Geloven jullie ergens in?
Ik zit een serie te kijken en daar komt geloven in God in voor. Ik ben zelf eigenlijk niet gelovig, wel Katholiek opgevoed, maar heb geen rotsvast vertrouwen in het bestaan van God. Heel veel mensen hebben dat wel en dat kan mooi zijn, of niet. Het kan je ook beperken in je vrijheid. Net zoals niet geloven zijn voor-en nadelen heeft.
Zijn jullie gelovig? Wat vinden jullie van het hebben van een geloof? In hoeverre is geloof bepalend voor je leven, de richting die je kiest? Of zoals ik, niet geloven ergens in behalve de wetenschap.
Een discussie over geloof maar graag wel met respect. Het mag kritisch zijn maar beledigen is niet nodig.
Peiling
Geloof je in (een) God?
Ja, dat het altijd weer in het oosten zal dagen, behalve als je dood bent, dan sla je dat voortaan over. Alles sla je dan verder over trouwens.
Miraval schreef op 18-04-2024 om 20:23:
[..]
Maar is het niet zo dat die richtlijnen er sowieso zijn ongeacht een geloof? Iets wat al vastgelegd is in bijvoorbeeld de wet? Iets wat je meekrijgt in je opvoeding, scholing? Heb je daarvoor een God nodig die je hierbij helpt? Helemaal niet aanvallend bedoeld ofzo hoor maar ik vraag me af in hoeverre een God zoiets beïnvloed?
Komt ook helemaal niet aanvallend over hoor, ik begrijp je vraag wel.
Ik snap wat je zegt, ik denk dat een geloof, welke dan ook, die richtlijnen wel meer versterken. En mensen die gelovig zijn die voelen in hun geloof een zekere ondersteuning.
Het scheelt denk ik ook wel of je gelovig opgevoed bent of niet. Als je nooit met religie in aanraking bent geweest dan wordt het denk ik lastig om te snappen wat wel-gelovigen eraan kunnen hebben.
Ik ben overigens hervormd opgevoed maar toen ik uit huis ging heb ik jaren niks meer met mijn geloof gedaan. Echter ik begon het te missen (in een periode dat het mentaal even niet zo lekker ging). Ik woonde op dat moment in het centrum dus ik ben spontaan een aantal kerken binnen gestapt waaronder de Rooms katholieke kerk bij mij om de hoek toen en daar ben ik dus gebleven en inmiddels ben ik dus alweer een aantal jaren RK 
(En dat ben ik dus wel vrijzinnig, ik geloof niet in heel streng maar goed zo ben ik ook niet opgevoed)
OperaQueen schreef op 19-04-2024 om 07:38:
[..]
Komt ook helemaal niet aanvallend over hoor, ik begrijp je vraag wel.
Ik snap wat je zegt, ik denk dat een geloof, welke dan ook, die richtlijnen wel meer versterken. En mensen die gelovig zijn die voelen in hun geloof een zekere ondersteuning.
Het scheelt denk ik ook wel of je gelovig opgevoed bent of niet. Als je nooit met religie in aanraking bent geweest dan wordt het denk ik lastig om te snappen wat wel-gelovigen eraan kunnen hebben.
Ik ben overigens hervormd opgevoed maar toen ik uit huis ging heb ik jaren niks meer met mijn geloof gedaan. Echter ik begon het te missen (in een periode dat het mentaal even niet zo lekker ging). Ik woonde op dat moment in het centrum dus ik ben spontaan een aantal kerken binnen gestapt waaronder de Rooms katholieke kerk bij mij om de hoek toen en daar ben ik dus gebleven en inmiddels ben ik dus alweer een aantal jaren RK
Belangstellende vraag geen oordeel:
Heb jij je dan katholiek laten dopen en heb je communie en eventueel vormsel gedaan?
Als ik nu steun zou zoeken in een geloof zou ik nooit meer voor katholiek gaan. Dat komt denk ik ook door de veranderingen die de fusie van kerken hier in de regio teweeg heeft gebracht. Er is nog maar een beperkt aantal priesters hier om vieringen in 4 kerken te doen. Er waren 6 kerken maar 2 (waaronder mijn geboortekerk) zijn opgeheven en aan de eredienst onttrokken. Het kerkbestuur zit heel erg op de antieke lijn. Moderne liederen die in mijn jeugd werden gezongen mogen niet meer gezongen worden. Als ik de vaste priester hoor preken dan vraag ik mij af in welke wereld hij leeft en of hij het nieuws nog wel heeft gevolgd de laatste 5 jaar. Ik was recent bij de jubileumviering van de pastoor die in mijn oude kerk stond, veel oude kennissen en andere bekenden weer gezien. Die man staat op hoge leeftijd nog midden in de maatschappij en weet wat er gaande is. Zo jammer dat zijn collega ging preken.
Ik ben zonder geloof opgevoed en leef in een volledige atheistische omgeving. Toch heb ik het bestaan van een hogere macht- welke vorm die dan ook heeft- een aantal keer heel diepgaand ervaren. Ik 'geloof' er dan ook in op dezelfde manier waarop ik geloof dat het af en toe regent: ik kom 'god' af en toe tegen. Ik bid ook wel, maar op mijn eigen manier, en zonder vaste vorm. Het idee dat een superieure intelligentie zich bezighoudt met attributen of kleding is mij wezensvreemd. Net als het idee van een georganiseerde religie met een hiërarchische structuur en allerlei rituelen.
Gelebloem schreef op 19-04-2024 om 08:04:
Ik ben zonder geloof opgevoed en leef in een volledige atheistische omgeving. Toch heb ik het bestaan van een hogere macht- welke vorm die dan ook heeft- een aantal keer heel diepgaand ervaren. Ik 'geloof' er dan ook in op dezelfde manier waarop ik geloof dat het af en toe regent: ik kom 'god' af en toe tegen. Ik bid ook wel, maar op mijn eigen manier, en zonder vaste vorm. Het idee dat een superieure intelligentie zich bezighoudt met attributen of kleding is mij wezensvreemd. Net als het idee van een georganiseerde religie met een hiërarchische structuur en allerlei rituelen.
Als het niet te privé is: mag ik vragen op welke manier je deze ervaring hebt gehad?
Ik geloof niet. Ik ben ook niet gelovig opgevoed. Alleen mijn opa en oma waren gelovig. Mijn opa heeft zich moeten bekeren toen hij met oma trouwde (net een andere protestantse stroming) en ik heb daar wel eens met hem over gesproken. Ik vond het raar want het is toch een god en dat vond opa ook. Ik vond de troost die ze vonden in het geloof mooi. In de vakantie bezochten we wel eens een mooie kerk. Mijn moeder brande dan wel een kaarsje. Mijn vader was vooral erg anti kerk, maar is later wel milder geworden en is zelfs bij zijn tweede huwelijk in een kerk getrouwd. Ergens zou ik het wel leuk vinden als mijn moeder, stiefmoeder en schoonmoeder nu samen ergens op een wolkje zouden zitten en naar ons kijken, maar daar geloof ik niet in. Dood is dood en echt compleet weg.
Mijn man is een beetje opgevoed met het geloof. Zijn ouders waren geen trouwe kerkgangers maar, hij is tot hij lastige vragen ging stellen en niet meer welkom was als kind naar de zondagsschool geweest. Hij heeft er meer interesse in dan ik, maar dan uit historisch perspectief. Hij heeft daarom ook een keer een koran gekocht. Maar of hij er ooit in gaat lezen betwijfel ik. Hij komt gewoon niet toe aan lezen van wat voor boek dan ook.
Onze dochter hebben we heel bewust op een openbare school gedaan. Haar beste vriend is moslim, maar daar zijn kleuters niet mee bezig. Zijn ouders zijn zover wij kunnen inschatten ook niet heel streng gelovig. We willen haar vooral meegeven dat mensen allemaal verschillende zijn en dat je elkaar moet respecteren. We zijn ook voorstander van algemene vorming en met verschillende culturen in aanraking komen. Als je elkaar leert kennen hoef je ook niet bang te zijn voor de ander.
rionyriony schreef op 19-04-2024 om 05:40:
Ja, dat het altijd weer in het oosten zal dagen, behalve als je dood bent, dan sla je dat voortaan over. Alles sla je dan verder over trouwens.
😅
Ik heb ook nee ingevuld.
Ik geloof niet en ben ook niet opgevoed met een geloof en daar ben ik blij mee. Wij hadden verschillende familieleden die wel streng in de leer waren en die leefde in zo'n streng keurslijf dat ik medelijden met hun kinderen had. Die mochten bijna niets van wat voor mij als kind normaal was en mijn leven leuk maakte.
Nee, wel als kind communie gedaan en op een katholieke school gezeten . Inmiddels al jaren geleden uit laten schrijven uit de R.K. kerk
Gelebloem schreef op 19-04-2024 om 08:04:
Ik ben zonder geloof opgevoed en leef in een volledige atheistische omgeving. Toch heb ik het bestaan van een hogere macht- welke vorm die dan ook heeft- een aantal keer heel diepgaand ervaren. Ik 'geloof' er dan ook in op dezelfde manier waarop ik geloof dat het af en toe regent: ik kom 'god' af en toe tegen. Ik bid ook wel, maar op mijn eigen manier, en zonder vaste vorm. Het idee dat een superieure intelligentie zich bezighoudt met attributen of kleding is mij wezensvreemd. Net als het idee van een georganiseerde religie met een hiërarchische structuur en allerlei rituelen.
Ik vind dit bericht zeer merkwaardig. Kun je een voorbeeld geven van die diepgaande ervaringen?
- knip -
Moirmel schreef op 19-04-2024 om 09:35:
[..]
Ik vind dit bericht zeer merkwaardig. Kun je een voorbeeld geven van die diepgaande ervaringen?
[Quote verwijderd]
TO gaf aan dit niet te willen. Doe het dan ook niet.
Moirmel schreef op 19-04-2024 om 09:35:
[..]
Ik vind dit bericht zeer merkwaardig. Kun je een voorbeeld geven van die diepgaande ervaringen?
Om bij voorbaat uitsluitsel te geven: voor mij is elk geloof achterlijk en zijn gelovigen, nou, een beetje dom.
Haha nou in een gesprek zou dat wel kunnen denk ik, als wij elkaar zouden kennen, en jij mijn levenswandel kende en zou weten welke specifieke dingen voor mij van symbolische betekenis zijn. Als ik het hier ga uittypen dan wordt het voor de lezer een beetje zo'n spirituele ervaring uit de Libelle, a la 'en toen zag ik een gele vlinder en wist ik dat opa in de hemel was.'
Ik ervaar het meer als een diep weten, dan een 'overtuiging'. Het heeft me zelf eerlijkgezegd ook nogal verrast. Het was niet dat ik bewust spiritueel zoekende was of iets dergelijks. Ik ben breed academisch opgeleid met stevige wortels in de wetenschap, niet iemand die ashrams frequenteert zegmaar.
Veel uitwassen van geloof of religieus fanatisme vind ik ook vrij problematisch. Ieder dogma is eng, en een manier om macht uit te oefenen over andere mensen. Een 'heilig' geloof in wat dan ook staat aan het begin van iedere vorm van totalitarisme.
Om alle gelovigen dom te noemen gaat me erg ver. Is dat echt jouw ervaring? Ik ken buitengewoon intelligente mensen die zeer gelovig zijn, en hun eigen overtuigingen en ethiek heel kritisch bevragen. Mensen die echt goed nadenken over dingen en hun eigen positie in de wereld ook heel goed van een afstand kunnen beschouwen. Ik ken ook mensen die in jezusnaam iedere vorm van reflectie uit de weg gaan. Daarnaast ken ik ook mensen die niet meer kunnen nadenken omdat ze volledig verzwolgen zijn in de woke-ideologie of fanatiek activisme van welke aard dan ook, dat is niet voorbehouden aan een geloof in god denk ik. Veel mensen zitten vast in hun denken.
Wat denk jij?
Edit: ik las na afloop van het schrijven de comment van Herfstappeltaart. Het was mijn bedoeling om respectvol te communiceren dus ik heb voor de zekerheid een woord aangepast.
Vertrouwen. Dat is wat geloven voor mij inhoudt.
Ik ben opgegroeid in een blijmoedig gelovig gezin, in vertrouwen dat er Een is die je vasthoudt, ook over de menselijke aardse grenzen heen.
Wie dat precies is, daarover hebben mensen eeuwenlang nagedacht en geschreven. De bijbel is voor mij de neerslag van al die ervaringen en belevenissen, een boek waarin iets te lezen valt over de Allerhoogste.
Geloven gaat voor mij niet over geboden en verboden, maar om vertrouwen. Dat doe ik, dat wil ik.
Geloven betekent ook verbinding met anderen, met reisgenoten in het leven.
Het geloof ontleent haar kracht uit ( de naam zegt het al ) ‘geloof’.
Zalig zijn zij , die niet gezien hebben en toch geloven ' (Johannes 20:29 ).
Zelf ben ik als kind van een Nederlands Hervormde moeder en een agnostische vader , opgegroeid met twee verhalen, de bijbel en de evolutieleer op school .
Geloof en wetenschap leggen beiden een claim op het kennen van de waarheid , dus zijn beiden in dit geval niet 'zaligmakend' voor mij.