Op een gezond tempo naar een gezond BMI

Bedankt voor het toevoegen RandomWriter. Hierbij de missende gegevens 1.80 lang en bmi is 28,9.

Eens even een poging wagen om op wat mensen te reageren. 

RandomWriter wat heftig dat jij ook een burn-out meegemaakt hebt. Ik kan me goed voorstellen dat een scheiding kan zorgen voor een burn-out. Gaat het nu weer helemaal goed met je? 
Zelf nog nooit meegemaakt dat ik afviel door stress. Ik ga er altijd meer van eten haha. 
Wat fijn om met je hele gezin een suiker-reset te doen. Ik geloof ook absoluut in alles met mate maar met suiker vind ik die balans zo lastig. Het is voor mij gewoon te lekker. 

Welkom Lotta_86! Herkenbaar die kilo's na een bevalling. Al gingen ze bij mij er na een maand of 6-7 toch meestal redelijk vanzelf af als ik op mijn voeding lette. Wat vervelend dat je niet goed in je vel zit. Dikke knuffel voor jou. Slaapt de kleine een beetje? Of heb je veel gebroken nachten? 

Ik kan me voorstellen dat als het resultaat uitblijft, de motivatie dan soms lastig is. Wij zijn hier om je te ondersteunen, hopelijk lukt het nu wel! En super herkenbaar dat meer eten als je niet lekker in je vel zit. Wat ik nu vaak doe is een stukje gaan wandelen als ik me niet fijn voel. Dan voel ik me vaak al een stuk beter. 

Oef Ainne, al die zakken snoep en dat je kantoor er dan ook nog eens naar ruikt. Dat is wel echt de kat op het spek binden. Vind je het lastig om eraf te blijven? 
Ja wel heftig toen ik eindelijk op de weegschaal stond. Maar het gekke is dat ik het niet eens echt gemerkt heb dat ik zoveel ben aangekomen. Het heeft ook ongeveer 3 jaar geduurd. Ik vind mezelf in de spiegel ook nog steeds mooi, maar op foto's kan ik wel heel duidelijk het verschil zien. Dat is wel mega confronterend en maakt dat de motivatie om af te vallen blijft. 

Superleuk idee die Camino. Mijn dochter zou dat never nooit niet doen maar geweldig dat jouw dochter dat leuk vindt! 

Hey JtM, ik volleybal 2x per week (1 training en 1 wedstrijd) daarnaast probeer ik 2x per week thuis met de kettlebel te trainen en nog af en toe te wandelen. Ik ben veel thuis dus heb ruim de tijd om te sporten De afgelopen dagen had ik ook Mega Honger en ik kon het nergens aan linken. Maar vandaag is het gelukkig alweer een stuk rustiger. 

Moosey, hoe gaat het bij jou in het hotel? Gaan de behandelingen van je man goed? En hoe voel jij je? Kan je nog wat bewegen en een gezonde maaltijd vinden? Sterkte daar! 

Super mooi trouwens, die rekensom van RandomWriter, ik vind een halve kilo per week ook zo traag gaan. Maar als je dat naar een jaar rekent dan is dat enorm veel! 

Fijne avond, ladies! 

bedankt voor het welkom! Heb de laatste pagina's terug gelezen! Fijn om elkaar zo te kunnen steunen in dit topic!

Bedankt voor het toevoegen in de tabel. Nog een stok achter de deur 😉 Ik ben trouwens 170 cm. 

Met de kleine gaat alles heel goed! Slaapt meestal goed 😉 In het begin kon ik me mooi verschuilen achter de zwangerschap en bevalling en deed het rustig aan. Ik hoopte na het stoppen van het geven van borstvoeding dat ik zou gaan afvallen, maar helaas! Inmiddels dus al wel lekker aan het sporten (bootcamp en hardlopen) maar daar krijg ik weer honger van en dan eet ik altijd meer!! 

Ik herken veel in jullie berichten. Als de knop eenmaal om is kan ik goed zonder suiker maar de laatste tijd snaai ik veel te veel. Ik eet gewoon te veel dus krijg teveel calorieën binnen. Denk vaak na over wat ik zal gaan eten etc....heb dus veel meer afleiding nodig en wil een andere invulling geven als ik me verveel of rot voel. Dit heb ik trouwens niet als ik aan het werk ben. Alleen op de vrije dagen. Wil heel graag wat meer consequent zijn in m'n eetgedrag. 

Op zich gaat het laatste tijd beter maar zat vooral de afgelopen maanden minder goed in m'n vel doordat de balans prive en werk niet is zoals ik zou willen. Ben hiermee wel aan het werk en dat geeft al rust! 

Nogmaals bedankt dat ik mag meeschrijven! Zal volgende keer op jullie reageren! 

Wat heerlijk dat er steeds weer zoveel te lezen is in dit topic. En welkom ook aan Butter_fly en Lotta. Ik heb geprobeerd op iedereen te reageren maar voel je nooit verplicht om dat ook te doen...en als ik toch iemand vergeten ben...sorry daarvoor.

@Ainne: Hopelijk heb jij ook geen last meer gehad van je booster. Grappig dat we op dezelfde dag zijn gevaccineerd. Ik had uiteindelijk gelukkig niets anders dan alleen de verwachte stijve arm. En dat viel ook nog erg mee, dus prima. 
Wat leuk om te lezen dat je wat makkelijker de gezonde keuzes kunt maken nu en dat het meeschrijven dus lijkt te helpen als stok achter de deur. Toch mooi dat we dat met zijn allen kunnen creëren zo.  
Leuk dat je Fitbit ook extra motiveert om meer te bewegen, die zal blij zijn dat hij na 6 maanden uitrusten weer wat kan doen! En of je uiteindelijk toch weer naar de sportschool gaat of toch besluit dat je dat voor nu niet passend vindt, allemaal prima want dat is uiteindelijk het belangrijkste. 
 Ik heb de diabetes 'weggewerkt' door het afvallen en gezond leven en de hoge bloeddruk uiteindelijk ook, hoewel ik daar lang medicatie voor heb gebruikt en ik ook al hoge bloeddruk had met een normaal gewicht. De diabetes kan je niet helemaal wegwerken of 'omkeren' zoals het populair ook wel heet, althans de wetenschap is er nog niet helemaal over uit of dat eigenlijk wel echt kan. Voor nu moet ik 5 jaar stabiele bloedglucosewaarden hebben (jaarlijks controle) en dan gaan ze het registreren als 'diabetes mellitus type 2 in remissie'. Maar of dat dan een blijvende situatie is, weet je nooit. Technisch verhaal maar even wel hoe het is. De hoge bloeddruk blijf ik ook steeds weer spannend vinden, maar gaat vooralsnog goed. (zolang ik hem zelf thuis meet, want doe ik dat bij een arts dan is hij standaard weer veel te hoog, zgn white coat anxiety, komt je mogelijk bekend voor) 
Volgens mij is Ierland een prachtig land, ik ben er nog nooit geweest maar kan me voorstellen dat je er bent blijven hangen. Heb je een nieuwe Ier aan de haak geslagen? Ik ben wel nieuwsgierig naar het meest opvallende cultuurverschil, mocht je dat willen delen! De camino heb ik dan weer wel gelopen, alleen een andere route dan je dochter gaat doen. (van zuid-Frankrijk naar Santiago) En het is een tijd geleden maar ik vond het geweldig en denk er met heel veel plezier aan terug. 
Geniaal je panda-bapaobroodjes en ook leuk dat er een plaatje van te vinden is. Gelukkig is het bijna Halloween zodat je volgende week al die zakken snoep kunt gaan uitdelen, want een kantoor vol snoep ai ai dat lijkt me inderdaad super lastig. Tenzij het snoep is dat je eigenlijk niet lekker vindt! Maar ja...dat zal wel niet...

@RandomWriter:  Laten we een keer de degens kruisen over de schijf van vijf VS koolhydraatarm. Nee vind het juist fijn dat we dat lekker niet doen en elkaar toch kunnen supporten en ook al zo lang!  Maar volgens mij is het mooie ook dat we allebei oprecht ook het idee hebben: whatever works en dat moet iedereen voor zich besluiten en onderzoeken. Maar dat is ook juist het lastige in de zoektocht hoe je een beetje staande kunt blijven in onze obesogene maatschappij. 
Ik heb lieve hardlooptrainers, maar gelukkig mag ik ook nog over mezelf beslissen. Het gaat er meer om dat je nadat je een maximale inspanning hebt verricht en je daarna weer gewoon op dezelfde intensieve voet doortrapt je eerder blessures oploopt. Dus het is lief dat ze voorzichtig zijn, want blessures wil ik ook niet. Het leuke is dat ik mijn trainingen nu wat naar eigen inzicht kan indelen, rondje minder, extra uitrusten hier en daar en een beetje kletsen met de trainers. Ik krijg ook wat last van mijn kuiten bij het hardlopen nu dus genoeg signalen waar ik gewoon naar luister en even wat minder loop. 
Speciaal voor jou heb ik trouwens tijdens mijn kleine avondwandelingetje naar binnen gegluurd bij mensen...en ik zag een vrouw die aan het sporten was. Daar dacht ik overigens niks van, behalve dat ik aan jou dacht, dus je kunt prima yoga-en in de huiskamer! Of hanteer de 3-minuten-van-Moosey... Nee hoor, excuses verzinnen is herkenbaar. Ben benieuwd of je toch nog voor een wandelingetje gegaan bent vandaag. 

@Moosey: Meer demping voor harde vloeren is echt niet nodig, het is alleen een kwestie van wennen en mogelijk ook een beetje anders staan als je het eenmaal gewend bent. Ik weet niet goed meer hoe dat te omschrijven, anders dan dat je echt op je voeten staat. Maar helaas voor jou heb ik ook geen maat 41/42, eerder 40! Je achillespeesklachten zouden met de verandering van schoeisel te maken kunnen hebben natuurlijk. Dat je het juist vlak na het slapen hebt (dus bij het opstaan?) kan ik verder niet zo linken.
Volgens mij is een hele dag bijna niets eten juist helemaal niet goed, maar dat merk je gelukkig zelf ook op. Het vooruitdenken over mogelijke eetmomenten en daarin gezonde trucjes neemt in het begin veel ruimte in beslag en vervolgens wordt het steeds meer automatisme. Leuk om te lezen dat je schrijft dat voor je gevoel de knop nu echt om is. Het blijft iets grappigs hoe makkelijk veranderingen dan ineens lijken te zijn, juist die dingen die eerst zo onmogelijk leken. Bij mij is HONGER ook altijd hormonaal, zoals de vaste topicbezoekers hier wel weten. En dan ook nog eens ook rond mijn ovulatie...al is het dan vooral een gewichtstoename. Dus ik ben benieuwd of de oorzaak van je HONGER zich al heeft aangediend. En vlak ook echt niet uit wat stress (ziekenhuisopname van je geliefde!) doet met je hongergevoel. 

@JEMMER: Ik zal het melden als ik volkoren wraps heb gevonden...! Grappig dat je mijn hardloopenthousiasme herkent van vroeger...en vergeet niet dat ik ook jaren en jarenlang heb gedacht dat hardlopen iets was wat ik nooit meer zou kunnen. En je gaat alweer steeds verder onder die 100, dat is hartstikke fijn dat dat wat je nu doet gewoon helpt. Wat ontzettend rot dat je zo baalt van wat je ziet als je in de spiegel kijkt. Ik hoop dat je dat ook goed kunt bespreken met je therapeuten want dat lijkt me belangrijk. Weet in ieder geval dat je super goed bezig bent en dat het fantastisch is dat het je lukt om met al die kleine stapjes een grotere stap te zetten. Ik hoop dat je een goed plannetje hebt gemaakt hoe je het deze week wil gaan aanpakken qua eten! 

@JtM: Ah, tapas! Goed dat je een hele gezellige tafelgenoot had zodat je optimaal van het gezelschap kon genieten. Ik at laatst ook weer eens tapas en vond het lekker, maar eigenlijk niet geweldig. Gelukkig was ik wel in goed gezelschap dus het maakte niet zoveel uit. Wat goed dat het ook weer lukt lekker veel te lopen! Dat helpt ook heel goed tegen katers...

@Butter_fly: Zo te lezen was er veel om mee te dealen, een burnout gaat je niet in de koude kleren zitten. Wat goed dat je weer bent gaan volleyballen! Ik ben een van de mensen die niet gelooft dat suiker an sich verslavend is, maar ik snap wel dat je dat gevoel/idee kan hebben. Het heeft natuurlijk wel van alles te maken met beloningscentra in je hersenen die gestimuleerd worden, (volgens mij staat dat gewoon vast?) maar volgens mij is het vooral de ideale combi zoet-zout-vet waar wij mensen heel goed op gaan. En ik denk ook dat toegevoegde suiker zoveel mogelijk vermijden een verstandige stap is, ook om jezelf bewust te maken van waar eigenlijk allemaal suiker in gestopt wordt. En hoe je 'gewend bent' die dingen vaak gedachteloos te eten, uit gewoonte/routine. Naar mijn idee komt het idee van verslaafd zijn-aan meer uit die hoek. 

@Lotta: Ik lees dat je je in ieder geval deels al bewust bent van waar er dingen te winnen zijn. Eten uit verveling, ook deels gewoonte? Dat wordt kritisch kijken naar wat je kunt doen om de gewoontes te doorbreken en te vervangen voor ander gedrag. Maar verlang ook niet alles tegelijk van jezelf! Gedrag veranderen kost tijd en ook inspanning/aandacht. En dat is niet makkelijk als er ook allerlei andere veranderingen gaande zijn. Het is je zo te lezen al gelukt om weer te gaan sporten, met bootcamp en hardlopen na de bevalling. Je schrijft ook dat je na het sporten veel honger hebt...(en dan 'teveel eet' - valkuil voor veel mensen volgens mij) zorg je dat je ook/wel voldoende eet voordat je gaat sporten? Fijn trouwens dat je zoekt naar mogelijkheden voor een betere werk/privebalans en dat het ook lijkt dat daar verbeteringen in komen. Ik kan me voorstellen dat het krijgen van een kind een enorme verandering is en dat het ook even tijd kost om daar je weg in te vinden. 

Hier is het vandaag wel redelijk. Vandaag kreeg ik op het werk ongevraagd een stuk appeltaart. De setting was er niet naar om het te weigeren, ik kreeg het zonder dat het me gevraagd was 'dus' ik at het maar op. Was het me gevraagd, dan had ik gewoon bedankt. En de taart was niet eens echt lekker dus daar baalde ik ook wel van. Degene die de stukken afsneed, zette je gewoon een schoteltje voor. Voor zichzelf sneed ze een veel kleiner stukje af... en er was ook geen gelegenheid om daar een grap of zo over te maken. Ik vond het ook grappig waarom dit me zo bezighield want normaal boeit het me echt niet wie wat wel of niet eet, maar ik was er denk ik zo mee bezig omdat ik zelf eigenlijk niet wilde. (en ik dus geen gelegenheid voelde om dat te zeggen...wat zou er in vredesnaam gebeurd zijn als ik het wel gewoon had gezegd, denk ik nu...niks natuurlijk!) Ze vroeg trouwens wel wie er slagroom wilde. Niemand! En nu ik erover schrijf vraag ik me ook af hoe lang het geleden is dat ik slagroom uit een spuitbus at. Dat sommige mensen dat erotisch vinden  heb ik trouwens al helemaal nooit begrepen.   

RandomWriter, nee, en werk en kinderen en 1,5 uur rijden naar een ziekenhuis is echt niet te doen inderdaad, wat een ellende zeg. Straks als lief weer terug is naar ons reguliere ziekenhuis moet ik een half uur daarheen rijden en is mijn werk drie kwartier precies de andere kant op vanaf huis gerekend, ook niet helemaal ideaal maar een stuk beter te doen dan wat jij beschrijft. En ik heb geen kinderen, dat scheelt natuurlijk ook enorm. 
Qua yoga: ik yoga in pyjama. Scheelt omkleden. Maar geen fijne plek hebben is wel echt een drempel ja, is daar niks op te verzinnen? Op zolder niet een plekje te maken ofzo (ik verzin natuurlijk maar wat)?
De hotelvloerbedekking beviel slecht Erg ruw en hard. Ik denk dat ik nu dan toch maar één keertje oversla. 

Anijs, dat zegt mijn voettherapeut ook, dat het op zich wel zou moeten kunnen zonder demping, maar dan moet t wel gaan. En ik sta vaak echt 10 uur zonder pauze (eigen keus hoor) en ik moet wel echt een wat stevigere schoen aan qua buitenwerk (eigenlijk ook officieel zelfs veiligheidsschoenen) dus met de echt lichte schoentjes kom ik niet weg. Dus ik hoop dat die Trackers het gewoon gaan zijn, best of both worlds, wat mij betreft. Gewone schoenen zijn ondertussen ook geen optie meer, daar worden m’n tenen claustrofobisch van en krijg ik allerlei pijnen in kuiten, knieën en heupen van. 
De HONGER was inderdaad hormonaal en nu over, gelukkig. Grappig dat jij het ook hebt. Het is bij mij de laatste 2/3 dagen voor ik ongesteld moet worden. Het zal wel ooit ergens goed voor geweest zijn maar ondertussen volkomen achterhaald, zoals zoveel van onze eet-impulsen..

Dank aan ieder die vraagt hoe het gaat hier: het gaat vooralsnog ok. Lief heeft nog weinig bijwerkingen. We hebben vanavond lekker spelletjes zitten doen op zijn kamer. En t is echt heel fijn om zo dicht in de buurt te zitten. Wandelen komt er nu niet echt van, ook omdat ik met werk nogal druk ben en wat dingen echt af wil hebben deze week, maar ben hier wel meer aan het fietsen dan thuis, dus dat is in elk geval wat. Zal morgen wel tijd maken voor een stuk lopen, heb vandaag een mooie slag geslagen qua werk. And all work and no play…
Eten gaat goed, vandaag wel iets ‘snackigs’ gehaald in de buurt van het ziekenhuis maar dat was nog wel relatief gezond (vegan shoarma van seitan, dus vooral veel eiwitten) en had al heel keurig geluncht met iets van kikkererwten, tomaten en noten, dus dat is best ok. En keurig 1 stukje chocolade van lief gejat

Pfoeh wat een lappen text hier!

Ik zit nog steeds tussen de stapels snoepzakken, maar eerlijk gezegd taal ik er niet naar, de chemische suikerlucht is zelfs voor mij een beetje veel van het goede!
Gisterenavond goot het hier, en ik heb mijn stepbankje tevoorschijn gehaald en  de Reebok step video with Gin Miller aangezet voor een workout in de keuken. Die is zo oud, maar zo leuk! Oma vertelt: ik heb die stepklassen toendertijd ook gevolgd, dat was een hele hype, ik had zelfs die speciale stepschoenen die je in de video ook ziet, maar als ik zo naar jullie leeftijden kijk, vermoed ik dat ik de enige ben hier, want dit komt uit 1992 

Anijsje, dat wist ik niet, dat je je diabetes niet noodzakelijk helemaal kunt omkeren, maar zo te lezen gaat het momenteel goed dus.
En wat leuk dat jij ook een camino gelopen hebt! Het lijkt mij echt ontzettend leuk om te doen. Je kunt allerlei etappes kiezen inderdaad.
Ierland is mooi ja, maar ik woon gewoon in een suffe woonwijk en tuf dagelijks naar een stom industrieterrein. Geen Maeve Binchy-taferelen hier vrees ik. Maar ik ben gesetteld, voel me thuis hier.

Je klinkt positief Moosey, zowel over je man als jezelf. En die vegan shoarma klinkt zalig!

Hee Lotta, welkom hier! Wij zitten ongeveer met dezelfde afvaldoelen zo te lezen. Heel herkenbaar, dat teveel van lekker eten houden!

Wat goed RandomWriter, dat jullie met zijn allen even een weekje strenger doen! Hoef ik bij mijn man en tieners niet mee aan te komen. Mijn man eet het liefst dagelijks patat, en groenten heeft ie een broertje dood aan. Maar hij is gewoon dun hè, is niet dik te krijgen 

Even snel: JtM, je tip heeft gewerkt! Gisteren een lekker stuk gewandeld met dochter, was super gezellig! Ze was ook erg enthousiast toen ik het voorstelde. Even wat 1 op 1 tijd. Lekker samen gekletst en flink doorgestapt.
En vanavond had mijn wandelmaatje eindelijk weer de mogelijkheid om mee te wandelen! Dus ook vanavond lekker een stuk gewandeld. Nu blijven volhouden. 

Morgenavond hebben we gesprekken op school dus dan wordt het wandelen wat lastiger, en vrijdag moet ik voor een kleine ingreep onder het mes  , dus of ik dan nog puf heb om te wandelen weet ik niet. Tis een korte ingreep, maar ik vind het eng en ben gespannen. Hopelijk maak ik me druk om niks en valt het allemaal mee.

En weet je Moosey, die vitamine D, de linzen en de bieten zijn zó ontzettend goed voor je, echt allemaal hartstikke goede keuzes. En dat, samen met psychologische hulp is precies wat jij, maar vooral ook jouw man, nodig hebt. Als jij je krachtig voelt, dan kun je dat ook voor hem zijn. 💐

Welkom Lotta!

Ik krijg mijn vriend ook niet zover om een rondje mee te wandelen, RW. Gelukkig hebben we een hond(je) die het leuk vind om mee te gaan, anders was ik ook niet zo vaak gaan wandelen. Fijn dat je dochter het zo gezellig vond om samen te lopen, heb je toch inderdaad wat 1 op 1 tijd! Twee vliegen in een klap
Succes vrijdag met je kleine ingreep, ik duim voor je dat het meevalt. Gaat er iemand met je mee naar het zkh?

Jammer dat je het stuk appeltaart niet ‘kon’ weigeren Anijs, dat voelt dan toch een beetje tegen heug en meug eten. Dat van die slagroom heb ik ook nooit begrepen hoor! De enige keer dat ik slagroom eet is in warme chocolademelk, anders maak je mij er niet blij mee.

Wat leuk van het steppen Ainne, dat heb ik vroeger ook wel eens op de sportschool gedaan, vond ik erg leuk. De speciale stepschoenen die je benoemt ken ik niet, ik ben geboren in ’91

Goed dat je alvast psychologisch hulp gaat inschakelen Moosey, deze periode zal voornamelijk om je man draaien maar probeer toch ook goed aan jezelf te denken en voor jezelf te zorgen. Als jij eraan onderdoor gaat heeft je man ook niks aan je.

Hier gaat het best prima, beweging gaat lekker. Eten opzich ook prima, mag niet klagen

Moosey, heel goed dat je op tijd hulp inschakelt. Soms kan het nog niet 'nodig' voelen, maar is het dat stiekem al wel. Ik heb dat zelf te weinig gehad in die periodes, en dat krijg je vroeg of laat op je bordje. Want ondanks dat je zelf niet in dat ziekenhuisbed ligt, moet jouw rol ook niet onderschat worden. Ik was soms zelfs wel een beetje boos als weer alle aandacht naar hem ging, terwijl ik bij hoog en laag probeerde alle ballen in de lucht te houden. En die boze gevoelens zorgden er dan weer voor dat ik me schuldig voelde, want ik was immers niet ziek en hoefde er 'alleen maar' naast te staan.
Uiteindelijk heb ik pas hulp gezocht toen het eigenlijk al te laat was. Ik had wel een fijne maatschappelijk werkster via de Arbo-dienst, en ik heb hele fijne gesprekken gehad met de praktijkondersteuner van de huisarts. Maar allemaal dus pas nadat ik was ingestort.

Fijn dat het schrijven hier heeft gezorgd voor een plannetje voor vanavond, zo werkt dat bij mij ook. Kom ik hier gewoon even schrijven, en ineens heb ik een oplossing voor iets waar ik al een dag over zit te piekeren.

JtM, vriend gaat gelukkig met me mee. Was ook het advies van het ZH, om niet alleen te komen. Ik kan misschien ook niet terugrijden. Ik ben inmiddels weer ietsje rustiger, ik laat het allemaal maar over me heenkomen. Erger dan mijn bevalling(en) zal het niet zijn, is mijn mantra als ik iets vervelends moet ondergaan  .
Fijn dat jij je weer wat beter en positiever voelt!

Anijs, de gesprekken zullen voornamelijk gaan over wat dingen die we zelf aankaarten. Ze doen het prima op school, maar vooral zoon loopt nogal tegen wat dingetjes aan thuis die onder andere met huiswerk te maken hebben. Veel plezier met muziek maken vanavond!

Dat is ook mijn mantra RW ik heb de bevalling ook overleefd zonder pijnstillers dus dan zou bijv. een verstandskies bij de kaakchirurg ook moeten lukken
Hopelijk heb je de behandeling al achter de rug en is het je meegevallen

Woohoo bijna weekend! 

Succes vandaag RandomWriter, hopelijk alles voorspoedig en niet teveel ongemak.

Nee ik heb de tape niet geprobeerd Anijsje. Het is alleen maar om de stof of z'n plek te houden, ik draag er verder wel gewoon een bh onder, dus lukt vast wel. Denk ik. Hoop ik. Ik maak me eigenlijk meer zorgen om mijn 10cm hoge hakken 

Mooi dat je van de chocola af kon blijven! Ik heb ook eindelijk alle snoepzakken uitgedeeld en de mijne plus één extra is naar mijn dochters gegaan.
Morgenavond heb ik Halloweenfeest dat ik heb georganiseerd voor het werk, dus dan moet ik zelf ook op komen dagen natuurlijk en nog verkleed ook . Ik zit nog een beetje te dubben of ik aan de alcohol ga (= dure taxirit naar huis) of rijden. Ik besluit waarschijnlijk morgenmiddag pas. Misschien wel een idee om niet te drinken, want ik moet ook een raffle plus prijzen doen en het scheelt calorietjes natuurlijk... Nou ja, geen beloftes nog...!

Vandaag werk ik thuis en wat mij betreft is een van de voordelen dat ik lekker kan lunchen. Vandaag gegrilde babybieten met gerookte makreel, yum!

Nou, ik heb het overleefd! Omdat ik aangaf best bang te zijn dat de verdoving niet goed genoeg zou werken (vraag me niet waarom, is me nooit eerder gebeurd), hebben ze bij voorbaat al extra verdoofd. Met als resultaat dat het nog steeds niet uitgewerkt is… 6 uur later. op zich fijn, ze hadden me gewaarschuwd dat deze plek vaak wel wat meer napijn geeft, maar dat merk ik nu dus nog niet. Hopelijk vannacht ook niet te veel last van.

Verder ben ik moe… dus reageren op jullie lukt nu even niet. Morgen weer een dag!