Documentaire "Ryan is zwanger"
https://www.2doc.nl/documentaires/series/3doc/2022/ryan-is-zwanger.html
Heb je deze docu gezien, gisteren op NPO?
Ik ben er nog steeds over aan het denken, want ik begrijp het allemaal niet hoor. Zo gecompliceerd.
" Ryan Ramharak (29), trans en non-binair, is zwanger van diens partner David (31). "
Hoe 'kom je op het idee' dat je trans en non-binair bent?
Voor de werkgever en de verzekering staat Ryan ondertussen als 'M' man te boek. Gevolg daarvan is dat die/hij geen recht heeft op een kraampakket en zwangerschapsverlof.
Als het kind geboren is melden ze niet of het een jongetje of een meisje is en willen ze het als 'geslacht onbekend' aangeven....
Ryan is ook niet de moeder, maar 'de ouder'. Die/zij wil ook graag een X in diens paspoort in plaats van een M of V.
De oma mag ook niet zeggen dat ze een kleinzoon of kleindochter heeft gekregen, maar alleen een 'kleinkind'.
Hoe moeilijk kan je een leven maken?
Ik vind het pijnlijk om te zien hoeveel bureaucratische hordes je moet nemen.
Verder twee liefhebbende ouders.
Ik snap het ook niet allemaal hoor, non-binair, aanspreekvormen etc, maar leven en laten leven.
Valdemar schreef op 27-05-2022 om 17:41:
Heel domme vraag misschien, maar is er al onderzoek gebeurd naar de effecten op de foetus wanneer de drager een zware hormonale behandeling ondergaat?
Dat zit ik me ook af te vragen, ik heb het nu opstaan. Ik ben bang van niet.
Ik heb er helemaal geen verstand van, maar Ryan heeft nog een baard, dus ook al is de inname van hormonen gestopt, blijkbaar is er nog wel meer testosteron aanwezig, zou ik denken. Maar misschien klopt mijn aanname niet?
Ik word heen en weer geslingerd tussen: 'pfff, het leven is echt niet zo ingewikkeld als deze mensen het maken, arm kind' en "ach, als het kindje maar twee liefhebbende ouders heeft".
Ik moet bekennen dat het eerste wel wat overheerst. Absoluut geen borsten willen, testosteron slikken, maar dan wel een kind willen baren. Ik kan er niet zoveel mee, en ik voel me heel oud.
Ik vind het allemaal zo tegennatuurlijk. Dat je zelf trans bent, dat kan. Maar je word geboren met een geslacht en daar is niks mis mee. Het ligt vast in je dna.
Het klinkt ook alsof Ryan erg in de war is. Hij is van vrouw naar man gegaan (geslacht ook laten wijzigen) maar nu is hij non-binair.
Dan kan je denken dat kind zegt straks zelf wel van ik ben een meisje/jongetje. Maar vaak zie je dat kinderen heel erg hun ouders napraten. Ik denk dat dit kind echt wel last hier van kan hebben.
Het lijkt allemaal zo geforceerd oma die niet kleinzoon/dochter mag zeggen, alsof ze weg willen vagen dat er mannen en vrouwen zijn. Ik vind dat ook zielig voor het kind om zo geforceerd om te gaan met geslachten.
April2021 schreef op 27-05-2022 om 18:37:
Ik vind het allemaal zo tegennatuurlijk. Dat je zelf trans bent, dat kan. Maar je word geboren met een geslacht en daar is niks mis mee. Het ligt vast in je dna.
Het klinkt ook alsof Ryan erg in de war is. Hij is van vrouw naar man gegaan (geslacht ook laten wijzigen) maar nu is hij non-binair.
Dan kan je denken dat kind zegt straks zelf wel van ik ben een meisje/jongetje. Maar vaak zie je dat kinderen heel erg hun ouders napraten. Ik denk dat dit kind echt wel last hier van kan hebben.
Daar ben ik dus ook bang voor. Ik ben zelf geboren als meisje en ik was ook echt een meisje-meisje. Ik ben bang dat ik mezelf niet had kunnen zijn als ik bij zulke ouders geboren zou zijn geworden.
Ik vond die moeder juist ontzettend goed reageren, ‘als jullie dat zo willen, doen we dat zo.’ Ik denk dat die soep ook niet zo heet wordt gegeten. In de kern maakt je gender natuurlijk ook niet zo gek veel uit voor je identiteit en hoe je je leven inricht. Ik denk dat dit kind op kleuterleeftijd wel al doorkrijgt welke ‘smaken’ er zijn, en dan zegt die vanzelf wel ‘hé ouders, ik ben een jongen/meisje’.
Persoonlijk vind ik wel dat je bij geboorte gerust de sekse kunt registreren waarvan het kind de kenmerken vertoont. In 98% van de gevallen zit je dan wel goed. Aan de andere kant worden gedragskenmerken, als die al verschillen, van jongetjes en meisjes grotendeels aangeleerd, dus het is wel een mooie manier om de benadering echt neutraal te laten zijn.
Ik zie deze benadering liever dan ouders die hun zoontje niet met een keukentje of poppen willen laten spelen.
Ik snap vooral niet dat je zwanger kunt zijn als je jezelf helemaal geen vrouw voelt.
Daglichtlamp schreef op 27-05-2022 om 19:11:
Ik snap vooral niet dat je zwanger kunt zijn als je jezelf helemaal geen vrouw voelt.
Dat zal vast ook gevoelsmatig lastig zijn, maar technisch is het de route als je een kind wilt baren ( en niet via een draagmoeder ontvangen of bij adoptie verwelkomen).
Ik heb alleen het begin gezien en voelde me verdrietig bij dat gedeelte over borstvoeding en dat hen dat nooit zou willen geven, sowieso beslist geen borsten wil.
Het voelt voor mij allemaal enorm ingewikkeld en ik vraag me af hoe de situatie zich ontwikkelt in de komende 10, 15 jaar. Houden de twee partners nog steeds van elkaar, hoe ontwikkelt het kind zich, hoe gaan ze om met de verwarring van mensen om hen heen.
Ik snap ook al niet waarom je als non binair zo hecht aan een baard.
Nee schreef op 27-05-2022 om 16:26:
[..]
Veel kinderen hebben iets dat ‘anders’ aan ze is. Niet leuk, maar dat is het leven. Ik denk dat deze situatie typisch zoiets is dat steeds normaler gaat worden. Vroeger was het ook not done als je homo was. En heel vroeger was het not done als je ouders gescheiden waren. Dat vinden wij nu normaal. De kinderen van tegenwoordig kunnen veel beter met dit soort dingen omgaan. Wij zijn ouderwets.
Ik denk ook dat het belangrijk is om je hiervan bewust te zijn. Wat wij als kind hebben geleerd als normaal, is in mijn geval al zo'n 30 jaar oud. Kinderen vinden nu totaal andere dingen gebruikelijk dan wij, en zoals Nee aangeeft, zijn er daarvoor weer mensen geweest die andere dingen gebruikelijk vonden.
Jillz schreef op 27-05-2022 om 18:04:
Oprechte vraag waarom denken jullie arm kind? Wat is het dat jullie denken dat het kind iets te kort gaat komen?
Wat mij betreft: omdat je als kind de boodschap meekrijgt dat je niet goed bent zoals je bent, als je jezelf duidelijk een jongen of meisje voelt.
Daarmee doe je in omgekeerde vorm hetzelfde als wanneer je een lhbtq kind vertelt dat het afwijkt van de norm.
Een X in het paspoort, het kind “kind” noemen ipv zoon of dochter, dat geeft de boodschap af dat het kind geacht wordt zichzelf ook als non-binair te zien.
watertoren schreef op 27-05-2022 om 18:08:
[..]
Ik ben bang dat zo'n kind zich niet goed kan ontwikkelen omdat er zo de nadruk ligt op genderneutraal.
Je raakt daar een punt. Want de documentaire gaat over mensen die zich geremd voelden in hun ontwikkeling omdat de nadruk zo op genderspecifiek ligt. In de maatschappij waarin ze zijn opgegroeid en nog steeds leven.
In de OP worden allerlei “verschillende” issues genoemd, maar het is slechts 1 issue waar best een simpele oplossing voor is; het issue is dat de maatschappij binair is ingericht. Als dat niet zo zou zijn, zou er geen issue zijn.
Ook veel hetero/cisstellen zouden geholpen zijn met een herziening van de wetgeving rondom ouderschap en verlof bijvoorbeeld. Nou, kijk ook even naar het taalgebruik dan. Zo moeilijk hoeft het niet te zijn en het hoeft geen nadelen te hebben voor cis/heteromensen. Het geeft alleen een andere groep dezelfde rechten. Rechten die we hebben om een kind en diens ouders een zo goed mogelijke start te geven.
Ik begrijp dat het ongemakkelijk kan voelen. Maar uiteindelijk heb je het gewoon over jonge ouders die een kind een zo’n goed mogelijke start willen geven. Meer is het niet.
watertoren schreef op 27-05-2022 om 18:08:
[..]
Ik ben bang dat zo'n kind zich niet goed kan ontwikkelen omdat er zo de nadruk ligt op genderneutraal.
Terwijl nu de nadruk dus ligt op het zijn van een jongetje dan wel meisje en dat gaat ook gepaard met enorm veel vooroordelen zoals dat mannen beter technisch inzicht hebben.
Zelf heb ik een dochter nu twee. Vanaf dag één gaat ze gekleed in vooral roze kleding. We zijn dus niet bewust bezig met gender neutraal. Ze heeft een pop, keukentje maar ook auto's en een treinbaan. Maar het liefst van alles speelt ze met het gereedschap van haar vader.
Ze is gek van bouwplaatsen staat er bij te kijken alsof het haar favoriete tekenfilm is. En hoe vaak het dan wel niet gebeurd is dat een bouwvakker even komt kijken en tegen haar zegt dit is niks voor meisjes kijk maar hoe vies je ervan wordt. En dan denk ik hoezo?! Alleen maar omdat ze een meisje is? En dus snap ik best dat er ouders zijn die denken laat het geslacht, maar in het midden dan kan mijn kind zijn/haar eigen passies vinden zonder gestuurd te worden in de richting van hun geslacht.
ik vind het ingewikkeld en vermoeiend allemaal om iemands geslacht geheim te houden. Het is een omgekeerde wereld. Ja er worden mensen geboren als vrouw die zich later man blijken te voelen, maar dat betekent niet dat het dus verkeerd is om als vrouw op te groeien. En dit vice versa
absor schreef op 27-05-2022 om 19:36:
ik vind het ingewikkeld en vermoeiend allemaal om iemands geslacht geheim te houden. Het is een omgekeerde wereld. Ja er worden mensen geboren als vrouw die zich later man blijken te voelen, maar dat betekent niet dat het dus verkeerd is om als vrouw op te groeien. En dit vice versa
Een jongen in mijn familie moest verplicht een jurk aan toen hij ‘bruidsmeisje’ was. Iedereen kon zien dat hij zich daar doodongelukkig in voelde, maar de familie vond dat hij zich voor een keer maar moest schikken. Over de gehele linie waren zijn ouders helemaal niet zo sturend qua gender, maar dit was ineens wel een ding. Net als later toen hij zijn haar liet millimeteren. Vonden ze niet leuk. Pas een paar jaar later heeft hij echt duidelijk aangegeven dat hij zich een man voelde.
Ik vind het niet erg als je je kind aanneemt volgens zijn geboortegeslacht maar je zou je verre moeten houden van vermeende verplichtingen die met het betreffende geslacht mee komen.
Docu nu verder gekeken, soms stukje doorgespoeld. Pfoe dat het voor deze ouders kennelijk zo moeilijk te accepteren is dat de buitenwereld hun situatie niet als vanzelfsprekend ziet. Zo gewoon is het toch niet.
Ik voel me oud(erwets).