Millie, het monster en de strijd voor het leven!

Nou de kop is eraf! Eerste infuus is ingelopen, en zit nu in de auto naar huis. Het was een heftige dag, eerst hadden we een gesprek met de oncoloog die ons de CT scan liet zien. Duidelijk was dat er groei is geweest, en zelfs een nieuwe uitzaaiing (in mijn lies, deze had ik zelf al gevoeld). In mijn long is een uitzaaiing van 4 naar 8 mm gegaan, en ook in mijn wervels is groei geweest. De engste/gevaarlijkste ontwikkeling is dat mijn ruggenwervel lijkt in te zakken. Deze is beschadigd geraakt door de tumor en vervolgens door de bestraling is hier extra druk op komen te staan. Het probleem daarmee is dat de enige ingreep die daar gedaan kan worden een neurochirurgische is, en dat is pas in een crisis aan de orde. Maar wanneer is het crisis? Als mijn rug al gebroken is? Als ik ineens niet meer op kan staan? De oncoloog gaf zelf ook toe dat de zorgen groot zijn en dat hij niet kon zeggen wat er nu ging gebeuren. Het is afwachten tot de MRI en het oordeel van de neuroloog. Ik moet meteen bellen als ik verandering of toename van pijn voel. Tja, lastig te zeggen als je dagelijks krom ligt van de pijn. 

Het infuus was in elk geval een eitje, lieve zusters ook. En ik heb een extra pijnstiller gekregen voor bij de cocktail die op dit moment goed lijkt te helpen.

Nu het monster ophalen die lekker bij oma heeft gespeeld, en naar huis. Ik denk dat ik hem niet durf te tillen tot ik zeker weet wat er met die wervel moet gebeuren. Maar ik heb goede hoop dat de immunotherapie uiteindelijk gaat zorgen voor verbetering!