Wel of niet een derde?
Titel is wel duidelijk denk ik 
Man en ik komen er niet uit of we nog een derde willen. We hebben twee kinderen van 4 en 9. We hebben het soms best zwaar (oudste adhd), maar genieten ook veel van de kinderen. Maar we zijn nu op een punt dat het makkelijker gaat worden, we slapen door, geen luiers, flesjes etc. meer, en dat is ook wel lekker. Bovendien vind ik zwanger zijn erg zwaar vanwege twee keer extreme misselijkheid en bekkeninstabiliteit. Je zou zeggen, genoeg redenen om het niet te doen.
Toch blijft het bij mij kriebelen.. man staat er net zo in.
wat zijn de ervaringen van mensen met 3 kinderen? Was de derde erbij een grote verandering. Ervaringen van mensen met wat grotere leeftijdsverschillen? (Tegen de tijd dat er op zn vroegst een derde zou kunnen zijn als het ons gegeven is, zijn de andere twee 5 en 10)
Wat veel leeftijdsverschil... 3 kinderen in 3 verschillende phasen.... Wil je dat echt?
Lastige vraag. Hebben jullie de ruimte in huis? Hebben jullie inkomsten genoeg? Kunnen jullie die gebroken nachten weer opbrengen? Wat vraagt het voor aanpassing van jullie oudste kinderen? Wat maakt een derde beter of meer of anders dan 2? Wat is die kriebel dan? Waar verlang je nog naar?
Qua milieubelasting is 3 een no go, maar niet iedereen heeft dat als prioriteit.
Goede vragen wel. Veel leeftijdsverschil omdat ik het juist niet zou aankunnen om een peuter en kleuter bijv tegelijk te hebben. Bovendien ging zwanger worden niet heel snel beide keren.
Ruimte hebben we, ook financieel. Gebroken nachten zijn nooit leuk maar kunnen we denk ik best aan. Denk ik..
Maar de vraag wat voor aanpassing het vraagt van de andere twee zet me wel vooral aan het denken. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat zij (zeker de oudste) er niet gelukkiger mee zullen zijn. Misschien wel juist niet. Dus wat zouden we ze dan aandoen? En vooral, waarom?
En milieu, dat vind ik zeker wel een belangrijk punt om ook verder over na te denken.
Ik vond de derde makkelijker dan de tweede. Misschien ook omdat er maar 13mnd tussen zit.
Tussen de oudste en de tweede zit bijna 6 jaar.
Het is niet te voorspellen hoe het met een derde zal zijn. Ieder kind en iedere ouder is anders.
Voordeel voor jullie nu is dat de andere kinderen al zelfstandig zijn en dit heel bewust meemaken en zelfs kunnen helpen.
Nadeel kan zijn dat ze op deze leeftijd meer aandacht nodig gaan krijgen. Puberen, veranderingen in leerfases op school. Terwijl je die aandacht zal moeten delen met een nog hulpeloos kindje. Dat kan heel zwaar zijn voor jezelf, maar ook voor de kinderen.
Verder zijn er vooral praktische zaken. Grotere auto nodig, een kamer voor de kinderen. Jullie oudste twee hebben niet echt de leeftijd meer om een kamer te delen. Of iig niet lang meer. Als dat geen issue is prima.
Maar ga vooral bij jezelf te rade of je je weer de komende jaren wil laten vastleggen. Zeker nu net de periode aanbreekt dat je als ouder weer een beetje zelfstandig kunt zijn. Even snel alleen een boodschap doen en dat soort dingen.
Doe vooral wat jullie zelf denken dat juist is. Mij zul je niet horen zeggen dat je er niet aan moet beginnen. Hoop zelf over een poosje nog eens een 4e te mogen krijgen 😊 Maar de tijd zal het leren.
Ik zou het zielig vinden voor de oudste want die heeft geen leuke jeugd door elke keer mee te moeten in de fase van de jongsten. Waar je anders met je kinderen leukere activiteiten en reizen kunt doen zit je tijdens die jaren weer aan een baby/peuter vast die mee op sleeptouw genomen moet worden.
En kun je ze allemaal een onbezorgde start bieden financieel?
En wat als de 3e wat mankeert? Dan is je huidige gezinsleven helemaal om zeep.
Velisval schreef op 27-01-2022 om 19:50:
Goede vragen wel. Veel leeftijdsverschil omdat ik het juist niet zou aankunnen om een peuter en kleuter bijv tegelijk te hebben. Bovendien ging zwanger worden niet heel snel beide keren.
Ruimte hebben we, ook financieel. Gebroken nachten zijn nooit leuk maar kunnen we denk ik best aan. Denk ik..
Maar de vraag wat voor aanpassing het vraagt van de andere twee zet me wel vooral aan het denken. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat zij (zeker de oudste) er niet gelukkiger mee zullen zijn. Misschien wel juist niet. Dus wat zouden we ze dan aandoen? En vooral, waarom?
En milieu, dat vind ik zeker wel een belangrijk punt om ook verder over na te denken.
Leg het eens aan je kinderen voor. Gewoon vragen hoe zij het zouden vinden als er nog een broertje of zusje bij zou komen.
Dat is beter dan ze verassen met goed nieuws, terwijl ze er totaal niet op zitten te wachten.
redbulletje schreef op 27-01-2022 om 20:01:
Ik zou het zielig vinden voor de oudste want die heeft geen leuke jeugd door elke keer mee te moeten in de fase van de jongsten. Waar je anders met je kinderen leukere activiteiten en reizen kunt doen zit je tijdens die jaren weer aan een baby/peuter vast die mee op sleeptouw genomen moet worden.
En kun je ze allemaal een onbezorgde start bieden financieel?
En wat als de 3e wat mankeert? Dan is je huidige gezinsleven helemaal om zeep.
Dat vind ik wel heel kort door de bocht. Een kind heeft niet ineens een slechte jeugd als ze op latere leeftijd een broertje of zusje krijgen.
Ik ga ook regelmatig iets met de oudste alleen doen, je hoeft niet altijd met het hele gezin op pad.
Er is altijd een wat als, ook dat vind ik geen goede reden. Wat als de eerste opeens iets mankeert waardoor er extra zorg nodig is.
Bijtje82 schreef op 27-01-2022 om 20:04:
[..]
Leg het eens aan je kinderen voor. Gewoon vragen hoe zij het zouden vinden als er nog een broertje of zusje bij zou komen.
Dat is beter dan ze verassen met goed nieuws, terwijl ze er totaal niet op zitten te wachten.
Ben ik het niet mee eens. De keuze voor een derde is een keuze die de ouders maken. Stel de kinderen willen het heel graag, maar zwanger worden lukt niet? Wat zeg je dan tegen de kinderen? Of ze zeggen nee terwijl jullie de wens wel hebben.
Hier door gemengd gezin 2 kinderen onder de 5 en een tienjarige. Ik merk dat ik uitjes plannen lastiger vind worden want interesses liggen nu behoorlijk uit elkaar.
Due-scimmie schreef op 27-01-2022 om 20:19:
[..]
Ben ik het niet mee eens. De keuze voor een derde is een keuze die de ouders maken. Stel de kinderen willen het heel graag, maar zwanger worden lukt niet? Wat zeg je dan tegen de kinderen? Of ze zeggen nee terwijl jullie de wens wel hebben.
Hier door gemengd gezin 2 kinderen onder de 5 en een tienjarige. Ik merk dat ik uitjes plannen lastiger vind worden want interesses liggen nu behoorlijk uit elkaar.
Ik bedoel ook niet dat je hen de keuze moet laten. Maar je kunt wel al vooraf een beetje polsen. Dat weet je een beetje wat je te wachten staat. En kunnen ze alvast aan het idee wennen. Voor sommige kinderen is verandering heel moeilijk, dan is opeens zo'n aankondiging heel vervelend. Dat soort kinderen hebben juist baat bij openheid en betrokkenheid. Dan kunnen ze zich er alvast op I stellen.
Bijtje82 schreef op 27-01-2022 om 20:04:
[..]
Leg het eens aan je kinderen voor. Gewoon vragen hoe zij het zouden vinden als er nog een broertje of zusje bij zou komen.
Dat is beter dan ze verassen met goed nieuws, terwijl ze er totaal niet op zitten te wachten.
Alles is beter voor ze dan ze verassen 
Mijn ouders werden compleet verrast door hun derde zwangerschap, hun jongste ( ik dus) was 15!. Natuurlijk vind je dat als tiener heel raar. Maar weet je toen ie er was vonden we het allemaal heel leuk. Mijn jongste broer was wel een beetje enig kind, maar ik heb een hele goede band met hem.
Het verbaast mij altijd weer wat voor argumenten er voor bij komen. Dat het zielig is voor de andere kinderen, dat die dan gelijk geen leuke jeugd meer hebben. Een ongelukkige jeugd hangt heus niet af of je nog een broertje of zusje erbij krijgt. En waarom moet alles maar makkelijk zijn voor kinderen. Wat is dat toch voor onzin.
Dat het voor het milieu slecht is, is ook zo'n argument. Tsja dat hangt er maar van af. Je kunt beter een derde kind hebben, een niet al te groot huis hebben, tweedehands kleding dragen en niet meer dan twee maal per week vlees eten, dan één waarmee je de hele wereld overvliegt en die je elke dag vlees geeft.
Bovendien lees eens Jan Latten over bevolkingsgroei. Er komen juist te weinig kinderen, hoe denk je alle ouderen te gaan verzorgen over een aantal jaar en alle draaiende te houden in ons land? En ik bedoel niet dat iedereen maar 10 kinderen moet krijgen. Maar eerlijk gezegd vind ik het een non- argument als je over een derde kind praat. We moeten veel zuiniger omgaan met de aarde dat is duidelijk maar dat kan ook als je drie kinderen hebt.
Due-scimmie schreef op 27-01-2022 om 20:19:
[..]
Ben ik het niet mee eens. De keuze voor een derde is een keuze die de ouders maken. Stel de kinderen willen het heel graag, maar zwanger worden lukt niet? Wat zeg je dan tegen de kinderen? Of ze zeggen nee terwijl jullie de wens wel hebben.
Hier door gemengd gezin 2 kinderen onder de 5 en een tienjarige. Ik merk dat ik uitjes plannen lastiger vind worden want interesses liggen nu behoorlijk uit elkaar.
Wat voor uitjes zijn dat waarbij je merkt dat het moeilijker is? Ik heb ook drie kinderen maar ervaar dat nog niet zo en kan het me voor de toekomst ook nog niet zo voorstellen. Zeker als de oudste(n) echt wat groter zijn en af en toe alleen iets kunnen doen of bij vriendjes kunnen spelen dan is er ook weer wat ruimte om met een kleintje naar de speeltuin te gaan o.i.d. Alleen bijvoorbeeld bioscoop kan ik me voorstellen dat lastiger is als er een van 2 is die nog niet stil kan blijven zitten of straks de jongste van 5 die nog geen ondertiteling kan lezen ofzo.
Ik heb ook best een groot leeftijdsverschil tussen mijn nummer 2 en 3 en vind het heel makkelijk om de derde 'erbij te doen'. Juist omdat het huishouden en ritme door de twee oudsten wel blijft draaien. Slapeloze nachten of niet, je moet er toch uit om de kids naar school te brengen en naar sport etc. Ik vind dat wel fijn, had niet meer zo het idee dat mijn hele leven op zijn kop stond na de geboorte van de derde als bij de eerste twee. Ik ervaar nog geen nadelen. Natuurlijk is het niet altijd handig als er weer een kinderwagen mee moet etc maar ik heb zo'n lief kind, ik heb het er graag voor over, en juist omdat die andere twee al groter zijn weet ik dat dit ook allemaal weer snel voorbij is! Ik zou dus zeggen doen.
Een groot leeftijdsverschil kan best lastig zijn. Hier zit er meer dan 10 jaar tussen de oudsten en de jongsten. De interesses zijn natuurlijk heel anders. Het is lastig om uitstapjes te vinden die voor iedereen leuk zijn. Ook het soort vakanties is anders. Ik zou bijvoorbeeld graag de oudste kinderen meenemen op safari bijvoorbeeld, maar niet met ook twee kleuters erbij. Niet alleen financieel maar de vakantie zou gewoon ook een stuk minder leuk zijn. En een oppas vinden voor de jongsten voor twee weken of zo is ook wel lastig. Dus dan stellen we dat maar uit maar tegen de tijd dat de jongsten wat ouder zijn willen de oudsten misschien niet meer mee. En zo loop je wel vaker tegen dingen aan. We doen dus als gezin vrij veel gescheiden van elkaar. Dat is niet zo erg maar soms wel lastig.
Aandacht verdelen is soms ook moeilijk. Tieners hebben best veel aandacht nodig soms (hulp met huiswerk, problemen delen...) en dan heb je nog een kleintje die op een hele andere manier ook aandacht nodig heeft. Als ouder kan dat best vermoeiend zijn.
Ik zeg overigens niet dat je het daarom niet moet doen maar een derde kind is gewoon veel extra werk en dat kind kost geld, tijd en aandacht die je niet aan je andere kinderen kan besteden. En wederom geen reden perse om het niet te doen maar wel een realiteit om rekening mee te houden.
Velisval schreef op 27-01-2022 om 19:50:
...
Om heel eerlijk te zijn denk ik dat zij (zeker de oudste) er niet gelukkiger mee zullen zijn. Misschien wel juist niet. Dus wat zouden we ze dan aandoen? En vooral, waarom?
En milieu, dat vind ik zeker wel een belangrijk punt om ook verder over na te denken.
Als milieu een belangrijk punt is voor jou, dan is de vraag opgelost en begin je niet aan een derde. Niet meer twijfelen, gewoon niet, want die derde is weer een consument dat je op de planeet plaatst, dat een huis, een wagen en wat nog zal nodig hebben, en in het slechtste geval nog eens zal besluiten om voor nakomelingen te zorgen.
Neen, als het milieu echt belangrijk was voor jou, dan was het zelfs geen vraag.