Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Hoi Millie,
Ik ben een stille mee lezer.
Ik vond deze wel geschikt.
Een pepernoten hartje voor jou Millie 
Ik denk dagelijks aan je Millie! 💞
veel liefde voor jou en je geliefden Millie ❤️♥️❤️♥️❤️♥️
Zoveel mensen die zeggen de woorden niet te hebben, en me vervolgens diep raken met hun tekst. Er is geen goed of fout in dit stadium. Jullie bereiken me allemaal op een eigen manier...liefde is onsterfelijk!
Ik ben zo geroerd...alleen ben ik gelukkig nooit meer. Altijd in nabijheid van een geliefde. Ik hoef gelukkig weinig te lijden, dankzij goede medicatie. Maar helaas kruipt het er 's nachts toch vaak doorheen.
Vreselijke pijn in mijn schouder, of het ergst, dolksteken door mijn rechteroog. Die pijn heeft me al laten smeken om genade, in de vorm van eeuwige rust. Toch ben ik blij dat ik er nog ben, dus blijkbaar is er toch nog teveel om wel voor te blijven. Mijn kind, wat een cadeau om zijn Heilige Eikel-avonturen nog mee te krijgen. Hij is nu vooral op graafauto's gericht. Ik wil het allemaal meemaken. Zijn passies en ontwikkelingen. Het gaat zo snel..ik koester het allemaal! Want de dag dat ik het moet missen komt veel te snel. Mijn Monster ❤️
Wat goed om van je te horen, Millie. En om te lezen dat je veerkracht je ook nu niet in de steek laat. Veel liefs voor jou en iedereen die je liefhebt.
Oh, Millie ... ik zit zo ontroerd je bericht te lezen en het lijkt of ik naast jouw bed zit. Met al de kracht die je nog in je tere lijfje hebt, toch nog over je monstertje schrijven, toch nog aan ons vertellen wat jou in hem ontroert, toch nog blij zijn dat je zijn graafauto-passie mag meemaken. Ik lees zelfs dankbaarheid in die zin.
WAT BEN JIJ EEN VROUW, een moeder een mens, een strijder!
Ik lees berusting in je post en dat vind ik goed want ik wens je geen oorlog als het echte moment is aangebroken. Misschien is het nog te vroeg, Millie, als het zonder pijn kan, dan hoop ik dat het nog véél te vroeg is dat ik dit schrijf. Maar als het moment echt daar zal zijn, dan wens ik je een intens rustige situatie met jouw laatste gedachten die naar dat lieve monstertje gaan en naar de vele intense geluksmomenten die je met hem hebt beleefd. En dan zal er een liefdevolle glimlach op je gezicht verschijnen.
I laf you too, Millie!
hoi Millie, wat fijn om je even te lezen..
En wat moet ik verder nog schrijven...veel fijner voor jullie vind ik het nog dat je je momentjes pakt met monstertje en iedereen om je heen.
Genadeloos dat je soms zoveel pijn hebt..tjsee ik zou alles zo graag anders willen voor jullie.
Konden we hier allemaal maar een stukje van jouw ellende overnemen..
Ik denk door jou zo vaak aan mijn eigen jongens over toen ze 2 waren, hun dikke knuistjes, blonde krullen en natte zoenen en wat had ik jullie meer tijd gegund met elkaar.
Het is niet te bevatten waar jij nu doorheen moet, gewoon niet met een pen te beschrijven hoe oneerlijk ik dit vind. Iets zo moois wat jullie gegund is, jullie monstertje ♡ en dan al zo snel afscheid moeten nemen, wat kan het leven wrang zijn.
Lieve Millie lieve jullie...ik wens je nog heel veel momentjes met elkaar❤️
Wat lief dat je nog schrijft aan ons, ondanks je kostbare tijd. Wel errug naar dat de pijn die er af en toe toch door komt, direct zó heftig is. Konden we het maar even van je overnemen!
Gelukkig kan je nog genieten van je Monster en alle liefde om je heen. Ik wens je nog veel fijne momenten toe Millie. Warme knuffels 😘
Lieve Millie, wat ben je ongelooflijk sterk! Ik wens je nog veel mooie momenten met je dierbaren. Dikke knuffel!
Lieve Millie,
Wat krachtig dat je nog reageert!
Vreselijk dat je 's nachts zulke afschuwelijke pijnen hebt, ik vind het echt erg om te lezen.
Wel fijn dat je niet alleen bent maar altijd een geliefde bij je hebt, ik hoop dat je daar kracht uit put.
En dan die lieve, kleine monster met zijn heilige eikelavonturen en de graafauto,s.
Jouw kind, je alles! De liefde voor hem is zo groot.
Mijn hart huilt om jou meis.
Weet dat we hier om je heen staan en er elke dag aan je gedacht word.
Mijn gebedjes gaan door, lief krachtig mens.
Liefs van mij
♥️♥️
❤️
Lieve Millie, maar ook grootse liefdevolle mama van monster en vrouw van Millie man,
Ik lees ook vanaf Viva mee. Met jou en al die lieve dames die je schrijven en waarschijnlijk nog heel veel meer zoals ik die meelezen en je meedragen in hopelijk het liefste en mooiste wat haalbaar is voor jullie.
Wat fijn om in jouw bericht toch weer een enorm sterke rust te lezen. Helaas 's nachts toch gemene pijn. Ik wilde eigenlijk niet 's nachts schrijven maar jij pijn dan kan ik minimaal een berichtje schrijven.
Jouw genieten van jullie monster klinkt zo ontzettend als fantastische MAMA, mooi eigen Millie mens en heerlijk mens voor jouw geliefden.
Jouw woorden: liefde is onsterfelijk, je blijft in monster, je lieve man, je zus, familie en zelfs in mensen hier doorleven. Zo enorm veel respect voor jou. Wat een kanjer die zoveel zin geeft aan het leven ook straks. Ontroerd is wat ik ben.....♥️