Langdurige klachten na Covid - deel 2

Poison schreef op 23-12-2023 om 08:04:

Hier helaas bog steeds snel benauwd. Sporten kan ik daardoor nog steeds niet. Conditie is normaal, maar longen zelf blijven naar doen. Niks te zien op foto’s, scans, longfunctie etc. Conclusie is dus weefsel door covid beschadigd en kans op herstel daarvan is nihil. Wordt helaas wel erger bij prikkelingen zoals rokerige ruimten of stoffige ruimten etc. Als de hooikoorts heftig is, zoals nu, wordt het ook veel erger. Longarts, allergoloog, sportarts, ergo, fysio. Niemand weet het enkel dan: LC, leer er maar mee leven.

Pfff heftig zeg, dat de boodschap is: leer er maar mee leven 

inmiddels positief getest 

Yumi schreef op 25-12-2023 om 10:55:

[..]

Sterkte, hoop dat je snel weer opknapt. Weet niet of je er iets mee kunt maar mijn fysiotherapeut geeft lasertherapie. Dat werkt het beste niet al te lang na een (nieuwe) besmetting.

Nog nooit van gehoord  Ik sta open voor alles. 

Oooo wat vervelend Rooie Kater… ook nog met Kerst… Ik zou zeggen, probeer erop te vertrouwen dat je lichaam het aankan om deze besmetting weg te werken (ondanks dat dat een vorige keer niet zo was; in mijn ervaring kunnen besmettingen heel verschillend verlopen ook bij dezelfde persoon en angst ervoor is heel begrijpelijk, maar het je maar te laten overkomen is het enige wat je echt kunt doen…) Heel veel sterkte, hopelijk verloopt het mild!

Poison, ook een supernaar verhaal zeg. Hoe lang is dit nu al zo? Merk je nog iets van verbetering de laatste tijd of helemaal niks?

En Panda ook, zo eenzaam zo’n klein wereldje hè… Dikke knuffel.

lavande! schreef op 23-12-2023 om 05:50:

[..]

als het allemaal gaat bezinken bij je, dan hoop ik toch dat het je een stukje van opluchting kan gaan geven. het is toch een enorme spannende tijd, die keuringsperiode, althans zo heb ik het toen ervaren. ik heb IVA gekregen, dus ben overal van verlost. Maar ik lees vaak van mensen dat ze enorm aan het vechten zijn tegen het UWV, terwijl we daar de energie helemaal niet voor hebben.

Dankjewel, inmiddels voel ik wel iets meer rust gelukkig. Waren sowieso een paar vermoeiende weken met de spanning voor de keuring (die héél snel kwam nadat ik de aanvraag had ingediend, had ik niet verwacht na wat je hoort over tekorten bij het uwv!), drukte rond Sinterklaas, zelf en kinderen ziek in week voor de keuring dus ook veel gebroken nachten. Het voelt nu wel of ik na de feestdagen me echt kan en mag gaan richten op wat voor mezelf en mijn herstel het beste is, ipv idd bezig te zijn met uwv-stress, halve pogingen toch nog iets van werk te doen etc. Dus de opluchting kwam niet direct, zoals ik wel had verwacht, maar uiteindelijk gelukkig wel. ♥️

Yumi ook bedankt voor je meeleven.

rooiekater schreef op 25-12-2023 om 11:05:

[..]

Nog nooit van gehoord Ik sta open voor alles.

Hoorde het van de ergotherapeut, en in de wachtkamer positieve verhalen Volgens de fysio zijn er ook bureautjes die met een apparaat werken dat niet voldoende capaciteit heeft, maar misschien weet jou ergo of fysio bij jou in de buurt een goed adres.

Yumi schreef op 25-12-2023 om 12:14:

[..]

Hoorde het van de ergotherapeut, en in de wachtkamer positieve verhalen Volgens de fysio zijn er ook bureautjes die met een apparaat werken dat niet voldoende capaciteit heeft, maar misschien weet jou ergo of fysio bij jou in de buurt een goed adres.

Ik ga er zeker effe een mail uit gooien. 

Dag allemaal,

ik was een tijdje niet geweest (überhaupt niet op het forum), want ik heb een paar drukke maanden achter de rug. Inmiddels ben ik weer voor 100% aan het werk en dat gaat goed. De afgelopen twee weken wel pittig omdat iedereen hier thuis ziek werd, veel gebroken nachten en tussendoor proberen werk zo goed mogelijk op de rit te krijgen. Dat is dan eigenlijk nog net te veel, waardoor ik nu toch weer een instorting heb. Maar het is de eerste in maanden en ik heb gelukkig twee weken vakantie om er weer bovenop te komen.

Als ik jullie ervaringen lees, dan realiseer ik me hoeveel geluk ik heb. Ik heb in het verleden overigens ook een burn-out gehad, dus ik weet niet meer wie het vroeg, maar ik pas wel in dat plaatje. Het is alleen een wat ongenuanceerde uitspraak, omdat sommige mensen veel gevoeliger zijn voor overspanning/burn-out dan anderen. De oorzaken daarvoor zijn nog lang niet allemaal bekend, maar er zou dus best een gemene deler kunnen zijn. Mijn burn-out bleek achteraf deels veroorzaakt door een fysieke afwijking (onvermogen om vitamine B12 op te nemen). Ik kan me voorstellen dat dat in mijn immuunsysteem/lc ook een rol heeft gespeeld, maar dat is niet omdat ik mentaal niet weerbaar ben ofzo.
Maargoed, om deze reden is het ook zo jammer en schadelijk dat er nu weer geen geld voor verder onderzoek wordt vrijgemaakt. Dan komen we nooit verder dan dit soort uitspraken waar je niks mee kunt, behalve dat je aan jezelf gaat twijfelen.

Dat gezegd hebbende, gun ik jullie dat jullie allemaal een fijne kerst hebben met genoeg lichtpuntjes, maar wil ik jullie er tegelijkertijd aan herinneren dat het ok en begrijpelijk is om verdrietig en moe te zijn van het ziek zijn. Jullie doen het allemaal geweldig en ook al ben ik even onder de radar geweest, ik heb het afgelopen jaar veel gehad aan jullie troostende en wijze woorden. Veel dank daarvoor❤️

Dankjewel Sige, en wat fijn dat het met jou beter gaat! Ik gun je veel rust de komende weken om er weer even bovenop te komen.

Martje80 schreef op 24-12-2023 om 16:07:

[..]

Pfff heftig zeg, dat de boodschap is: leer er maar mee leven

Ja is het ook. Maar aan de andere kant: ik kan gewoon alles, kan gewoon werken, etc. Dus daar ben ik enorm dankbaar voer. Ik ben alleen retesnel buiten adem. 

Rooie kater: knuffel

Mooi geschreven Sige. Er kan best een link met burnout zijn, maar dat wil niet zeggen dat het dus "allemaal tussen de oren zit". 
Ik werd de eerste paar jaar zo verdrietig van mensen die mij niet geloofden. Nu kan ik veel meer voor mezelf opkomen.