prachtig programma. Ik schat dat ik het 7 jaar geleden voor het laatst heb gezien. Nadat mijn moeder kanker kreeg en er toen ook nog een jongen in zat met hetzelfde type werd het te confronterend. Ze is alweer ruim 4 jaar overleden, maar nog steeds kan ik het helaas niet kijken. Te confronterend. Misschien juist ook wel omdat zij nog zoveel jonger zijn dan zij was.
Ik moet bekennen dat ik dat wel jammer vind, want het is een mooi en goed gemaakt programma. Geen zielige mensen kijken, maar gewoon laten zien hoe hun leven is. Waarbij de presentatoren nooit schuwden om de moeilijke vragen te stellen.
kijkt er nog iemand?
Ik probeer te kijken, maar m’n ogen zijn te vochtig om het beeld goed te zien 
ja ik kijk ook.
Wobbelkont schreef op 12-01-2022 om 21:41:
Ik probeer te kijken, maar m’n ogen zijn te vochtig om het beeld goed te zien
Hier ook. Ik voel zo mee met Kiki. Dat ze zich groot wil houden want anders wordt mama somber. Nou je hart breekt toch.
Wat is het toch ook een oneerlijke wereld waarin we leven.
ik kijk nu ook,uitzondering want meestal overdag.
Gatekeeper schreef op 12-01-2022 om 22:02:
[..]
Hier ook. Ik voel zo mee met Kiki. Dat ze zich groot wil houden want anders wordt mama somber. Nou je hart breekt toch.
Ja.. echt zo erg. Arme meid.
Wobbelkont schreef op 12-01-2022 om 21:41:
Ik probeer te kijken, maar m’n ogen zijn te vochtig om het beeld goed te zien
Ik kan het ook echt niet kijken zonder te huilen.. en de ene situatie komt meer binnen dan de ander. Maar boh. Wat een heftigheid.
Ik heb het zojuist teruggekeken en wat Kiki en ook Jip zeggen is zo ontzettend herkenbaar, ook ik heb daar ontzettend veel last van. De pijn en verdriet die je je naasten aandoet, terwijl het natuurlijk zo niet terecht is, maar toch! Die pijn is, voor mij, nog zwaarder dan de ziekte en diagnose op zich. Het psychische aspect is zoveel zwaarder dan de ziekte an sich, eigenlijk niet in woorden uit te brengen.
Kersje schreef op 12-01-2022 om 22:58:
Ik heb het zojuist teruggekeken en wat Kiki en ook Jip zeggen is zo ontzettend herkenbaar, ook ik heb daar ontzettend veel last van. De pijn en verdriet die je je naasten aandoet, terwijl het natuurlijk zo niet terecht is, maar toch! Die pijn is, voor mij, nog zwaarder dan de ziekte en diagnose op zich. Het psychische aspect is zoveel zwaarder dan de ziekte an sich, eigenlijk niet in woorden uit te brengen.
Het lijkt me verpletterend moeilijk om mee om te gaan, die psychische pijn. En wat dapper dat je dit programma durft te kijken. Ik kan me niets voorstellen bij de pijn die door je ziel snijdt als je zo'n worsteling ziet, waarin je jezelf herkent. Het is zo verdomde oneerlijk. Ik wens je vanuit de grond van mijn hart zorgeloosheid toe.
Ik wil juist dit programma kijken, omdat het realiteit is. Niet alleen voor mij als ongeneeslijk zieke zijnde, maar gewoon zoals het leven is. Dat keek ik al toen ik nog gezond was, dus waarom nu niet meer kijken? En ja, ik kijk nu zeker met een dubbel gevoel en de tranen biggelen constant over mijn wangen, niet zozeer van verdriet, maar meer vanuit herkenbaarheid.
Het valt ook gewoon niet uit te leggen en aan de andere kant, wees blij dat je het niet begrijpt, want het is echt wel een battlefield kan ik zeggen. Ik deel dit hier, maar niet met mijn ouders bijvoorbeeld. Die mensjes, echt, té pijnlijk gewoon. Steeds probeer ik hen een soort van op te peppen, maar wat valt er op te peppen? Het is allemaal zo begrijpelijk, maar totale machteloosheid die daar tegenover staat.
niet_rechts schreef op 12-01-2022 om 23:14:
[..]
Het lijkt me verpletterend moeilijk om mee om te gaan, die psychische pijn. En wat dapper dat je dit programma durft te kijken. Ik kan me niets voorstellen bij de pijn die door je ziel snijdt als je zo'n worsteling ziet, waarin je jezelf herkent. Het is zo verdomde oneerlijk. Ik wens je vanuit de grond van mijn hart zorgeloosheid toe.
Lief, dankjewel ❤️
Kersje; (sorry, weet verder niet veel te zeggen maar 'fijn' dat je het hier wel kwijt kan, lijkt me echt vreselijk wat je door moet maken).
Ik heb net de 2e aflevering gezien.. Die Jip en haar dochtertje Ava 
Wat een mooi en bijzonder gezin!
Kiki doet ook echt veel met me, al die dingen die ze nooit mee zou kunnen maken. Het is zo vreselijk oneerlijk!
Dikke knuffel voor jou Kersje! Sorry.. ik weet niet zo goed wat te zeggen. Maar bewonder je kracht om er naar te kijken. 