Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Hoe gaat het met je verhuizing, Aliva? Woon je al in je nieuwe huis?
Nee, nog niet maar het schiet op!
Vandaar de voorlopige VERkoopsovereenkomst van mijn huidig appartement getekend.
Binnen 1,5 week de definitieve AANkoopakte van mijn nieuwe appt tekenen, dan krijg ik eindelijk de sleutels! En dan zullen daar nog schilderwerken enz gebeuren en eind mei verhuis ik dan.
Ik zal ZO opgelucht zijn als ik verhuisd ben, het begint allemaal wel te wegen.
Het lijkt wel alsof het ene afgevinkt wordt en HUP, daar staat het volgende alweer.
Ik vroeg aan iemand of die een klusser kende. Ze vroeg voor wat, ik beschrijf een paar klusjes, vooral boren in de muur om dingen op te hangen.
Zei ze: maar je kan dat toch makkelijk zelf?!
Ja, ik kan dat, maar ik WIL niet meer! Ik ben MOE en heb het GEHAD met opruimen, klussen, en dingen doen die nét te zwaar of nét te hoog of nét te laag zijn. En dan moet het inpakken nog beginnen.
Ik ga alle klussen in mijn nieuwe appartement bundelen, dan een klusser voor een halve dag en KLAAR!
Picunia schreef op 04-04-2024 om 00:05:
Aliva, ik zie nu pas je berichtje. Wat mooi dat je ook positieve gevolgen kunt zien. Ik heb dat (nog) niet. Ik vind dat ik vooral veel heb ingeleverd, elke dag pijn, vaak vermoeid. Ik ben echt een ander persoon dan voorheen en het begint nu -na bijna zes jaar- gewoner te worden.
Wat ik onlangs nog tegen iemand zei: ik heb door ziek te zijn het geschenk "TIJD" gekregen.
Nu ik niet meer werk voel ik me veel meer ontspannen en kan ik er ook meer "zijn" voor anderen. Onlangs ging ik mee met mijn broer die een onderzoek moest ondergaan. Dat zou niet gelukt zijn (of ik had er misschien zelfs niet aan gedacht om het voor te stellen) als ik nog werkte, zelfs al was het maar halftijds. Nu was ik er voor hem en hadden we gelijkertijd ook wat broer/zus time.
Ik heb geen pijn, ik heb losgelaten te proberen "terug zoals vroeger" te worden, ik heb me aangepast aan mijn beperkingen en mijn vermoeidheid.
Dus ja, ware het niet voor de dreiging van herval, zou ik me een gelukkig mens durven noemen.
Maar ik lees dat je dagelijks pijn hebt. Dat is natuurlijk een enorme aanslag op je geluk.
Vrijdag op controle geweest: scan was goed 🥳
En mijn eGFR (nierfunctie) is gestegen van 59 naar 73!!
Is het toeval of is het het effect van het zoutarm eten & meer drinken? (Dankje voor de tips, Pecunia ❤)
Volgende maand moet ik weer naar de nefroloog, met bloedname en urineonderzoek vooraf. Ben benieuwd en hoopvol dat het ook daar goed is!
Ik was mijn waarden van het verleden aan het opzoeken (ja ik ben een nerd, ik wou een grafiekje maken 🤪). Daar zag ik een plotse dip in april 2021. Ik herinner me nu weer dat na mijn operatie ze inderdaad een tweede keer bloed zijn komen nemen omdat ze naar de nierfunctie wilden kijken. Die kwam na de operatie blijkbaar maar moeizaam op gang. Gelukkig was het bij die tweede bloedname weer in orde.
Geweldig, Aliva! Wat fijn dat je wat aan mijn tips hebt gehad! Wat ook een forse sprong van 59 naar 73!
Ik mag donderdag weer op controle bij de nefroloog. De laatste keer was de eGFR 35. Ik hoop zo dat er weer een puntje is bijgekomen, maar die kans is klein. Als het maar niet minder is geworden….
ik hoop mee voor jou, picunia, laat je iets weten?
Hoe is het gegaan, Picunia?
Mijn verhuizing begint te naderen; volgende week gebeuren de schilderwerken.
Ondertussen breng ik de berging (in de kelderverdieping) in orde en daarna is het stilaan beginnen inpakken.
Ik kijk er enorm naar uit!
Maar het is wel erg veel en ik ben regelmatig compleet uitgeteld, vooral mijn hoofd (de plek waar ik de vermoeidheid het meeste voel, alsof ik een enorme kater heb).
Gisteren had ik de voormiddag niks gepland, dus ik had wat gekookt. Zelfs daar werd ik moe van 
Gelukkig heb ik dit weekend niks op de agenda, dus het worden 2 dagen hangen voor tv, wat rommelen in huis, misschien een boodschapje doen.
En ik moet niet koken 
Ik was deze keer erg nerveus, maar het was (wederom) niet nodig. Alle uitslagen waren goed, eGFR was 35, dus gelijk gebleven.
Daarna een afspraak met de diëtiste. Toen ik op de transplantatielijst stond, moest ik mijn eetpatroon nogal aanpassen. Letten op zout, kalium en eiwit. Nu ik (al een aantal jaren) niet meer op die lijst sta, vind ik het moeilijk te bepalen wat nu wel en niet mag. Ik trek me er niet zoveel meer van aan, maar doe ik daar verstandig aan? Dat was dus mijn vraag aan haar en zij gaf aan dat ik het, op grond van de bloeduitslagen, prima doe. Ik hoef niet meer bijzonder op mijn eten te letten, maar eten zoals iedereen zou moeten doen, dus alles met mate. Dat was een fijne bevestiging!
Wat spannend, Aliva, de verhuizing nu zo dichtbij. Dat het af en toe even veel is en je moe bent, is niet meer dan logisch. Ik ben wel trots op jou, je doet het maar wel!
Dat is weer goed nieuws, Picunia. Goed idee van die dietiste te consulteren want het is allemaal al ingewikkeld genoeg denk ik.
In mei ga ik terug naar de nefroloog, als de uitslagen in goede lijn blijven dan vermoed ik dat ik daar niet meer opgevolgd moet worden.
Ik blijf ondertussen veel water drinken en zoutgebruik beperken.
Gisteren zijn de schilderwerken gestart en heb ik een tripje Ikea gedaan voor rekjes voor mijn kelderberging.
Morgen komt een vriendin me helpen deze rekjes te monteren en in het weekend heb ik scouts "ingehuurd" die (tegen vergoeding voor hun zomerkamp) samen met mij de kelderinhoud al gaan verhuizen.
Tot nu toe heb ik alles alleen gedaan, het geregel en georganiseer etc, maar nu komt dus de faze dat de hulptroepen ingezet zijn en ik ben er daar wel blij om.
Bvb die rekjes in elkaar zetten zou ik zelf ook kunnen maar alles alleen doen begint te wegen. En daarna gaan we samen lunchen dus het wordt een gezellige dag.
De vermoeidheid blijft wel enorm, ik moet erop letten dat op de dagen dat ik "niks" heb, niet denk "oh nu kan ik dit of dat....". Echt gewoon complete rust pakken.
Lummelen, rommelen, booodschapje doen, that's it.
Slapen gaat helaas niet best, met al dat geregel in mijn hoofd.
Ik zal ZO blij zijn als ik verhuisd ben!
Klinkt goed, Aliva, zowel de hulptroepen als je rust pakken. Nog even de laatste loodjes en woon je in een mooi nieuw huis!
Hier in de voorbereiding van onze vakantie, eind deze week. Vorige week een ingreep aan mijn gebit gehad en dat is nog steeds pijnlijk. Ik hoop dat ik zonder pijn op vakantie kan.
Alles in de mond is gevoelig he, ik vind ook dat het altijd zijn tijd nodig heeft om bij te trekken als er aan gemorreld is.
Ik hoop dat het binnen enkele dagen beter is, want vervelend is het zeker!
Dat hoop ik ook, vooral omdat we eind van de week op vakantie gaan.