Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Hoop dat je pijnvrij bent Millie
ach lieve Millie, wat een zorgen. Ik denk aan je en (aangezien je mij al vaker versteld hebt doen staan) ik hoop dat je samen met je mannen aan het genieten bent van je nieuwe huis. Dikke knuffel voor jou!
Ik hoop dat je dagen rustig zijn Millie ❤️
Ik denk aan je ❤️
Ik denk ook aan je lieve Millie. Ik hoop dat je rustige dagen hebt
Ook ik maak me enigzins zorgen maar voel je vooral niet verplicht om te schrijven
Ook ik denk aan je Millie. En aan je mannen.
Ook hier wordt aan je gedacht, heel vaak! ‘Goed’ om te lezen hoe sommige de twijfels hebben kunnen en durven opschrijven die velen van ons voelen - maar hoop van harte dat we het helemaal mis hebben! 
Wens je veel rust en veel Monstermonentjes Millie!
Denk aan je Millie ♥️
Hoi Millie, de verhuizing achter de rug, je monstertje jarig geweest, jij jarig geweest … Ik zou me goed kunnen voorstellen dat nu dat allemaal achter de rug is, je je meer realiseert wat er allemaal met je gebeurd is de laatste tijd. Je hebt heel wat te verwerken, en daarbovenop is je gezondheid misschien ook wel veranderd.
Voel je niet verplicht om hier te schrijven, maar voel je wel vrij om hier posts te plaatsen die misschien wat minder weloverwogen/grappig/evenwichtig opgebouwd/enz zijn dan we van je gewend zijn (en je misschien ook wel van jezelf verwacht) als schrijven je helpt.
Weer veel liefs 💋 uit het noorden .
ik hoop dat je een rustige tijd hebt Millie ♥️
er wordt hier veel aan je gedacht.
♥️
Knip