“Lagerhuis” debat: orgaandonatie, Ja tenzij
In navolging op het Kumbaya-topic van Hen74, hierbij een eerste "Lagerhuis"-topic. Het idee is dat iedereen een topic kan starten over een bepaald onderwerp/stelling waarover een soort Lagerhuis-debat gevoerd kan worden. Vandaar ook Lagerhuis in de topictitel, zodat het voor iedereen herkenbaar is als een discussietopic.
Ik start dit eerste topic met de stelling:
De huidige praktijk waarin iedereen orgaandonor is, tenzij men zich heeft afgemeld ("Ja, tenzij...") is verkeerd.
Ik zie uit naar een leuke discussie, hou het netjes en onderbouw je feiten svp met bronnen (tenzij algemeen bekend).
DanGun schreef op 18-07-2021 om 14:36:
Eens met de stelling. Er zit zo'n nare dwang achter. Daarbij zadel je als donor je nabestaanden op met een bijna onmogelijk afscheid. Geloof me, afscheid nemen van iemand waarvan wordt gezegd dat ie hersendood is maar er nog gewoon levend uit ziet, is niet te doen. Voor mij reden om geen donor te zijn.
Dat is voor mij persoonlijk geen argument. Ik heb al zoveel hersendode mensen verpleegd dat ik weet dat het alleen maar apparaten en medicatie is wat een persoon in "leven" houdt. En het is echt hard werken om zo'n patiënt stabiel te houden.
En sommige mensen willen ook niet doneren omdat ze denken dat wij iemand dan sneller dood laten gaan. Dat is zeker niet het geval. Want alle testen, procedures en voorbereidingen voor de donatie duren zo lang dat zo'n patiënt langer in leven wordt gehouden dan een niet donor.
letterlijk schreef op 18-07-2021 om 09:04:
[..]
Oh, ik zie dat heel anders. Ik ging er juist vanuit dat ik wel leuk geen bezwaar kan hebben, maar dat mijn nabestaanden dat misschien om de een of andere reden wel hebben. Ik vind dat hun belangen voorgaan omdat ik immers dood ben, een zij voort moeten leven met mijn beslissing. Zo heb ik dat ook met hen besproken.
Maar wat heb je dan met ze besproken? Dat je het prima vindt om je organen te doneren, maar dat als zij dat echt niet willen dat dat oké is? Of meer: zie maar wat je met me doet als ik dood ben, ik vind alles best? Je kunt er ook sturend in zijn.
Ik zou zelf te allen tijde de wens van de overledene respecteren, ongeacht wat. Misschien heb ik makkelijk praten, ik sta heel nuchter tegenover de dood. Het is wat het is, dood is dood. Of dat nu dood is doordat de organen eruit gehaald worden, of dood doordat de stekker eruit getrokken wordt: dood is dood. Ik heb nooit voor de keuze gestaan: mijn vader is dood gevonden toen ik op de basisschool zat, mijn moeder is overleden aan kanker, dus dan is er van orgaandonatie geen sprake.
Mijn dochter heeft net haar keuze door moeten geven: organen wel, huid en ogen niet (even uit mijn hoofd). Ik hoop dat het nooit gaat gebeuren, maar als wel, dat er een heleboel mensen een verbetering van hun leven krijgen doordat haar organen hun een tweede leven geven.
Sun.lover schreef op 18-07-2021 om 15:05:
[..]
Dat is voor mij persoonlijk geen argument. Ik heb al zoveel hersendode mensen verpleegd dat ik weet dat het alleen maar apparaten en medicatie is wat een persoon in "leven" houdt. En het is echt hard werken om zo'n patiënt stabiel te houden.
En sommige mensen willen ook niet doneren omdat ze denken dat wij iemand dan sneller dood laten gaan. Dat is zeker niet het geval. Want alle testen, procedures en voorbereidingen voor de donatie duren zo lang dat zo'n patiënt langer in leven wordt gehouden dan een niet donor.
Ik denk dat het beroepsmatig heel anders is dan wanneer het een geliefde betreft.Dan weet je het met je verstand wel maar met je hart niet. Want 'het leven' lijkt nog niet weg.
Dat ziekenhuizen een donor sneller dood zouden laten gaan geloof ik ook niet hoor.
Herfstappeltaart schreef op 18-07-2021 om 10:16:
[..]
Ik vind dat een hellend vlak. Voorbeeld: mensen sporten want dat is gezond. Vervolgens lopen ze een ernstige blessure op waardoor ze niet meer kunnen werken en dus levenlang een door de maatschappij gefinancierde uitkering nodig hebben. Eigen schuld?
Ik hou daar niet van. Dit soort dingen moeten zonder aanzien des persoons. Net als dat artsen móeten helpen, wie het ook is.
Ik snap dat dat zo werkt, maar dat is mede een reden waarom ik geen donor ben. Wellicht is de persoon die een orgaan/weefsel van je krijgt wel 'n enorme huichelachtige gaslighter m/v. En daar heb je dan je nabestaanden voor met extra leed opgezadeld doordat je lichaam geschonden wordt voor het overlijden ipv dat ze tijdens het stervensproces aan je bed je hand kunnen vasthouden?
Sun.lover schreef op 18-07-2021 om 15:05:
[..]
Dat is voor mij persoonlijk geen argument. Ik heb al zoveel hersendode mensen verpleegd dat ik weet dat het alleen maar apparaten en medicatie is wat een persoon in "leven" houdt. En het is echt hard werken om zo'n patiënt stabiel te houden.
En sommige mensen willen ook niet doneren omdat ze denken dat wij iemand dan sneller dood laten gaan. Dat is zeker niet het geval. Want alle testen, procedures en voorbereidingen voor de donatie duren zo lang dat zo'n patiënt langer in leven wordt gehouden dan een niet donor.
Nou ja, dat laatste kan dan ook weer een reden zijn...
Mlah! schreef op 18-07-2021 om 20:30:
[..]
Maar wat heb je dan met ze besproken? Dat je het prima vindt om je organen te doneren, maar dat als zij dat echt niet willen dat dat oké is? Of meer: zie maar wat je met me doet als ik dood ben, ik vind alles best? Je kunt er ook sturend in zijn.
Ik zou zelf te allen tijde de wens van de overledene respecteren, ongeacht wat. Misschien heb ik makkelijk praten, ik sta heel nuchter tegenover de dood. Het is wat het is, dood is dood. Of dat nu dood is doordat de organen eruit gehaald worden, of dood doordat de stekker eruit getrokken wordt: dood is dood. Ik heb nooit voor de keuze gestaan: mijn vader is dood gevonden toen ik op de basisschool zat, mijn moeder is overleden aan kanker, dus dan is er van orgaandonatie geen sprake.
Mijn dochter heeft net haar keuze door moeten geven: organen wel, huid en ogen niet (even uit mijn hoofd). Ik hoop dat het nooit gaat gebeuren, maar als wel, dat er een heleboel mensen een verbetering van hun leven krijgen doordat haar organen hun een tweede leven geven.
Ik heb ze verteld dat ik vroeger al een donorcodicil had. Je weet wel, zo'n smoezelig papiertje in je portemonnee. En dat ik dus positief sta tegenover orgaandonatie, maar dat ik vind dat zij daarin het laatste woord hebben. Nu zijn mijn kinderen op een leeftijd dat ze zelf al hebben moeten aangeven wat ze willen of staan op het punt die leeftijd te bereiken, en ook zij zijn mijn mening toegedaan. Maar ik heb ze ook gezegd dat als het moment daar is en ze denken er anders over, dat dat ook goed is en dat ik de beslissing bij hen laat. Omdat je niet weet wat je emoties zijn op dat moment.
En dood is dood is dood, dat ben ik met je eens. Als ik mag kiezen wil ik een mooi plekje op een natuurbegraafplaats met een boom op mijn kop. En als mijn nabestaanden cremeren fijner vinden, by all means. Ik ben waar ik was voordat ik geboren ben, het zal me jeuken wat je met me doet, ik ben er niet meer bij.
Is dat sturend? Ja, in de zin van dat ik ze niet in het duister laat. Maar met daarbij de aantekening dat ik hun wens boven de mijne stel. Ik geef ze een cadeausuggestie, maar ik laat me graag verrassen zeg maar.
redbulletje schreef op 18-07-2021 om 22:40:
[..]
Ik snap dat dat zo werkt, maar dat is mede een reden waarom ik geen donor ben. Wellicht is de persoon die een orgaan/weefsel van je krijgt wel 'n enorme huichelachtige gaslighter m/v. En daar heb je dan je nabestaanden voor met extra leed opgezadeld doordat je lichaam geschonden wordt voor het overlijden ipv dat ze tijdens het stervensproces aan je bed je hand kunnen vasthouden?
Ik zadel mijn nabestaanden niet met extra leed op. Ze begrijpen en respecteren mijn besluit en staan er zelf ook zo in.
Herfstappeltaart schreef op 19-07-2021 om 08:33:
[..]
Ik zadel mijn nabestaanden niet met extra leed op. Ze begrijpen en respecteren mijn besluit en staan er zelf ook zo in.
Je weet nooit hoe zij zich voelen als het moment daar is.
letterlijk schreef op 19-07-2021 om 08:23:
[..]
Ik heb ze verteld dat ik vroeger al een donorcodicil had. Je weet wel, zo'n smoezelig papiertje in je portemonnee. En dat ik dus positief sta tegenover orgaandonatie, maar dat ik vind dat zij daarin het laatste woord hebben. Nu zijn mijn kinderen op een leeftijd dat ze zelf al hebben moeten aangeven wat ze willen of staan op het punt die leeftijd te bereiken, en ook zij zijn mijn mening toegedaan. Maar ik heb ze ook gezegd dat als het moment daar is en ze denken er anders over, dat dat ook goed is en dat ik de beslissing bij hen laat. Omdat je niet weet wat je emoties zijn op dat moment.
En dood is dood is dood, dat ben ik met je eens. Als ik mag kiezen wil ik een mooi plekje op een natuurbegraafplaats met een boom op mijn kop. En als mijn nabestaanden cremeren fijner vinden, by all means. Ik ben waar ik was voordat ik geboren ben, het zal me jeuken wat je met me doet, ik ben er niet meer bij.
Is dat sturend? Ja, in de zin van dat ik ze niet in het duister laat. Maar met daarbij de aantekening dat ik hun wens boven de mijne stel. Ik geef ze een cadeausuggestie, maar ik laat me graag verrassen zeg maar.
Dank voor je uitleg. Ik had inderdaad ook dat rode vodje in mijn portemonnee.
We staan er eigenlijk niet zo heel erg anders in qua uitleg over onze wens, alleen over wie de laatste stem heeft Laten we hopen dat ze nooit voor de keuze komen te staan en dat we maar van ouderdom met versleten onderdelen uit het leven mogen glijden.
Mlah! schreef op 19-07-2021 om 10:58:
[..]
Dank voor je uitleg. Ik had inderdaad ook dat rode vodje in mijn portemonnee.
We staan er eigenlijk niet zo heel erg anders in qua uitleg over onze wens, alleen over wie de laatste stem heeft Laten we hopen dat ze nooit voor de keuze komen te staan en dat we maar van ouderdom met versleten onderdelen uit het leven mogen glijden.
Dat laatste lijkt me een goed voornemen 😄.
Nog eventjes een berichtje hier.
"
De Donorwet laat boven verwachting zien dat donorregistratie op deze manier veel beter werkt dan voorheen.
"
https://www.nd.nl/opinie/opinie/1052911/donorwet-overtreft-na-een-jaar-de-verwachtingen-eindelijk-maken?fbclid=IwAR2BAxT6IOBbgTJh7W5bGtJGab8tLnJ62vDNfU4lZfmUgLd9NscsTEeSLPw
[artikel grotendeels achter betaalmuur]
Kan het artikel niet lezen.
Ik las elders dat er in 1 jaar 5 miljoen mensen meer geregistreerd staan. Mooi dat een hoop mensen er eindelijk over nagedacht hebben, dat is stap één.
Nav het artikel hierboven wat ik ook niet kan lezen ben ik eens gaan googelen en ben ik mij rotgeschrokken van dit artikel uit 2018: https://www.trouw.nl/nieuws/de-nieuwe-donorwet-is-een-enorme-verandering-die-niet-zoveel-verandert~bd9b9318/ ik hoop toch echt dat dit niet waar is. Dat familie het zomaar kan tegenhouden, zelfs al ligt er een verklaring dat iemand donor wil zijn. Dat vind ik echt heel erg! En dan lees ik hier dat velen vinden dat hun familieleden maar moeten beslissen want wellicht is dat beter voor hun rouwverwerking of wat dan ook. Neem dan even mee dat er dus in 11% van de gevallen bij een willende donor ook de familie het heeft tegengehouden. Familie is blijkbaar in veel gevallen niet in staat om een keuze te maken en dan hoeft er maar eentje een verkeerd idee over doneren te hebben en daar gaan je organen...
Belangrijk is dus: praat er met je 1e en 2e graads familieleden over. Laat ze horen dat jij het wil, de kans dat ze er dan later niet uitkomen is een stuk kleiner dan stilletjes het formulier wel of niet invullen.
Ik schreef hier al eerder dat ik me, door me te verdiepen in orgaandonatie, vragen ben gaan stellen over wat hersendood precies inhoudt, en of je dan eigenlijk wel dood bent.
En nu lees ik dit:
Eén op vijf hersendode mensen is wakker en zit vast in hun lichaam’
LONDEN - Drie Engelse experts zeggen dat ongeveer een vijfde van alle mensen die ’hersendood’ zijn, dat eigenlijk niet zijn. En dat deze mensen zich wel degelijk bewust zijn van hun omgeving.
Professors Neil Scolding, van de Universiteit van Bristol, Adrian Owen, van de Western Universiteit in Canada, en John Keown, van Georgetown Universiteit in de VS, zeggen dat maar liefst 25.000 patiënten in het VK het label ’hersendood’ hebben maar dat ongeveer 5.000 van hen wel degelijk wakker is. Dankzij nieuwe hersenscan-technieken en onderzoeken konden ze aantonen dat er wel degelijk activiteiten te zien waren in de hersenen.
Uit de Telegraaf,
Hele artikel staat hier,
impala schreef op 02-08-2021 om 01:27:
Ik schreef hier al eerder dat ik me, door me te verdiepen in orgaandonatie, vragen ben gaan stellen over wat hersendood precies inhoudt, en of je dan eigenlijk wel dood bent.
En nu lees ik dit:
Eén op vijf hersendode mensen is wakker en zit vast in hun lichaam’
LONDEN - Drie Engelse experts zeggen dat ongeveer een vijfde van alle mensen die ’hersendood’ zijn, dat eigenlijk niet zijn. En dat deze mensen zich wel degelijk bewust zijn van hun omgeving.
Professors Neil Scolding, van de Universiteit van Bristol, Adrian Owen, van de Western Universiteit in Canada, en John Keown, van Georgetown Universiteit in de VS, zeggen dat maar liefst 25.000 patiënten in het VK het label ’hersendood’ hebben maar dat ongeveer 5.000 van hen wel degelijk wakker is. Dankzij nieuwe hersenscan-technieken en onderzoeken konden ze aantonen dat er wel degelijk activiteiten te zien waren in de hersenen.
Uit de Telegraaf,
Hele artikel staat hier,
Dan wordt je toch geen donor? Hersendood word je echt niet zomaar verklaart, daar gaan veel onderzoeken en tijd overheen. En als iemand niet wil doneren stoppen we sowieso de behandeling en gaat diegene dood, vaak een dag eerder dan als diegene wel zou doneren.