Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:01:
[..]
Echt? Lieve help je kan alles googlen tegenwoordig.
Kortom, jij weet het zelf niet en wil je kind ook niet helpen.
Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:02:
en gewoon de ns bellen? Kan je dat niet als je bijna 18 bent?
Kortom, jij weet zelf ook niet hoe het werkt en doet nu net alsof anderen heel raar zijn als ze dat wel weten en die kennis delen met hun kind.
Valeria schreef op 20-10-2024 om 13:27:
[..]
Kortom, jij weet het zelf niet en wil je kind ook niet helpen.
Hilarisch dit, dit heeft helemaal niets, maar dan ook niets met 3e shift te maken
bieb1963 schreef op 20-10-2024 om 13:27:
Wellicht ben ik ouder dan jullie hier gemiddeld, maar toen ik 18 was was alles allemaal niet zo ingewikkeld en was alles overzichtelijk. Dus ik begrijp heel goed dat het voor jongeren nu toch echt wel heel andere koek is. Ik heb voor mijn dochter een studenten OV drama gehad. Niks Google die je helpt, niks bellen met duo of ov chip om de situatie op te lossen. Hel en verdoemenis was het. Mijn moeder van 91 is onlangs verhuisd naar een verzorgingshuis. Zie alles maar voor elkaar te krijgen met de bank en allerlei andere instanties. Echt, sommige dingen zijn NIET te doen, kosten enorm veel tijd en complete chaos.
Dat heeft toch letterlijk helemaal niets met de 3e shift te maken????
Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:44:
[..]
Hilarisch dit, dit heeft helemaal niets, maar dan ook niets met 3e shift te maken
Hoe dan niet? Bijhouden vanaf wanneer je het kunt terugvragen en checken of dat goed is gegaan?
Je kunt het hilarisch noemen, maar je laat alleen maar zien hoe triest het is dat jij niet wil (of kan?) helpen als je kind boven een bepaalde leeftijd is.
Ik denk dat het goed is om met je man in gesprek te gaan over gelijkwaardigheid. En het ook aan de kinderen uit te leggen dat je niet altijd op afroep beschikbaar bent.
Dat er dagen zijn dat jij de zorg draagt en dagen dat je man dat doet. En dat jij op die dag ook tijdens je werk niet beschikbaar bent, maar je man wel. Soms zijn dingen ook geen keuze voor een kind.
Je kind zelfstandig maken kost best moeite, maar je mag echt wel een en ander verwachten. Bijvoorbeeld een cadeautje kopen voor een vriendje of een tekening voor de juf maken. Zelf brood smeren, zelf tassen inpakken en broodtrommel en beker in de vaatwasser zetten na school. Zelf aan de gymspullen denken. Zelf denken aan een traktatie bedenken en dat die gekocht moet worden.
Nee, de fysio of zwemles regelen kinderen niet zelf. Dat kan ook niet zomaar.
Valeria schreef op 20-10-2024 om 13:48:
[..]
Hoe dan niet? Bijhouden vanaf wanneer je het kunt terugvragen en checken of dat goed is gegaan?
Je kunt het hilarisch noemen, maar je laat alleen maar zien hoe triest het is dat jij niet wil (of kan?) helpen als je kind boven een bepaalde leeftijd is.
Omdat volwassenen dit soort dingen ook onderling aan elkaar vragen, dat is niet iets wat je een kind moet leren. En dat heeft niets met 3e shift te maken omdat dat niets met de opvoeding te maken heeft.
Misschien vraag jij wel iets over instagram aan je kinderen, wat zij wel weten en jij niet
Nicole123 schreef op 20-10-2024 om 11:47:
[..]
Ja, meestal brengt hij. En hij zit er dus helaas helemaal niet mee als andere kinderen allemaal met een cadeautje voor de juf aankomen en onze kinderen niet. Het is grotendeels ook gewoon een kwestie van prioriteiten en focus volgens mij. Zijn prioriteit en focus ligt in eerste instantie bij zijn werk, die van mij meer bij het welzijn van de kinderen. Voor mij staan de kinderen op 1 en werk op 2, voor hem andersom. Het maatschappelijke verwachtingspatroon speelt daar volgens mij een flinke rol in.
Maar hoe vaak is het gebeurt dat hij iets zou regelen ( waarvan besproken was dat hij het zou doen) zoals cadeau voor de juf en dat het mis ging en de kinderen in tranen op het schoolplein stonden? Als altijd dezelfde persoon bepaalde klussen op zich neemt dan ligt bij de ander daar de focus niet, dat is op zich logisch. Is het hem ook duidelijk wanneer wat moet gebeuren? Zit hij ook in de schoolapp? Hoe oud zijn de kinderen; zaken als verkleed naar school of een cadeau juf moesten ze vanaf groep 4 ook zelf wel aan denken en dat ging eigenlijk altijd goed.
En dan ligt die 3e shift daarin dus toch nog voor een flink deel bij mij. Als ik het initiatief moet nemen om aan tafel te vragen wat kind wil trakteren, als ik mijn man moet vertellen waar hij bepaalde dingen kan kopen. Dan heb ik nog steeds de managersrol en hij de uitvoerdersrol.
Vorige week nog had mijn man zijn dag dat hij de zorg voor de kinderen heeft en was beneden, op zijn laptop met zijn werk bezig. Ik was boven op zolder thuis aan het werken. Mijn zoon kwam naar boven, naar mij, om te vragen of ik zijn huiswerk wilde overhoren. Ik zei: "Ga maar naar papa." Hij antwoordde: "Maar papa is aan het werk." Mijn antwoord: "Het is mijn werkdag, papa is er vandaag om je te helpen." en ik heb naar beneden geroepen naar man of hij zoon wilde overhoren. Maar zoon wilde per se niet door papa geholpen worden en ging jammeren dat hij dan wel stopte met huiswerk leren en het 's avonds wel zou doen, als ik weer beschikbaar was, en ging de rest van de middag op z'n telefoon hangen.
als je man aan het werk is dan heb je geen tijd om een kind te overhoren. Maar is het de bedoeling dat hij werkt op zijn dag? Als dat niet de bedoeling is dan moet man ook beschikbaar zijn voor de kinderen. Als hij ook werk moet doen zal kind moeten wachten totdat papa klaar is en niet jou gaan lastig vallen. En als hij liever mama heeft voor dat overhoren is het een gevalletje pech voor kind; jij hebt die dag geen tijd daarvoor. Kind moet ook leren dat je niet altijd op commando tijd hebt.
Overigens snapten mijn ouders niks van het hele studeren, studiefinanciering, OV en dat soort dingen. Dus dat moesten wij echt zelf regelen, daar konden en kunnen ze ons niet mee helpen. Op ons werk moeten we dingen ook zelf regelen, daar zijn ouders ook geen partij.
Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:52:
[..]
Omdat volwassenen dit soort dingen ook onderling aan elkaar vragen, dat is niet iets wat je een kind moet leren. En dat heeft niets met 3e shift te maken omdat dat niets met de opvoeding te maken heeft.
Misschien vraag jij wel iets over instagram aan je kinderen, wat zij wel weten en jij niet
Natuurlijk heeft dat wel met opvoeding te maken.
Je helpt een keer met dat rechtzetten van dat ov-gedoe in de hoop dat ze er iets van leren en minder in paniek raken als het nog een keer gebeurt. Het kan ze inzicht verschaffen, dat ze ook in een andere situatie zelf een plan van aanpak kunnen maken en bijvoorbeeld met de bank zelf een probleem kunnen oplossen.
Als kleuter leer je ze ook problemen oplossen hoewel die problemen natuurlijk een stuk kleiner zijn. Ik had gezegd dat ze vanmiddag geen speeldate kon doen vanwege de tandarts en bij uit school komen was er toch een speeldate. Ook dat is opvoeden en ze helpen met dat op te lossen.
Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:46:
[..]
Dat heeft toch letterlijk helemaal niets met de 3e shift te maken???
Jawel, heel wat meer denk, organiseer en meehelp werk
Gingergirl schreef op 20-10-2024 om 13:55:
[..]
Maar hoe vaak is het gebeurt dat hij iets zou regelen ( waarvan besproken was dat hij het zou doen) zoals cadeau voor de juf en dat het mis ging en de kinderen in tranen op het schoolplein stonden? Als altijd dezelfde persoon bepaalde klussen op zich neemt dan ligt bij de ander daar de focus niet, dat is op zich logisch. Is het hem ook duidelijk wanneer wat moet gebeuren? Zit hij ook in de schoolapp? Hoe oud zijn de kinderen; zaken als verkleed naar school of een cadeau juf moesten ze vanaf groep 4 ook zelf wel aan denken en dat ging eigenlijk altijd goed.
Mijn man krijgt de mailtjes en appjes net zo goed als ik. Maar leest het niet altijd zo nauwkeurig of ene oor in andere uit. Zo'n juffencadeautje regelen is nooit een taak geweest die bij mij belegd was, maar als ik het niet deed of aan hem vroeg dan deed niemand het. Net als het opgeven van een kind voor het schoolvoetbal, het regelen van een glazen pot voor een kerstknutsel, etc. Ook als je kind daar wel zelf aan denkt moet je alsnog als ouder het kind opgeven, zorgen dat er ergens een potje beschikbaar is, etc. En wat betreft het bespreken wie wat doet daarin: ook het initiatief nemen om dat te bespreken ligt bij mij. Ik doe dat regelmatig, dat ik aangeef 'hé ik zag zus of zo in de schoolapp, hoe gaan we dat regelen'. Waardoor de taak 'in de gaten houden en onthouden wat er allemaal moet gebeuren aan regeldingen en dat ter sprake brengen' dus juist bij mij is komen te liggen.
Even de knuppel in het hoenderhok:
Zou het ook niet zo kunnen zijn dat "onze" schoonmoeders schuldig zijn aan het feit dat sommige mannen zo hulpeloos het volwassen leven inrollen?
Ik stond net was op te hangen op het balkon en in het huis schuin achter ons (alleenstaande vader 2 kinderen met een weekendregeling denk ik op te maken uit hoe vaak ik die kinderen zie) stond een oudere dame ramen te lappen. En van de kinderen vraagt: Oma waarom kom jij altijd bij ons de ramen lappen?
Het antwoord van oma: Dat kan papa niet Kees, dat kan papa niet. (Kees is een jaar of 7, 8 misschien.)
Dan denk ik meteen:
Nou oma dat is dan wel door jouw toedoen, jij hebt het hem nooit laten doen/geleerd voordat hij zelfstandige woonruimte kreeg/het huis uit ging.
Valeria schreef op 20-10-2024 om 11:49:
[..]
Waarom wilde hij een derde kind? Of tweede, zelfs?
Terechte vraag over haar man, maar ook voor to. Als je ziet en merkt hoe een verdeling is waar je niet blij van wordt, waarom dan een groter gezin?
Gingergirl schreef op 20-10-2024 om 13:55:
[..]
Maar hoe vaak is het gebeurt dat hij iets zou regelen ( waarvan besproken was dat hij het zou doen) zoals cadeau voor de juf en dat het mis ging en de kinderen in tranen op het schoolplein stonden? Als altijd dezelfde persoon bepaalde klussen op zich neemt dan ligt bij de ander daar de focus niet, dat is op zich logisch. Is het hem ook duidelijk wanneer wat moet gebeuren? Zit hij ook in de schoolapp? Hoe oud zijn de kinderen; zaken als verkleed naar school of een cadeau juf moesten ze vanaf groep 4 ook zelf wel aan denken en dat ging eigenlijk altijd goed.
En dan ligt die 3e shift daarin dus toch nog voor een flink deel bij mij. Als ik het initiatief moet nemen om aan tafel te vragen wat kind wil trakteren, als ik mijn man moet vertellen waar hij bepaalde dingen kan kopen. Dan heb ik nog steeds de managersrol en hij de uitvoerdersrol.
Ik ben niet de man van Nicole, maar kan me wel in een stukje inleven. Mijn ex was nl. een type verzorger dat zich altijd schuldig voelde en altijd problemen wilde oplossen voor de kinderen. Dat plaatste mij voor een probleem dat de kinderen naar mijn idee niet de kans kregen om zich in vertrouwen te ontwikkelen naar zelfstandigheid. Als je een ouder (in ons geval vader) hebt dat zich in bochten gaat lopen wringen om bepaalde problemen op te lossen, die vanaf een bepaalde leeftijd ook steeds meer bij eigen verantwoordelijkheid van kinderen horen, dan gaan kinderen (net als mannen zoals die van Nicole) die rol nooit pakken.
Mijn ex was echt het type vader dat bij wijze van spreken nog tot middernacht iets ging voorbereiden, zoeken, helpen of maken als onze kinderen iets stelselmatig vergaten. Hij reed terug naar school als ze de gymkleding vergeten waren, sprong op de fiets om lunchpakketje na te leveren. En dan kon ik van onze kinderen een sneer krijgen dat papa dat wel gewoon deed. Ik vond dat problematisch aan mijn ex. Dat inzicht kreeg hij later ook wel, maar toen waren de kinderen al volwassen. Mijn ex was erg gericht op willen pleasen en goedkeuring ontvangen.
Ik weet niet of Nicole dit ook doet. Maar ik denk wel dat je moet oppassen om binnen een bepaalde dynamiek de voorkeurs ouder te worden en het gevoel van nodig zijn niet moet uitvlakken. Dit is niet goed voor jezelf, niet voor je kinderen en niet voor een gelijkwaardige relatie.
En hoe ouder en getrainder kinderen zijn, hoe lastiger het is om dergelijke patronen te doorbreken. Want je moet dit niet alleen met je partner zien te doorbreken, maar ook nog eens met kinderen die dan gewoon met de armen over elkaar niet willen meewerken.