Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Het gesprek met de huisarts verliep goed. Hij bevestigde dat het heel normaal is dat mensen in mijn situatie niet meer werken. Ik was blijkbaar echt een uitzondering dat ik nog aan de slag was.
Volgende week werk ik nog 2 halve dagen, daarna heb ik twee weken vakantie.
In de tweede week contacteer ik mijn leidinggevende, die dan zelf terug is van vakantie.
Na mijn twee weken vakantie zal ik nog een dag of twee komen werken om overdracht te doen en afspraken te maken.
En dan gaat mijn ziekteverlof in, om te starten 3 maanden.
En nu tot rust komen...
Verstandig, Aliva. Als het werken zoveel energie kost, moet je misschien toch de keuze gaan maken om te stoppen met werken.
Hoi Aliva, is je ziekteverlof ondertussen begonnen?
Sinds ik ziek geworden ben, heb ik een grote hekel aan alle situaties die, zoals in het ziekenhuis, heel strikt volgens protocollen geregeld zijn. Vliegvelden bijvoorbeeld doen me net iets te veel aan een ziekenhuis denken. Herkent iemand dat?
Nee, ik herken dat niet. Ik was me er ook niet zo van bewust dat alles via protocollen ging, maar dat was natuurlijk wel zo.
mijn ziekteverlof is deze middag begonnen. Ik hoop dzt de vermoeidheid snel bijtrekt.
Ik kan niet zeggen dat ik herken wat je zegt, Agen, maar ik begrijp het misschien niet zo goed wat je bedoelt.
Net als pucunia heb in nooit echt het gevoel gehad in een soort stramien of keurslijf te zitten tijdens mijn behandeling.
Een pet ct is natuurlijk heel strikt georganiseerd en getimed, is het zoiets dat je bedoelt?
hoe gaat het met jullie intussen?
Mijn ziekteverlof is verlengd tot eind mei. Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik weer aan de slag ga.
Alle activiteiten (ook hobby-matig) die concentratie /nadenken /oplossend vermogen vereisen, putten me uit en maken dat mijn hoofd op ontploffen staat.
Ik ga moeten leren doseren, niet makkelijk als je veel uren te vullen hebt.
Maar ik ben er nog en ben in oktober weer voor 6 maand goedgekeurd (mri) 🙂
Voor zes maanden goedgekeurd is fijn, Aliva, maar dat je concentratie blijvend (?) zoveel minder is, helemaal niet. Zijn er dingen waar je wel energie van krijgt?
Bij mij gaat het goed. Wel allerlei ouderdomsklachten terwijl ik nog geen 50 ben, waarvan ik niet weet of het na-effecten van de chemo zijn. Niks heel ernstigs verder, meer vervelend.
Aliva, fijn dat je weer voor een half jaar bent goedgekeurd. Ik vorige week weer voor een jaar na mijn jaarlijkse uitgebreide onderzoek met longfoto, mammografie, lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek. Ik noem het mijn APK (jaarlijkse keuring van auto’s in Nederland).
Ook fijn dat je in ieder geval tot mei ziekteverlof hebt. Hoe vind je het idee, als je helemaal niet meer zou kunnen werken? Kun je financieel wel rondkomen?
Ik ben inmiddels vijf jaar na diagnose, maar mijn concentratie is nog steeds bagger. Het overprikkeld zijn is wel afgenomen, maar veel gesprekken en geluiden kosten me veel energie. Ik ben nu niet meer zo uitgeput als eerder, dus er is echt wel verbetering. Ik hoop dat dit voor jou ook komt.
Een betaalde baan zou ik niet meer aankunnen. Ik doe veel vrijwilligerswerk en haal daar veel voldoening uit. Afgelopen weken druk geweest met een Sinterklaasactie, waarbij cadeautjes worden geregeld voor arme gezinnen. Het is zo leuk om die blije koppies te zien en het is ook heel gezellig, omdat dit in een leuk team was. Misschien kun je in jouw buurt ook vrijwilligerswerk vinden, dat bij je past en je voldoening kan geven.
Agen, vervelend dat je last hebt van ouderdomsklachten. Grappig, ik bedacht me ook dat ik klachten heb, waar van ik niet weet of dit nu bij mijn leeftijd hoort (ik ben 62), of bij de gevolgen van (de behandeling) van mijn ziekte. Nou ja, ik heb er maar mee te dealen.
Dat geldt voor jou ook, maar je bent dan nog best jong. Mooi dat het verder wel goed gaat.
Waar heb je zoal last van, Agen? Kwaaltjes zijn nooit leuk, wat de oorzaak ook is.
Picunia, ik heb me ook geengageerd voor vrijwilligerswerk maar ben heel voorzichtig gestart: een halve dag per maand. Ook met kinderen, leuk hè!
Financieel heb ik gelukkig geen kopzorgen: de ziekteuitkering is hier een % van je laatste loon en gelukkig had ik een mooie wedde. En ik krijg vanuit een soort verzekering er nog wat bovenop.
Vandaag was een goeie dag: fit (goed geslapen) en geen last van spierpijn (bijwerking van mijn medicatie).
Ik kan dan zo happy zijn en genieten van alles wat ik doe (zelfs van boodschappen sleuren 😅), zalig.
En eindelijk droog weer, met een ´nip in the air´, echt genieten was het vandaag.
Proficiat met je APK, heerlijk, zo´n geruststelling, he.
ik kom niet zo vaak meer hier kijken, er wordt niet veel meer gepost, hè?
Maar ik wil jullie toch een fijne kerst wensen!
Mijn kerstfeestje was gisteren al, met moeder, broer en schoonzus en het was heel gezellig.
Vandaag heel moe en ook emotioneel maar dat is ok.
Ook van mij voor iedereen een fijne kerst!
In mijn leven is kanker een stuk minder overheersend dan toen dit topic startte (en ik realiseer me heel goed dat niet iedereen zo gelukkig is), maar weg is het niet. Zaterdag afscheid genomen van een vriendin die aan kanker overleden is, en toen ik het uitvaartcentrum uitliep, kreeg kreeg ik bericht dat een darmkankerlotgenoot was overleden. Naast het verdriet dat zij er niet meer zijn, heb ik dan op de achtergrond ook wel de angst dat ik net als zij niet oud word.
Confronterend, zulke berichten, Agen. Logisch dat de angst dan weer een beetje toeslaat. Sterkte!
Het is inderdaad een stuk rustiger, dan toen dit topic begon. Kanker zal bij meer mensen niet meer zo op de voorgrond staan. Maar inderdaad, weg is het niet. De angst kan zomaar weer toeslaan. Dat heb ik vooral als ik weer voor controle moet.
Maar nu Kerst! Ik wens iedereen hele gezellige Kerstdagen!
Dat is droevig nieuws, Agen.
Contact met lotgenoten is heel waardevol vind ik maar dan heb je toch steeds risico op slecht nieuws en dat komt inderdaad dubbel binnen dan.
stressweekje hier...
Ik was vrijdag op controle en omdat ik nog steeds spierpijnen heb, bracht ik dat nog maar eens ter sprake.
Tot nu toe werd naar de antihormoonmedicatie gewezen als oorzaak, maar ik ben al een paar keer veranderd van medicatie zonder succes.
Deze arts (universitair ziekenhuis, ik krijg zo vaak een andere arts, pfff) zei : ´we moeten misschien wat verder kijken. Want spierpijn enkel in de onderbenen en dan zo uitgesproken meer aan 1 kant, dat is wel vreemd. Ik ben naar je mri gaan kijken maar je onderbenen staan daar niet op.´
Wtf! Op mijn ´full body´ mri staan mijn onderbenen niet op? Ik ben zelf gaan kijken en ook mijn knieen staan er niet op, het stopt halverwege de dij. Waarom dat zo geregeld is, kon de dokter me niet vertellen. (Ik wil daar absoluut een verklaring voor, maar goed, first things first)
Ze stelde voor ofwel te wachten tot de volgende mri of tussentijds een botscan te doen. Ik heb voor het laatste gekozen, maandag is deze al doorgegaan.
Vrijdag consultatie met het resultaat... ik was redelijk relaxed de week begonnen maar de spanning stijgt 😔