Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Dat ging dus even mis, ga gewoon hier weer verder. 
Ik hoop dat je alles aan blijft kunnen, natuurlijk ben je harstikke sterk maar blijf jezelf maar voorhouden dat je zelf beslissingen neemt!
En wat betreft de gebedjes, die gaan bij mij gewoon door. 
Ik hoop dat je een goede nacht maakt meis.
Dikke knuffel
♥️♥️ 
Wat heftig allemaal. ❤️
Heftig allemaal.
Ik wens je vandaag een fijne en goede dag (en hopelijk nog veel meer dagen).
Wat een dubbele gevoelens Millie! Maar ik hoop zoooo dat het je iets gaat opleveren. Maar heftig ook, dat geslinger tussen je gevoelens.
Ik ben het ermee eens: het is jouw tijd gewoon nog niet ! (en nog lang niet hoop ik).
Goedemorgen lieve Millie, je bent in mijn gedachten ♥️
Wat fijn om hier begrip te krijgen voor mijn heen en weer slingerende gevoelens. Ineens voelt het alsof ik moet bewijzen dat ik sterk ben. Maar ik voel me helemaal niet elke dag sterk, en heb ook best vaak last van pijn. Maar het voelt alsof ik dat moet verbergen omdat ik anders geen behandeling krijg. Maar goed, dag per dag.
Ondertussen zit ik nog steeds aan de dexamethason, en begin ik daar steeds meer van te merken. Mijn gezicht bolt op, ik zweet 's nachts veel, ik wil de HELE tijd eten. Dus we bouwen dat nu af. Maar daarmee komen ook meer pijnklachten boven, en dat afkicken is geen kleinigheidje weet ik nog. Ik hoop dat het niet al te heftig wordt, en ik niet weer aan de zijlijn hoef te staan van Monstertjes leven.
En die buik..wat zou ik enorm opgelucht zijn als dat weg zou kunnen! Het voelt veilig dat een aantal van jullie de behandeling succesvol heeft ondergaan.Ik zou zo graag weer één van mijn mooiste jurken aantrekken, en mezelf in de spiegel zien stralen zonder dikke buik. En dan lekker een ijsje halen met mijn knappe man en zoon. Dat is nu mijn kortetermijn doel
SuzyQFive, wat een heftig verhaal zeg, van je moeder. Wat heeft zij veel ondergaan! Ik durf het bijna niet te vragen, maar gaat het nu goed met haar? Ik hoop het zo.
En bedankt voor alle lieve gebedjes! Het lijkt inderdaad wel of er ergens toch wordt geluisterd ❤️
goedemorgen Millie...
Ik begin ook bijna te geloven dat al de weesgegroetjes een beetje zijn vruchten gaat afwerpen. Ik stop er ook niet mee, ik blijf iedere dag met iedereen hier, hopen, bidden, kaarsjes alles gewoon. Heel misschien helpt het toch een beetje. En kijk nu eens even, ondanks dat de situatie gewoon zwaar kak is, ben je er nog en hoe! En echt wil ik de pijn en ellende niet over het hoofd zien, maar eventjes geleden had ik er net zoals jij een zwaar hoofd in.
Laat dat kleine beetje geluk dat er misschien nog iets van een behandeling mogelijk is er gewoon zijn.
Lieve Millie, ik wens je een fijne dag❤️
Hoop doet leven, Millie!!
We duimen weer mee... voor nu wens ik je rustige, stabiele dagen toe. Knuffels!
Je bent een bikkel Millie super Trots op je
Ook hier wordt aan je gedacht en voor je geduimd. Wat zou het toch fantastisch zijn als er toch nog een behandeling zou komen die aanslaat. Ik hoop dat je je strakke jurkjes snel weer mag dragen!
♥️♥️♥️♥️
Weer (h)op naar een goeie dag, Millie?
Ik hoop het, ik gun je het.
Liefs uit België
Waauw, Auwereel, wat een song!
Ingetogen maar ook wel bedroefd, heb ik hier in mijn eentje zitten luisteren met alleen maar Millie in mijn gedachten.
Ik zet deze boodschap in een aparte post, want ik wil het prachtige van dit lied met niks bezoedelen.
Bedankt om het te delen!
Vanuit noord Nederland
❤️