Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
❤️
ook vandaag wordt er aan je gedacht 
Lieve Millie vanuit het noorden stuur ik je ❤️❤️
Lieve Millie,
Ik ben een beetje lost for words. Ik hoop dat je relatief pijnloos en comfortabel bent. Omringd door de liefde van je man en monstertje. Liefde is onsterfelijk.
❤️
Coreopsis schreef op 28-11-2022 om 08:19:
Lieve Millie,
Ik ben een beetje lost for words. Ik hoop dat je relatief pijnloos en comfortabel bent. Omringd door de liefde van je man en monstertje. Liefde is onsterfelijk.
Ik moest vanochtend even aan je denken Millie, toen ik naar m'n nieuwe bankje keek en er even blij van werd. Toen dacht ik aan jou in dat ziekenhuisbed middenin je mooie, perfect gestylde huis. Ergens hoop ik dat je dat nog helemaal mee krijgt en daar nog iets van geluk uit haalt, dat het feit dat je omringt bent door mooi spullen én mooie mensen je toch een beetje kracht geeft. Misschien heb je het bed ook al wel laten pimpen met mooie dekens en zachte kussens?
Anyway, zelfs op ondoordachte momenten schiet je door m'n hoofd, dat wilde ik je even zeggen.
Ik wens je een dag vol lichtpuntjes en monsterknuffels.
❤
Ik stuur liefde en licht naar jullie Millie♥️
Ik hoop dat je vandaag pijnvrij van Monsters zijn Heilige eikel kan genieten en misschien ook wel van de heilige sint!
Hoi meiske, hopelijk ben je comfortabel. Ik denk aan je.. ♥️
Ik heb veel woorden maar krijg ze nu even niet op papier. We denken aan je. 🌸
♥️♥️♥️