Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 18-10-2024 om 06:35:
[..]
Dit ja. Diyer neemt mij de maat dat ik niet werk en zo zijn er meer. Ze had zelfs nog adviezen in mijn belastbaarheid te verhogen. Als ik dan uitleg wat de reden achter mijn niet werken is dan blijft het oorverdovend stil.
Aan de andere kant profiteren mensen zoals Diyer wel van mijn tijd. Tijd die ik inzette om andermans kinderen op school intensief te controleren op hoofdluis, zodat een opkomende plaag direct ingedamd werd. En zo nog meer activiteiten die ik ieder jaar/ iedere week deed, waardoor anderen geen vrij hoefden te nemen.
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar mijn ervaring is dat juist de ouders (m/v) met banen komen helpen op school. Dan wordt er geen vrij genomen maar geschoven met uren. Qua hulp is het denk ik 50/50 verdeeld. Zowel bij mijn kinderen in de klas als bij mij op school. De luizenouders zijn wel vaak vrouwen, maar hulp bij sportmiddagen, kamp, kooklesjes, begeleiden van een activiteit als er weer eens een bijzonder thema wordt gestart, het bos in, uitjes... wordt hier ook allemaal door vaders opgepakt.
Ik ken een aantal thuisblijfmoeders, en dat zijn juist degenen die nooit helpen. Dus stellen dat dankzij jouw levenskeuzes anderen geen vrij hoeven te nemen...
Ik ben zelf een tevreden deeltijdprinses. Ik kan mijn werk met genoeg energie doen, maar kan er ook voldoende voor mijn eigen kinderen zijn. Naar de maatstaven die ikzelf hanteer. Ik blij, partner blij, kinderen blij. Mocht manlief mij ooit verlaten dan ga ik 5 dagen werken. Als de kinderen groter zijn ga ik 4 dagen werken. Maar dat is dan.
Het lijkt mij fantastisch lekker om lekker alles te scheiden. Ieder zijn specialisme. Wie welke rol heeft maakt mij niet zoveel uit, maar gewoon je hoofd bij 1 deel.
Nicole123 schreef op 17-10-2024 om 23:21:
[..]
Mijn kinderen zitten nu op de basisschool en ik merk het ook, dat bij mij een compleet andere verantwoordelijkheid gelegd wordt door de maatschappij dan bij mijn man. Aan mijn man werd nog afgelopen weekend een paar keer gevraagd 'Wat voor werk doe je?' en daarna aan mij 'En werk jij ook?' Andersom gebeurt dat nooit, aan mijn man vragen ze nooit of hij werkt. Aan mij stelt men ook altijd vragen als 'Hoe combineer je je werk met je kinderen?', aan mijn man is die vraag nog nooit gesteld. Man zei pas tegen iemand dat hij niet zoveel had met zijn kinderen toen ze heel jong waren en daar werd heel begrijpend op gereageerd, met iets van 'Oh ja, dat snap ik, dat hebben heel veel mannen.' Als een moeder hetzelfde zou zeggen zou Veilig Thuis gebeld worden waarschijnlijk.
Of de juf die ouders zoekt om mee te gaan op kamp en dan aan zoon vraagt: 'Kan je moeder lekker koken?' Diezelfde juf die zegt dat bepaalde plankjes nog steeds niet zijn opgehangen omdat er op school bijna nooit vaders zijn om dat te doen (dubbel ongeëmancipeerd!).
De opmerkingen omtrent werk zijn wellicht ook wel voortgekomen omdat het decennia lang ook altijd de vrouwen waren die stopten met werken of parttime gingen werken. Heel vroeger omdat het zo verwacht werd, maar later ook veelal omdat de vrouwen het perse zelf wilden. Een stukje cultuur wat vrouwen zelf gecreeerd hebben om vervolgens te mopperen als er zo'n vraag gesteld wordt. Ik herken het zelf niet zo maar hier werkt bijna iedereen. Met school hetzelfde; het klopt dat het natuurlijk ongeemancipeerde opmerkingen zijn. Maar hoe is dat ontstaan? Als school de vraag uitzet voor kookstaf voor op kamp en er reageren al jaren alleen moeders dan is zo'n juf niet anders gewend. Het is niet goed maar gebeurt door gewoonte wel. Ik zie hier bv dat de norm verschoven iscen er van mannen meer verwacht wordt, wat prima is. Maar inderdaad als er een timmerklus is hoor je zelden dat vrouwen dat doen of zich hiervoor aanmelden. Dat van dat Veilig Thuis is denk ik meer een " wat als" situatie, ik geloof zelf niet dat het zo'n vaart loopt.
LydiaDietz schreef op 18-10-2024 om 09:09:
[..]
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar mijn ervaring is dat juist de ouders (m/v) met banen komen helpen op school. Dan wordt er geen vrij genomen maar geschoven met uren. Qua hulp is het denk ik 50/50 verdeeld. Zowel bij mijn kinderen in de klas als bij mij op school. De luizenouders zijn wel vaak vrouwen, maar hulp bij sportmiddagen, kamp, kooklesjes, begeleiden van een activiteit als er weer eens een bijzonder thema wordt gestart, het bos in, uitjes... wordt hier ook allemaal door vaders opgepakt.
Ik ken een aantal thuisblijfmoeders, en dat zijn juist degenen die nooit helpen. Dus stellen dat dankzij jouw levenskeuzes anderen geen vrij hoeven te nemen...
Ik ben zelf een tevreden deeltijdprinses. Ik kan mijn werk met genoeg energie doen, maar kan er ook voldoende voor mijn eigen kinderen zijn. Naar de maatstaven die ikzelf hanteer. Ik blij, partner blij, kinderen blij. Mocht manlief mij ooit verlaten dan ga ik 5 dagen werken. Als de kinderen groter zijn ga ik 4 dagen werken. Maar dat is dan.
Even gechargeerd geschreven. De reguliere luizenpluis was iedere zes weken met een min of meer vast team. Als een leerkracht en vermoeden had dat er wat loos was, want veel kinderen die op hun hoofd krabden tijdens de lessen dan werd ik gebeld voor een extra controle en dan ging ik in mijn eentje die klas even scannen en bij een grote uitbraak was ik dagelijks in de weer met die kam.
Genoeg moeders/ vaders die daar geen tijd voor hadden, want altijd aan het werk. En ik genoeg deeltijdprinsesjes die nooit te porren waren om iets te doen op school op hun vrije dag. Die stonden te oreren dat die theatervoorstelling voor groep 4 echt door moest gaan en daar de juf dan genoeg ouders moest regelen om te rijden naar dan zelf zeiden dat ze niet wilden/ konden rijden.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 18-10-2024 om 09:23:
[..]
Even gechargeerd geschreven. De reguliere luizenpluis was iedere zes weken met een min of meer vast team. Als een leerkracht en vermoeden had dat er wat loos was, want veel kinderen die op hun hoofd krabden tijdens de lessen dan werd ik gebeld voor een extra controle en dan ging ik in mijn eentje die klas even scannen en bij een grote uitbraak was ik dagelijks in de weer met die kam.
Genoeg moeders/ vaders die daar geen tijd voor hadden, want altijd aan het werk. En ik genoeg deeltijdprinsesjes die nooit te porren waren om iets te doen op school op hun vrije dag. Die stonden te oreren dat die theatervoorstelling voor groep 4 echt door moest gaan en daar de juf dan genoeg ouders moest regelen om te rijden naar dan zelf zeiden dat ze niet wilden/ konden rijden.
Die leerkracht belt niet jou omdat al die anderen niet willen. Blijkbaar is er een bepaald beeld ontstaan dat OnherkenbaarAnoniem wel wil. Wij hebben ook op school ouders die je altijd kan vragen, omdat ze graag helpen. Niet omdat de rest werkt en niet wil.
En misschien zitten jouw kinderen inderdaad op een school waar alle werkende ouders geen zin hebben om een keer te helpen op school. Dat kan. Dan zet ik daar graag het beeld tegenover dat mijn ervaring is dat dat allemaal wel meevalt. En ik in werkende ouders vaak energieke en flexibele hulpouders zie.
kunnen we alsjeblieft stoppen met de term deeltijdprinsesjes? Alsof er iets mis is met je als je geen 40 uur slooft voor de baas, alsjeblieft zeg.
Dat helpen op school, dat ligt er denk ik ook aan hoe je dat ziet. Sommige mensen vinden dat een verantwoordelijkheid van de school om dingen geregeld te krijgen. Sommige mensen zijn heel bang dat er misbruik gemaakt wordt van het feit dat ze thuis zijn. Sommige mensen zien het als een soort maatschappelijke roeping en dan heb je ook nog mensen die vinden dat het allemaal heel belangrijk is, maar wel de verantwoordelijkheid van andere mensen.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 22:00:
[..]
Goed, wat voorbeelden uit de eigen praktijk. Ik ben (inmiddels niet meer) een tijd naar volle tevredenheid thuisblijfmoeder geweest en daarna 'deeltijdprinses'.
De basisschool gaat gezien de lestijden en de serieuze vraag naar ouderbetrokkenheid (regelmatig wordt de hulp van ouders gevraagd - niet alleen voor de genoemde luizenpluis, maar ook extra handen in de les. Zoals eerder genoemd gaan ouders ook nog uit van moeders, waarvan in dit draadje een voorbeeld genoemd is). Natuurlijk zijn de lestijden nog altijd gericht op niet voltijds werkende ouders. Idem dito voor de kinderopvang, waar grote personeelstekorten zijn en bso's lang niet altijd 5 dagen in de week open zijn. Wil je als ouders een werkdag maken van om en nabij de 8.30 - 17.30 uur, dan lukt dat alleen als je binnen een half uur reisafstand van je werk woont. Mijn man lukt dat wel, ik heb nog nooit werk gehad waarbij dat lukte. Mijn man daarentegen moest regelmatig naar het buitenland voor zijn werk, en we hadden geen achtervang in de vorm van opa's en oma's die konden bijspringen. Afgezien van of het lukt, een plek voor 5 dagen in de week in de kinderopvang bemachtigen, is de kinderopvang in Nederland een drukke omgeving met veel kinderen per medewerker en veel is niet mogelijk want het moet wel georganiseerd kunnen worden binnen een groep. Beetje zoals er veel niet mogelijk is met je gezin als je 8 of 10 kinderen hebt. En dan zijn er op een bso vaak wel 15-30 kinderen op een groep.
Iemand zei dat kinderopvang onder de 1 jaar niet in het belang voor het kind wordt geacht in Zweden, ik denk naar wat ik heb gezien dat de bso niet in het belang van jonge schoolkinderen is (4-5 jarigen). Tenminste niet zoals het nu is georganiseerd.
Natuurlijk hoeft niet de vader voltijds te werken en de moeder in deeltijd, maar in mijn geval had mijn man, wat ouder dan ik, al een goede voltijdse betrekking toen er kinderen kwamen en ik moest nog aan het arbeidsproces beginnen. Het was meer dan logisch dat mijn man voltijds bleef werken want anders zouden we er behoorlijk op achteruit gaan. Afgezien van dat er nog steeds een salariskloof is, dat vrouwen daadwerkelijk minder betaald krijgen voor hetzelfde werk, zijn mannen in relaties vaak een paar jaar ouder dan de vrouw en verdienen zij ook daardoor meer. Als er kinderen komen, een huis gekocht gaat worden eventueel, dan gaan veel stellen voor wat meer financiële zekerheid voor het gezin.
Een baan in sectoren waar veel vrouwen werken, zoals het onderwijs, de kinderopvang, de zorg, is veelal een deeltijdbaan. Ik heb in de kinderopvang gewerkt, waar een baan van meer dan 20 uur niet mogelijk is. Ik ken vrouwen in de ouderenzorg, die alleen 's ochtends en 's avonds een paar uurtjes werken , omdat het alleen dan nodig is. Eveneens zijn dat betrekkingen van max 20-24 uur per week. Het zijn wel belangrijke banen, die het andere mensen mogelijk maakt om te werken en niet zelf voor hun kinderen of bejaarde ouders te zorgen.
Mogen je kinderen niet afspreken met vriendjes als je moeder 32 uur werkt? Ja, dat komt zeker voor, want dat is erg ingewikkeld omdat je kind bijvoorbeeld 3 of 4 dagen naar de bso gaat. Jonge kinderen op de bso mogen nog niet afspreken onder bso-tijd, want dat is organisatorisch niet mogelijk. Op de resterende dag(en) kan er niet afgesproken worden want dan moet Jantje naar de voetbal. Het wordt wel een beetje anders als de kinderen wat ouder worden, vanaf groep 6 ongeveer wordt er meer zelfstandig afgesproken. Maar ook dan mag er niet bij Jantje gespeeld worden want zijn ouders zijn niet thuis. En krijgen de ouders van Jantje scheve gezichten omdat die altijd probeert ergens anders te spelen en dat wordt als profiteren van gratis opvang gezien door andere ouders.
De keuze die jij en je man gemaakt hebben zijn natuurlijk prima, zeker als het naar beider tevredenheid is/ was.
Maar de situatie zoals jij het hier beschrijft gaat ook er ook vanuit alsof er weinig tot geen andere opties zijn. Veel beren op de weg en ipv denken in oplossingen. En nogmaals prima als dat voor jullie zo werkte maar dat hoeft niet zo te gaan. Gingerman is ook iets ouder dan ik en eerder begonnen met werken en had een goede baan met veel dienstreizen, wij hadden ook geen achterban om te helpen. Toen we samen besloten om aan kinderen te beginnen was het niet meer dan logisch dat hij een andere baan nam zonder dienstreizen en iets minder ging werken, zodat ik ook kon blijven werken en kon opbouwen qua uren. Dat hij iets minder ging verdienen maakte niet uit want ik verdiende weer iets meer door wat meer te gaan werken. Zo bouw je juist ook financiele zekerheid op voor je gezin door niet afhankelijk te zijn van 1 inkomen. Dat voelde voor ons een stuk prettiger.
Onze kinderen gaan 2x per week naar de bso en daar zijn de groepen max 13 kinderen en werken de medewerkers allemaal 4 volle dagen per week. Kan best zijn dat de bso's bij jullie anders geregeld zijn maar dat is echt niet overal zo met uitsluitend 20 uur werken en extreem grote groepen. Mijn ouders werkten vroeger ( jaren 80/90)ook beiden fulltime in de ouderenzorg, parttime was niet mogelijk. Mijn moeder was wel eerst een paar jaar thuis.
Met speelafspraken is ook net hoe je het ervaart en tegenaan kijkt. Onze kinderen gaan 2x per week naar de bso, sommige kinderen 3 of 4x, dan lijkt er minder tijd te zijn voor een speelafspraak maar er wordt dan weleens vergeten dat ze daar ook samen spelen met vriendjes al dan niet 1 op 1. Een speelafspraak hoeft niet uitsluitend bij iemand thuis te zijn en kan naast doordeweeks ook in het weekend gedaan worden. Zo kreeg ik ooit de opmerking van mijn thuisblijfschoonzus dat het toch wel heel zielig voor onze kinderen was die bso want dan konden ze nooit met vriendjes afspreken en hoe vermoeiend was dat allemaal wel niet. Zij kon niet de link leggen/ omdenken dat kinderen op de bso ook vriendjes hebben ( bijna de hele klas gaat naar dezelfde bso) en ja soms zijn ze moe van het spelen maar dat kunnen ze na een speelafspraak net zo goed zijn. Onze bso biedt wel ook maatwerk dat scheelt, tijd om te rusten is er ook als die behoefte er is.
Wij helpen ook op school maar niet altijd. De school is ook minder hulp gaan vragen in de loop der jaren omdat ze ook wel snappen dat het met werkende ouders niet logisch is om voor elk wissewasje te verwachten dat iedereen vrij neemt. Wat hier opvalt, net wat Lydia Dietz ook schrijft; juist de thuisblijf ouders helpen nooit.
Lieveheersbeest schreef op 18-10-2024 om 09:46:
kunnen we alsjeblieft stoppen met de term deeltijdprinsesjes? Alsof er iets mis is met je als je geen 40 uur slooft voor de baas, alsjeblieft zeg.
Mee eens ik vind het ook een stomme en foute term vanuit de overheid. Alsof je iets fout doet.
Maar ook jouw opmerking vindt ik treffend; blijkbaar als een vrouw 40 uur werkt dat is het " slooft voor de baas". Waarom slooft en niet gewoon " werkt"? Als een man 40 uur werkt zeggen we dat toch ook niet dat hij " slooft"?. Als we het hebben over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Waarom moet het fulltime werk van de vrouw dan zo negatief neergezet worden alsof ze iets fout doet ofzo.
Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 10:36:
[..]
Mee eens ik vind het ook een stomme en foute term vanuit de overheid. Alsof je iets fout doet.
Maar ook jouw opmerking vindt ik treffend; blijkbaar als een vrouw 40 uur werkt dat is het " slooft voor de baas". Waarom slooft en niet gewoon " werkt"? Als een man 40 uur werkt zeggen we dat toch ook niet dat hij " slooft"?. Als we het hebben over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Waarom moet het fulltime werk van de vrouw dan zo negatief neergezet worden alsof ze iets fout doet ofzo.
Jawel, dan hebben we het dan ook over sloven.
Mevrouw75 schreef op 18-10-2024 om 10:40:
[..]
Jawel, dan hebben we het dan ook over sloven.
Eerlijk gezegd heb ik dat nooit gehoord maar ik geloof je meteen als jij wel die ervaring hebt.
Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 10:26:
[..]
Wat hier opvalt, net wat Lydia Dietz ook schrijft; juist de thuisblijf ouders helpen nooit.
Bij mijn kinderen op de basisschool wel; alleen de buitenlandse thuisblijfouders nooit.
Het was wel zo, dat je soms niet kón helpen omdat je je jongere kind(eren) niet mee kon of mocht nemen. Iemand waarvan het jongere kind die dag toch al op de opvang zat, kon dan wel door een paar uur vrij te nemen.
Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 10:26:
[..]
De keuze die jij en je man gemaakt hebben zijn natuurlijk prima, zeker als het naar beider tevredenheid is/ was.
Maar de situatie zoals jij het hier beschrijft gaat ook er ook vanuit alsof er weinig tot geen andere opties zijn. Veel beren op de weg en ipv denken in oplossingen. En nogmaals prima als dat voor jullie zo werkte maar dat hoeft niet zo te gaan. Gingerman is ook iets ouder dan ik en eerder begonnen met werken en had een goede baan met veel dienstreizen, wij hadden ook geen achterban om te helpen. Toen we samen besloten om aan kinderen te beginnen was het niet meer dan logisch dat hij een andere baan nam zonder dienstreizen en iets minder ging werken, zodat ik ook kon blijven werken en kon opbouwen qua uren. Dat hij iets minder ging verdienen maakte niet uit want ik verdiende weer iets meer door wat meer te gaan werken. Zo bouw je juist ook financiele zekerheid op voor je gezin door niet afhankelijk te zijn van 1 inkomen. Dat voelde voor ons een stuk prettiger.
Onze kinderen gaan 2x per week naar de bso en daar zijn de groepen max 13 kinderen en werken de medewerkers allemaal 4 volle dagen per week. Kan best zijn dat de bso's bij jullie anders geregeld zijn maar dat is echt niet overal zo met uitsluitend 20 uur werken en extreem grote groepen. Mijn ouders werkten vroeger ( jaren 80/90)ook beiden fulltime in de ouderenzorg, parttime was niet mogelijk. Mijn moeder was wel eerst een paar jaar thuis.
Met speelafspraken is ook net hoe je het ervaart en tegenaan kijkt. Onze kinderen gaan 2x per week naar de bso, sommige kinderen 3 of 4x, dan lijkt er minder tijd te zijn voor een speelafspraak maar er wordt dan weleens vergeten dat ze daar ook samen spelen met vriendjes al dan niet 1 op 1. Een speelafspraak hoeft niet uitsluitend bij iemand thuis te zijn en kan naast doordeweeks ook in het weekend gedaan worden. Zo kreeg ik ooit de opmerking van mijn thuisblijfschoonzus dat het toch wel heel zielig voor onze kinderen was die bso want dan konden ze nooit met vriendjes afspreken en hoe vermoeiend was dat allemaal wel niet. Zij kon niet de link leggen/ omdenken dat kinderen op de bso ook vriendjes hebben ( bijna de hele klas gaat naar dezelfde bso) en ja soms zijn ze moe van het spelen maar dat kunnen ze na een speelafspraak net zo goed zijn. Onze bso biedt wel ook maatwerk dat scheelt, tijd om te rusten is er ook als die behoefte er is.
Wij helpen ook op school maar niet altijd. De school is ook minder hulp gaan vragen in de loop der jaren omdat ze ook wel snappen dat het met werkende ouders niet logisch is om voor elk wissewasje te verwachten dat iedereen vrij neemt. Wat hier opvalt, net wat Lydia Dietz ook schrijft; juist de thuisblijf ouders helpen nooit.
Bij mijn dochter op school hadden ze het over kinderen die 'naar huis gaan' en kinderen die naar de bso 'moeten'. Pffff 🙄
Diyer schreef op 18-10-2024 om 00:07:
[..]
Ik wil niet flauw worden. Maar lees je zelf niet vooral excuses in plaats van échte redenen? Vriendjes mogen niet op de BSO, een vader is meestal ouder.
Misschien is het waar dat je (oudere) man wat meer verdient, ómdat hij ouder is (??). Maar denk je dat dit ooit minder of anders wordt als je als vrouw de loonkloof in stand blijft houden, OMDAT dit DE reden is om als vrouw dan maar te gaan part timen?Geloof mij maar dat als je ooit begonnen bent op salaris x, je ook doorgroeit op dat salaris. En geloof mij maar dat wanneer je stopt met werken of drastisch minder gaat werken, je nooit op dat salaris uitkomt tegen de tijd dat je de leeftijd hebt van je man.
Geloof mij maar dat als zorgmedewerkers hard wegrennen uit de zorg, er uiteindelijk vanalles uit de kast getrokken gaat worden om de zorg voldoende aantrekkelijk te maken. Dat vrouwen in de zorg werken en niet voldoende uren kunnen maken is ook een kip ei verhaal. Die uren zijn nl. ook deels bedacht OMDAT vrouwen niet meer uren wilden werken. Voor mij iig reden geweest om ooit uit de zorg weg te gaan. Ik werd teveel verantwoordelijk gehouden voor zaken waar ik geen zin in had. Door vrouwen overigens die andere vrouwen dit soort zaken verwijten. Niet omdat ik ooit een man tegenover me had die mij verweet niet opofferings gezind genoeg te zijn. Naar mijn idee is er vooral 1 grote groep die niet wil dat vrouwen boven vrouwen uitstijgen en dat zijn vrouwen. In plaats van elkaar naar boven te praten en te wijzen op kansen en mogelijkheden, praten we elkaar naar beneden. Willen we elkaar graag bij elkaar houden op ons apenvrouwtjes rots en vertellen hoezeer mannen ons de kansen niet gunnen. Ik denk dat áls er een groep is die vrouwen die kansen niet gunnen, je niet direct de man moet aankijken daarvoor. Die zorgt nl. een stuk beter voor zichzelf en houdt zich verder niet zoveel bezig met dat vrouwenvenijn.
Gewoon niet doen. Kijk omhoog (of naar rechts voor mijn part) en bedenk je dat er nog een hele wereld te winnen valt. En dan zet je de naam van je man bij de app groep en ga jij gewoon door met je werk, zodat je op beider salarissen een beetje gezellig huis kunt kopen, wat je ook kunt blijven betalen als er iets gebeurt met een van de twee. Of je koopt geen huis en huurt wat. Maar laat huizenprijzen nu ajb niet het nieuwste excuus worden om dan maar te stoppen met werken, want hij verdient meer. Kies dan een baan waar je meer verdient. En ga dan ook gewoon net zoveel werken. Dan is die kloof echt beduidend minder groot dan wanneer je zelf alles in het werk stelt om die kloof steeds groter te laten worden.
Ik klaag nergens hè, ik geef alleen voorbeelden van hoe het kan lopen. Klaarblijkelijk zie jij die als excuses, maar voor wat eigenlijk. Jij windt je enorm op over vrouwen die niet voltijds werken, maar ik zie hier geen vrouwen die ontevreden zijn over hun deeltijdbestaan. Het is ook niet zo dat die vrouwen stilzitten ofzo hè, maar ze hebben misschien inderdaad geen zin in voltijds werken.... niet met jonge kinderen en ten koste van levensgeluk. Inmiddels zijn mijn kinderen ouder en werk ik wel nagenoeg voltijds en dat bevalt mij nu ook prima. Dat heb ik ergens genoemd maar dat heb je over het hoofd gezien.
Verder bagatelliseer je vanalles: huizenprijzen, het vinden van een goedbetaalde baan. Dat jou ogenschijnlijk alles is gelukt - gefeliciteerd hoor - wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Want dan had iedereen natuurlijk hetzelfde gedaan en was iedereen even blij.
EmmaT schreef op 18-10-2024 om 12:12:
[..]
Bij mijn dochter op school hadden ze het over kinderen die 'naar huis gaan' en kinderen die naar de bso 'moeten'. Pffff 🙄
I rest my case.....