De 'verwende sneeuwvlokjes' van Generatie Z zoeken hun weg op de arbeidsmarkt
Een nieuwe generatie werknemers betreedt de arbeidsmarkt, een generatie met een niet al te beste reputatie: Generatie Z, geboren tussen 1997 en 2015. De jongeren zouden verwend zijn en weinig weerbaar. Met spottende bijnamen als 'sneeuwvlokjes' en 'rubbertegelkinderen', grootgebracht door 'curlingouders' die hun problemen hebben weggepoetst. Trainingen leren werkgevers en 'Gen Z' nu met elkaar omgaan.
Generatie Z - de eerste generatie die volledig is opgegroeid met alle mogelijkheden van de digitale wereld - heeft hoge verwachtingen van de arbeidsmarkt, zien werkgevers. Uitdagende functies moeten ze niet alleen persoonlijke groei brengen, maar ook een positieve impact hebben op mens en maatschappij. Een aantrekkelijk salaris zien de twintigers als rechtvaardig.
Bevoorrechte positie
Eva Geesing is directeur van uitzendbureau The New Crew. Ze zegt dat Generatie Z vooral streeft naar geluk en moeilijk omgaat met minder prettige momenten. "Ze verwachten dat elke keuze die ze maken, hen naar dat geluk zal leiden. Maar niet elke keuze kan leiden tot geluk en soms is het gewoon even niet zo leuk." The New Crew helpt starters met trainingen hun weg te vinden op de arbeidsmarkt en leren omgaan met teleurstellingen.
De twintigers van Generatie Z zien niet vaak wat in fulltime werken. Het leven naast werken is minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker. In de huidige krappe arbeidsmarkt kunnen ze dan ook eisen stellen. 'Gen Z' heeft een bevoorrechte positie ten opzichte van voorganger Generatie Y - de millennials - die de arbeidsmarkt betrad in een periode van hoge werkloosheid.
Werkgevers vinden de ogenschijnlijk onrealistische eisen van de twintigers lastig. Volgens een enquête van American Survey beschouwt 74 procent van de Amerikaanse managers Generatie Z als ongemotiveerd, snel afgeleid en te gevoelig voor kritiek. Ze vinden dat de generatie maar moeilijk ergens de schouders onder zet.
'Dapperheid'
Volgens Timo de Regt, directeur van uitzendbureau STAN Partners, ontstaan conflicten wanneer iedereen teveel vanuit het eigen generatieperspectief naar de wereld kijkt. "Terwijl je juist in dialoog met je medewerkers moet gaan om tot een succesvolle samenwerking te komen. Elke generatie heeft met de andere leren werken. Een generatie overslaan gaat moeilijk", zegt De Regt, die werkgevers en arbeidsbemiddelaars trainingen en cursussen aanbiedt om verschillende generaties nader tot elkaar te brengen.
Uit onderzoek van TNO, vorig jaar, blijkt dat 21 procent van jonge werknemers tussen 18 en 27 jaar zich meerdere malen per maand emotioneel uitgeput voelt door werk. Maar Generatie Z-expert Hajar Yagkoubi (23) schrikt daar niet van. Ze vindt dat andere generaties een voorbeeld kunnen nemen aan de openheid van haar generatie. "Ik zie het niet als zwakte, maar als een soort dapperheid. Dat je eigenlijk durft te laten zien dat je ergens mee zit of dat het niet zo lekker gaat."
Volgens TNO, blijkt dat 21 procent van jonge werknemers tussen 18 en 27 jaar zich meerdere malen per maand emotioneel uitgeput voelt door werk.
De 'verwende sneeuwvlokjes' van Generatie Z zoeken hun weg op de arbeidsmarkt (nos.nl)
En nee,3 eigen en 2 pleegkinderen.....(wesen)
Herfstappeltaart schreef op 07-10-2023 om 13:44:
[..]
Ik hou er gewoon niet van om een hele generatie bepaalde eigenschappen toe te dichten. Ik beoordeel mensen liever als individu.
Zeg dat.
Ik vind dit in de categorie 'de jeugd van tegenwoordig....' vallen. Elke generatie weer hetzelfde liedje, hou toch op.
Ted68 schreef op 07-10-2023 om 14:11:
En nee,3 eigen en 2 pleegkinderen.....(wesen)
Achh wat heftig, dat lijkt me zwaar. Ik hoop dat jullie een manier gevonden hebben, om hier mee om te gaan en het samen goed hebben 
Doemijdieglazenbol schreef op 07-10-2023 om 14:09:
[..]
Hangt ook nogal af van de bril waar je mee kijkt. Als iemand op jouw werk gaat fluisteren dat je lui bent, of cranky, zal dat collega’s elke keer als je het doet, op gaan vallen. En voor je het weet denkt het halve bedrijf dat je cranky bent.
Ze gaat fluisteren, daarvan neem ik aan dat het niet waar is. Want als dat waar is moet collega niet fluisteren. En alle collega's denken dan na een tijd ook zo? Omdat ze zelf niet kunnen denken of zien wat ze zien? Ik snap jouw redenering totaal niet.
De enige bril waarmee (of waardoor) je moet kijken is een realistische.
Ted68 schreef op 07-10-2023 om 13:49:
Oh,maar dat doe ik ook niet.....Hoe moet ik dan die babyboemers noemen?
Ik bedoelde jou niet hoor. Ik kwam alleen op de gedachte door jouw opmerking.
Herfstappeltaart schreef op 07-10-2023 om 13:44:
[..]
Ik hou er gewoon niet van om een hele generatie bepaalde eigenschappen toe te dichten. Ik beoordeel mensen liever als individu.
Heel erg mee eens. Ik zie dat in hokjes indelen altijd als een werkverschaffingsproject voor sociologen. Het napraten ervan vind ik passen in de categorie vroeger was alles beter, we werkten harder, hadden meer discipline verzin maar op. Het is trouwens van alle tijden Socrates schreef al over dit fenomeen.
En wat is verwend een klein vermogen neertellen voor een kamertje. Voor dat bedrag huurde ik een lid van de verloren generaties op 22 jarige leeftijd een heel mooi lekker warm drie kamerappartement in een grote stad.
Ze hebben groot gelijk vind ik. Ze zien in dat ze leven om te werken en dat vrijheid en balans een groot goed is. Ik vind het een goede zaak als werkgevers soort van gedwongen worden om meer dan voldoende rekening te houden met privelevens en wensen van de werknemers en eea daar op aanpassen. Er zijn al werkgevers die dat doen, maar dat mogen er wat mij betreft nog veel meer worden. Ik ben zelf dan wel een milennial, maar ik zie dat ook zo. Gelukkig heb ik zelf een hele leuke parttime baan met een geweldige werkgever die veel flexibiliteit en vertrouwen biedt met veel oog en respect voor het priveleven. Dat werkt bij mij heel motiverend. Ik zet graag een stapje extra mocht dat nodig zijn. Jammer genoeg is een werkgever zoals de mijne niet vanzelfsprekend. Dat heb ik eerder ook meegemaakt en dat levert zoveel frustratie en stress op. Ik zou iedereen zo een werkgever gunnen die ik nu heb. Heerlijk leven zonder echte druk is het dan met mijn gezin en een echt leuke baan met een sociale werkgever. Dat wens ik iedereen toe en al zeker aan de nieuwe generatie. Fijn dat veel van hen nu al vanaf het begin af aan al wakker zijn. Het uitbuiten is genoeg geweest.
Het schijnt dat kinderen die niet goed geleerd hebben om hun problemen zelf op te lossen (omdat ouders en deskundigen voortdurend klaar stonden om in te grijpen) onvoldoende zelfvertrouwen ontwikkelen en dat kan dan o.a. leiden tot het ontwikkelen van het zgn Impostor syndrome, iets waar deze generatie veel last van schijnt te hebben. De helft van de jeugd schijnt dit syndroom te hebben.
Maar goed, kinderpsychologie is niet mijn stiel. Ik hoop dat het allemaal weer op zijn pootjes terecht komt.
letterkoekje schreef op 07-10-2023 om 14:05:
[..]
Dan wordt het toch een fenomeen waarvan je denkt: zo is het tegenwoordig.
Ben je dan ook akkoord met het fenomeen boomer?de allereerste ik-generatie, doorgeschoten narcisten die alles kapot hebben gemaakt: de politiek, de zorg, het klimaat. Totaal gebrek aan zelfkennis. Niet in staat om van een word document een pdf’je te maken of zelf hun eigen WiFi netwerk in te stellen. Of is dat dan weer een generatiebeschrijving die totaaaaal niet klopt? 
Ik heb geen kinderen, maar zie vanuit mijn nabije omgeving wel waar de term ‘sneeuwvlokjes’ en ‘pampergedrag’ uit voortkomt.
Denk ook zeker dat er een mentaliteitsverandering heeft plaatsgevonden met de jaren, maar is de ‘jeugd van tegenwoordig’ daarvoor verantwoordelijk? Denk dat dit eerder deels te wijten is aan hun opvoeding.
Enkele voorbeelden:
- kinderen met een auto naar en van speelafspraakjes brengen/halen
- kinderen met de auto naar school brengen als het al wat regent of glad is ipv gewoon laten fietsen
- ouders die al snel op hoge poten een gesprek aanvragen, omdat hun zoon/dochter onheus was bejegend of straf had gekregen op school
- wat is er mis met een bijbaan naast een opleiding? Ik verbaas me vaak over opmerkingen als ‘mijn kind heeft het al zwaar genoeg op school en werken kan hij/zij zijn/haar hele leven nog’.
- dat een rijbewijs halen bij de opvoeding hoort (gisteren nog gelezen in een nieuw topic hier). Hoezo? Wat is er mis om hier zelf voor te werken?
Een persoonlijke ervaring uit het werkveld als ZZP’er:
Dat opdrachtgevers (in mijn werkgebied)duidelijk een voorkeur hadden/hebben om een ‘oudere’ (en dus vaak duurdere)werknemer in dienst te nemen ipv bijv een afgestudeerde (Schoevers) leerling. Waarom? Hun (gebrek aan) werkethos en strakke 9-5 mentaliteit, om maar niet te spreken over hun belabberde kennis van de Nederlandse taal. Ik verbaas mij vaak over hoe slecht de Nederlandse grammatica wordt beheerst bij de huidige jeugd. Zij zijn opgegroeid met chattaal en daarbij behorende afkortingen, wat dus blijkbaar beter blijft hangen dan hetgeen iemand heeft geleerd op school.
Lieveheersbeest schreef op 07-10-2023 om 15:59:
[..]
Ben je dan ook akkoord met het fenomeen boomer?de allereerste ik-generatie, doorgeschoten narcisten die alles kapot hebben gemaakt: de politiek, de zorg, het klimaat. Totaal gebrek aan zelfkennis. Niet in staat om van een word document een pdf’je te maken of zelf hun eigen WiFi netwerk in te stellen. Of is dat dan weer een generatiebeschrijving die totaaaaal niet klopt?
Huh?
Kersje schreef op 07-10-2023 om 16:10:
[..]
Huh?
Gewoon een vraag aan Letterkoekje, die (zo het lijkt nav haar/zijn berichten) liever niet teveel naar individuen kijkt maar naar groepen mensen, zoals het fenomeen “de sneeuwvlokjes generatie”.
Ik herken het deels: mijn oudste twee van 22 en 24 werken hard en ook fulltime. Stellen weinig eisen. Zijn wat dat betreft wel echt van het Nait Soezen moar doun! Mijn jongsten van 15,13 en bijna 12 zijn wat meer luxepaardjes. Die van 15 en 13 hebben een baantje, maar bevalt ze niet zo dus zeggen ze tabee en hebben zo weer een ander baantje. Ik vind dat echt niet kunnen eigenlijk.
Een paar van mijn twintigjarige collega’s herken ik hier wel ook in. Veel eisen en dan vervolgens janken als het niet gaat zoals ze willen. Dingen roepen als: hier geef ik nu mijn grens aan! Soms goed, maar vaak past het niet bij de aard van het werk (onderwijs). Maar goed, ik kon heel lang mijn grenzen helemaal niet aangeven en kwam daar ook mee in de problemen 😅🤣.
Lieveheersbeest schreef op 07-10-2023 om 16:13:
[..]
Gewoon een vraag aan Letterkoekje, die (zo het lijkt nav haar/zijn berichten) liever niet teveel naar individuen kijkt maar naar groepen mensen, zoals het fenomeen “de sneeuwvlokjes generatie”.
De omschrijving in de titel was 'generatie Z'.
Moet ik dan naar individuen kijken in plaats van naar een groep? Tenslotte, als op een aantal miljoen mensen die tot Generatie Z behoren, er een honderdtal zijn (misschien nog minder) die ergens op een school een massaschietpartij aanrichten, moet ik dan zeggen dat Generatie Z meestal moordenaars zijn met kenmerken van 'aanrichters van grote slachtpartijen'? Dat denk ik niet! Als we over Generatie X, Y of Z spreken, natuurlijk dat ik dan naar groepen mensen kijk en niet naar individuen.
Blijkbaar vertegenwoordigt één individu voor jou een generatie! 
SuzyQFive schreef op 07-10-2023 om 16:19:
Maar goed, ik kon heel lang mijn grenzen helemaal niet aangeven en kwam daar ook mee in de problemen 😅🤣.
Het ene excess (op een ongepast moment de grens trekken) volgt het andere op (jezelf totaal voorbij lopen voor een slechte werkgever), maar daaruit volgt (hopelijk) balans (een middenweg) 