Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
felija schreef op 17-10-2024 om 22:41:
[..]
Helemaal mee eens, wat kun je dat mooi verwoorden! Jij legt precies de vinger op de zere plek.
en 
Twinski schreef op 17-10-2024 om 22:48:
[..]
Ik ben echt oprecht heel blij met je post, jij schrijft precies wat ik al tijden onder woorden probeer te brengen. 
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 21:50:
[..]
Ahh zo bedoel je het. Maar hoe lang geleden is dat die 8 jaar basisschool? Want soms kan je beeld ook weer gedateerd zijn.
Mijn kinderen zitten nu op de basisschool en ik merk het ook, dat bij mij een compleet andere verantwoordelijkheid gelegd wordt door de maatschappij dan bij mijn man. Aan mijn man werd nog afgelopen weekend een paar keer gevraagd 'Wat voor werk doe je?' en daarna aan mij 'En werk jij ook?' Andersom gebeurt dat nooit, aan mijn man vragen ze nooit of hij werkt. Aan mij stelt men ook altijd vragen als 'Hoe combineer je je werk met je kinderen?', aan mijn man is die vraag nog nooit gesteld. Man zei pas tegen iemand dat hij niet zoveel had met zijn kinderen toen ze heel jong waren en daar werd heel begrijpend op gereageerd, met iets van 'Oh ja, dat snap ik, dat hebben heel veel mannen.' Als een moeder hetzelfde zou zeggen zou Veilig Thuis gebeld worden waarschijnlijk.
Of de juf die ouders zoekt om mee te gaan op kamp en dan aan zoon vraagt: 'Kan je moeder lekker koken?' Diezelfde juf die zegt dat bepaalde plankjes nog steeds niet zijn opgehangen omdat er op school bijna nooit vaders zijn om dat te doen (dubbel ongeëmancipeerd!).
felija schreef op 17-10-2024 om 21:03:
[..]
Nog één keer: als jij als vrouw hoofdverantwoordelijk wordt gehouden voor de verzorging van je kinderen/ouders dan is dat een onbewust maatschappelijk proces, waardoor je die hoofdtaak naast je werkzame leven wilt volbrengen. Net zoals de man dat voelt ten aanzien van betaald werk.
In mijn ogen maak jij de invloed van de maatschappij en je sociale omgeving veel te klein. Je bent mijns inziens geen individu die dwars door alles heen precies weet wat je wel en niet wil, je leeft in een gemeenschap, een cultuur, daar maak je onderdeel van uit en daar zul je je linksom of rechtsom aan moeten aanpassen. En dan kan het zijn dat de dyers op deze wereld dat niet begrijpen en daar wat van vinden of het onzin vinden, so be it.
Ik geloof dat de meeste mensen graag willen doen waar hun naasten het best bij gedijen. En dat kan dus bijvoorbeeld betekenen dat je als vrouw ervoor kiest niet meer uur te gaan werken of juist meer.
Ik herken het niet. Sorry. Maar echt niet. Al sinds ik een meisje ben dat richting middelbare school ging, wist ik niet beter dan dat een slimme meid op haar toekomst was voorbereid. Is daardoor er niks waar van bepaalde opvattingen of vooroordelen? Zeker wel. Maar ze zijn absoluut te managen. Het hangt imo heel erg af van welke kant je opkijkt.
Weet je, ik sta soms op het strand en als je dan links kijkt, zie je een boel industrie. En als je naar rechts kijkt, heb je een mooi uitzicht. Ik kijk liever naar rechts. Is die industrie daarmee spontaan verdwenen? Absoluut niet. Heb ik daardoor een hele andere ervaring? Zeker wel. En ik bevind me blijkbaar onder mensen die ook vooral naar rechts kijken. Met andere vrouwen die naar rechts kijken. Maar ook met andere mannen die naar rechts kijken. En ik zou een hoop meer vrouwen gunnen om ook naar rechts te kijken. Daar zijn de vooruitzichten veel leuker, de kansen veel groter, de gevoelens veel positiever. En dan bestrijd ik liever vanuit dat gezichtspunt de industrie die er óók is. Maar ik laat me niet weerhouden om mijn verblijf op dat strand een andere horizon te geven en de mensen te zoeken die erbij passen.
felija schreef op 17-10-2024 om 21:06:
[..]
Als je partner door wat voor reden dan ook (tijdelijk) omvalt is het fijn dat je het financieel goed samen hebt geregeld, zodat je zo min mogelijk afhankelijk bent van gemeenschapsgeld.
Dan regel je dat toch (vooraf) met je partner? Begrijp nog steeds het punt niet. Als je partner omvalt, dan heb je so wie so nog een eigen inkomen. En waarschijnlijk krijgt een partner ook WAO oid. En bovendien kun je het samen zo inrichten aan de voorkant.
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 21:14:
[..]
Maar wie houdt de vrouw daar dan hoofdverantwoordelijk voor? Ik ben 47 maar er is nooit iemand geweest die mij heeft opgedragen de hoofdverantwoordelijke te zijn in de door jou genoemde taken. Wellicht begrijp ik je verkeerd.
Mij ook niet, maar volgens mij bedoelt ze dat ZIJ wel wordt aangesproken door Jan en alleman. Lijkt me vervelend, want ik herken het -net als jij- niet.
felija schreef op 17-10-2024 om 21:25:
[..]
Het is voornamelijk onzichtbaar, maar het sijpelt overal in door, een begrip als 'luizenmoeder'. 'Hoe doe je dat, zoveel werken in combinatie met de kinderen?' Wordt niet aan de vader gevraagd. 'Hoeveel uur ga je werken na de geboorte van je kind?' Wordt niet aan de vader gevraagd.
Ik heb in acht jaar basisschool welgeteld één vader gezien als hulpouder, als het ging om knutsel- of verzorgingszaken. Alleen de moeders in een appgroep voor een kinderfeestje. Talloze voorbeelden van ogenschijnlijk kleine dingen die dagelijks een rol spelen.
En door dat soort lullige paar opmerkingkjes laat je je als vrouw uit het lood slaan? Omdat een mede moeder van mening is dat je niet op en top moeder bent als je niet ook minstens luizenmoeder bent? Dan geef je het telefoonnummer van je man door, zit hij in die appgroep. Komt wel goed hoor. Zou voor mij geen reden zijn om dan te bedenken dat ik maar niet ga werken, voor het geval een app groep me nodig heeft.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 23:35:
[..]
Ik herken het niet. Sorry. Maar echt niet. Al sinds ik een meisje ben dat richting middelbare school ging, wist ik niet beter dan dat een slimme meid op haar toekomst was voorbereid. Is daardoor er niks waar van bepaalde opvattingen of vooroordelen? Zeker wel. Maar ze zijn absoluut te managen. Het hangt imo heel erg af van welke kant je opkijkt.
Weet je, ik sta soms op het strand en als je dan links kijkt, zie je een boel industrie. En als je naar rechts kijkt, heb je een mooi uitzicht. Ik kijk liever naar rechts. Is die industrie daarmee spontaan verdwenen? Absoluut niet. Heb ik daardoor een hele andere ervaring? Zeker wel. En ik bevind me blijkbaar onder mensen die ook vooral naar rechts kijken. Met andere vrouwen die naar rechts kijken. Maar ook met andere mannen die naar rechts kijken. En ik zou een hoop meer vrouwen gunnen om ook naar rechts te kijken. Daar zijn de vooruitzichten veel leuker, de kansen veel groter, de gevoelens veel positiever. En dan bestrijd ik liever vanuit dat gezichtspunt de industrie die er óók is. Maar ik laat me niet weerhouden om mijn verblijf op dat strand een andere horizon te geven en de mensen te zoeken die erbij passen.
Volgens mij ga jij er teveel vanuit dat vrouwen massaal klagen over hun deeltijdlot, wat niet persé het geval is. Of het knaagt ergens toch dat jij veel naar rechts hebt gekeken maar wil je dat niet toegeven. Dus ga je maar met je vinger wijzen naar vrouwen die niet hetzelfde doen als jij. Je komt mij verongelijkt over, dat jij jouw geld moet delen met mensen (vrouwen vooral) die niet zo hard werken als jij - misschien gechargeerd gezegd. Tegelijkertijd vergeet je dat jij misschien het geld hebt, anderen hebben de tijd. Waar anderen van jouw geld profiteren (kort door de bocht hè), profiteer jij van de tijd van anderen. Waar andere vrouwen eventueel klagen dat ze veel (huishoudelijke) taken toebedeeld krijgen naast het werk, klaag jij over het klagen van die vrouwen. Laat ze toch en ga weer lekker naar rechts kijken joh.
Aan jouw keuzes kleven voor- en nadelen, aan de keuzes van thuisblijfmoeders/deeltijdprinsesjes kleven andere voor- en nadelen. Het een is niet beter dan het ander.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 22:00:
[..]
Natuurlijk hoeft niet de vader voltijds te werken en de moeder in deeltijd, maar in mijn geval had mijn man, wat ouder dan ik, al een goede voltijdse betrekking toen er kinderen kwamen en ik moest nog aan het arbeidsproces beginnen. Het was meer dan logisch dat mijn man voltijds bleef werken want anders zouden we er behoorlijk op achteruit gaan. Afgezien van dat er nog steeds een salariskloof is, dat vrouwen daadwerkelijk minder betaald krijgen voor hetzelfde werk, zijn mannen in relaties vaak een paar jaar ouder dan de vrouw en verdienen zij ook daardoor meer. Als er kinderen komen, een huis gekocht gaat worden eventueel, dan gaan veel stellen voor wat meer financiële zekerheid voor het gezin.
Ik wil niet flauw worden. Maar lees je zelf niet vooral excuses in plaats van échte redenen? Vriendjes mogen niet op de BSO, een vader is meestal ouder.
Misschien is het waar dat je (oudere) man wat meer verdient, ómdat hij ouder is (??). Maar denk je dat dit ooit minder of anders wordt als je als vrouw de loonkloof in stand blijft houden, OMDAT dit DE reden is om als vrouw dan maar te gaan part timen?
Geloof mij maar dat als je ooit begonnen bent op salaris x, je ook doorgroeit op dat salaris. En geloof mij maar dat wanneer je stopt met werken of drastisch minder gaat werken, je nooit op dat salaris uitkomt tegen de tijd dat je de leeftijd hebt van je man.
Geloof mij maar dat als zorgmedewerkers hard wegrennen uit de zorg, er uiteindelijk vanalles uit de kast getrokken gaat worden om de zorg voldoende aantrekkelijk te maken. Dat vrouwen in de zorg werken en niet voldoende uren kunnen maken is ook een kip ei verhaal. Die uren zijn nl. ook deels bedacht OMDAT vrouwen niet meer uren wilden werken. Voor mij iig reden geweest om ooit uit de zorg weg te gaan. Ik werd teveel verantwoordelijk gehouden voor zaken waar ik geen zin in had. Door vrouwen overigens die andere vrouwen dit soort zaken verwijten. Niet omdat ik ooit een man tegenover me had die mij verweet niet opofferings gezind genoeg te zijn. Naar mijn idee is er vooral 1 grote groep die niet wil dat vrouwen boven vrouwen uitstijgen en dat zijn vrouwen. In plaats van elkaar naar boven te praten en te wijzen op kansen en mogelijkheden, praten we elkaar naar beneden. Willen we elkaar graag bij elkaar houden op ons apenvrouwtjes rots en vertellen hoezeer mannen ons de kansen niet gunnen. Ik denk dat áls er een groep is die vrouwen die kansen niet gunnen, je niet direct de man moet aankijken daarvoor. Die zorgt nl. een stuk beter voor zichzelf en houdt zich verder niet zoveel bezig met dat vrouwenvenijn.
Gewoon niet doen. Kijk omhoog (of naar rechts voor mijn part) en bedenk je dat er nog een hele wereld te winnen valt. En dan zet je de naam van je man bij de app groep en ga jij gewoon door met je werk, zodat je op beider salarissen een beetje gezellig huis kunt kopen, wat je ook kunt blijven betalen als er iets gebeurt met een van de twee. Of je koopt geen huis en huurt wat. Maar laat huizenprijzen nu ajb niet het nieuwste excuus worden om dan maar te stoppen met werken, want hij verdient meer. Kies dan een baan waar je meer verdient. En ga dan ook gewoon net zoveel werken. Dan is die kloof echt beduidend minder groot dan wanneer je zelf alles in het werk stelt om die kloof steeds groter te laten worden.
Troelahoep, weet je wat voor mij zou schelen (want uiteraard kan het niet anders dat ik wel jaloers moet zijn). Zeg gewoon eerlijk dat je geen zin hebt in werken. Dat je liever je leven klein houdt en graag moppert op mannen en hoe oneerlijk de wereld is. Daar kan ik stukken meer mee dan het eeuwige slachtofferschap. Ik geloof niet dat ik dat gevoel ooit kwijt zou raken. Dat was voor mij DE reden dat ik de zorg ben uitgestapt. Niet eens het salaris. Maar dat gezaag en gezeik en geklaag van die vrouwen. Maar oh wee als je zei: kom, dan stappen we nu met elkaar naar de manager. Ooooooh nee, dan word je zo onder de bus gegooid, want je gaat niet, ik herhaal niet opkomen voor je rechten.
Nou, dan niet hoor. Blijf lekker in je modderpoel zitten klagen over de oneerlijkheid van je bestaan en die lul van een ex die ook al geen cent overmaakt voor zijn kinderen. En dat jouw salaris niet de moeite is om voor op te staan, want dan verdien je amper meer. De vrouwen die hier reageren, laten me iig weer haarfijn weten waarom bepaalde vrouwen links op het strand staan (en daar altijd zullen blijven, tenzij toeslagen en uitkeringen ooit onder een streng regime komen) en gelukkig een leuke grote groep rechts met een lekkere energie en die partners hebben die hun taken oppakken, familie hebben die niet raar opkijken van hun werkende dochter of nicht. En dan hoor je een verdwaalde opmerking van een schooldocent juf amper meer. Of je geeft gewoon het nummer van je man.
@Diyer: je hebt een hoop te vertellen voor iemand die zelf aangeeft dat ‘ie het niet snapt. Probeer je het te snappen, of probeer je jouw meningen door de strot te douwen van de mensen die je niet snapt? Ben echt heel benieuwd wat je hier nu zelf mee wil bereiken.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 23:49:
[..]
Volgens mij ga jij er teveel vanuit dat vrouwen massaal klagen over hun deeltijdlot, wat niet persé het geval is. Of het knaagt ergens toch dat jij veel naar rechts hebt gekeken maar wil je dat niet toegeven. Dus ga je maar met je vinger wijzen naar vrouwen die niet hetzelfde doen als jij. Je komt mij verongelijkt over, dat jij jouw geld moet delen met mensen (vrouwen vooral) die niet zo hard werken als jij - misschien gechargeerd gezegd. Tegelijkertijd vergeet je dat jij misschien het geld hebt, anderen hebben de tijd. Waar anderen van jouw geld profiteren (kort door de bocht hè), profiteer jij van de tijd van anderen. Waar andere vrouwen eventueel klagen dat ze veel (huishoudelijke) taken toebedeeld krijgen naast het werk, klaag jij over het klagen van die vrouwen. Laat ze toch en ga weer lekker naar rechts kijken joh.
Aan jouw keuzes kleven voor- en nadelen, aan de keuzes van thuisblijfmoeders/deeltijdprinsesjes kleven andere voor- en nadelen. Het een is niet beter dan het ander.
Dit ja. Diyer neemt mij de maat dat ik niet werk en zo zijn er meer. Ze had zelfs nog adviezen in mijn belastbaarheid te verhogen. Als ik dan uitleg wat de reden achter mijn niet werken is dan blijft het oorverdovend stil.
Aan de andere kant profiteren mensen zoals Diyer wel van mijn tijd. Tijd die ik inzette om andermans kinderen op school intensief te controleren op hoofdluis, zodat een opkomende plaag direct ingedamd werd. En zo nog meer activiteiten die ik ieder jaar/ iedere week deed, waardoor anderen geen vrij hoefden te nemen.
troelahoep schreef op 17-10-2024 om 23:49:
[..]
Volgens mij ga jij er teveel vanuit dat vrouwen massaal klagen over hun deeltijdlot, wat niet persé het geval is.
Ik klaag in ieder geval niet; ik vind het heerlijk!
OnherkenbaarAnoniem schreef op 18-10-2024 om 06:35:
[..]
Als ik dan uitleg wat de reden achter mijn niet werken is dan blijft het oorverdovend stil.
Ze is daar helemaal niet geïnteresseerd in. Ze wil een punt maken, haar standpunt als het juiste positioneren. Daar past jouw uitleg niet in, dus dat slaat ze over.
We zouden dat belang van werk eens opnieuw in de weegschaal moeten leggen. Belastbaarheid wordt toch pas interessant als welzijn op orde is?
De arbeidsmarkt klopt niet en dat draagt bij aan die tekorten. Laat de 24/7 economie maar teruglopen, laat de welvaart (van modaal+) maar teruglopen. Betaald werk is niet het belangrijkste wat er is. En als het huidige systeem dat wel doet lijken, dan moeten we dat systeem aanpassen. Niet iedereen incl. Ziek zwak en misselijk het werkend bestaan indrukken.
Lieveheersbeest schreef op 18-10-2024 om 07:52:
[..]
Ze is daar helemaal niet geïnteresseerd in. Ze wil een punt maken, haar standpunt als het juiste positioneren. Daar past jouw uitleg niet in, dus dat slaat ze over.
We zouden dat belang van werk eens opnieuw in de weegschaal moeten leggen. Belastbaarheid wordt toch pas interessant als welzijn op orde is?
De arbeidsmarkt klopt niet en dat draagt bij aan die tekorten. Laat de 24/7 economie maar teruglopen, laat de welvaart (van modaal+) maar teruglopen. Betaald werk is niet het belangrijkste wat er is. En als het huidige systeem dat wel doet lijken, dan moeten we dat systeem aanpassen. Niet iedereen incl. Ziek zwak en misselijk het werkend bestaan indrukken.
Dat ze dat wil dat blijkt wel uit haar bijdragen.
Toen ik begin jaren 90 solliciteerde was er nog een medische keuring tot slot van de sollicitatieprocedure. Hoe vaak ik niet dan alsnog een briefje kreeg dat ze toch afzagen van mij in dienst nemen, omdat ik met mijn medische geschiedenis werk vaak ziek zou zijn is ontelbaar. Toen durfden werkgevers het risico niet aan en waren er ook nog geen trajecten voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt.
Uiteindelijk een baan gevonden en ieder functioneringsgesprek ging het over mijn ziekteverzuim en sufheid tijdens het werk. Ik had nog aanvallen dus moest van de neuroloog een hogere dosering slikken. Uiteindelijk wist de leidinggevende te vertellen dat er cafeïnetabletjes bestonden of ik die niet kon vragen aan de neuroloog. Dus dat gedaan. Ik was iets "wakkerder" tijdens het werk maar had ook een heel opgejaagd gevoel. Die tabletjes waren gewoon een soort redbull in vaste vorm.
Nou nou poe poe ik had een baan wc verdiende mijn eigen geld naar dat mijn leven bestond uit werken en slapen zonder noemenswaardig sociaal leven wist ik alleen zelf. Echt wat had ik een "leuk leven" toen.......
Nu is mijn leven en stuk leuker, voel mij fysiek gezond, ben helder en wordt op de plekken waar ik vrijwilligerswerk doe enorm gewaardeerd.