Mijn moeder moet naar het ziekenhuis voor een check
Even kijken wat jullie reacties zijn.
Mijn moeder is 82 jaar en redelijk kwiek en gezond. Maar na 82 jaar is je lichaam wel aan het op-raken. Vorig jaar heeft ze daarom drie ingrepen gehad, waaronder verwijdering van de gal-blaas en het vastzetten van een verzakking van de baarmoeder (in drie losse operaties). Niets schokkends, zou je zeggen, maar mijn moeder is niet zo'n held met ziekenhuizen, naalden en ook niet met de bureaucratie in ziekenhuizen. Het waren ook haar allereerste drie operaties. (Wel bevallingen in het ziekenhuis, maar nooit eerder iets echt medisch).
Vorig jaar ben ik daarom steeds met haar meegegaan naar de pre-screening, de gesprekken met de arts en uiteindelijk ook de hele dag van de operatie(s) zelf.
Nu zijn we een jaar verder en komt er een nieuwe check. Onder andere een CT-scan en een ECG. Vooral omdat vorig jaar ook andere medische issues zijn ontdekt, die toen niet ernstig waren, maar nu wellicht wel behandeling (operatie dus) behoeven.
Het dillema is nu: het ziekenhuis is 45 minuten hier vandaan en ik moet die dag werken. Ik kan met wat moeite wel vrij krijgen, maar aan de andere kant: het is maar een check. Een vriend van mijn moeder heeft aangeboden haar te brengen en ze kan met de RegioTaxi weer terug naar huis... maar dan is ze alleen bij de CT-scan enzo en alleen bij het gesprek met de arts.
Wat zouden jullie doen? Hoe staan jullie hier in?
Ook ik zou met mijn moeder meegaan als het ook maar enigszins kan.
Maar ik zou nooit vinden dat een broer of zus dat (dan ook) zou moeten doen. Ik ben van meninig dat kinderen geen zorgplicht naar hun ouders hebben. Elk kind mag wat mij betreft een eigen afweging maken.
Ik doe best veel voor mijn ouders, mijn broer vrijwel niets. Dat mag. Dat vind ik soms jammer en soms zwaar, maar ik verwijt hem niets. Ieder doet wat hij/zij kan of wil. En niets doen is ook een optie, die gewoon gekozen mag worden wat mij betreft.
Ik vind het een beetje lastig in te schatten zo. Wat is 'weigeren' vrij te nemen? Ik heb ook weleens werkdagen dat het echt verdomd slecht uitkomt vanwege deadlines. Hoe is de rest verdeeld, stappen ze normaal gesproken direct in de auto als moeder om hulp vraagt? Als de schuur moet worden opgeruimd, staan ze dan de hele dag te ploeteren? Dat het mis is gegaan kun je hen moeilijk aanrekenen. En ze hebben ook iemand geregeld, alleen niet naar jouw wens.
Ik ga altijd mee met mijn moeder en voorheen mijn vader. Mijn broer is minder mobiel (geen auto/rijbewijs). Daarnaast woon ik dichterbij en kom vaker langs dus kleine dingen los ik ook altijd op. Het kan zijn dat ik een keer nee moet zeggen omdat het slecht uitkomt. Ik zou het best beroerd vinden als mij dat wordt aangerekend. Zeker omdat mijn broer vaak echt geen idee heeft van al die dingen tussendoor. Dat ik meerijd naar de garage drie dorpen verder omdat ze nog nooit daar is geweest en dat spannend vindt. Dat ik elke week als ik daar eet 'even dit moet doen'. Maar ik doe dat omdat ik dat wil en omdat ik dat op dat moment kan. Ik verwacht niet van mijn broer dezelfde keuzes.
absor schreef op 23-08-2023 om 16:20:
ik vind het raar dat je boos wordt op je zus terwijl ze iemand heeft geregeld om mee te gaan bij enkel een check
misschien is je zus weer boos op jou omdat je meer dan 200 km van je moeder bent gaan wonen en wordt je zus veel meer belast omdat ze dichtbij woont zonder dat jij dat weet.
En hoe kan jij nu weten of je zus wel ‘even’ vrij kan nemen. Weet jij veel wat er op die werkdag speelde waarom ze een vriend heeft geregeld
Nou, dat vind ik.dus eigenlijk ook!
Mija schreef op 23-08-2023 om 16:34:
Waar ik allereerst wel benieuwd naar ben: al die medische perikelen van vorig jaar, ben jij daar toen wel echt mee naartoe geweest of was dat eigenlijk ook die ene zus die nu de bonte hond is?
Ik ben echt voor al die medische perikelen heen-en-weer gereden. De zus is niet de bonte hond, maar maakt een andere afweging... waar ik boos over ben. Maar misschien is boos niet de goede emotie.
Mija schreef op 23-08-2023 om 16:34:
Daar komt bij dat het heel gemakkelijk is om je zus, die op 45 min afstand woont, verantwoordelijk te houden terwijl je jezelf kunt verschuilen achter die onoverbrugbare afstand. Van jou begrijpt iedereen dat het natuurlijk niet kan. Maar het komt door al die familieperikelen kennelijk op die ene zus neer om dit op te lossen?
Ik ga dit topic niet gebruiken om de afweging te maken tussen wat-ik-allemaal-doe en wat-mijn-zus-allemaal-doet. Je mag van me aannemen dat ik een behoorlijke 'fair share' op me neem (en dan druk ik me voorzichtig uit).
De kern van het probleem is dat ik kennelijk een andere afweging maak, dan mijn zussen. Zij zitten meer op de koers: het is maar een check, mama zegt dat ze het zelf prima af kan, vriend zegt dat hij haar wel wil brengen en ze kan met de taxi terug (dus dat kan toch ook prima?!).... terwijl ik vind dat je het niet kan maken om mijn moeder maar alleen te laten gaan.
De consequentie neem ik nu voortaan ook op me, zoveel is duidelijk, namelijk dat ik gewoon altijd moet gaan (omdat ik het zelf vind dat het 'moet') of dat ik iemand regel die haar deur-tot-deur begeleidt.
Je hebt wel gelijk dat deze issue een deel van een veel groter probleem is. Vandaar ook mijn boosheid, maar daar ga ik in dit topic niet verder op in.
Daddy_gijs schreef op 23-08-2023 om 19:30:
[..]
Ik ben echt voor al die medische perikelen heen-en-weer gereden. De zus is niet de bonte hond, maar maakt een andere afweging... waar ik boos over ben. Maar misschien is boos niet de goede emotie.
[..]
Ik ga dit topic niet gebruiken om de afweging te maken tussen wat-ik-allemaal-doe en wat-mijn-zus-allemaal-doet. Je mag van me aannemen dat ik een behoorlijke 'fair share' op me neem (en dan druk ik me voorzichtig uit).
De kern van het probleem is dat ik kennelijk een andere afweging maak, dan mijn zussen. Zij zitten meer op de koers: het is maar een check, mama zegt dat ze het zelf prima af kan, vriend zegt dat hij haar wel wil brengen en ze kan met de taxi terug (dus dat kan toch ook prima?!).... terwijl ik vind dat je het niet kan maken om mijn moeder maar alleen te laten gaan.
De consequentie neem ik nu voortaan ook op me, zoveel is duidelijk, namelijk dat ik gewoon altijd moet gaan (omdat ik het zelf vind dat het 'moet') of dat ik iemand regel die haar deur-tot-deur begeleidt.
Je hebt wel gelijk dat deze issue een deel van een veel groter probleem is. Vandaar ook mijn boosheid, maar daar ga ik in dit topic niet verder op in.
Jouw moeder of jullie moeder?
Wie had trouwens die vriend geregeld? Of had ze eerst jouw gevraagd en daarna de vriend geregeld? Is zus degene die dit soort zaken geacht wordt te regelen?
absor schreef op 23-08-2023 om 16:20:
ik vind het raar dat je boos wordt op je zus terwijl ze iemand heeft geregeld om mee te gaan bij enkel een check. Misschien is je zus weer boos op jou omdat je meer dan 200 km van je moeder bent gaan wonen en wordt je zus veel meer belast omdat ze dichtbij woont zonder dat jij dat weet.
Trust me, dat het feit dat ik 200 km verderop ben gaan wonen niet een rol speelt bij de 'verdeling' van taken over het wel-en-wee van mijn moeder.
Nog afgezien van de discussie of ik degene ben die verderop is gaan wonen, of zij.
absor schreef op 23-08-2023 om 16:20:
En hoe kan jij nu weten of je zus wel ‘even’ vrij kan nemen. Weet jij veel wat er op die werkdag speelde waarom ze een vriend heeft geregeld.
Zoals ik eerder heb gezegd: dat kan ik niet. Maar ik kan het wel inschatten (op basis van eerdere afwegingen die mijn zus maakt).
Geldt idem dito over de andere zus die met zichzelf in de knoop zit. Ook daarvan kan ik natuurlijk niet inschatten hoe ernstig dat precies is. Of beter: hoe ernstig het voor háár is. Maar ik vind de afweging dan nog steeds vreemd.
Het enige wat ik hier heb willen achterhalen is hoe 'de gemiddelde via-forummer' de afweging zou maken, als hun moeder voor een check naar een ziekenhuis moet.
Dat er persoonlijke omstandigheden kunnen zijn bij zus1 of bij zus2, waardoor die afweging bij hen anders genomen wordt, snap ik ook.
absor schreef op 23-08-2023 om 19:35:
Jouw moeder of jullie moeder?
Wie had trouwens die vriend geregeld? Of had ze eerst jouw gevraagd en daarna de vriend geregeld? Is zus degene die dit soort zaken geacht wordt te regelen?
Onze moeder.
Mijn zus heeft die vriend geregeld. Mijn moeder en mijn zus hebben mij niets gevraagd. Ik heb er zelf ook niet op doorgevraagd hoe het nu precies geregeld is... dat is inderdaad ook mijn fout.
Had mijn zus of mijn moeder mij gevraagd, dan was ik zonder enige twijfel even heen-en-weer gegaan en daar de hele dag bij haar gebleven.
Er is niemand aangewezen om dit soort zaken te regelen. Mijn moeder hoort het eigenlijk zelf te regelen (maar wuift veel weg, omdat ze denkt tot last te zijn).
Heeft je moeder al een levenstestament? Dat is de goede manier om dit soort dingen te regelen en afspraken te maken.
Daddy_gijs schreef op 23-08-2023 om 19:37:
[..]
Trust me, dat het feit dat ik 200 km verderop ben gaan wonen niet een rol speelt bij de 'verdeling' van taken over het wel-en-wee van mijn moeder.
Nog afgezien van de discussie of ik degene ben die verderop is gaan wonen, of zij.
[..]
Zoals ik eerder heb gezegd: dat kan ik niet. Maar ik kan het wel inschatten (op basis van eerdere afwegingen die mijn zus maakt).
Geldt idem dito over de andere zus die met zichzelf in de knoop zit. Ook daarvan kan ik natuurlijk niet inschatten hoe ernstig dat precies is. Of beter: hoe ernstig het voor háár is. Maar ik vind de afweging dan nog steeds vreemd.
Het enige wat ik hier heb willen achterhalen is hoe 'de gemiddelde via-forummer' de afweging zou maken, als hun moeder voor een check naar een ziekenhuis moet.
Dat er persoonlijke omstandigheden kunnen zijn bij zus1 of bij zus2, waardoor die afweging bij hen anders genomen wordt, snap ik ook.
Nou is volgens mij een beetje gemiddeld 'als ik kan, ga ik mee of ik regel wat'. Aangezien zowel wij als jijzelf niet werkelijk weten of zussen konden of niet, valt daar weinig over te zeggen. Het regelen hebben ze gedaan, maar niet zoals jij wenst. Dus hoeveel verder ben je nou daadwerkelijk?
Mijn idee zou zijn dat je blijft doen wat jij wil en wat jij kan en laat je het oordelen over of zus2 wel of niet genoeg met zichzelf in de knoop zit achterwege.
Cle0 schreef op 23-08-2023 om 18:43:
Ik vind het een beetje lastig in te schatten zo. Wat is 'weigeren' vrij te nemen? Ik heb ook weleens werkdagen dat het echt verdomd slecht uitkomt vanwege deadlines. Hoe is de rest verdeeld, stappen ze normaal gesproken direct in de auto als moeder om hulp vraagt? Als de schuur moet worden opgeruimd, staan ze dan de hele dag te ploeteren? Dat het mis is gegaan kun je hen moeilijk aanrekenen. En ze hebben ook iemand geregeld, alleen niet naar jouw wens.
Je mag van mij aannemen dat allerlei andere klussen (zoals het opruimen van de schuur) zeker niet voor het leeuwendeel op de schouders komt van zus.
Ik wil het topic niet de kant op laten gaan waarin ik uiteenzet wat-ik-allemaal-doe versus wat-de-andere-broer-zussen-allemaal doen. Je mag van mij aannemen dat ik meer dan een 'fair share' op me neem (en dan druk ik me voorzichtig uit).
Daddy_gijs schreef op 23-08-2023 om 19:41:
[..]
Onze moeder.
Mijn zus heeft die vriend geregeld. Mijn moeder en mijn zus hebben mij niets gevraagd. Ik heb er zelf ook niet op doorgevraagd hoe het nu precies geregeld is... dat is inderdaad ook mijn fout.
Had mijn zus of mijn moeder mij gevraagd, dan was ik zonder enige twijfel even heen-en-weer gegaan en daar de hele dag bij haar gebleven.
Er is niemand aangewezen om dit soort zaken te regelen. Mijn moeder hoort het eigenlijk zelf te regelen (maar wuift veel weg, omdat ze denkt tot last te zijn).
Dat klinkt alsof dit soort ‘organiseerzaken’ blijkbaar bij je zus liggen. Mogelijk geldt dat voor veel meer dingen waar jij niet vanaf weet
nogmaals, je zus heeft het heel goed geregeld door een vertrouwd iemand mee te sturen. En als je moeder zaken wegwuift, dat is haar goed recht he! Ze mag helemaal zelf besluiten om zaken weg te wuiven.
Ik begrijp dat je je rot voelt maar boosheid richting je zus is echt onterecht
absor schreef op 23-08-2023 om 19:51:
Dat klinkt alsof dit soort ‘organiseerzaken’ blijkbaar bij je zus liggen. Mogelijk geldt dat voor veel meer dingen waar jij niet vanaf weet
De organiseerzaken liggen niet bij mijn zus. "Mogelijk ook voor dingen waar ik geen weet van hebt" ook zeker niet. Als je het zo stelt: ik regel 99.9% van alle zaken voor mijn moeder. Ook als mijn moeder komt te overlijden, is het wel ongeveer duidelijk wie de afhandeling voor zijn rekening neemt. Alhoewel dat niet is vastgelegd.
Dus in die zin heb je misschien wel gelijk: ik had het organiseren van deze ziekenhuis-check ook volledig naar me toe moeten trekken.
Het topic gaat toch richting wie-wat-allemaal-doet en dat wil ik niet.
Ook of het rechtvaardig is dat ik boos ben of niet... en daar ging het topic niet over.
Ik dank hierbij iedereen voor alle inputs!
Daddy_gijs schreef op 23-08-2023 om 19:41:
[..]
Er is niemand aangewezen om dit soort zaken te regelen. Mijn moeder hoort het eigenlijk zelf te regelen (maar wuift veel weg, omdat ze denkt tot last te zijn).
Dat deed mijn vader een paar jaar geleden ook nog en dat hebben mijn zus en ik ook wel een tijd ‘serieus genomen’, omdat het namelijk ook nogal manipulatief aanvoelde als hij na herhaaldelijk aanbieden nog steeds zei ‘nee hoor, niet nodig, echt niet nodig, echt niet hoor, het lukt wel’ en wij hem dan hulp moesten opdringen. Als zoiets bij jullie ook speelt, snap ik je zus ergens wel.
Ik snap Daddy Gijs wel. Ik zit in een deels vergelijkbare situatie met mijn vader. Gelukkig kan ik de zorgtaken delen met mijn broer en wij staan er hetzelfde in. Maar mijn vader is zoals je moeder, hij wil ons niet tot last zijn. Dus toen ik hem de eerste keer voor een behandeling wegbracht, bezwoer hij mij dat hij alleen naar binnen wilde en zei dat ik naar huis moest gaan. In het ziekenhuis "moet" (je moet natuurlijk niks) hij een dagboekje bijhouden, en daaruit bleek dat hij zich ondanks zijn stoere praat, eenzaam had gevoeld tijdens die eerste behandeling. Mijn vader is een hele lieve man, allesbehalve manipulatief, dus hij voelt zich echt bezwaard om ons te belasten. Broer en ik hebben daar geen boodschap aan, hij gaat gewoon niet meer alleen. Als mijn broer ineens toch zou besluiten het op een andere manier te regelen zonder mij daarin te kennen, zou ik daar ook niet blij mee zijn.