Langdurige klachten na Covid - deel 2
In dit topic delen we het lief en leed van ons herstel proces. De moeilijke dingen, maar ook onze overwinningen hoe groot of klein die ook zijn. Want elk stapje vooruit is er één dat gevierd mag worden.
Iedereen met langdurige klachten, en of vragen, is welkom.
Lollypopje schreef op 11-01-2023 om 15:39:
Ik schrijf hier ook nog maar weinig, want er valt weinig te melden en long covid heeft een steeds kleinere rol in mijn leven.
Natuurlijk is het er nog steeds en ben ik nog steeds heel erg beperkt er door, maar na bijna twee jaar is het soort van mijn nieuwe normaal geworden.
Dus dan daalt ook de behoefte er over te praten.
@Azalea Ik ben er okee mee. Leuk is het niet, maar het is onvermijdelijk en ik denk dat het ook wel een bepaalde rust zal geven.
Je bericht klinkt wel goed. Berustend, en hopelijk inderdaad ook rustig. Het nieuwe normaal is niet per se leuk, maar als het daarmee een kleinere rol in je leven krijgt en je toch van genoeg dingen kan genieten (dat lijkt wel zo, want je schrijft meestal vrij positief) is dat wel heel mooi. Knap!!
Ik heb binnenkort mijn eenjarig jubileum, jij was toch degene die die dag een taartje had gegeten? Ga ik ook doen 
.
Azalea747 schreef op 11-01-2023 om 15:49:
[..]
Je bericht klinkt wel goed. Berustend, en hopelijk inderdaad ook rustig. Het nieuwe normaal is niet per se leuk, maar als het daarmee een kleinere rol in je leven krijgt en je toch van genoeg dingen kan genieten (dat lijkt wel zo, want je schrijft meestal vrij positief) is dat wel heel mooi. Knap!!
Ik heb binnenkort mijn eenjarig jubileum, jij was toch degene die die dag een taartje had gegeten? Ga ik ook doen
Ja, klopt. Ik was het zelf alweer vergeten? Goed idee vast voor mijn twee jarig jubileum 
Eetsmakelijk vast. Je verdient het 
Ook bij een cardioloog geweest gespecialiseerd in POTS, deze was een stuk meer van het aanpakken dan de vorige.
Fijn dat je cardioloog van het aanpakken is en dat hij het van meer kanten benaderd. Hij heeft zich duidelijk ingelezen! Hopelijk werkt het voor je en knap je verder op.
@Stokstaart, wat heb je uiteindelijk gemerkt van het 'onverstandig' zijn? Je klust zo te lezen ook heel wat af in je nieuwe woning, lukt dat je wel?
die 6km rennen was te enthousiast. Die heb ik op zaterdag gerend en tot woensdag heb ik behoorlijk pijn in mijn bovenbenen gehad. Snachts er rusteloos ook. Daarna was het over. Klussen in nieuwe woning gaat goed. Ik ben ook wel veel beter dan van de zomer gelukkig.
Van de week bij de sportarts geweest. Ik had 5 dagen een HRV kastje gehad om te kijken naar stress/herstel balans. Uitslag van kastje was goed. Mede door zeer netjes eten! Zeer netjes eten maakt denk ik ook voor een ietwat vertekend beeld maar goed, motivatie om zo netjes te blijven eten. Dus zonder koolhydraten en suiker. Ik heb tijdens dat kastje wel 1 dag zondigen ingebouwd incl alcohol, kon hij zien hoe ik daarvan herstelde. Dat ging eigenlijk best heel goed, waarschijnlijk ook omdat ik met de week netjes eten een buffer had opgebouwd en dus iets meer aankon. Ik was alleen de dag na de suiker en alcohol te druk geweest, maar ondanks dat toch een herstellende nacht gehad de nacht daarop.
Er bleek ook uit dat ik te kort in een diepe slaap ben in de nacht en moet savonds minimaal een half uur iets anders doen dan een scherm. Haken/lezen/noem maar op, hij vroeg aan me wat ik in mijn kindertijd leuk vond om te doen, wat je toen leuk vond schijnt erg goed te werken. Geeen idee. Maar lezen was ook goed, dus dan wordt het lezen. Je hoofd maakt andere stofjes aan waardoor slaap verbetert.
Hij zei dat ik uit de put van de vulkaan was en als ik gedoseerd weer wat op zou bouwen ik zou herstellen. Dus ik mag weer hardlopen, met een berg restricties. Een opbouwschema volgen (5k runner appje) en mijn hartslag onder de 140 houden met rennen en onder
de 134 voor de rest. Op de dag van hardlopen verder rustig aan.
Eind januari kan ik iets meer gaan werken bijvoorbeeld 3x4u.
Over 3 maanden heb ik de 5K weer helemaal opgebouwd met die lage hartslag en krijg ik een inspanningstest op de loopband om te kijken hoe ik er dan voor sta en ook of ik weer meer aankan en mijn max hartslag omhoog bijgesteld kan worden
Klinkt goed, Stokstaart! Fijn om te lezen dat je langzaam aan het opkrabbelen bent, dat geeft mij ook hoop!
Klijkt goed Stokstaart. Al gaat het voor jou vast te langzaam 
Lollypopje schreef op 13-01-2023 om 12:52:
Klijkt goed Stokstaart. Al gaat het voor jou vast te langzaam
Absoluut!
Hallo allemaal,
Ik voel me alsof ik inbreek in een topic dat een vast groepje meeschrijvers heeft, hopelijk vinden jullie dat niet erg. Ik ben nog niet zo lang lid van dit forum en zag laatst dit topic langskomen.
Vandaag dacht ik er weer aan, omdat ik in de stress zit!
Ik heb ongeveer een jaar geleden covid gehad, en kreeg daarna last van postcovid syndroom. Zoals jullie zullen herkennen is het een slopend en traag proces om aan je herstel te werken, maar de afgelopen maanden heb ik hele fijne stappen kunnen zetten. Na maanden thuis zitten, kon ik weer steeds meer werken, ik voelde me beter, kreeg meer ruimte in mijn hoofd etc.
Ik realiseer me dat ik daarmee tot de geluksvogels hoor die een redelijk soepele revalidatie hebben mogen ervaren, al gaat zo’n jaar je sowieso niet in de koude kleren zitten.
Hoe dan ook, afgelopen donderdag testte ik weer positief op covid. Ik testte eigenlijk alleen maar omdat ik iemand had gezien die een dag later positief testte en ik had geen klachten. De uitkomst van de test had ik dus ook echt niet verwacht.
Donderdag en vrijdag heb ik nergens last van gehad, hooguit wat vermoeidheid, maar dat heb ik zo vaak sinds vorig jaar.
Gisteren voelde ik me steeds zieker en vandaag ben ik echt hondsberoerd. Verkouden, rillerig, hoofdpijn, duizelig en zo zo zo zo moe. En ik merk dat het me vreselijk aanvliegt en dat ik enorme paniek krijg van de gedachte dat al mijn herstel nu aan diggelen ligt en ik straks terug bij af ben.
Dus mijn vraag is: heeft iemand van jullie te maken gehad met een nieuwe besmetting terwijl je nog met postcovid kampte? En hoe is dit verlopen? Ik snap dat er geen garanties zijn, maar ik ben gewoon heel benieuwd naar de ervaringen van anderen.
Hoi Sige, allereerst welkom! Was een tijdje een iets vaster groepje, ook wel met in- en uitstroom, maar ten eerste ben je daarmee niet minder welkom en ten tweede zijn er net de afgelopen tijd een paar nieuwe mensen weer bij.
Wat rot dat je je weer covid hebt en nu ook zo ziek bent. En de angst snap ik heel goed! Het varieert dus erg; C-support schatte dat 1/3 ervan verbetert, 1/3 gelijk blijft en 1/3 achteruitgaat.
Ik persoonlijk had van mijn nieuwe besmetting leek het weinig last; echter in de weken erna merkte ik dat ik wel weer veel sneller crashes met griepverschijnselen (PEM) had en dus nog weer een tandje terug moest. Na ca. 8 weken was ik weer op mijn niveau van daarvoor. Dus niet heel fijn, maar ook niet heel erg. Maar het verschilt dus enorm van persoon tot persoon; ik had ook al een eerdere keer corona gehad (in 2020), daar was ik zieker van maar heb daar geen long covid van gekregen.
Dus ik hoop dat het je lukt nu alleen met het acute ziekzijn bezig te zijn, zonder te veel zorgen over wat dat gaat doen, en dat dit gauw over is! En je hebt al een keer een soepele revalidatie meegemaakt, dat is wel fijn en het lijkt me dat je daardoor ook wel hoopvol mag zijn dat je lichaam er nog een keer bovenop komt.
Veel beterschap voor nu!
Dankjewel voor het warme welkom, Azalea!
Die schatting van C-support kende ik niet, maar dan is de kans dat het erger wordt in ieder geval kleiner dan hetzelfde of beter.
Nu focussen op goed uitzieken is inderdaad het voornaamste en ik voel me ook erg dramatisch dat ik na anderhalve dag echt ziek al zo in de put zit.
Maar blijkbaar triggert deze combinatie van klachten (vooral de moeheid) toch een diepe angst voor terugkeer naar de oude situatie. Het is toch confronterend om zo hard te ervaren dat gezondheid niet maakbaar is.
welkom in het topic. Wat naar dat je weer corona hebt. Dat is ook mijn grote angst, weer ziek worden. Ik hoop dat je er gladjes door glijd!
Goed uitzieken en rustig aan
Eind volgende maand is mijn keuring voor de wia. Ik ben uitgenodigd op locatie, maar hoop dat ik kan regelen dat het op afstand kan.
Ook praat ik met mijn werk over mijn afscheid. Ik Dacht eerst aan online, maar heb besloren het toch in het echt te willen. Het zal me vast volledig uitputten, maar ik denk dat het me goed zal doen in elk geval nog een aantal van hen in het echt te zien 😊
Mijn manager vertelde dat ze al bij mensen aan het polsen was om te helpen met mijn afscheid. Dus ik ga dus wel heel wat verwachten nu 😂
Er is veel verloop geweest in de organisatie waar ik heb gewerkt. Maar ik heb daar voor diverse teams gewerkt en ken overal wel mensen. Dus hoop in elk geval een aantal van hen dan nog even te zien. Hoorde van mijn coördinator ook dat veel mensen me nog steeds een warm hart toedragen terwijl ik de meeste van hen al bijna twee jaar niet heb gesproken. Dat is toch wel heel bijzonder. Dan laat ik toch wel wat achter daar in de paar jaar dat ik dat heb gewerkt 😊
Vrijdag had ik trouwens weer een Thaise massage en nadat ik zaterdag volledig uitgeput was, heeft het me echt een opleving gegeven 😊 Helaas nu weer iets minder, maar ik geef de schuld aan de gigantische spierknoop die ik maandag in mijn nek ontdekte en waar ik elke dag en beetje meer last van heb. Zaterdag dus maar weer een massage plannen
Gisteren was het echt best een ei, vandaag iets kleiner maar nu begint de pijn uit te stralen dus het word er niet beter op 😂
Wat goed dat je afscheid vorm aan het krijgen is. Lijkt me erg fijn om te horen dat er nog een heel aantal collega's je een warm hart toedragen. Ik hoop dat je ze allemaal nog een keer gaat zien!
Je thaise massage klinkt erg helpend! Jammer van je knoop, maar inderdaad een goede reden om nog een keer te moeten 
ja zeker goed excuus 
Maar nodig ook, want de spanning zit op die spier die achter je oor langs loopt. Dus voelt nu alsof ik een beginnende oor of keelontsteking begin te krijgen 🤦
Hoi allemaal,
Lolly, wat goed dat je het afscheid live gaat doen - zal er vast wel inhakken, maar wel heel fijn om mensen nog persoonlijk te zien, en wat fijn dat er nog zo veel collega's aan je denken! Rot zo'n knoop, hoop dat de massage goed helpt (had je hem vandaag?) en je daarna knoopvrij blijft .
Stokstaart, lukt het om je hartslag laag te houden? En om er toch nog wel wat aan te vinden als je op deze manier gaat hardlopen?
Op de roeimachine worstel ik om mijn hartslag niet te hoog te laten worden, gebeurt dat wel dan hakt het er meteen erg in. Vraag me nu af of roeien (op dit moment) wel de handigste manier van cardio is, maar sportschool of zwembad zijn veel te veel prikkels. Ben gisteren begonnen met medicatie die de pieken van de hartslag eraf moet halen, nog even aankijken wat dat doet.
Verder merk ik dat ik de laatste tijd mijn energie enorm stop in revalideren: wandelen, fysio en ergo oefenen zijn bij elkaar ca 1,5 u per dag, daarnaast de afgelopen weken steeds 4 zorgverlenersafspraken per week, energie die dan nog overblijft gaat vooral in de kinderen en 30-45 min werk 3xpw zitten. Op zich natuurlijk positief dat ik dat kan (laat ik dat niet vergeten), zou me een paar maanden geleden niet gelukt zijn, al vind ik het nu ook wel flink vermoeiend. Maar ik merk dus dat ik niet heel veel zin heb om mijn bed weer uit te komen na rusten vaak, omdat het heel veel 'moetjes' zijn en niet dingen waar ik echt enthousiasme voor voel. En de dingen die ik echt graag zou willen doen (naar vrienden toe, in een cafeetje zitten, 'echt' sporten', muziek maken etc) die kan ik niet. Ik wil gaan zoeken naar een betere balans hierin, maar hoe weet ik nog even niet. Jullie nog tips??
@Azalea Jezelf af en toe even een week vakantie gunnen van alles. Geen werk of revalidatie, maar enkel je energie besteden aan wat jij fijn vind.
Toen ik nog allerlei revalidatie dingen deed, had ik dat ook af en toe echt nodig.