Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
🍀🍀🍀
Lieve Millie
Ik heb voor je geduimd 🍀
❤️
Ik hoop dat de pijnpoli iets voor je kan betekenen vandaag! Sterkte ♥️
Lieve Millie, hopenlijk kan je pijn wat verlicht worden vandaag
Denk aan jou, Millie. Hopelijk brengt de pijnpoli vandaag verlichting.
Ik hoop het ook...alle anesthesiologen stonden op de OK dus ik word later teruggebeld. Ik voel me nu zo met mijn rug tegen de muur staan..zo willen ze me vast niet meer behandelen, als ik niet eens kan lopen en staan. En een MRI maken kan nu ook echt niet, qua op een keihard bankje liggen voor meer dan een uur. Ik had een enorme weerstand om mijn pijn te melden omdat ik weet dat iedereen, zowel artsen als geliefden nu teleurgesteld zullen zijn. Omdat ik toch niet zo sterk en fit ben.
Vanochtend liet ik mijn pillenfles vallen, alle pillen over de vloer. Ik kan niet bukken van de pijn, en was doodsbang dat de poes er wat van binnen zou krijgen. Een kleine tegenslag maar ik brak. Tranen stroomden over mijn gezicht terwijl ik met een 'grijper' pilletje voor pilletje probeerde op te vissen. Ik heb gewoon even niet meer het overzicht over hoe ik me moet voelen. Het enige wat ik zeker weet is dat ik met deze pijn niet kan leven.
Och Millie 
Het is zo wreed, die plotselinge omslagen. Zo ben je hoopvol en zo wordt alle grond weer onder je voeten weggeslagen. En je breakdown wegens pillenfles is echt heel voorstelbaar. Ik hoop dat je niet alleen thuis bent nu, met al je pijn?
Ach Millie, dat je breekt door ogenschijnlijk iets kleins is zo logisch. Je hebt al zoveel te verduren en het laten vallen van jouw pillen, drukt je met je neus op de &€(@!!! feiten. En dan nog krijg je het voor elkaar om die pillen weer op te rapen. Jouw veerkracht is echt bijzonder.
Laat er alsjeblieft nog een goede pijnstillingsmogelijkheid voor je zijn.
Millie, hoe groot is je kwaliteit van leven als jij pij loos bent maar niet meer kan lopen? Is het antwoord groot, dan is behandelen nog steeds de moeite waard.
Vermoeidheid en pijn maken alle tegenslagen groter, logisch dat iets ogenschijnlijks kleins voor jou op dat moment heel groot lijken. Wat je voelt is normaal en mag. Man heeft mij ook wel eens huilend in de keuken gevonden naast een pan pasta die ik had laten vallen. Honger, moe, kleine tegenslag en het is gewoon even teveel. Je hoeft je echt niet overal doorheen te bikkelen.
Oh lieverd, wat moeilijk is dit toch. Een hele dikke knuffel voor jou.
In wat voor wereld is het toch gerechtvaardigd dat een mens zo moet lijden zoals jij doet.
Het is mooi om te lezen wat een positieve vrouw je bent, waardoor je zoveel goede momenten uit het leven weet te halen. Ik heb daar veel bewondering voor!
Net als iedereen hier hoop ik op een snelle verlichting van je pijn en je verdriet. Er zijn hier veel mensen die met liefde wat van je over zouden nemen als dat zou kunnen.
Ach lieve Millie wat ontzettend zwaar
Je hebt er niks aan maar ik leef met je mee 🌹