Werken aan gezondere levenstijl en gewicht in 2024

Ysenda schreef op 28-09-2024 om 12:04:

[..]

Ik herken dit.

Als mijn maaltijdplanning goed in elkaar zit heb ik ook helemaal geen behoefte aan die koekjes of zoutjes.

Ik noem die geplande tussendoortjes ook geen zondigen want het is niet fout, zelfs niet als ik iets neem wat niet in mijn planning stond, dan schuif ik daar wat zodat de balans goed blijft.

Ik ben gestopt met het denken in goed of fout.

Mijn voeding moet naast voedzaam vooral lekker zijn want dan is het niet moeilijk om het lang zo te houden.

Dit probeer ik ook . Dus dat betekend ook dat mijn dagelijkse kwark naast voedzame dingen bijvoorbeeld ook wat mini m&m's bevat want daar geniet ik oprecht van. 

Ik vind weekenden door het andere ritme wel lastiger dan werkdagen. Op werkdagen bedenk ik in de ochtend mijn lunch en tussendoortjes en dat neem ik mee. Soms iets kleins extra maar basis is goed. Eigenlijk zou ik dat in weekend ook gewoon in ochtend moeten voorbereiden.

Wat heb ik een spierpijn van gisteren.  We waren gisteren ook zo moe,  man en ik,  we hebben allebei een stoeldutje gedaan. 
Ik heb vandaag 2 fietstassen en mijn rugzak vol kleding en pumps naar de inbrengwinkel gebracht.  Ik ben zeker 10x naar zolder geweest.  Mijn horloge registreert dat ik NUL trappen heb gelopen. 
Het wordt overigens weer tijd om een wat langere legging onder mijn rokken aan te trekken.  De tijd van de wandelrokjes is abrupt voorbij.  Ook draag ik weer handschoenen,  ook in huis.  Raynaud en koude handen...

Dorestad schreef op 28-09-2024 om 19:47:

Wat heb ik een spierpijn van gisteren. We waren gisteren ook zo moe, man en ik, we hebben allebei een stoeldutje gedaan.
Ik heb vandaag 2 fietstassen en mijn rugzak vol kleding en pumps naar de inbrengwinkel gebracht. Ik ben zeker 10x naar zolder geweest. Mijn horloge registreert dat ik NUL trappen heb gelopen.
Het wordt overigens weer tijd om een wat langere legging onder mijn rokken aan te trekken. De tijd van de wandelrokjes is abrupt voorbij. Ook draag ik weer handschoenen, ook in huis. Raynaud en koude handen...

Die horloges nemen een bepaalde hoogte voor een trap, best irritant

PhilDunphy schreef op 28-09-2024 om 11:00:

[..]

Ik ben nog wat verder gegaan.
In april ben ik begonnen met afvallen en toen was mijn regel 'ik eet de hele dag gezond en ik mag alleen op zaterdagavond zondigen'.
Toen werd het 'ik mag alleen op zaterdag zondigen' (dus ook overdag).
Toen werd het 'ik mag alleen in het weekend zondigen' (dus zaterdag en zondag).
Toen werd het 'vrijdagavond is ook weekend'.
En toen werd het 'Als er echt iets lekkers staat op werk, mag ik daar best een heel klein beetje van' (1 chocolaatje ofzo). En er was vaak wat lekkers.

Al met al merkte ik dat ik echt onrustig werd van steeds met mezelf de afspraak moeten maken over wel iets mogen, maar dan alleen iets kleins. Of niks mogen. Interne strijd.
En uiteindelijk stopte het afvallen en kwam ik natuurlijk weer bij.

Sinds begin augustus hanteer ik nu de regel: ik snoep niet. Punt. Geen snoep, chips, chocola, wat dan ook. Niet doordeweeks, niet in het weekend. Gewoon niet. Ook niet op zaterdagavond. Feestjes uitgezonderd.
Daar tegenover zorg ik dat mijn maaltijden lekker zijn en vullen. Ik neem geen mager beleg, maar lekker beleg. Ik neem geen magere maaltijd, maar een vullende maaltijd. Ik heb geen honger. Ik zorg dat de maaltijd hetgene is waar ik naar toe leef, ipv het tussendoortje. En mijn drinken mag ook lekker zijn, maar wel zero en zonder alcohol.
Op zaterdagavond eten we makkelijk (patat, hamburger, pizza oid), toch nog iets 'extra's'. Maar wel zelf bereid, geen afhaal.

De eerste twee weken vond ik dat heel lastig. Constant cravings, maar geen honger. Na die eerste twee weken is het 'gewoon' geworden en ik voel echt zoveel meer ontspanning als iemand naast me iets lekkers zit te eten of als ik op werk (bijna dagelijks!) iets lekkers zie staan. Want ik hoef geen strijd met mezelf aan te gaan over of ik het wel of niet zal nemen: het antwoord is 'gewoon': nee, niet. Het enige moeilijke moment is de vrijdagavond, dan heb ik nog cravings.

Ik wil op deze manier richting mijn streefgewicht. Daarna zal het wel zoeken zijn naar hoe ik langzaam weer wat meer snoep toelaten en niet meteen doorsla. Maar voor nu werkt dit heel goed voor mij.

Dit raakt mij. Ik wil er graag op reageren ook al weet ik niet of ik in het topic thuishoor  . Ik heb een levenslang dieet. Omdat ik glutenvrij moet eten.

Ik heb er een jaar over gedaan om alle lekkers te beschouwen als een prachtig museumstuk, zonder een Pavlov reactie te krijgen. In mijn hoofd speelde een soort horrorfilm af van de gevolgen want ik word er echt heel ziek van. Van kruimels. 

Mijn tactiek is grappig genoeg hetzelfde: mijn maaltijden maak ik extra lekker. Geregeld krijg ik vragen en/of jaloerse blikken. Maar ik kan niet zomaar even iets uit het bedrijfsrestaurant halen. Zij zien niet dat ik in de avond mijn eten sta klaar te maken voor de volgende dag. Het vliegt niet vanzelf mijn koelkast in natuurlijk. 

Tijdens traktatiemomenten sla ik over. Ik heb ook een hazelnootallergie en een tijdlang had de ah glutenvrij gebak, namelijk: hazelnootschuimgebak die dan speciaal voor mij gekocht werd. Lief bedoeld. Meestal kon ik die wel ergens kwijt (tip: IT afdeling). En dan ben ik ook nog eens allergisch voor zo ongeveer alle verse fruit dat aan een boom groeit (pit- en steenfruit).

Op een gegeven moment hield ook het dromen over verse broodjes van de warme bakker op en ik weet niet eens echt meer hoe dat smaakte. Maar dan werd ik zwetend wakker dat ik had toegegeven en een broodje had gegeten. Nachtmerries had ik ervan. 

Ik heb echt medelijden met mezelf gehad in het begin. Maar ook na tig jaar dieet nog. Dan zei iemand dat ze op dieet was en al een half jaar geen twix had gegeten. Dat ze er eentje ging kopen. En dat ik dan dacht: die dingen eet ik al 20 jaar niet meer. Die at ik toen ze nog raider heetten. Ik heb wel iets gevonden wat er op lijkt, maar eigenlijk hoef ik het niet zo. 

Maar soms vind ik mezelf heel zielig en dan moet ik ervan huilen. Na 25 jaar nog.

Het heeft ook sociale impact. Eten is een sociaal gebeuren. Dan zeggen mensen: “ben je op dieet?” Ehm ja altijd. “Dat heb jij toch helemaal niet nodig?”. Ehm jawel. Ik kan toch niet helemaal ‘gezellig’ meedoen. Hierin heeft mijn vriendlief het meest geholpen. Als een havik waakt hij over mijn gezondheid: iedereen moet zijn handen wassen als ze hier binnenkomen. Dat durf ik zelf niet te vragen. Hij wel want anders is hij ook de hele nacht wakker als het fout gaat en ik in de badkamer bivakkeer. Ben ik op bezoek, dan raak ik zo weinig mogelijk aan. Ook de sportschool ligt soms volgekruimeld! Ik heb mezelf getraind om mijn handen niet naar mijn gezicht te brengen. En handen wassen. Soms lijkt het alsof ik smetvrees heb hahaha maar ik ben bijna nooit meer ziek!

Zo lekker hoor, even mijn hart luchten met mede-dieeters. 

Wauw wat heftig Toetie, dat heeft echt veel impact op je leven idd. 

Dan kan je beter ook niet op mijn werk komen, TootieTover, overal viezigheid en kruimels. Ik denk regelmatig als ik viezigheid zie of voel, je zou toch een allergie hebben...

Bedankt voor je verhaal, Toetie! Ik heb ook de neiging om steen en been te klagen over ieder 'lekker' hapje dat ik over 'moet' slaan en jouw post zet dat goed in perspectief. Fijn dat het jou & partner lukt om je gezond te houden!

Gistermiddag teruggekomen van mijn vakantie. Het was heel gezellig, maar ook super intens, met zijn zessen een week lang op elkaars lip. Wat heb ik geworsteld met mijn eten, drinken en conditie. Uiteindelijk wel tevreden: ik heb volop mee kunnen hiken en zwemmen en met mate genoten van al het eten en drinken. Gewicht is exact hetzelfde als voor vertrek. Ik heb een diëtiste gemaild voor een intakegesprek. Vind zelf niet dat ik mentaal goed omga met keuzes maken en wil wat steun.

ToetieToover schreef op 29-09-2024 om 10:48:

[..]

Dit raakt mij. Ik wil er graag op reageren ook al weet ik niet of ik in het topic thuishoor . Ik heb een levenslang dieet. Omdat ik glutenvrij moet eten.

Ik heb er een jaar over gedaan om alle lekkers te beschouwen als een prachtig museumstuk, zonder een Pavlov reactie te krijgen. In mijn hoofd speelde een soort horrorfilm af van de gevolgen want ik word er echt heel ziek van. Van kruimels.

Mijn tactiek is grappig genoeg hetzelfde: mijn maaltijden maak ik extra lekker. Geregeld krijg ik vragen en/of jaloerse blikken. Maar ik kan niet zomaar even iets uit het bedrijfsrestaurant halen. Zij zien niet dat ik in de avond mijn eten sta klaar te maken voor de volgende dag. Het vliegt niet vanzelf mijn koelkast in natuurlijk.

Tijdens traktatiemomenten sla ik over. Ik heb ook een hazelnootallergie en een tijdlang had de ah glutenvrij gebak, namelijk: hazelnootschuimgebak die dan speciaal voor mij gekocht werd. Lief bedoeld. Meestal kon ik die wel ergens kwijt (tip: IT afdeling). En dan ben ik ook nog eens allergisch voor zo ongeveer alle verse fruit dat aan een boom groeit (pit- en steenfruit).

Op een gegeven moment hield ook het dromen over verse broodjes van de warme bakker op en ik weet niet eens echt meer hoe dat smaakte. Maar dan werd ik zwetend wakker dat ik had toegegeven en een broodje had gegeten. Nachtmerries had ik ervan.

Ik heb echt medelijden met mezelf gehad in het begin. Maar ook na tig jaar dieet nog. Dan zei iemand dat ze op dieet was en al een half jaar geen twix had gegeten. Dat ze er eentje ging kopen. En dat ik dan dacht: die dingen eet ik al 20 jaar niet meer. Die at ik toen ze nog raider heetten. Ik heb wel iets gevonden wat er op lijkt, maar eigenlijk hoef ik het niet zo.

Maar soms vind ik mezelf heel zielig en dan moet ik ervan huilen. Na 25 jaar nog.

Het heeft ook sociale impact. Eten is een sociaal gebeuren. Dan zeggen mensen: “ben je op dieet?” Ehm ja altijd. “Dat heb jij toch helemaal niet nodig?”. Ehm jawel. Ik kan toch niet helemaal ‘gezellig’ meedoen. Hierin heeft mijn vriendlief het meest geholpen. Als een havik waakt hij over mijn gezondheid: iedereen moet zijn handen wassen als ze hier binnenkomen. Dat durf ik zelf niet te vragen. Hij wel want anders is hij ook de hele nacht wakker als het fout gaat en ik in de badkamer bivakkeer. Ben ik op bezoek, dan raak ik zo weinig mogelijk aan. Ook de sportschool ligt soms volgekruimeld! Ik heb mezelf getraind om mijn handen niet naar mijn gezicht te brengen. En handen wassen. Soms lijkt het alsof ik smetvrees heb hahaha maar ik ben bijna nooit meer ziek!

Zo lekker hoor, even mijn hart luchten met mede-dieeters.

En jouw verhaal raakt mij. In mijn vorige woonplaats speelde mijn zoon met een kindje dat coeliakie had en koemelkeiwitallergie. Ik weet het niet meer exact maar kindje moest voor elke maaltijd medicatie hebben.  Wat moesten deze ouders ook enorm oplettend zijn.  Van alles wat kon leiden tot een anafylactische shock.  Dan is mijn gepiep over 15 jaar geen chips meer eten en 15 jaar opletten inderdaad gepiep.  De nachtmerries over eten herken ik enigszins bij mij. Ik droom nog regelmatig dat ik weer obees ben.  

Dat jezelf af en toe zielig vind snap ik ook.  Altijd opletten.  Niet spontaan ergens wat eten.  En dat voor een aandoening die je niet door eigen toedoen hebt gekregen. Mijn dikke lijf heb ik toch echt aan mezelf te wijten gehad.  En ik kan alles eten zonder direct heel ziek te worden. Jij niet

Vandaag vanuit huis 15 km gelopen door het veld.  Waterschap gaat hopelijk snel de sloten schouwen en het gras maaien.  3 teken besloten mee te liften op mijn benen 

Herkenning bij wat jullie schrijven en ook raakt me het me. Ik vind het vooral zo spannend of ik volgend jaar hetzelfde doe of dat ik dan focus kwijt ben.
Vandaag was in elk geval een goede dag. Ik deed een ouder en kind bootcamp. Dat was leuk om met ze te doen. Verder heb ik gewinkeld met onze oudste dochter. Gekookt. Een spelletje gedaan met de drie andere kinderen. En nog wat gefietst. Mijn man was naar een bbq van zijn familie waar alleen volwassenen voor waren uitgenodigd en we kregen geen oppas rond dus daarom is hij er alleen naartoe gegaan.

vanavond gesport met PT, beetje rustig aan, omdat ik vorige week zo ziek was. Maar ging verder goed.