Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

In zijn algemeenheid denk ik dat het inderdaad echt niet te voorzien is. Net zoals ik het afschilderen van al die mannen als lapzwansen niet terecht vind.
Ik had zelf geen idee in hoeverre het krijgen van kinderen mij zou veranderen. Dat ik een grotere moederkloek blijk te zijn dan ik had gedacht. Dat ik vaak veel vermoeider zou zijn dan ik had gedacht. 
Wat dat betreft ben ik ook een andere moeder dan mijn man had gedacht. 
 

Als je nog geen kinderen hebt en in ons geval nog aan het latten bent of in een huurappartementje woont dan is de derde shift vrij minimaal. Ik vind die regeldingen eigenlijk pas echt veel sinds ze op school en clubjes zitten. Ik was daar destijds vrij naïef in denk ik. Bij het werk dat kinderen je geven dacht ik meer aan thuis zijn van het werk, luiers verschonen en dat soort dingen. Ik heb het ouderschap, zeker als het gaat om wat oudere kinderen, behoorlijk onderschat denk ik. En mijn man denk ik ook, als ik kijk hoe wij er destijds als twintigers over praatten.

Verder vrij apart als iemand die zelf gescheiden is hiermee aankomt. Dan heb je zelf ook niet de beste match uitgekozen zou ik denken.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 21:12:

[..]

dan zal ik uit dit draadje verdwijnen. Fijne avond allen.

Je lijkt mijn ex schoonzus wel, die denkt dat andere mensen niet " tegen kritiek" kunnen maar ze bemoeit zich met dingen waar ze niets mee te maken heeft.

Mischa83 schreef op 20-10-2024 om 21:03:

[..]

Ja maar het ding is, je maakt van dit topic De Grote Diyer Show. Het zijn niet je vragen die niet te verdragen zijn, maar je oordelen, je aannames en je gebrek aan zelfreflectie.

Dit, alles wat hier (soms zelfs kwetsbaar) door forummers wordt aangedragen als antwoord op Dyer, wordt, als het antwoord Dyer niet bevalt, onmiddellijk afgedaan als dat je in een slachtofferrol zit, je dit van tevoren had kunnen weten of weetikveelwat. Ze verwijt iedereen gebrek aan zelfreflectie, maar heeft ondertussen kennelijk niet in de gaten dat het haar daar zelf aan ontbreekt. Niet te doen.

Nicole123 schreef op 20-10-2024 om 21:58:

Als je nog geen kinderen hebt en in ons geval nog aan het latten bent of in een huurappartementje woont dan is de derde shift vrij minimaal. Ik vind die regeldingen eigenlijk pas echt veel sinds ze op school en clubjes zitten. Ik was daar destijds vrij naïef in denk ik. Bij het werk dat kinderen je geven dacht ik meer aan thuis zijn van het werk, luiers verschonen en dat soort dingen. Ik heb het ouderschap, zeker als het gaat om wat oudere kinderen, behoorlijk onderschat denk ik. En mijn man denk ik ook, als ik kijk hoe wij er destijds als twintigers over praatten.

Verder vrij apart als iemand die zelf gescheiden is hiermee aankomt. Dan heb je zelf ook niet de beste match uitgekozen zou ik denken.

Ik vermoed dat je niet de enige bent qua naïviteit, zoals bij zoveel dingen: je weet pas hoe het is, als je het zelf aan den lijve ondervindt.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 19:58:

[..]

Met snappen heeft het niet veel te maken, want ik snapte ook heel goed dat als je als kind geen lunch hebt, dat dat enorm balen is. Had dan ook het liefst zin om het te brengen, alleen deed ik het niet (heb echt wel eens iets nagebracht, maar dat was uitzondering) omdat ik weet dat als je altijd krijgt geleerd dat het naar je toekomt, het ook niet zo belangrijk is om eraan te denken.
Maar ex kon dat rotgevoel niet verdragen en moest er naar handelen. Overigens hetzelfde rotgevoel wat ik had als ik een gymtas nog zag slingeren of een lunchtrommel nog zag staan. Het is niet dat mijn gevoel zoveel anders was, wel hoe ik ermee omging.

Maar qua ontbrekend begrip voor vrouwen met dergelijke partners waar je naar refereert? Ik denk dat je als mens best al lange tijd een kans hebt om de toekomstige vader of moeder in je partner te leren kennen. Bepaald gedrag komt meestal niet ineens uit de lucht vallen. Meestal was dat gedrag aanwezig en komt uitvergroot naar voren, wat al in de kern aanwezig was.
Dergelijke partners die totaal geen enkel benul tonen voor de zgn. 3e shift, waren in de relatie -toen er nog geen kinderen waren-, ook geen aandeelhouders van zorgtaken en oog hebben voor hun partner.

Ik heb nog nooit een verhaal gehoord van een vrouw die vertelde dat ze een man had en in de 5 jaar voor de eerste kwam, hoefde ze nooit iets aan hem te vragen, want hij deed altijd ongevraagd de helft van het huishouden incl. nadenken over dingen die stonden te gebeuren, was betrokken en zorgzaam naar zijn ouders/familie/vrienden, kortom, zorgde voor zichzelf, voor haar en voor de belangrijke mensen in zijn leven, was bereid dingen aan de kant te zetten als er iets belangrijks was en 'BOEM' toen kregen ze hun eerste kind en spontaan was deze man nergens meer te bekennen, liet het huishouden voor wat het was, liet de zorgtaken spontaan liggen, ging gewoon naar zijn werk zonder te overleggen hoe zij daar dan instond, verwachte dat ze alles zou doen en toonde weinig interesse in haar beleefwereld of die van zijn kinderen.
Nog nooit zo'n verhaal gehoord.

De vraag is dus, als je écht oprecht en eerlijk terugkijkt op een kritische manier naar jezelf, je partner en je relatie, had je dit niet ook een beetje kunnen verwachten? Of was de keuze voor kop in het zand makkelijker?

Je bofte echt met je partner. Maar hoe dacht hij over jou. Als je zelf zo zorgzaam bent om je kinderen hun lunchpakketje even na te brengen word je dan blij van een vrouw die dat niet doet. Was hij net zo tevreden over de verdeling van de derde shift als jij was.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 21:12:

[..]

dan zal ik uit dit draadje verdwijnen. Fijne avond allen.

Een stellige, assertieve, doe het zelf houding kan toch fungeren als tegenlicht? Blijf lekker typen. Laat het van je afglijden en zie jezelf niet als slachtoffer. Dat advies zou je toch moeten aanspreken.

MamaE schreef op 20-10-2024 om 23:22:

[...]

Wat betreft je kinderen leren om zelf verantwoordelijkheid voor dingen te nemen; dat leren ze inderdaad niet door het telkens voor ze te fixen en dingen na te brengen. Als je eigenlijk zelf je brood moet smeren en de trommel in je tas doen of aan je gymspullen denken, maar je ouders doen dat alsnog en brengen het na, dan ervaar je niet de vervelende gevolgen van geen lunch of gymtas hebben. Je zit niet met honger op school of kan niet meedoen met gym omdat je dan leert dat als jij er niet aan denkt, dat je ouders dat dan wel voor je doen. Lekker makkelijk, hoef je nergens meer aan te denken.

Er komt een tijd dat je ouders niet meer alles kunnen volgen. Vroeger was dat al op de middelbare school. Er was niks online, dus je moest zelf onthouden en opschrijven wat er wanneer mee moest. Bij een vervolgopleiding al helemaal, ouders konden zich niet eens voorstellen wat bepaalde vakken inhielden en wat wanneer allemaal mee moest en klaar moest zijn. En terecht, want ze hebben ook geen idee waar ik op het werk mee bezig ben, waar ik wanneer heen moet en wat ik dan mee moet nemen etc.

Wat de zelfstandigheid van kinderen betreft vind ik die digitale systemen op de middelbare school echt VRESELIJK. Ik heb geweigerd het het ouderaccount te activeren.  Ik wilde niet eerder dan mijn kind kunnen zien dat ze weer een onvoldoende voor Engels binnen hadden gehaald. Ik heb pas na kerst toch het account actief moeten zien te krijgen, want afspraken maken voor 10minutengesprekken moest ook via dat systeem. Voor beide kinderen 6 jaar middelbare school heb ik er nooit andere dingen mee gedaan dan die afspraken maken. Vanuit school werd dat heel irritant gevonden.

Ik wist oprecht niet hoe ze ervoor stonden met allerlei vakken en op welke dagen ze gym hadden. Beide vertelden wel heel veel thuis over hun voortgang en met vragen kwamen ze ook om hulp.

Jongste is als 18 plusser (als zorgleerling na een mislukt havo-traject in coronatijd) een mbo opleiding gaan doen en zelfs daar is een digitaal systeem met toegang voor ouders.  Daar moet hij nu wettelijk zelf toestemming voor geven en dat heeft hij niet gedaan. Docenten moeten wennen dat ze met hem moeten handelen en niet met zijn ouders.

" Ik wilde niet eerder dan mijn kind kunnen zien dat ze weer een onvoldoende voor Engels binnen hadden gehaald.""

Nou, de app die wij hebben (SOM Today) heeft daar wel een mouw(tje) aangepast: de kinderen krijgen daadwerkelijk enige tijd voor de ouders een berichtje als er een nieuw cijfer klaarstaat.

Ook hier geldt: ik moet die app wel gebruiken, want absentmeldingen moeten via die app. Van mij had het ook niet gehoeven. Wat niet weet, wat niet deert. Al die info wekt ook de verwachting dat je wat met die info doet (waarom moet ik weten wat mijn kind voor huiswerk heeft?), ik zit daar niet op te wachten.

MamaE schreef op 20-10-2024 om 23:22:

Ik vind de situatie van Nicole heel vervelend; je maakt een verdeling, maar puntje bij paaltje komt haar man die verdeling structureel niet na. Hij heeft de taak en verantwoordelijkheid voor de kinderen te zorgen maar gaat alsnog zitten werken waardoor de kinderen weer bij haar komen.
Natuurlijk mag je man op zijn vrije dag zelf weten hoe hij die invult. Tot op zekere hoogte. Op je vrije dag gaan werken vind ik best raar, je krijgt dan immers ook niet betaald. Maar zo lang de kinderen op school zijn, doe je ding. Maar als die thuis komen en je hebt afgesproken dat je er dan voor ze bent, doe dat ook. Deze man laat in alles merken zijn werk belangrijker te vinden dan zijn kinderen en hun belangen en dat voelen die kinderen ook wel. Het gesprek zou dan moeten gaan over verantwoordelijkheid en wat zijn gedrag met een ander doet. Dat het hem niet boeit als de kinderen geen traktatie of cadeautje voor de juf hebben of in te kleine schoenen lopen, wil niet zeggen dat dat voor de kinderen niet vervelend is en ze er geen last van hebben.

Wat betreft volwassen mensen die allerlei huishoudelijke klussen 'niet zouden kunnen'. Je hoeft dat niet per se aan te leren, maar door het telkens voor iemand te blijven doen onder het mom 'dat kan hij niet', dan internaliseert diegene het niet kunnen. Vertrouwen meekrijgen dat je dingen zelf kunt is zó belangrijk.

Wat betreft je kinderen leren om zelf verantwoordelijkheid voor dingen te nemen; dat leren ze inderdaad niet door het telkens voor ze te fixen en dingen na te brengen. Als je eigenlijk zelf je brood moet smeren en de trommel in je tas doen of aan je gymspullen denken, maar je ouders doen dat alsnog en brengen het na, dan ervaar je niet de vervelende gevolgen van geen lunch of gymtas hebben. Je zit niet met honger op school of kan niet meedoen met gym omdat je dan leert dat als jij er niet aan denkt, dat je ouders dat dan wel voor je doen. Lekker makkelijk, hoef je nergens meer aan te denken.

Er komt een tijd dat je ouders niet meer alles kunnen volgen. Vroeger was dat al op de middelbare school. Er was niks online, dus je moest zelf onthouden en opschrijven wat er wanneer mee moest. Bij een vervolgopleiding al helemaal, ouders konden zich niet eens voorstellen wat bepaalde vakken inhielden en wat wanneer allemaal mee moest en klaar moest zijn. En terecht, want ze hebben ook geen idee waar ik op het werk mee bezig ben, waar ik wanneer heen moet en wat ik dan mee moet nemen etc.

Kinderen die hun brood vergeten zitten inderdaad niet met honger in de klas die krijgen dan vaak op verzoek van de leerkracht een boterham van een klasgenootje en mijn zoon vond het echt niet leuk om een boterham weg te geven. Ik vind dat je als ouder bij een lagere schoolkind de eindverantwoordelijke bent of je kind met een lunch de deur uitgaat.

Wie van de ouders dat verzorgt zoek je maar achter de voordeur uit. Maar leg het niet op het bordje van de leerkracht of medeleerling.

Mee eens, ik hoorde toevallig van mijn kinderen vandaag dat dat bijna wekelijks voorkomt dat er iemand zijn fruit of lunch niet mee heeft en dat er dan gevraagd wordt welke klasgenootjes kunnen delen. Ik schrik er wel van dat dit blijkbaar zo vaak gebeurt. 

En ik moet zeggen dat ik dat extra sneu vind als dit veroorzaakt zou worden door ouders die vinden dat de andere ouder aan de beurt is om het te regelen.  

Ik vind dat je die verantwoordelijkheid op een gegeven moment best bij het kind zelf neer mag leggen. Er komen bij de overgang naar het VO al heel veel verantwoordelijkheden bij. Beter bouw je dingen op in plaats van de hele basisschool alle verantwoordelijkheid zelf te nemen en alles na te dragen en van de ene op de andere dag moeten ze overal zelf aan denken. 

Dat de juf andere kinderen dan verplicht om hun brood te delen is fijn voor het kind dat dingen vergeet en vast ook lief bedoeld, maar uiteindelijk leert een kind dan alsnog dat andere mensen het wel gaan oplossen voor hem of haar. 
En brood kun je nog delen, maar bijvoorbeeld gymspullen wordt al lastiger.