Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Fijne niet-ziek-zondag, Millie. 🌼
Een fijne zondag voor jou en je gezin. De zon schijnt hier. 🌞🍀🍀
Zeesterretje schreef op 24-09-2022 om 14:12:
Ik denk nog elke dag aan je!
Veel kracht toegewenst komende dagen.
Misshien een tip voor de geïnteresseerde: De laatste aflevering van 5 days inside(videoland) gaat over het Antony van Leeuwenhoek instituut. Mede door jouw verhaal Millie, keek ik de aflevering met veel emotie terug.
Die komt as woensdag om 20:30 op tv.
Ik heb hem ook gezien idd. Maar was vooral onder de indruk van Sanne die wegens BRCA mutatie een dubbele preventieve mastectomie kreeg. Zelf sta ik ook voor een vergelijkbare keuze en dacht: Millie heeft een vergelijkbare keus nooit gehad… Maar f*, waarom blijft die keus zo verrot…
Hoop dat je een fijne zondag hebt, Millie. 
Lieve Millie, ik hoop dat bij jullie ook lekker het zonnetje schijnt en dat je er zonder al teveel pijn van kan genieten met je mannen. Iedere dag weer plukken wat je plukken kan zei Anne altijd. Wat zouden jullie veel steun aan elkaar gehad hebben als jullie elkaar gekend hadden in dezelfde omstandigheden. Hopelijk had of heb je steun aan haar topic. Ik vind het opmerkelijk dat jouw proces en de manier waarop je ermee omgaat zoveel overeenkomsten hebben met die van haar.
Ik en zovelen met mij, dat weet ik zeker, hebben dezelfde diepe bewondering en mededogen voor jou zoals we voor Anne hadden. Daar heb je natuurlijk nu niet zoveel aan maar ik hoop dat je geliefden er ooit een stukje steun uit kunnen halen zoals bv de zus van Anne kon. Je hebt op velen een onwisbare indruk gemaakt die nog heel lang in vele harten zal voortbestaan als jij niet meer onder ons bent.
Grotendeels onbewust en wsl onbedoeld heb jij levens veranderd, mensen en vooral moeders de ogen geopend en geleerd te relativeren. Ik geloof oprecht dat jij heel vaak het verschil hebt gemaakt voor ouders en kinderen in moeilijke situaties door ze een spiegel voor te houden en te leren wat nu echt belangrijk is in het leven en hoe kwetsbaar en wreed het leven kan zijn.
Ik zie zo voor me hoeveel extra knuffels kinderen kregen na jouw update's en hoeveel extra liefde, tolerantie en begrip je hebt gebracht in vele levens door ze een kijkje in jouw leven te geven waardoor het besef kwam dat het zomaar allemaal afgelopen kon zijn.
Naast de vele schrijvers in jouw topic zijn er natuurlijk net zoveel, zo niet nog meer, stille meelezers waarvoor al het bovenstaande geldt maar die dit niet kunnen (om welke reden dan ook) of durven te verwoorden (uit angst het verkeerde te zeggen wat heel begrijpelijk is) in jouw topic.
Ik vind het ook vaak moeilijk om de juiste woorden te vinden en om bovenstaande op "papier" te krijgen heeft me heel wat tijd gekost. Want je gedachten en emoties verwoorden gaat niet iedereen even makkelijk af, zeker niet als ze gericht zijn aan iemand in jouw situatie die je ook nog eens niet persoonlijk kent.
Maar toch dreef mijn diepe respect en mededogen voor jou en je gezin tot het oprechte schrijven van dit welverdiende eerbetoon aan jou. Met daarbij de hoop een stem te kunnen zijn voor de vele meelezers die om wat voor reden ook niet meeschrijven.
Kadushi schreef op 25-09-2022 om 15:04:
Lieve Millie, ik hoop dat bij jullie ook lekker het zonnetje schijnt en dat je er zonder al teveel pijn van kan genieten met je mannen. Iedere dag weer plukken wat je plukken kan zei Anne altijd. Wat zouden jullie veel steun aan elkaar gehad hebben als jullie elkaar gekend hadden in dezelfde omstandigheden. Hopelijk had of heb je steun aan haar topic. Ik vind het opmerkelijk dat jouw proces en de manier waarop je ermee omgaat zoveel overeenkomsten hebben met die van haar.
Ik en zovelen met mij, dat weet ik zeker, hebben dezelfde diepe bewondering en mededogen voor jou zoals we voor Anne hadden. Daar heb je natuurlijk nu niet zoveel aan maar ik hoop dat je geliefden er ooit een stukje steun uit kunnen halen zoals bv de zus van Anne kon. Je hebt op velen een onwisbare indruk gemaakt die nog heel lang in vele harten zal voortbestaan als jij niet meer onder ons bent.
Grotendeels onbewust en wsl onbedoeld heb jij levens veranderd, mensen en vooral moeders de ogen geopend en geleerd te relativeren. Ik geloof oprecht dat jij heel vaak het verschil hebt gemaakt voor ouders en kinderen in moeilijke situaties door ze een spiegel voor te houden en te leren wat nu echt belangrijk is in het leven en hoe kwetsbaar en wreed het leven kan zijn.
Ik zie zo voor me hoeveel extra knuffels kinderen kregen na jouw update's en hoeveel extra liefde, tolerantie en begrip je hebt gebracht in vele levens door ze een kijkje in jouw leven te geven waardoor het besef kwam dat het zomaar allemaal afgelopen kon zijn.
Naast de vele schrijvers in jouw topic zijn er natuurlijk net zoveel, zo niet nog meer, stille meelezers waarvoor al het bovenstaande geldt maar die dit niet kunnen (om welke reden dan ook) of durven te verwoorden (uit angst het verkeerde te zeggen wat heel begrijpelijk is) in jouw topic.
Ik vind het ook vaak moeilijk om de juiste woorden te vinden en om bovenstaande op "papier" te krijgen heeft me heel wat tijd gekost. Want je gedachten en emoties verwoorden gaat niet iedereen even makkelijk af, zeker niet als ze gericht zijn aan iemand in jouw situatie die je ook nog eens niet persoonlijk kent.
Maar toch dreef mijn diepe respect en mededogen voor jou en je gezin tot het oprechte schrijven van dit welverdiende eerbetoon aan jou. Met daarbij de hoop een stem te kunnen zijn voor de vele meelezers die om wat voor reden ook niet meeschrijven.
Wat mooi Kadushi ♥️
wat mooi geschreven Kadushi! De tranen rollen over mijn wangen.
voor Millie nog een dikke knuffel van mij
Kadushi schreef op 25-09-2022 om 15:04:
Lieve Millie, ik hoop dat bij jullie ook lekker het zonnetje schijnt en dat je er zonder al teveel pijn van kan genieten met je mannen. Iedere dag weer plukken wat je plukken kan zei Anne altijd. Wat zouden jullie veel steun aan elkaar gehad hebben als jullie elkaar gekend hadden in dezelfde omstandigheden. Hopelijk had of heb je steun aan haar topic. Ik vind het opmerkelijk dat jouw proces en de manier waarop je ermee omgaat zoveel overeenkomsten hebben met die van haar.
Ik en zovelen met mij, dat weet ik zeker, hebben dezelfde diepe bewondering en mededogen voor jou zoals we voor Anne hadden. Daar heb je natuurlijk nu niet zoveel aan maar ik hoop dat je geliefden er ooit een stukje steun uit kunnen halen zoals bv de zus van Anne kon. Je hebt op velen een onwisbare indruk gemaakt die nog heel lang in vele harten zal voortbestaan als jij niet meer onder ons bent.
Grotendeels onbewust en wsl onbedoeld heb jij levens veranderd, mensen en vooral moeders de ogen geopend en geleerd te relativeren. Ik geloof oprecht dat jij heel vaak het verschil hebt gemaakt voor ouders en kinderen in moeilijke situaties door ze een spiegel voor te houden en te leren wat nu echt belangrijk is in het leven en hoe kwetsbaar en wreed het leven kan zijn.
Ik zie zo voor me hoeveel extra knuffels kinderen kregen na jouw update's en hoeveel extra liefde, tolerantie en begrip je hebt gebracht in vele levens door ze een kijkje in jouw leven te geven waardoor het besef kwam dat het zomaar allemaal afgelopen kon zijn.
Naast de vele schrijvers in jouw topic zijn er natuurlijk net zoveel, zo niet nog meer, stille meelezers waarvoor al het bovenstaande geldt maar die dit niet kunnen (om welke reden dan ook) of durven te verwoorden (uit angst het verkeerde te zeggen wat heel begrijpelijk is) in jouw topic.
Ik vind het ook vaak moeilijk om de juiste woorden te vinden en om bovenstaande op "papier" te krijgen heeft me heel wat tijd gekost. Want je gedachten en emoties verwoorden gaat niet iedereen even makkelijk af, zeker niet als ze gericht zijn aan iemand in jouw situatie die je ook nog eens niet persoonlijk kent.
Maar toch dreef mijn diepe respect en mededogen voor jou en je gezin tot het oprechte schrijven van dit welverdiende eerbetoon aan jou. Met daarbij de hoop een stem te kunnen zijn voor de vele meelezers die om wat voor reden ook niet meeschrijven.
Zo mooi beschreven, en meer dan waar. 
Wat mooi kadushi
Oh Kadushi, wat prachtig 🥺
Als wat jij schrijft waar is, dan heb ik meer bereikt dan ik had gehoopt op deze aarde. Als ik, puur door mijn leven te beschrijven, moeders (en wellicht ook vaders?) heb geïnspireerd om extra te genieten, extra lief te hebben, extra te knuffelen, en extra dankbaar te zijn, dan vind ik dat ik toch gedeeltelijk een geslaagde 30 jaar op deze planeet heb mogen zijn. Ik zeg gedeeltelijk, want voor mijn eigen kleine Monster is deze situatie onacceptabel en daar zal ik nooit vrede mee hebben.
Maar jullie laten mij zien dat al die liefde van mij voor hem wordt vermenigvuldigd voor jullie Monstertjes. En dat vind ik heel, heel mooi! ❤️
Dat heb je zeker bereikt Millie. De liefde die jij voor je zoontje hebt heeft door het noodlot onmeetbare vormen aangenomen en het overschot heeft zich in ontelbare stukjes opgedeeld, en ieder stukje daarvan zal uiteindelijk terecht komen waar jouw liefde het hardste nodig is. En uiteindelijk zal een groot deel van die liefde terug komen bij jouw zoon in zijn verdere leven, op de meest onverwachte en onvoorstelbare manieren die je je nu niet voor kunt stellen.
Omdat hij de bron van al die liefde is en altijd als een magneet die liefde aan blijft trekken. Misschien klink ik zweverig maar als je naar het tegenovergestelde kijkt (kinderen die zonder liefde en veiligheid zijn opgegroeid en de gevolgen daarvan) zul je misschien beter begrijpen wat ik bedoel.
Een kind zoals die van jou die zoveel extra liefde en geborgenheid heeft meegekregen is voor de rest van zijn leven een bevoorrecht mens. Natuurlijk zal hij ook met verdriet en tegenslagen te maken krijgen zoals ieder mens. Maar de liefde die jij hem en de wereld hebt meegegeven zullen altijd zijn pad verlichten, daar ben ik van overtuigd.
Prachtig beschreven Kadushi
Vanavond mijn grote Monster (26) heel heel stevig geknuffeld! Dank je wel Millie😘
lieve Millie, wat Kadushi zegt is waar. Ik ben vanaf Viva een stille meelezer. Elke dag lees ik jouw topic, leef ik met je mee en zorg je voor meer bewustzijn bij de keuzes die ik maak. Ik maak me minder (lang) druk over onzin en geniet meer van wat ik heb. Maar vooral neem ik nóg meer tijd voor mijn kinderen. Door praktische zaken te parkeren en dan samen een ijsje halen, met ze te door de bossen te fietsen terwijl de keuken nog een puinhoop is, een extra knuffel etc. Jij haalt de haast uit ons leven. Je bereikt met je ‘verhaal’ meer mensen dan je denkt. Ik wou dat het voor jullie anders was, daarvoor schieten woorden tekort. Ik wens je alle liefs.
Lieve Millie, ik ben ook een stille meelezer. Ik kan het niet mooier verwoorden dan Kadushi en Zinf, maar inderdaad; jouw openheid, liefde en kracht bereikt zoveel mensen. Ik lees iedere dag mee en denk aan jou en je gezin. Ik hoop zo voor je dat je minder pijn krijgt. Heel veel sterkte en alle liefs ♥️