wat is financieel zelfstandig?
Regelmatig komt het voorbij dat een moeder onverstandig is, omdat ze thuis blijft bij de kinderen of maar een kleine baan heeft. Ze is dan niet financieel/economisch zelfstandig want kan niet in haar eentje een huishouden betalen na een scheiding. Om mij heen heb ik de afgelopen jaren meerdere stellen die bij elkaar bleven omdat ze het zich niet financieel kunnen veroorloven om te scheiden, dus financieel afhankelijk waren van elkaar.
Maar is dat - bijvoorbeeld met de woonlasten en levensonderhoud van tegenwoordig - niet voor bijna iedereen van toepassing? Ik heb het idee dat je alleen als voltijds werkende hoogopgeleide in een seniorfunctie in je eentje een huis, auto en gezin kan betalen, en dan moet je niet tussendoor een carriereswitch maken en weer min of meer onderaan beginnen met je salaris.
Ik ga uit van de situatie nu, en de situatie nu is , als mijn man morgen met de noorderzon zou vertrekken heb ik een buffer voor ong 1 jaar , en met een minimuminkomen zou ik mijn vaste lasten kunnen betalen inclusief kinderopvang dus dat is voor mij als huismoeder mijn financiele zelfstandigheid , als gezin zijn we nu niet afhankelijk van toeslagen enz dus in die zin financieel zelfstandig
MMcGonagall schreef op 18-12-2024 om 13:37:
Toen ik in 2002 ging scheiden, kon ik een appartement kopen van destijds pakweg 150.000 euro. Dat was toen bijna vijf keer mijn salaris. Het flatje in kwestie kost nu 350K (net even gekeken). Kan ik gelukkig nog steeds betalen, maar dat geldt natuurlijk niet voor degene die nu 30 is en een net aan een modaal inkomen heeft. Ik werd toen ook aan alle kanten gesponsord met alleenstaande ouderregelingen.
Maar goed, dus wel altijd financieel zelfredzaam geweest. Ik vind dat ook heel belangrijk.
Nou dit. Ik heb het dus niet over een droomhuis wat je niet meer kunt betalen, maar een woning in het algemeen. Als je (net) teveel verdient voor sociale huur kun je op 1 inkomen echt geen eengezinswoning kopen, tenzij je in Oost-Groningen woont ofzo. Maar daar is geen werk 
troelahoep schreef op 18-12-2024 om 16:17:
[..]
Nou dit. Ik heb het dus niet over een droomhuis wat je niet meer kunt betalen, maar een woning in het algemeen. Als je (net) teveel verdient voor sociale huur kun je op 1 inkomen echt geen eengezinswoning kopen, tenzij je in Oost-Groningen woont ofzo. Maar daar is geen werk
Het was wel een van mijn favoriete huizen hoor. 70 vierkante meter, balkon op oost en één op west, tegenover een park en kinderboerderij. Ik vind persoonlijk eengezinswoningen overgewaardeerd. Ik heb er nu een maar mijn volgende huis wordt weer een appartement.
Ik ben financieel zelfredzaam. Na scheiding een flat kunnen kopen, wel met veel mazzel. Ik had ook bewust eigen spaargeld. Toen mijn ouders vroeger uit elkaar gingen was het drama want beiden konden geen kant op door gebrek aan geld. Dus altijd dat op mijn netvlies gehad. Werk fulltime zonder kids. Mogelijk dat mijn vriend ooit bij me intrekt maar ook dan blijft het mijn woning. En kan me best voorstellen dat hij daarom liever blijft latten maar dat zien we later wel.
Schommelstoel schreef op 18-12-2024 om 15:02:
[..]
Of de lat voor huisvesting moet wat naar beneden. Een kamertje of studio voor jezelf is ook een woonplek.
Maar niet als je thuiswonende kinderen hebt. Dan is een kamertje niet genoeg.
Ik vind het soms weleens jammer dat ik niet veel geld verdien waardoor ik me wat meer dingen kan permitteren en ook minder kan werken. Jammer dat ik niet de hersenen had om te studeren (samen met de wil) maar ook de oneerlijkheid ervan.
Daarmee bedoel ik niet dat ik het een ander niet gun, helemaal niet zelfs, maar ik zou het mezelf ook gunnen. En dan weet ik ondertussen ook heel erg goed dat er ook heel veel mensen zijn die minder verdienen dan ik en hulp nodig hebben om rond te kunnen komen, dus ergens ben ik ook gewoon bevoorrecht.
Het voelt soms zo oneerlijk dat anderen met 3 dagen werken net zoveel verdienen als k met 6 dagen.
Schommelstoel schreef op 18-12-2024 om 15:02:
[..]
Of de lat voor huisvesting moet wat naar beneden. Een kamertje of studio voor jezelf is ook een woonplek.
Allebei mijn kinderen zouden heel gelukkig zijn met een kamertje of studio voor zichzelf. Mijn werkende dochter zit elke dag vier uur in de trein dus kom maar op met al die studio’s en kamers die blijkbaar zo makkelijk te vinden zijn.
AlisonH schreef op 18-12-2024 om 20:03:
[..]
Allebei mijn kinderen zouden heel gelukkig zijn met een kamertje of studio voor zichzelf. Mijn werkende dochter zit elke dag vier uur in de trein dus kom maar op met al die studio’s en kamers die blijkbaar zo makkelijk te vinden zijn.
Ik ken ook nog genoeg mensen die heel graag een studio of kamer zouden willen.
Ik denk dat veel mensen zich niet realiseren hoe moeilijk het vinden van betaalbare woonruimte daadwerkelijk is.
En als je een appartementje hebt dat je betalen kan, is het te hopen dat dat zo blijft, want die huurprijzen stijgen als een malle.
Ik kan mijn huis niet betalen op mijn salaris. Sterker nog ik kan denk ik met mijn salaris helemaal geen huis kopen. Zelfs geen appartement. En ik verdien boven modaal. Mijn man heeft een goede baan, ons huis heeft een flinke overwaarde. Dus als hij me zou moeten uitkopen zou ik met dat geld en mijn salaris wel een huis kunnen kopen. Ik zou alleen behoorlijk moeten inleveren op mijn levensstandaard. Ik heb heel lang mijn carrière aan de kant gezet voor die van hem. Dat was ook logisch want 1 dag minder werken voor hem was 3 of 4 dagen meer werken voor mij qua salaris. Nu de kinderen ouder zijn investeer ik meer in mijn carrière. Maar als mijn man me 8 jaar geleden had verlaten was ik wel een beetje het haasje geweest.
Overigens ben ik, wel altijd blijven werken, ook toen de situatie thuis eigenijk vroeg om een ouder thuis. Mijn man is toen toch tijdelijk minder gaan werken omdat ik niet compleet afhankelijk wilde zijn van zijn salaris. Maar financieel was dat uiteraard niet de beste keuze.
Miraval schreef op 18-12-2024 om 20:03:
Ik vind het soms weleens jammer dat ik niet veel geld verdien waardoor ik me wat meer dingen kan permitteren en ook minder kan werken. Jammer dat ik niet de hersenen had om te studeren (samen met de wil) maar ook de oneerlijkheid ervan.
Daarmee bedoel ik niet dat ik het een ander niet gun, helemaal niet zelfs, maar ik zou het mezelf ook gunnen. En dan weet ik ondertussen ook heel erg goed dat er ook heel veel mensen zijn die minder verdienen dan ik en hulp nodig hebben om rond te kunnen komen, dus ergens ben ik ook gewoon bevoorrecht.
Het voelt soms zo oneerlijk dat anderen met 3 dagen werken net zoveel verdienen als k met 6 dagen.
Kun je op geen enkele manier doorgroeien in je huidige functie, bijvoorbeeld door cursussen te volgen? Maar ik ben het wel met je eens dat ik soms ook niet snap waarom sommige mensen zoveel verdienen.
Bellebelle schreef op 18-12-2024 om 21:31:
[..]
Kun je op geen enkele manier doorgroeien in je huidige functie, bijvoorbeeld door cursussen te volgen? Maar ik ben het wel met je eens dat ik soms ook niet snap waarom sommige mensen zoveel verdienen.
Haha nee helaas niet... dit is wat het is zeg maar. En dat is prima want ik hou van mijn werk gelukkig! Maar soms baal ik weleens van het loon...
Izza schreef op 18-12-2024 om 09:54:
Ik ben gelukkig altijd financieel onafhankelijk geweest. En ik heb daar gedurende mijn relatie ook bewust keuzes in gemaakt. Want hoezo moet de moeder minder gaan werken? Er is ook een vader en er bestaat ouderschapsverlof. Dus beiden kunnen een dag minder werken (ipv standaard 3 dagen voor de moeder en 5 voor de vader). Daarnaast kan je ook keuzes maken in woningen en hypotheek. Ga je met 2 inkomens aan de top zitten voor dat droomhuis dan kan je waarschijnlijk beiden geen kant meer op. Niet alleen bij een scheiding maar ook bij ziekte, werkeloosheid of overlijden komen velen in de problemen. Je kunt ook een kleiner huis of opknapper kopen dat te betalen is door 1 persoon.
Ik ken trouwens ook iemand die wel is gestopt. Maar die hebben bij de notaris afspraken laten vastleggen over bezit en vermogen in geval van een scheiding. En zij bouwt zelf spaargeld op om vermogensverlies vanwege haar baan te compenseren. Maar dat soort dingen hoor ik maar zelden.
Gelukkig zijn dingen wel aan het veranderen. Maar met name vrouwen zijn nog steeds te afhankelijk en maken een behoorlijke armoedeval na een scheiding. Ook in relaties zou ik afhankelijkheid heel onprettig vinden. Dat iemand bij je moet blijven ipv wil blijven.
Dit vind ik zo'n dooddoener. Weet je wel wat de leennorm ongeveer is? 4/4,5 keer je bruto jaarloon. Bij modaal inkomen is dat een kleine 200k wat je lenen kunt. Weet je wat je daarvoor koopt? Helemaal niks. Ik woon in een uithoek wat zo'n beetje de goedkoopste plek van Nederland is en zelfs daar kun je op dit moment, qua vraagprijs, kiezen uit 0 woningen. En dat is dan nog niet eens de prijs waar ze voor weg gaan, maar de vraagprijs.
Dat wil niet zeggen dat je een tophypotheek hoeft te hebben om net dat ene droomhuis te kopen, dat is inderdaad niet heel handig. Maar zelfs al zou je niet voor 2 salarissen kopen, maar voor 1,5, kun je het dus vergeten om de woning over te nemen.
Heb even op funda gekeken naar een woonhuis of appartement in Nederland met een maximum vraagprijs van 200.000 euro. 1542 hits. Het bestaat dus wel, maar vaak als je gaat scheiden staat er in het convenant dat je in de buurt moet blijven wonen ivm omgangsregeling, en dan kun je dus niet in Almelo gaan wonen als partner het huis in Utrecht houdt.
Ik ben wel financieel onafhankelijk maar bij scheiding kunnen we geen van beide in ons eentje dit huis opbrengen.
Maar daar zitten ook studio's bij, en appartementen met maar 1 slaapkamer. Als je kinderen hebt, is dat niet echt handig.