Sterkte, Kersje. Heel heftig.
Ik vind het een heftig programma.
Moeilijk om Patrick zo te zien. Om het verdriet van zijn vrouw te zien, om dat jonge gezinnetje te zien en hun kindje dat tussen dat verdriet nog zo onbevangen zit te spelen.
Ook de beelden met Francis vind ik op de een of andere manier zo confronterend en onwerkelijk. Zo’n supermooie meid en je ziet aan de buitenkant eigenlijk nog niks of weinig aan haar. Het is zo onwerkelijk om te beseffen dat zo iemand zo ziek is en niet meer beter wordt. Het ‘klopt’ niet of zo. Moeilijk te bevatten. En misschien ook ‘eng’; dat je het dus niet altijd ziet of merkt of zo.
Ik merk wel dat ik persoonlijk erg veel moeite heb met de beslissingen van Jip en Roy/Annick, die in zo’n situatie besluiten bewust nog een kind op de wereld te zetten. Ik snap de kinderwens, maar ik vind het een hele egoïstische keuze. En natuurlijk, ieder mens kan overlijden of ziek worden of morgen een ongeluk krijgen. Maar dat vind ik toch anders.
Ik weet niet of iedereen gekeken heeft naar een update over ‘nu’: wie er nog zijn en wie eventueel niet meer en of daar al dan niet over gesproken wordt hier.
Ik heb bij Roy en Annick moeite met het feit dat álles om haar lijkt te draaien. Ze spreekt ook altijd in de ik-vorm.
Terwijl hij zo ziek is. En ja... ik herken je opmerking over hun keus. Het voelt egoïstisch en uiteindelijk is het krijgen van een kind natuurlijk altijd egoïstisch. Maar toch voelt het heel dubbel in dit geval.
Ja, klopt inderdaad.
Ik vind het moeilijk. Natuurlijk, het is altijd egoïstisch, maar in dit geval heb ik er echt moeite mee.
En ik heb zelf ondanks kinderwens ook vanuit ‘verstandelijke (gezondheids)overwegingen’ geen kinderen, dus het voelt niet gewoon als ‘makkelijk praten’.
Ik vind de mensen nogal hard reageren over de kinderwens/ nog een kind krijgen. Dus omdat die mensen bijna dood gaan mogen zij (en hun partner ) meer kinderwens hebben. Hun wordt hun eigen toekomst afgenomen door hun naderende dood, dan zou hun kinderwens ook nog afgenomen moeten worden? En voor de ouder die achterblijft; kun je je niet indenken dat hij/zij graag met haar /zijn liefde een kind die voor 50% van de partner is wil krijgen? En tuurlijk kan hij/zij met een eventuele volgende partner een kind krijgen, maar de wens is er met die partner, die helaas over niet al te lange tijd dood gaat. Ik kan dat wel heel goed begrijpen. Die mensen hebben al genoeg in te leveren en ik vind het ook onaardig hoe er over de vrouw van Roy gepraat word, ws is dat “koele” gewoon een houding van haar, of weet ze zich geen houding te geven. Er zijn ook genoeg mensen die bewust alleen een kind krijgen, allemaal egoïstisch dan?
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-02-2022 om 20:23:
Ik vind de mensen nogal hard reageren over de kinderwens/ nog een kind krijgen. Dus omdat die mensen bijna dood gaan mogen zij (en hun partner ) meer kinderwens hebben. Hun wordt hun eigen toekomst afgenomen door hun naderende dood, dan zou hun kinderwens ook nog afgenomen moeten worden? En voor de ouder die achterblijft; kun je je niet indenken dat hij/zij graag met haar /zijn liefde een kind die voor 50% van de partner is wil krijgen? En tuurlijk kan hij/zij met een eventuele volgende partner een kind krijgen, maar de wens is er met die partner, die helaas over niet al te lange tijd dood gaat. Ik kan dat wel heel goed begrijpen. Die mensen hebben al genoeg in te leveren en ik vind het ook onaardig hoe er over de vrouw van Roy gepraat word, ws is dat “koele” gewoon een houding van haar, of weet ze zich geen houding te geven. Er zijn ook genoeg mensen die bewust alleen een kind krijgen, allemaal egoïstisch dan?
Ik snap de wens wel. Maar in de situatie van Jip en Roy/Annick heb ik veel moeite met het tot uitvoering brengen ervan ja. Niet gedacht in het belang van een kind.
En ja, er kan altijd en met iedereen iets ergs gebeuren. Iedereen kan vroeg overlijden. Maar in dit geval weet je het al zeker. En gezien de diagnoses weet je ook dat de kans echt heel groot is dat je kind al vrij snel zonder vader of moeder verder moet.
Vanuit het kind gezien: waarom zou je dat doen? Hoe is dit in het belang van zo’n kindje, die nergens om gevraagd heeft?
De grote wens van ouders staat altijd voorop en er wordt zelden bedacht of het een wenselijke situatie is voor het kindje zelf.
Ik heb inderdaad ook moeite met bewust alleenstaand ouderschap; ook erg vanuit jezelf en je eigen kinderwens gedacht.
Het is niet voor niets dat zoveel kinderen die zonder vader of moeder zijn opgegroeid op latere leeftijd veel vragen hebben en willen weten waar ze vandaan komen, hoe die persoon was, een vader of moeder gemist hebben etc.
Daarnaast heb ik persoonlijk moeite met het idee dat je niet eens weet met wat voor persoon (welke genen) je je hebt voortgeplant. Een kind heeft toch voor 50% de genen van die persoon. Die genen hebben ontzettend veel invloed.
Het zou voor mij een onwenselijke situatie zijn dat je niet kunt beoordelen of iemand wel ‘vadermateriaal’/‘geschikt om zich voort te planten’ is.
Ik snap dat je een grote kinderwens kunt hebben, maar het leven is niet altijd maakbaar.
Maar tegenwoordig mag je niks zeggen en moet alles mogelijk zijn.
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-02-2022 om 20:23:
Ik vind de mensen nogal hard reageren over de kinderwens/ nog een kind krijgen. Dus omdat die mensen bijna dood gaan mogen zij (en hun partner ) meer kinderwens hebben. Hun wordt hun eigen toekomst afgenomen door hun naderende dood, dan zou hun kinderwens ook nog afgenomen moeten worden? En voor de ouder die achterblijft; kun je je niet indenken dat hij/zij graag met haar /zijn liefde een kind die voor 50% van de partner is wil krijgen? En tuurlijk kan hij/zij met een eventuele volgende partner een kind krijgen, maar de wens is er met die partner, die helaas over niet al te lange tijd dood gaat. Ik kan dat wel heel goed begrijpen. Die mensen hebben al genoeg in te leveren en ik vind het ook onaardig hoe er over de vrouw van Roy gepraat word, ws is dat “koele” gewoon een houding van haar, of weet ze zich geen houding te geven. Er zijn ook genoeg mensen die bewust alleen een kind krijgen, allemaal egoïstisch dan?
Zo hard als je het nu benoemt bedoel ik het niet hoor.
Roy geeft het zelf ook heel mooi aan, het is gewoon een heel dubbel gevoel. En oordelen doe ik niet, ik kan namelijk niet bedenken hoe ik zelf zou handelen/reageren in hun situatie. Wat mij bij hun gewoon opvalt is dat er altijd vanuit haar gesproken wordt, en dat komt op mij naar over. En dat mag me opvallen toch?
Caramelzeezoutchocola schreef op 03-02-2022 om 20:23:
Ik vind de mensen nogal hard reageren over de kinderwens/ nog een kind krijgen. Dus omdat die mensen bijna dood gaan mogen zij (en hun partner ) meer kinderwens hebben. Hun wordt hun eigen toekomst afgenomen door hun naderende dood, dan zou hun kinderwens ook nog afgenomen moeten worden? En voor de ouder die achterblijft; kun je je niet indenken dat hij/zij graag met haar /zijn liefde een kind die voor 50% van de partner is wil krijgen? En tuurlijk kan hij/zij met een eventuele volgende partner een kind krijgen, maar de wens is er met die partner, die helaas over niet al te lange tijd dood gaat. Ik kan dat wel heel goed begrijpen. Die mensen hebben al genoeg in te leveren en ik vind het ook onaardig hoe er over de vrouw van Roy gepraat word, ws is dat “koele” gewoon een houding van haar, of weet ze zich geen houding te geven. Er zijn ook genoeg mensen die bewust alleen een kind krijgen, allemaal egoïstisch dan?
Je zegt het al. Ze gaan bijna dood. Een naderende dood. Waarom zou je dan zeer bewust een kind op de wereld gaan zetten? Kun je je nu echt niet voorstellen dat er mensen zijn die dat heel egoïstisch vinden?
Regendrup. schreef op 03-02-2022 om 17:58:
Ik heb bij Roy en Annick moeite met het feit dat álles om haar lijkt te draaien. Ze spreekt ook altijd in de ik-vorm.
Terwijl hij zo ziek is. En ja... ik herken je opmerking over hun keus. Het voelt egoïstisch en uiteindelijk is het krijgen van een kind natuurlijk altijd egoïstisch. Maar toch voelt het heel dubbel in dit geval.
Ik snap wat je bedoelt. Ze waren ook bij Beau en ze was constant zelf aan het woord en liet Roy niet uitspreken. Ze is een mooie vrouw die denk ik gewent is om veel aandacht te krijgen maar het draait nu niet om haar.
Miss-Pippi schreef op 03-02-2022 om 20:55:
[..]
Je zegt het al. Ze gaan bijna dood. Een naderende dood. Waarom zou je dan zeer bewust een kind op de wereld gaan zetten? Kun je je nu echt niet voorstellen dat er mensen zijn die dat heel egoïstisch vinden?
Zo denk ik er ook over. Ik vind dat je altijd moet kijken naar wat voor je kind het beste is. Roy zei zelf van ik hoop dat ik mijn kind nog 10 kan zien worden. Het klinkt hard maar voor het kind hoop ik het niet want dan heeft hij echte herinneringen aan zijn vader en een hoop gemis en verdriet bij zijn overlijden. Ik vind dat je dat niet bewust een persoon aan kan doen. Mijn zoon was 22 toen zijn vader overleden was. Dat verdriet gun je je ergste vijand niet dus waarom daar bewust voor kiezen?
watertoren schreef op 04-02-2022 om 17:50:
[..]
Zo denk ik er ook over. Ik vind dat je altijd moet kijken naar wat voor je kind het beste is. Roy zei zelf van ik hoop dat ik mijn kind nog 10 kan zien worden. Het klinkt hard maar voor het kind hoop ik het niet want dan heeft hij echte herinneringen aan zijn vader en een hoop gemis en verdriet bij zijn overlijden. Ik vind dat je dat niet bewust een persoon aan kan doen. Mijn zoon was 22 toen zijn vader overleden was. Dat verdriet gun je je ergste vijand niet dus waarom daar bewust voor kiezen?
Heb je weleens aan je zoon gevraagd of hij dat makkelijker had gevonden? Ik betwijfel dat namelijk.
Ik moet zeggen dat de eerste keer dat ik OML'ers hoorde zeggen dat ze graag nog een kind wilden, ik ook wel even moest slikken. Maar ik denk dat het heel lastig oordelen is als je zelf niet in zo'n situatie zit. Kinderen krijgen is uiteindelijk altijd een egoïstische keuze. En er zijn kinderen met twee ouders die heel ongelukkig zijn en kinderen met één ouder met wie het heel goed gaat. Er spelen zoveel factoren een rol.
Als ik Jip met Ava zie, dan denk ik niet dat je Jip dit geluk had mogen ontzeggen.Haar levensverwachting toen ze haar diagnose kreeg, was 5 tot 15 jaar. Dat is nogal een lange periode. En ik denk dat Ava in deze eerste jaren van haar leven ontzettend veel meekrijgt van haar moeder.
Bij Roy en Annick ben ik wel bang dat hun zoontje een enorme last meekrijgt, omdat hij straks zijn vader moet vervangen. Mij bekruipt het gevoel dat dit kind vooral heel belangrijk is voor Annick, zodat ze straks niet helemaal alleen achterblijft. Roy leek iets meer te twijfelen over hun kinderwens.
Avena schreef op 05-02-2022 om 15:23:
Ik moet zeggen dat de eerste keer dat ik OML'ers hoorde zeggen dat ze graag nog een kind wilden, ik ook wel even moest slikken. Maar ik denk dat het heel lastig oordelen is als je zelf niet in zo'n situatie zit. Kinderen krijgen is uiteindelijk altijd een egoïstische keuze. En er zijn kinderen met twee ouders die heel ongelukkig zijn en kinderen met één ouder met wie het heel goed gaat. Er spelen zoveel factoren een rol.
Hier ben ik het heel erg mee eens. Ikzelf begrijp die kinderwens juist wel en ja, kiezen voor kinderen is altijd een egoïstische keuze. Zo begrijp ik ook BAM’ers die gaan voor een donor, omdat zij (nog) geen geschikte partner hebben kunnen vinden, maar hun biologische klok wél doortikt.
Ik heb juist meer moeite met de hoeveelheid kinderen die op de wereld worden gezet vanuit relaties die sowieso al niet stabiel zijn, om wat voor redenen dan ook. Maar dit lijkt maatschappelijk meer geaccepteerd te zijn ofzo. 2 ouders hebben staat niet automatisch voor gelukkigere kinderen namelijk.
Avena schreef op 05-02-2022 om 15:23:
Ik moet zeggen dat de eerste keer dat ik OML'ers hoorde zeggen dat ze graag nog een kind wilden, ik ook wel even moest slikken. Maar ik denk dat het heel lastig oordelen is als je zelf niet in zo'n situatie zit. Kinderen krijgen is uiteindelijk altijd een egoïstische keuze. En er zijn kinderen met twee ouders die heel ongelukkig zijn en kinderen met één ouder met wie het heel goed gaat. Er spelen zoveel factoren een rol.
Als ik Jip met Ava zie, dan denk ik niet dat je Jip dit geluk had mogen ontzeggen.Haar levensverwachting toen ze haar diagnose kreeg, was 5 tot 15 jaar. Dat is nogal een lange periode. En ik denk dat Ava in deze eerste jaren van haar leven ontzettend veel meekrijgt van haar moeder.
Bij Roy en Annick ben ik wel bang dat hun zoontje een enorme last meekrijgt, omdat hij straks zijn vader moet vervangen. Mij bekruipt het gevoel dat dit kind vooral heel belangrijk is voor Annick, zodat ze straks niet helemaal alleen achterblijft. Roy leek iets meer te twijfelen over hun kinderwens.
Ik heb vandaag terug gekeken. Ik vond het heel vreemd dat nadat bekend was dat het een jongetje werd, hij mini Roy werd genoemd.
Avena schreef op 05-02-2022 om 14:57:
[..]
Heb je weleens aan je zoon gevraagd of hij dat makkelijker had gevonden? Ik betwijfel dat namelijk.
Zo bedoel ik het niet. mijn zoon had die tijd met zijn vader voor geen goud willen missen want we hebben het geweldig gehad samen maar wij hebben er niet bewust voor gekozen dat mijn zoon al jong zijn vader zou verliezen en 22 vind ik nogal wat anders dan 10 jaar.