Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Wat balen Evaluna, zo zonde dan dat je goede afspraken maakt en het dan niet goed opgepakt wordt. Ook niet goed voor je dochter haar vertrouwen in school.
Wij hadden laatst iets soortgelijks, alleen kreeg ik dochter de auto niet uit. Geappt maar geen reactie. Bleek toen ik de school in liep dat de ondersteuner les aan het geven was....terwijl de afspraak was dat mijn dochter zich bij haar meldde. Kan dat ze onverwacht in moest vallen maar meld dat dan even....Gelukkig voor ons heeft ze drie van de vijf dagen een top- ondersteuner, daar kun je echt altijd van op aan.
Gesprek van vanmorgen verliep goed. Grote stappen vooruit zit er (nog) niet in maar dochter gaat 2 dagen per week proberen 2 uur op school te xijn. Verder moeten we het van de therapie en de medicatie hebben.
Ik heb net jongste zoon op bed liggen en stort uitgeput op mijn bed. Ik besef me ineens dat ik het hele bedtijd ritueel zo zwaar vind, omdat het altijd goed gevolgd moet worden, daar zit geen flexibiliteit in. En dan nog is het altijd de vraag of hij gaat ontploffen. Herkenbaar iemand?
Ik lees hier af en toe, maar reageer eigenlijk nooit, omdat deze tijd inmiddels achter ons ligt.
Hier is het meer dan goed gekomen.
In 3 VWo is kind aan het begin van het jaar een aantal weken niet naar school geweest en aan het eind ook niet. Daarna is het niet meer echt gelukt. Heel veel op zijn kamer gezeten maanden/jaren. Veel gamen, boos zijn, onbereikbaar. Er kwam wel hulp, maar dat zette ook geen zoden aan de dijk.
Van alles geprobeerd, maar kind werkte niet echt mee.
Omdat er een overgangsrapport was naar de 4de, ook nog MBO geprobeerd (aantal jaren later). Dat leek 7 maanden heel goed te gaan, toen werd er van het een op het andere moment mee gestopt (was qua nivo ook veel te makkelijk).
Uiteindelijk een privé opleiding gevonden van 9 maanden, die ook begeleiden naar werk. Inmiddels werkt hij alweer een jaar (op hoog niveau) en dat doet hem zo ontzettend goed.
Het was even een zoektocht, hier was vooral tijd nodig.
Sterkte met alle struggles, die jullie (nog) hebben.
Wat een mooi verhaal Zonnebloempje, dank je wel voor het delen. Hoe was jouw opstelling in deze tijden naar zoon? Hoe ging je ermee om en hield je jezelf in balans?
Lampion, lukt het je dochter om 2 dagen per week 2 uur op school te zijn?
Mvtj, dat klinkt niet fijn zo'n uitputtingsslag. Hoe oud is jouw jongste zoon ook alweer?
Hoe ziet het bedritueel eruit en kun je dit samen met hem aanpassen naar iets anders? Op een moment dat jullie totaal niet bezig zijn met naar bed gaan/ slaaptijd.
Ik herken lastige bedrituelen niet van mijn oudste (16, ass). Die trok altijd zijn eigen plan en wilde vanaf een jaar of 11 niet meer dat ik mee naar boven ging. Hij heeft nu zijn eigen ritueeltje. Komt naar beneden, kletst wat met mij terwijl hij iets eet, gaat rond 22.30u weer naar boven, doucht, poetst tanden en gaat naar bed. Dit werkt voor hem. Tandenpoetsen in de ochtend vergeet hij overigens 9 vd 10 keer. En vindt dat ook niet boeiend.
Met mijn jongste (14, adhd) herken ik het meer. Die wilde altijd nog van alles. Inmiddels maakt hij zichzelf klaar om naar bed te gaan, roept mij en wil dan dat ik nog even naast hem kom liggen om te kletsen. Eerder kon ik daar wel gehaast mee omgaan, maar het laatste jaar vind ik het vooral een heerlijk moment.
Dankjewel voor je bijdrage Zonnebloempje! Fijn om zo’n positief ervaringsverhaal te lezen.
Voor mij is het ook al een tijdje duidelijk dat mijn zoon meer tijd dan de gemiddelde puber/mens nodig heeft om zijn draai te kunnen vinden. Heel voorzichtig zie ik af en toe al eens een stukje ontwikkelingsgroei, en dat geeft moed en vertrouwen.
Inderdaad, mooi om te lezen, Zonnebloempje.
Wat bedritueel betreft, dochter maakt zichzelf klaar en dan nemen we samen de positieve dingen vd dag door, lezen soms nog voor en dan nog een slaapmeditatie of spierontspanningsoefening. Vrij uitgebreid dus. Het zou best lekker zijn om ermee te stoppen maar op deze manier valt ze meestal goed in slaap. We hebben wel eens laten vallen dat ze ook wel zelf op bed zou kunnen gaan maar zover is ze zelf nog niet. Dat van alles nog willen doen wat zonnig77 aangeeft, is wel herkenbaar.
Zonnig77, dat is nog even afwachten. De bedoeling is om dat op woe en do te doen.Vrijdag was ze 'per ongeluk' twee uren op school, dat ging goed. Vrijdag is ze zelf de school ingelopen. Dat was heel positief. Helaas geen voortzettende lijn want vandaag en gister was weer drama om naar en in school te komen. Gister wel een halve les gevolgd, vandaag een hele.
Zoon was jarig (17) en toen uitte zich het autisme duidelijk. Opa en oma waren er, en de 2 volwassen zonen (singles) van mijn man. We waren dus met 8 in totaal, rustige mensen en heel vertrouwd.
Ik heb het nodige werk gehad aan de-escaleren. Het ging vooral om wie er waar ging zitten. Zoon was heel stellig waar hij ging zitten, ook al was het heel onhandig en zat broertje er eigenlijk al.
Later bij het eten ook het verzoek om te ruilen van plek ivm conversatiesoorten, anders moesten we telkens kruislings voor elkaar langs praten. Leek me ook extra prikkels geven, maar nee, hier was ie gaan zitten en daar bleef ie.
Al met al was ik wel blij dat mijn ouders nu van zijn diagnose weten, ik voelde me minder opgelaten. Hij bleef dus zitten waar ie zat. Ook is hij een tijdje op zijn kamer geweest (of in ieder geval iets boven gaan doen, broertje ook) maar dat vind ik juist wel oké zodat hij kon ontprikkelen.
Ik kreeg ook bericht van school dat het niet zo goed met hem gaat. In de lessen vaak boos of emotioneel en huilen. Hij is deze week thuis geweest ivm griep/verkouden, maar ik laat hem misschien even wat langer thuis dan strikt noodzakelijk, totdat ambulant begeleider en leerlingbegeleider met elkaar en ons hebben besproken wat de opties zijn. Ik wil hem niet uitputten. Hij is nu al net zo moe als dat kinderen normaal gesproken aan het eind van het schooljaar zijn. Hij heeft amper tussenuren en met de nieuwe regels mag ie ook niet in de pauzes of dat enkele tussenuur met zijn telefoon of laptop ontprikkelen.
Ik weet even niet hoe het nu verder moet. Geduld en vertrouwen in de profs, maar vandaag even wat in de mineurstemming om alles. Zelf ben ik ook niet bepaald fit de laatste dagen.
Mag ik even een hele trotse mama post schrijven?
Afgelopen woensdag moesten we naar de oogarts. De operatie is geslaagd, dochter haar ogen staan netjes recht, alleen als ze moe is, trekt haar ene oog nog een beetje. Maar het resultaat is heel mooi en dat vindt dochter ook. Haar sterkte is wel weer een klein beetje achteruit gegaan, dus we moesten nu een nieuwe bril gaan uitzoeken.
Woensdag was ze een beetje dubbel in haar emoties. Ze was heel blij dat de operatie gelukt is en blij met het resultaat. Maar later op de avond vond ze het toch lastig dat haar goede oog in sterkte achteruit gaat en kwamen er vragen als 'zijn jullie nu boos of teleurgesteld?'. Uiteraard haar gerust gesteld dat dat niet zo is en dat ze de tijd krijgt om te bepalen wanneer ze klaar is voor een bezoekje aan de opticien. Dat vond ze fijn.
Donderdag en vrijdag had ze ook nog wel even verdrietige momentjes zonder precies te weten waarom. Maar zaterdag wilde ze een nieuwe bril gaan uitzoeken en dat ging helemaal zonder drama, boosheid of tranen. En in de avond kroop ze tegen me aan en zei ze 'mama, misschien is zo'n autisme deken toch wel fijn voor mij' en toen zijn we zondag samen eentje gaan bestellen.
Ik vind het heel knap van haar dat ze deze stappen in een paar dagen heeft gezet, uit zichzelf en het maakt me echt heel trots op ons lieve, dappere meisje.
Wat mooi MamaE! Je mag ook trots zijn op jezelf: je hebt haar de tijd gegeven om in haar eigen tempo en in eigen regie tot acceptatie en actie te komen 🤗
Maar een verzwaringsdeken is natuurlijk geen autismedeken! Waarom zou je het zwaarder (pun intended 🙃) maken dan nodig is?
IMI-x2 schreef op 02-12-2024 om 14:21:
Maar een verzwaringsdeken is natuurlijk geen autismedeken! Waarom zou je het zwaarder (pun intended 🙃) maken dan nodig is?
Ik noem dat ook niet zo, dat waren dochters woorden. Ze heeft wel talent voor dingen onnodig zwaar maken.
MamaE schreef op 02-12-2024 om 15:12:
[..]
Ik noem dat ook niet zo, dat waren dochters woorden. Ze heeft wel talent voor dingen onnodig zwaar maken.
Maar dan is het wel aan jou om de angel daaruit te halen. Massa's mensen zonder autisme gebruiken zo'n deken omdat ze die gewoon fijn vinden.
@MamaE: mooie post, wat doet je dochter het goed. Snap dat je trots bent!
@Kasssouflee: ik hoop dat je in overleg met school tot wat oplossingen kan komen hoe school voor je zoon iets makkelijker te laten verlopen. 'De nieuwe regels' klinken voor hem niet helpend. Hopelijk denken ze mee en denken ze in oplossingen. Sterkte!
@Evaluna en @Lampion. Voor jullie en je dochters ook sterkte. Jullie hebben heel wat op je bord. even geen tips maar een (online) knuffel van mij.
dankjewel, Stormvogel, wat lief!
Hier gelukkig ook wat lichtpuntjes, dochter ging vandaag en vrijdag zonder veel stress de school in. Heel fijn 🙂
Zaterdag hadden we bezoek, dan is het hier ook altijd wat op de tenen lopen. Kijken of dochter het wat 'trekt'. Toen ze op bed moest, was het even lastig. Ze had zo'n vol hoofd en het lukt haar dan niet om zelf tot rust te komen. Dus toch maar even de tijd genomen voor het slaapritueel ook al was dat niet heel handig.
@ Kaassouflee, wel goed van je zoon om zich af en toe even terug te trekken. Maar snap je onbehagen wel. Vervelend dat het op school niet zo goed gaat. Dat hij nu al zo moe is klinkt ook niet goed. Misschien nog een idee om iets medisch uit te sluiten?
Qua overprikkeling helpt het onze dochter om in de pauzes in een rustige ruimte te zitten en loops te dragen. Die filteren het ergste lawaai. Misschien heeft hij zoiets al maar zo niet...
@MamaE, onze dochter heeft ook een verzwaringsdeken maar die had ze allang voor haar diagnose. Bij ons was de reden dat ze heel vaak 's nachts wakker lag. Hoop dat je dochter er baat bij heeft!
of een mp3-speler? Dochter mag ook geen telefoon op school maar mp3-speler mag wel