Langdurige klachten na Covid - deel 2
In dit topic delen we het lief en leed van ons herstel proces. De moeilijke dingen, maar ook onze overwinningen hoe groot of klein die ook zijn. Want elk stapje vooruit is er één dat gevierd mag worden.
Iedereen met langdurige klachten, en of vragen, is welkom.
Bericht 10. 
@Luus Ik ontwijk geen triggers, maar ik weet inmiddels dat dat signalen zijn van overprikkeling. Een keer is niet erg, maar merk ik dat ze erger worden dan betekent dat bij mij dat ik te veel doe. Of in elk geval meer prikkels binnen krijg dan ik aan kan. Negeer ik die signalen, dan worden die klachten erger en heeft mijn nervus vagus dus rust nodig. Gelukkig heb ik het vooral als ik na een terugval te snel weer omhoog wil en verdwijnt het als ik mijn balans weer heb gevonden.
ik weet dat het een dunne scheidslijn kan zijn, maar door mijn autisme heb ik die al ver voor mijn LC moeten leren bewandelen. Vroeger negeerde ik namelijk alle fysieke signalen, dat heeft me 3 instortingen gekost. Het enige verschil met toen is dat die opvliegers als signaal nieuw zijn 😂 Waardoor ik eerst weer te veel deed, voot ik door had dat dat afremmen betekende.
Maar voor mij is het dus niet zo simpel als gewoon alle signslen van mijn lichaam negeren, maar leren lezen van welke signalen relevant zijn en wanneer.
Iets dat ik die inval arbo niet aan haar verstand kon brengrn 😡 Daarom sla ik hier een beetje op aan.
-Luus- schreef op 24-08-2022 om 17:15:
En hier alsnog de link naar de video over het ontwijken van triggers:
https://www.youtube.com/watch?v=JsIQpoyz2lk
Ik kan hem dus niet serieus nemen, omdat hij LC afdoet als psychosomatisch.
Dat hoofd en lichaam samen kunnen werken voor herstel, maakt het nog niet enkel iets psychisch.
Lollypopje, dan is teveel doen dus de trigger en zijn de symptomen overprikkeling met als signalen opvliegers en spanningshoofdpijn. Begrijpelijk dat je klachten toenemen als je er nog niet op hebt “getraind”. Maar als je dat met kleine stapjes aanpakt is dat dus te verbeteren (en dat betekent niet gewoon maar alle signalen van je lichaam negeren).
Jammer dat je het filmpje niet wil kijken. Hij zegt in mijn ogen zinnige dingen. En in mijn geval was het ook inderdaad psychosomatisch. Het speelde zich allemaal af in (het onderbewuste deel van) mijn brein. Ik had dus klachten die fysiek leken, maar dat achteraf niet waren. En heb er ook niets aan overgehouden.
@Luus Ik geloof best dat het bij sommigen puur psychosomatisch kan zijn, maar dat LC dat niet bij definitie is inmiddels bewezen. Dus ik trek het heel slecht als mensen dat beweren.
Angst was bij mij niet de reden dat ik LC ontwikkelde (al beweert hij van wel). Angst was niet de reden dat mijn eerste terugval zo heftig was dat ik een jaar later nog niet op het niveau zit van daarvoor, want mijn herstel ging langzaam maar best goed en dus was ik er van overtuigd dat ik die terugval snel weer te boven zou zijn. Ik was niet bang, maar juist super positief en vol zelfvertrouwen. En dus diskwalificeerd die man zichzelf voor mij door alle long covid op één hoop te gooien. Terwijl het juist bij veel mensen ook, of juist, fysiek is.
Daarmee wil ik jouw ervaring niet afschrijven en ik herken zeer zeker het invloed van je brein op je herstel, maar echt ik zou willen dat het bij mij puur psychisch was. Dan had ik een jaar geleden alweer rond gehuppelt en mijn leven weer opgepakt.
Nouou, onderschat niet hoe lastig ook psychosomatische klachten op te lossen zijn. Juist doordat het zich in je onderbewustzijn afspeelt is het niet simpel een kwestie van tegen je brein zeggen: doe even normaal. Het heeft me echt wel bloed, zweet en tranen gekost.
Maar goed. Iedereen moet doen wat het beste bij hem of haar past. Ik wens je heel veel beterschap en hopelijk uiteindelijk herstel. En dat geldt ook voor alle anderen op dit topic.
@Luus Dat geloof ik zeker hoor.
Ik doelde ook vooral op mijzelf, als het bij mij puur psychisch was geweest, omdat ik al heel veel deed dat erbij word aangeraden en ik dus een hele positieve en vrolijke mindset heb het grootste deel van de tijd. Iets dat mij regelmatig verbaasde, omdat ik normaliter echt zwaar somber, angstig en neerslachtig was geworden. En ik weet uit het verleden hoe ontzettend moeilijk je daar ook uit kunt komen. Dus ik onderschat ook zeker psychische klachten niet en vind het heel knap van je dat dat je is gelukt.
Een hele discussie! Heel interessant en ik heb er ook allerlei gedachtes bij, alleen even niet de energie om die allemaal op te schrijven, maar hier een stukje. Het komt er voor mijzelf op neer dat het bij sommige van mijn klachten (vooralsnog) niet helpend of mogelijk voelt daar met breintraining iets aan te doen, zoals mijn POTS-symptomen. Wel wil ik zoveel mogelijk proberen die nuchter te benaderen (en daar hoort dan ook bij dat ik sommige activiteiten nog niet of maar kort doe) en zonder zorgen (dat lukt me nog niet, maar wil ik wel proberen). Op het gebied van vermoeidheid helpt deze benadering me zeker wel; mede, denk ik, omdat ik door vermoeidheid minder proberen te vermijden, ik wel meer leuke dingen doe, en dat is ook goed voor me. Ik werd eerder meer vermoeid dan minder, terwijl daar fysiek geen reden voor was (heb bv nu minder last van PEM) en dat zette me aan om deze benadering ook te onderzoeken. Tegelijk hou ik ook nog steeds rustmomenten aan, liever geen twee extra drukke dagen achter elkaar, etc. Al met al vrij dubbel dus (nog) wel. Alan Gordon ken ik, ik vind zijn sites, podcasts etc nuttig, praktisch en ook totaal niet ‘veroordelend’ als in ‘het zit alleen maar tussen de oren’ etc. Die andere gast ken ik niet, ga hem wel opzoeken, maar n.a.v. As hoe Lolly het beschrijft ben ik ook niet meteen op zijn hand 
.
O ja en Hobbel, ik hoop niet dat je het ook van mij belerend of niet-serieus-nemend opvatte, was totaal niet mijn bedoeling in elk geval en vond het erg vervelend als ik je dat gevoel gegeven zou hebben!
Luus, heel fijn dat je uiteindelijk hersteld bent, dat sowieso!
@Azalea Dat lijkt me een hele goede benadering. Want van in je vermoeidheis blijven hangen wordt je vaak ook niet beter. Maar de balans vinden tussen te weinig en te veel te doen is soms wel echt super lastig. Al kan ik dat inmiddels wel aardig. Alleen als ik weer nieuwe vage klachten heb (die bingokaart raakt echt nooit vol 😜) is het weer opnieuw die puzzel maken. Vaak ben ik dan eerst te voorzichtig of juist te veel, maar uiteindelijk balanseert het zich uit. Dat LC is wel echt een cursus je lichaam goed leren lezen.
Van die andere gast heb ik het halve filmpje over LC gezien en wat comments gelezen, toen afgehaakt.
Nou, inderdaad een hele cursus ja! Ik kan me niet herinneren me daarvoor te hebben opgegeven, maar ja 
Azalea747 schreef op 24-08-2022 om 19:16:
Nou, inderdaad een hele cursus ja! Ik kan me niet herinneren me daarvoor te hebben opgegeven, maar ja
Jammer alleen dat de prijs zo hoog is 
Azalea747 schreef op 24-08-2022 om 19:06:
Een hele discussie! Heel interessant en ik heb er ook allerlei gedachtes bij, alleen even niet de energie om die allemaal op te schrijven, maar hier een stukje. Het komt er voor mijzelf op neer dat het bij sommige van mijn klachten (vooralsnog) niet helpend of mogelijk voelt daar met breintraining iets aan te doen, zoals mijn POTS-symptomen. Wel wil ik zoveel mogelijk proberen die nuchter te benaderen (en daar hoort dan ook bij dat ik sommige activiteiten nog niet of maar kort doe) en zonder zorgen (dat lukt me nog niet, maar wil ik wel proberen).
Ken je het verhaal van Lauren? Zij is hersteld van POTS door middel van DNRS, ook een vorm van hersentraining. Ze is daar nu ook coach van, dus ik weet niet hoe objectief haar website precies is, maar hier is de link:
https://wheelchairtorollerblades.com/