persco en lockdown
Ik las net dat er waarschijnlijk vandaag al een nieuwe persconferentie komt met dit weekend nog verdere lockdownmaatregelen.
Ik ben er blij om (met natuurlijk een zwart randje voor jongeren, cultuur en middenstand/horeca). Maar de bezorgdheid over Omikron overheerst bij mij.
Jullie?
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 14:06:
[..]
Maar het is niet eens bekend of het wel echt leidt tot meer ziekenhuisopnamen. Uit de meeste berichten lijkt het wel degelijk een mildere variant.
Ik vind het forse ingrepen op basis van een ‘het zou kunnen-scenario’.
Ze hadden wat mij betreft beter strenger kunnen zijn met niet noodzakelijke (plezier)reisjes. Dat had nieuwe varianten ook langer buiten de deur kunnen houden en het kunnen vertragen.
ja het zou kunnen, maar als het niet zo is, dan is daar weer commentaar op, want ze hadden harder in moeten grijpen.
Friezinnetje schreef op 19-12-2021 om 15:11:
[..]
ja het zou kunnen, maar als het niet zo is, dan is daar weer commentaar op, want ze hadden harder in moeten grijpen.
En omdat we wél zeker weten dat het veel besmettelijker is, weten we ook dat de ellende niet te overzien is als Omikron toch behoorlijk ziekmakend blijkt te zijn.
Moxxie schreef op 19-12-2021 om 14:59:
[..]
Zeker, ik ben ook voor het voorkomen van lockdowns en ik denk dat 2G en vaccinatieplicht daaraan kunnen bijdragen. Hopelijk gaan ze daar snel mee verder en trekt deze lockdown de kamer over de streep. Kwetsbare ouderen met weinig kans op herstel worden nu ook al niet opgenomen op de IC.
Ja.
Ik denk ook dat het niet realistisch is om van de hele samenleving bijna 2 jaar lang zoveel te vragen voor een virus waar hele grote groepen mensen zelf nauwelijks ziek van worden. Mensen noemen het nu egoïstisch dat jongeren feestjes geven, geen afstand houden en zich nergens iets van aantrekken. Maar ik denk eerder dat het gewoon menselijk is. Als de kans dat je zelf ernstig ziek wordt extreem groot is en je valt dood neer als je dit virus oploopt is het een ander verhaal. Maar op het moment dat veel leeftijdgenoten besmet zijn geraakt en niet of nauwelijks klachten hebben ben je niet meer bereid je leven 2 jaar on hold te zetten.
Voor kinderen en jongeren is het heel heftig om twee keer geen verjaardag te kunnen vieren, om twee jaar niet te kunnen stappen. We zijn in maart twee jaar verder. Je bent dan opeens van 16 naar 18 gegaan of van 18 naar 20. Dat zijn belangrijke periodes in je leven en die tijd kun je nooit meer overdoen. Je kunt toch niet nog langer verwachten dat die groepen maar thuis blijven zitten in hun eentje, om te zorgen dat zorg voor iedereen beschikbaar blijft? Terwijl de zorg niet overspoelt door die groepen? Dan doe je het dus uit solidariteit. Dat kan wel voor een paar weken, maar niet voor 2 jaar.
Friezinnetje schreef op 19-12-2021 om 15:11:
[..]
ja het zou kunnen, maar als het niet zo is, dan is daar weer commentaar op, want ze hadden harder in moeten grijpen.
Dat klopt. Als beleidmakers doe je het inderdaad nooit goed en is het altijd teveel, te weinig, te vroeg, te laat. En achter is het inderdaad altijd makkelijk praten. Ze doen ook maar gewoon hun best en ze krijgen heel veel shit over zich heen.
Bedreigingen en dat soort dingen vind ik sowieso echt idioot. Die mensen doen ook maar gewoon hun werk natuurlijk. Of je het er nu mee eens bent of niet.
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 15:21:
[..]
Ja.
Ik denk ook dat het niet realistisch is om van de hele samenleving bijna 2 jaar lang zoveel te vragen voor een virus waar hele grote groepen mensen zelf nauwelijks ziek van worden. Mensen noemen het nu egoïstisch dat jongeren feestjes geven, geen afstand houden en zich nergens iets van aantrekken. Maar ik denk eerder dat het gewoon menselijk is. Als de kans dat je zelf ernstig ziek wordt extreem groot is en je valt dood neer als je dit virus oploopt is het een ander verhaal. Maar op het moment dat veel leeftijdgenoten besmet zijn geraakt en niet of nauwelijks klachten hebben ben je niet meer bereid je leven 2 jaar on hold te zetten.
Voor kinderen en jongeren is het heel heftig om twee keer geen verjaardag te kunnen vieren, om twee jaar niet te kunnen stappen. We zijn in maart twee jaar verder. Je bent dan opeens van 16 naar 18 gegaan of van 18 naar 20. Dat zijn belangrijke periodes in je leven en die tijd kun je nooit meer overdoen. Je kunt toch niet nog langer verwachten dat die groepen maar thuis blijven zitten in hun eentje, om te zorgen dat zorg voor iedereen beschikbaar blijft? Terwijl de zorg niet overspoelt door die groepen? Dan doe je het dus uit solidariteit. Dat kan wel voor een paar weken, maar niet voor 2 jaar.
maar maar maar.......
1. We hebben nú een probleem. daarom nú lockdown.
2. Wie zegt dat het wél realistisch is om dit te vragen van de maatschappij? Het is een soort stropopje, als het je het zo opschrijft (je schrijft: Ik denk ook dat het niet realistisch is om van de hele samenleving bijna 2 jaar lang zoveel te vragen voor een virus waar hele grote groepen mensen zelf nauwelijks ziek van worden.). Het ís toch gewoon zo? Dus het is wel realistisch tot op heden. Er is geen enkele land dat het anders heeft gedaan en waar het nu significant beter gaat dan hier (over het algemeen). Dus realistisch = zien wat er gebeurt en waarom.
3. De beslissing om de maatschappij en alle maniere van werken/school/regels om te gooien op relatief korte termijn is een illusie. En je weet nog niet precies naar wélke nieuwe realiteit je toe moet redeneren. Dus ik snap je pleidooi wel, maar het is juist niet realistisch - in mijn ogen - om een nieuwe manier van samenleven (álles moet dan op de schop) nu na te streven. Dan is een nieuwe lockdown voor korte termijn nuttiger, zodat je de zorg probeert tot rust te laten komen én je van je paniekvoetbal af kan komen.
4. Eerlijk gezegd snap ik niet dat jij niet snapt dat als je besmettingen laat oplopen, de hele maatschappij een probleem heeft. Waarom maak je zo'n onderscheid tussen groepen? Niet dat ik een hapklaar antwoord heb, maar juist omdat het omgooien van de maatschappij niet realistisch is, heeft het niet zoveel zin om veel onderscheid te maken tussen kans op ziek worden of niet en de daaraan gekoppelde maatregelen. Iedereen kan iedereen besmetten.
gr Angela
Angela1967 schreef op 19-12-2021 om 15:29:
[..]
maar maar maar.......
1. We hebben nú een probleem. daarom nú lockdown.
2. Wie zegt dat het wél realistisch is om dit te vragen van de maatschappij? Het is een soort stropopje, als het je het zo opschrijft (je schrijft: Ik denk ook dat het niet realistisch is om van de hele samenleving bijna 2 jaar lang zoveel te vragen voor een virus waar hele grote groepen mensen zelf nauwelijks ziek van worden.). Het ís toch gewoon zo? Dus het is wel realistisch tot op heden. Er is geen enkele land dat het anders heeft gedaan en waar het nu significant beter gaat dan hier (over het algemeen). Dus realistisch = zien wat er gebeurt en waarom.
3. De beslissing om de maatschappij en alle maniere van werken/school/regels om te gooien op relatief korte termijn is een illusie. En je weet nog niet precies naar wélke nieuwe realiteit je toe moet redeneren. Dus ik snap je pleidooi wel, maar het is juist niet realistisch - in mijn ogen - om een nieuwe manier van samenleven (álles moet dan op de schop) nu na te streven. Dan is een nieuwe lockdown voor korte termijn nuttiger, zodat je de zorg probeert tot rust te laten komen én je van je paniekvoetbal af kan komen.
4. Eerlijk gezegd snap ik niet dat jij niet snapt dat als je besmettingen laat oplopen, de hele maatschappij een probleem heeft. Waarom maak je zo'n onderscheid tussen groepen? Niet dat ik een hapklaar antwoord heb, maar juist omdat het omgooien van de maatschappij niet realistisch is, heeft het niet zoveel zin om veel onderscheid te maken tussen kans op ziek worden of niet en de daaraan gekoppelde maatregelen. Iedereen kan iedereen besmetten.
gr Angela
Maar wat jij schrijft/wilt proberen we dus al vanaf maart 2020. Dat heeft dus ook niet gewerkt. Het is telkens: ‘nog even dit’ en ‘nog even dat’. ‘Nog even volhouden’. Dat is niet langer houdbaar.
Iedereen kan inderdaad iedereen besmetten, maar hele grote groepen mensen worden amper ziek. Terwijl de gevolgen van al die maatregelen op allerlei gebieden voor al deze mensen enorm zijn.
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 15:21:
[..]
Ja.
Ik denk ook dat het niet realistisch is om van de hele samenleving bijna 2 jaar lang zoveel te vragen voor een virus waar hele grote groepen mensen zelf nauwelijks ziek van worden. Mensen noemen het nu egoïstisch dat jongeren feestjes geven, geen afstand houden en zich nergens iets van aantrekken. Maar ik denk eerder dat het gewoon menselijk is. Als de kans dat je zelf ernstig ziek wordt extreem groot is en je valt dood neer als je dit virus oploopt is het een ander verhaal. Maar op het moment dat veel leeftijdgenoten besmet zijn geraakt en niet of nauwelijks klachten hebben ben je niet meer bereid je leven 2 jaar on hold te zetten.
Voor kinderen en jongeren is het heel heftig om twee keer geen verjaardag te kunnen vieren, om twee jaar niet te kunnen stappen. We zijn in maart twee jaar verder. Je bent dan opeens van 16 naar 18 gegaan of van 18 naar 20. Dat zijn belangrijke periodes in je leven en die tijd kun je nooit meer overdoen. Je kunt toch niet nog langer verwachten dat die groepen maar thuis blijven zitten in hun eentje, om te zorgen dat zorg voor iedereen beschikbaar blijft? Terwijl de zorg niet overspoelt door die groepen? Dan doe je het dus uit solidariteit. Dat kan wel voor een paar weken, maar niet voor 2 jaar.
Helemaal waar, twee jaar is heel lang als je een jaar of achttien bent. Maar niemand had verwacht dat deze ellende zo lang zou duren. Nog niet zo lang geleden dachten we dat we het ei van Columbus hadden: vaccins.
En wie had ooit gedacht dat we achter een vaccinatieplicht zouden staan voor een ziekte die bij jongeren niet eens zo risicovol is? Ik niet in ieder geval, en toch sta ik er nu achter. Omdat corona ons steeds inhaalt. Ja, die lockdown is waardeloos maar op dit moment hebben we nog geen andere afdoende maatregelen. Laten we hopen dat daar binnenkort verandering in komt.
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 15:34:
[..]
Maar wat jij schrijft/wilt proberen we dus al vanaf maart 2020. Dat heeft dus ook niet gewerkt. Het is telkens: ‘nog even dit’ en ‘nog even dat’. ‘Nog even volhouden’. Dat is niet langer houdbaar.
tuurlijk is het wel houdbaar, dat bedoel ik me: kijk om je heen we leven nog. Zeg maar. Je schrijft nogal open deuren, want iedereen kan het alleen maar met je eens zijn. Maar nog steeds moet je nú korte termijn oplossing toepassen. Want ook jij wil niet dat jouw oma en mijn oude buurman vrijwel zeker dood zijn over vier weken omdat de school van onze kinderen openblijft. Punt.
En al die twee jaar had men best wel beter kunnen nadenken, verkiezingen/formatie hebben ook niet geholpen in focus/besluitvorming, maar het is knap raar om te zeggen dat je nu maar niet meer moet doen wat je deed want dan zou je krijgen wat je kreeg? Er zijn veranderingen in het virus, de hele wereld leert overal van en elke dag. De beslissingen zullen daar ook steeds beter op gebaseerd worden. Maar je kunt niet nu even stellen dat er dús gekozen moet worden voor jeugd. Punt. Ja de jeugd heeft de toekomst, maar de volwassenen moeten wat doen. En hoe beter de volwassenen nadenken en de acute problemen proberen te verminderen, hoe beter het voor de jeugd kan uitpakken. Zoiets.
gr Angela
Angela1967 schreef op 19-12-2021 om 15:46:
[..]
tuurlijk is het wel houdbaar, dat bedoel ik me: kijk om je heen we leven nog. Zeg maar. Je schrijft nogal open deuren, want iedereen kan het alleen maar met je eens zijn. Maar nog steeds moet je nú korte termijn oplossing toepassen. Want ook jij wil niet dat jouw oma en mijn oude buurman vrijwel zeker dood zijn over vier weken omdat de school van onze kinderen openblijft. Punt.
En al die twee jaar had men best wel beter kunnen nadenken, verkiezingen/formatie hebben ook niet geholpen in focus/besluitvorming, maar het is knap raar om te zeggen dat je nu maar niet meer moet doen wat je deed want dan zou je krijgen wat je kreeg? Er zijn veranderingen in het virus, de hele wereld leert overal van en elke dag. De beslissingen zullen daar ook steeds beter op gebaseerd worden. Maar je kunt niet nu even stellen dat er dús gekozen moet worden voor jeugd. Punt. Ja de jeugd heeft de toekomst, maar de volwassenen moeten wat doen. En hoe beter de volwassenen nadenken en de acute problemen proberen te verminderen, hoe beter het voor de jeugd kan uitpakken. Zoiets.
gr Angela
Het zou niet langer gevraagd en gedaan moeten worden, deze enorme offers voor zoveel mensen die er amper ziek van worden. De consequenties worden nu veel te groot. Na bijna twee jaar zou je de conclusie moeten trekken dat dit virus er nu eenmaal is en blijft en moeten we gewoon weer gaan (en mogen) leven.
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 15:51:
[..]
Het zou niet langer gevraagd en gedaan moeten worden, deze enorme offers voor zoveel mensen die er amper ziek van worden. De consequenties worden nu veel te groot. Na bijna twee jaar zou je de conclusie moeten trekken dat dit virus er nu eenmaal is en blijft en moeten we gewoon weer gaan (en mogen) leven.
ja én?
reageer dan eens puntsgewijs? ik vind heus niet dat iedereen die het ergens niet mee eens is, per definitie het moet oplossen, maar jij blijft hangen in algemeenheden. Vind je dan niet dat het korte termijn probleem eerst weg moet voordat je zoiets fundamenteels kan veranderen? En wie zegt dat we niet al aan het veranderen zijn?
gr Angela
Het is gewoon heel lastig. Ik kwam dit artikel tegen over Suriname, daar maken ze zich ook zorgen. Heel Suriname heeft maar 20 IC bedden.
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/67980
“Er staan dus 820 mensen voor de deur, we hebben maar 20 bedden. Voor de 800 mensen betekent het dat we je niet kunnen helpen, we kunnen je niet beademen. We kunnen niets voor je doen. En als we niets voor je doen dan is de kans heel groot dat je het niet redt. Omdat het einde met Covid onmenselijk kan zijn, wordt er voor gezorgd dat het einde draaglijk is.”
Uiteindelijk is dit dus de keus die je maakt als je geen plek maakt op de IC. Om eerlijk te zijn kan ik me goed voorstellen dat de politieke moed daarvoor ontbreekt.
Daglichtlamp schreef op 19-12-2021 om 16:10:
Het is gewoon heel lastig. Ik kwam dit artikel tegen over Suriname, daar maken ze zich ook zorgen. Heel Suriname heeft maar 20 IC bedden.
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/67980
“Er staan dus 820 mensen voor de deur, we hebben maar 20 bedden. Voor de 800 mensen betekent het dat we je niet kunnen helpen, we kunnen je niet beademen. We kunnen niets voor je doen. En als we niets voor je doen dan is de kans heel groot dat je het niet redt. Omdat het einde met Covid onmenselijk kan zijn, wordt er voor gezorgd dat het einde draaglijk is.”
Uiteindelijk is dit dus de keus die je maakt als je geen plek maakt op de IC. Om eerlijk te zijn kan ik me goed voorstellen dat de politieke moed daarvoor ontbreekt.
ik denk dat als iedereen diep in z'n hart kijkt, liever een lock down heeft dan bovenstaand scenario. Alleen: dat argument kun je inderdaad niet dag in dag uit jaar na jaar uit de kast halen.
Dus de kunst is om te bepalen: wélk rampscenario met wélke kans van optreden leidt tot lockdown en welk niet?
En laten we daar nou net al twee jaar met z'n allen meningen over hebben, de een vond dat het rampscenario al eerder aanbrak dan de ander.
Ergens kun je misschien stellen dat als je een strenge lockdown toepast, je rust in de tent brengt. Zorg kan hopelijk heel even bijkomen, politici en adviseurs kunnen hun gedachten hergroeperen. En als dan het eind in zicht komt van lockdown zou je twee actielijstjes willen hebben:
1. alle acties voor de korte termijn
2. een actiegroep die de lange termijn gaat vormgeven.
gr Angela
Daglichtlamp schreef op 19-12-2021 om 16:10:
Het is gewoon heel lastig. Ik kwam dit artikel tegen over Suriname, daar maken ze zich ook zorgen. Heel Suriname heeft maar 20 IC bedden.
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/67980
“Er staan dus 820 mensen voor de deur, we hebben maar 20 bedden. Voor de 800 mensen betekent het dat we je niet kunnen helpen, we kunnen je niet beademen. We kunnen niets voor je doen. En als we niets voor je doen dan is de kans heel groot dat je het niet redt. Omdat het einde met Covid onmenselijk kan zijn, wordt er voor gezorgd dat het einde draaglijk is.”
Uiteindelijk is dit dus de keus die je maakt als je geen plek maakt op de IC. Om eerlijk te zijn kan ik me goed voorstellen dat de politieke moed daarvoor ontbreekt.
Het is ook heel lastig. Tegelijkertijd moet je niet vergeten dat het aantal verloren levensjaren door uitgestelde zorg volgens Ernst Kuipers waarschijnlijk groter is dan de gewonnen levensjaren door de covid zorg. Die mensen die nu geen zorg krijgen hoor en zie je alleen niet, die sterven stilletjes zonder dat daar aandacht voor is.
We willen wel iedereen helpen, maar door plek te maken op de IC voor covid patiënten kies je er dus automatisch voor dat deze andere mensen niet de benodigde zorg krijgen.
Daglichtlamp schreef op 19-12-2021 om 16:10:
“Er staan dus 820 mensen voor de deur, we hebben maar 20 bedden. Voor de 800 mensen betekent het dat we je niet kunnen helpen, we kunnen je niet beademen. (…) Omdat het einde met Covid onmenselijk kan zijn, wordt er voor gezorgd dat het einde draaglijk is.”
Eerlijk gezegd vrees ik dat je dat ook niet kunt beloven in dit stadium. Daar heb je ook mensen en middelen voor nodig. In NL las ik voor de avondlockdown al een verhaal in de krant dat een stervende vanuit het ziekenhuis naar huis werd gestuurd en daar vier dagen op palliatieve zorg had moeten wachten omdat het gewoon niet beschikbaar was. Met de verhoudingen in bovenstaand artikel is een draaglijk einde waarschijnlijk ‘een spuitje’. Maar dat werkt zo niet natuurlijk. Dat moet netjes worden voorbereid. Alleen kan ook dat niet in een overbelast zorgsysteem.
Het is echt niet zo gemakkelijk om het er maar gewoon op aan te laten komen. Dat zijn oorlogs- en ramptoestanden. Dan moet je het als burgers met elkaar uitzingen. Met wat noodhulp. Maar het idee dat de rest van het leven dan wel gewoon door kan gaan, is niet zo realistisch. Dan zijn we ziek en/of aan het zorgen voor zieke of stervende mensen.