijk zou doen, hadden verteld dat ik pril zwanger was.