1 op de 3 in de zorg
Als we in de toekomst aan de zorgvraag willen voldoen dan moet 1 op de 3 in de zorg werken. Dat lijkt me totaal onrealistisch aangezien we ook nog mensen in alle mogelijke andere beroepen nodig hebben
Enige oplossing lijkt mij dus dat er simpelweg minder zorg beschikbaar is voor mensen
Waar zou op bezuinigd kunnen worden?
_Audrey schreef op 20-11-2023 om 17:42:
[..]
Ik ook. Dat is toch geen oplossing
Direct springen naar: de euthanasiewet moet verruimd, is oppervlakkig. Het is geen ‘oplossing’. We zijn nog niet eens toe aan de bewustwording dat dat ‘probleem’ niet uit de lucht komt vallen maar actief door onszelf in de hand wordt gewerkt!
ik ken wel mensen die zo'n vage functie hebben, dat ik denk, ga maar in de zorg werken.
Hier is een concrete bezuinigspost:
"Nog geen 10 procent van alle in Europa geregistreerde geneesmiddelen tegen kanker verbetert de kwaliteit van leven", benadrukt hij, wijzend naar cijfers uit een onderzoek van The British Medical Journal.
"Slechts 40 procent van de medicijnen zorgt er daadwerkelijk voor dat de patiënt langer leeft. En in die gevallen wordt het leven verlengd met gemiddeld minder dan 3 maanden."
https://eenvandaag.avrotros.nl/amp/hoogleraar-klinische-oncologie-kritisch-over-veel-nieuwe-kankermedicijnen-hoge-kosten-zonder-resultaat/
Alleen krijg je dan weer een hele maatschappelijke discussie over wie wel en niet het recht heeft op een theoretische, minieme kans.
absor schreef op 20-11-2023 om 17:21:
[..]
Maar ook die mogelijkheid is er al met de huidige euthenasie wet. Ook bij enkel psychisch lijden kn euthanasie worden toegepast. En natuurlijk is dat niet even zo geregeld maar dit gebeurd zeker wel. Maar waar zorgvuldigheid betracht moet worden bij lichamelijk lijden is dat bij psychisch lijden nog ingewikkelder
Laatst was er dat gesprek bij Khalid en Sophie waar aandacht werd gevraagd voor het feit dat huisartsen en psychiaters daar bijna altijd ‘nee’ op zeggen, mensen met een doodswens naar het expertisecentrum euthanasie sturen, waar te weinig artsen zijn om de verzoeken te behandelen. Met als gevolg een wachttijd van ruim twee jaar.
absor schreef op 20-11-2023 om 17:40:
ik proef uit alle reacties dus dat men de oplossing van personeelsprobleem in de zorg ziet in een ruimere euthanasie wetgeving. Ik vind het maar een rare kronkel
@Absor: niet dé oplossing, maar ik zie daar wel een mogelijkheid om de druk op de zorg te verlagen. Ik ga zo ff een andere invalshoek toevoegen.
@Mija: dankjewel dat je de moeite hebt genomen om jouw bijdragen uit te typen. Heel waardevol.
Zorgkosten stijgen flink in 2023 | Nieuwsbericht | Zorginstituut Nederland
De zorgkosten stijgen in 2023 harder dan de langjarig gemiddelden van 3,8% voor het basispakket en 6,8% voor de langdurige zorg. De oorzaak hiervoor ligt vooral in de inflatie. Hierdoor stijgen de prijzen en lonen in alle zorgsectoren. De grootste kostenpost voor het basispakket, de medisch-specialistische zorg, stijgt met 7% naar een totaal van € 28,6 miljard.
- De kosten van de huisartsenzorg stijgen met 10%, mede door passende-zorginitiatieven die zijn opgestart vanuit het Integraal Zorgakkoord (meer tijd vrijmaken voor patienten, werkplezier verhogen, samenwerking met het netwerk verbeteren)
- De langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) is met 12,3% de grootste kostenstijger in de langdurige zorg. Sinds 2021 is de Wet langdurige zorg (Wlz) opengesteld voor volwassenen die hun leven lang intensieve ggz nodig hebben. Daardoor krijgen steeds meer mensen deze zorg vergoed vanuit de Wlz in plaats vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). In 2023 zijn er 4690 mensen extra met een ggz-wonenprofiel. Dat is een stijging van 21%. Zij ontvangen langdurige zorg, zoals begeleiding, dagbesteding, verzorging of psychologische behandeling. Zij kunnen die zorg thuis ontvangen, maar ook op een woonplek bij een zorgaanbieder.
Andere bron: Zorgpremie met minimaal 127 euro omhoog in 2024 - Zorgwijzer
De hogere zorgkosten worden veroorzaakt door de inflatie en een groeiende vraag naar zorg. Het aantal chronisch zieken neemt toe en de samenleving vergrijst, wat resulteert in een groter aantal 65-plussers die niet alleen langer leven, maar ook meer zorg vereisen.
Dat zijn dus elementen in de zorg waar de vraag groeit en meer aanbod nodig is. Ik gaf eerder al aan dat ik denk dat winst valt te behalen uit preventie, maar daar was weinig bijval. Mensen die het wel gezien hebben (vergrijzing) dood laten gaan ipv heel lang behandelen was ook de oplossing niet. Euthanasie toegankelijker maken (voor bijv chronisch zieken) ook niet. Maar wat dan wel? Ligt de oplossing in de groei van aanbod op die vlakken remmen? En dus zorg minder toegankelijk maken? Of hoe kijken jullie daar naar?
absor schreef op 20-11-2023 om 17:40:
ik proef uit alle reacties dus dat men de oplossing van personeelsprobleem in de zorg ziet in een ruimere euthanasie wetgeving. Ik vind het maar een rare kronkel.
Nogmaals On Topic:
je kunt proberen personeelsproblemen in de zorg op te lossen door buitenlandse werknemers naar hier te halen en/of door AI in te zetten. Ik denk dat een AI op den duur een veel accuratere diagnose kan stellen dan een mens.
En als dat niet voldoende is, zal personeelsgebrek leiden tot verschraling van het behandelaanbod. Ik zou denken dat de duurste behandelingen met de minste succeskansen en/of de minste meerwaarde het eerst sneuvelen. Verder moeten reizen voor een specialist is ook een optie. Overigens, als het behandelaanbod verschraalt, zou je verwachten dat de levensverwachting daalt en dat verderop in de keten dus minder personeel nodig is.
Een tijd terug verscheen een boek over de perverse prikkels in de ziekenhuizen. De medische omerta van Jim Reekers. Artsen zouden keuzes meer van het verdienmodel laten afhangen dan van de kwaliteit van de behandeling. De auteur, oud-hoogleraar en arts, vertelt in de Volkskrant dat hij jarenlang opnieuw vervolgonderzoek moest doen naar een innovatieve, snelle behandeling met minder complicaties, terwijl de uitkomsten vanaf het begin ronduit goed waren:
“Wat is dan de reden dat de nieuwe behandeling niet van de grond komt volgens u?
‘Het verwijderen van de baarmoeder is een declarabele verrichting voor een gynaecoloog. Voor een behandeling bij een interventieradioloog – die niet zelf kan declareren – moet een gynaecoloog doorverwijzen, en dan verdient-ie er niks aan.’”
Misschien dat dit soort fratsen minder worden als de mensen er gewoon niet meer zijn?
Lieveheersbeest schreef op 20-11-2023 om 19:41:
Zorgkosten stijgen flink in 2023 | Nieuwsbericht | Zorginstituut Nederland
- De langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) is met 12,3% de grootste kostenstijger in de langdurige zorg. Sinds 2021 is de Wet langdurige zorg (Wlz) opengesteld voor volwassenen die hun leven lang intensieve ggz nodig hebben. Daardoor krijgen steeds meer mensen deze zorg vergoed vanuit de Wlz in plaats vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). In 2023 zijn er 4690 mensen extra met een ggz-wonenprofiel. Dat is een stijging van 21%. Zij ontvangen langdurige zorg, zoals begeleiding, dagbesteding, verzorging of psychologische behandeling. Zij kunnen die zorg thuis ontvangen, maar ook op een woonplek bij een zorgaanbieder.
(…)
Ik gaf eerder al aan dat ik denk dat winst valt te behalen uit preventie, maar daar was weinig bijval.
Interessant, dat de langdurige ggz weer groeit! Dat had ik nog niet meegekregen. Ik ben benieuwd of je daar de effecten van gaat merken in de afname van bijvoorbeeld dakloosheid, schuldenproblematiek en psychiatrische zorg in gevangenissen en TBS. In feite zou je die kostenstijging aan de ene kant moeten afwegen tegen (hopelijk?) een kostendaling op andere plekken waar geld wordt uitgegeven om mensen die in de problemen komen door psychiatrische problemen op te vangen. Het zou ook kunnen dat de psychiatrische problematiek toeneemt door de toenemende complexiteit van de samenleving. Als je naar de jeugdzorg kijkt, vrees ik daar wel een beetje voor. Dan wordt het probleem dus alleen maar nog groter ….
Ik denk dat preventie wel degelijk een hele belangrijke rol gaat spelen. Zeker ook omdat dat iets is, waar je wél zelf de regie over kunt nemen. Maar dat zal ook deels van bewustwording afhangen. Ik ben, onder meer door op de eerste rang te zitten bij de schrikbarende aftakeling van mijn vader, serieus en structureel gaan sporten. Ik heb bij mijn vader gezien wat jarenlange inactiviteit kan betekenen en ik heb beseft dat ik er wel wat voor over heb om te (doen wat ik kan om te) voorkomen dat het zover komt! Als je achteruit gaat, gaat het namelijk als een speer! Je spieren zijn binnen de kortste keren weg en het gevolg is dat je ‘niks’ meer kunt opvangen: je gaat steeds slechter bewegen, je wordt bang om te bewegen, staat dus minder op, lopen gaat steeds moeizamer, je motoriek gaat eraan, zowel de grove als de fijne, je raakt verkrampt en futloos, gaat vallen, overal tegenaan botsen, raakt verwond, je komt niet meer overeind, hebt pijn, moet zware pijnstillers slikken waar je raar van wordt in je hoofd, raakt gedesoriënteerd en somber door de achteruitgang, je moet opgenomen worden in het ziekenhuis, revalidatie of tijdelijke verpleeghuisplek. Daar knap je wel wat op maar er wordt niet echt een oorzaak gevonden en als de fysiotherapeut niet meer streng aandringt op oefeningen en je weer thuis in de stoel zit, kak je heel snel weer in en begint het allemaal van voren af aan. En ik snap dat ook want als je zo ver bent afgezakt, moet je heel hard werken om weer op een niveau te komen dat je weer enigszins ‘automatisch’ kunt bewegen, als dat al lukt. Dus het is erg moeilijk om jezelf te motiveren om in de benen te komen. Bewegen is alleen nog maar moeizaam. Natuurlijk kun je niet zeggen: ik sport dus mij overkomt dat niet. Maar ik heb toch maar besloten voor mijn statistische kansen te gaan 😂.
En nee, dit is geen puur particuliere anekdote of uiterst zeldzaam risico dat helaas Mija-vader heeft getroffen. Je kunt het risico van mijlenver spotten. Dus we kunnen er maar op voorbereid zijn:
https://www.uzleuven.be/nl/sarcopenie
https://www.zorgvoorbeter.nl/thema-s/valpreventie/cijfers
En dat is nog maar één risico dat vermindert door gezond in beweging te blijven. Dus je kunt een hele concrete (statistische) bijdrage leveren aan het verminderen van personeelsgebrek in de zorg door zelf genoeg te bewegen. Wat jij niet aan zorg nodig hebt, kan immers een ander krijgen. Geen garantie maar je hebt er wel aan gedaan wat je kon! In de tussentijd hoop ik er ook vooral mijn mentale gezondheid en mijn energieniveau een positief zetje mee te geven dus de voordelen beginnen hopelijk al een stuk eerder! De resultaten op dat terrein zijn nog wisselend maar ik heb goede hoop en intussen voelt mijn lichaam in ieder geval al een stuk soepeler en sterker en groeit mijn conditie gestaag. Dat is alvast binnen.
Mugske schreef op 20-11-2023 om 08:55:
ik heb geen broers/zussen en mijn ouders wonen aan de andere kant van het land. Ik heb een gezin en werk full-time. Hoe zou ik dan ooit zelf voor mijn ouders moeten zorgen? Zij zijn geworteld in de regio waar ze wonen, dat wil ik ze niet ontnemen. Daarnaast ben ik niet geschikt om zorg te verlenen, ieder zijn eigen kwaliteiten. Dan betaal ik liever een professional om zorg te verlenen (via de belasting op mijn werk en/of eigen bijdrage).
1 op de 3 personen in de zorg is onhaalbaar, er zullen keuzes gemaakt moeten worden en dat zal niet makkelijk zijn. Ik zou meer inzetten op nieuwe tenchnieken en preventie/vroege opsporing. Daarnaast ook blijven investeren in opleidingsplekken.
Maar als er één ding is wat de zorgverzekeraars niet doen dan is het preventieve behandelingen vergoeden. Zoveel korte termijn denken 
Ik denk in elk geval dat de thuiszorg veel efficiënter zou kunnen als deze niet zou worden aanbesteed. Waarom kan de thuiszorg niet gedaan worden door mensen in dienst van de gemeente. Hier in mijn stad zijn zeven verschillende aanbieders, en ik moest zelf maar uitzoeken wie er plek had om mij te helpen. Wat een overbodige administratie. Dat moet echt anders.
Maar thuiszorg vervangen door ouderen allemaal op te nemen in een ouderwets bejaardentehuis zorgt voor nog meer mensen die nodig zijn. Door opname in een instelling leert de ervaring dat ouderen steeds meer hulp nodig hebben, terwijl ouderen die thuis blijven wonen veel meer gestimuleerd worden om dingen zelf te blijven doen.
Mija schreef op 20-11-2023 om 13:24:
Persoonlijk vind ik dat er in de medische wereld en in de samenleving een ernstig gebrek aan samenhang en bewustzijn is.
(…)
Ik hoop echt van harte dat dit, als ik oud en der dagen zat ben, is doorgedrongen en dat artsen veel meer inzicht hebben in samenhang en je kunnen helpen bij keuzeprocessen.
Dit is wel aan het veranderen gelukkig. In de medische wereld is ‘waardegedreven zorg’ of ‘passende zorg’ steeds meer in zwang. Er wordt steeds meer onderzoek naar gedaan en het dringt langzaam maar zeker ook steeds meer tot de praktijk. Effectieve zorg, waarbij naar de hele persoon gekeken wordt, geen one-size-fits all maar aangepast op de omstandigheden en behoeften van de patiënt, en kijkend naar de balans tussen overleving en kwaliteit van leven, waarbij arts en patiënt samen beslissen. Dit wordt in de medische wereld gezien als een win-win: betere zorg voor de patiënten en terugdringen van onnodige zorg.
Zie bijvoorbeeld:
https://www.umcg.nl/-/over-het-umcg/waardegedreven-zorg
https://www.linnean.nl/home-linnean-model/wat-is-wgz/default.aspx
Daglichtlamp schreef op 06-12-2023 om 19:54:
Ik denk in elk geval dat de thuiszorg veel efficiënter zou kunnen als deze niet zou worden aanbesteed. Waarom kan de thuiszorg niet gedaan worden door mensen in dienst van de gemeente. Hier in mijn stad zijn zeven verschillende aanbieders, en ik moest zelf maar uitzoeken wie er plek had om mij te helpen. Wat een overbodige administratie. Dat moet echt anders.
Maar thuiszorg vervangen door ouderen allemaal op te nemen in een ouderwets bejaardentehuis zorgt voor nog meer mensen die nodig zijn. Door opname in een instelling leert de ervaring dat ouderen steeds meer hulp nodig hebben, terwijl ouderen die thuis blijven wonen veel meer gestimuleerd worden om dingen zelf te blijven doen.
Daar heb je misschien gelijk in, maar er is nu wel een te groot gat tussen zelfstandig moeten wonen en genoeg indicatie hebben om naar een verpleeghuis te mogen. Er vallen veel ouderen tussen wal en schip.
Ik zie wel wat in kleinschalige Zorgbuurthuizen zoals de SP heeft geopend in Oss of bv de Knarrenhofjes.
Vinden jullie de duur van premiebetaling nog van belang?
De reacties in dit topic gaan veel over ouderen.
Maar stel even dat iedereen gemiddeld 2500 euro premie per jaar betaalt.
Dan heeft een 80-jarige die 'nooit' iets bijzonders heeft gedeclareerd (vanaf 18e verjaardag) dus inmiddels wél 62 jaar x 2500 euro premie = 155.000 euro betaald.
Een vrouw die op haar 28e jaar een IVF behandeling krijgt, of een maagverkleining, heeft dan 10 jaar x 2500 euro premie betaald, dus totaal 25.000 premie.
Heeft die vrouw van 28 jaar dan méér "rechten" op behandeling of de vrouw van 80 jaar die vanwege ouderdom een ziekte krijgt?
Luchtpost schreef op 06-12-2023 om 23:17:
Vinden jullie de duur van premiebetaling nog van belang?
...
Neen.
Hetgeen jij beschrijft is wat sommige ook doen met pensioenen en belastingen: ik heb zoveel betaald, dus ik heb recht om zoveel terug te krijgen. Terwijl dat niet is hoe het spel werkt.
Concreet meen ik jouw geval dat de 28 jarige meer recht heeft op medische behandelingen daar het vooruitzicht op meer gewonnen gezonde levensjaren, dan de 80-jarige. Je kunt dan stellen dat deze 80-jarige vrouw zolang betaald heeft voor iets waar ze niet van heeft kunnen genieten, of je kunt stellen dat ze het geluk gehad heeft gans haar leven in goede gezondheid door te brengen.
Luchtpost schreef op 06-12-2023 om 23:17:
Vinden jullie de duur van premiebetaling nog van belang?
De reacties in dit topic gaan veel over ouderen.
Maar stel even dat iedereen gemiddeld 2500 euro premie per jaar betaalt.
Dan heeft een 80-jarige die 'nooit' iets bijzonders heeft gedeclareerd (vanaf 18e verjaardag) dus inmiddels wél 62 jaar x 2500 euro premie = 155.000 euro betaald.
Een vrouw die op haar 28e jaar een IVF behandeling krijgt, of een maagverkleining, heeft dan 10 jaar x 2500 euro premie betaald, dus totaal 25.000 premie.
Heeft die vrouw van 28 jaar dan méér "rechten" op behandeling of de vrouw van 80 jaar die vanwege ouderdom een ziekte krijgt?
Ons sociale stelsel draait niet om je inzet terugverdienen, maar om samen de kosten op te brengen die we samen hebben. Er is wat mij betreft geen enkele reden on te kijken naar wie er meer heeft betaald, om zo te bepalen wie meer recht heeft op zorg. Sterker, ik denk dat het inherent aan ons systeem is dat de meeste kosten worden betaald door hen die de minste kosten maken. En daar ben ik erg gelukkig mee, dat we zo naar elkaar omzien in Nederland.