Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

SuzyQFive schreef op 11-10-2024 om 18:07:

[..]

Joh, in het voorbeeld ging het om eenmaal per week. Overdrijven is ook een vak.

Heb je na mijn eerste zin ook doorgelezen of toen direct je conclusie getrokken? Want ik schreef:

En als de man groente eten zeker wel belangrijk vindt, maar denkt ‘Ik kook 1x per week, die groente eten ze dan die andere 6 dagen maar weer en dan is het prima’ dan legt hij het dus wel neer bij zijn vrouw, dat zij het oplost/compenseert. Want als zij hetzelfde zou doen als zij dan zouden ze onder de lat van beiden terechtkomen. Dit is echt niet oké als man eenzijdig beslist dat zijn kookdag de niet-groente-dag is.

Ik vind het nogal respectloos als een van de partners eenzijdig beslist dat zijn ene dag pizzadag of niet-groente-dag is en de ander maar moet zorgen voor het groente aanbod. Dan doe je in zo'n taak al 6x zo weinig als je partner en maak je je er ook nog eens extra makkelijk vanaf. Laat als de lat voor je samen ligt op 6 van de 7 dagen groente degene die het 6x doet de lol hebben van de makkelijker taak in plaats van dit gemakzuchtige gedrag.

Gingergirl schreef op 11-10-2024 om 17:28:

[..]

Als je daar beiden tevreden mee bent kan dat natuurlijk een prima optie zijn. Maar stel dat jij wel graag hadden willen blijven werken, was je man dan ook bereid geweest om thuis te blijven of minder te gaan werken om het samen te doen? Tegenwoordig is het veel vanzelfsprekender om samen te werken, willen vrouwen ook graag zelf pensioen opbouwen, vinden het zonde van hun diploma's om er niks mee te doen en vinden fulltime thuis zijn ook lang niet altijd leuk.

Jij zegt van tegenwoordig is het veel vanzelfsprekender om samen te werken maar dat was toen ik stopte met werken ook al. Die spotjes op tv over een slimme meid is op haar toekomst voorbereid waren er al jaren voordat ik mijn baan opgaf. Ik was 31 jaar geleden al een uitzondering. Je wilt niet weten hoeveel commentaar mijn man en ik hebben gehad van echt iedereen en zelf van mijn eigen ouders en schoonouders. Het was een vreugdevolle mededeling om te vertellen dat ik zwanger was en daarna kwam de domper omdat wij er ook bij vertelden dat ik thuis zou blijven. 

Daarna wilden mijn ouders dat ik kwam praten. Ze wilden mij ompraten dat ik mijn baan niet op zou geven en toen hebben ze mij een dolksteek in mijn hart gegeven. Ze hebben toen gezegd van wij houden van jou voor altijd maar we zijn teleur gesteld in jou. Je mag boos zijn op mij maar iemand teleur stellen dat hakte er bij mij wel in. 

Mijn man en ik bespraken alles. Als ik wel had willen blijven werken dan was dat ook mogelijk geweest . Wat veel mensen niet weten is dat stel dat wij geen kind hadden kunnen krijgen, ook dan zou ik gestopt zijn met werken.

watertoren schreef op 12-10-2024 om 06:35:

[..]

Jij zegt van tegenwoordig is het veel vanzelfsprekender om samen te werken maar dat was toen ik stopte met werken ook al. Die spotjes op tv over een slimme meid is op haar toekomst voorbereid waren er al jaren voordat ik mijn baan opgaf. Ik was 31 jaar geleden al een uitzondering. Je wilt niet weten hoeveel commentaar mijn man en ik hebben gehad van echt iedereen en zelf van mijn eigen ouders en schoonouders. Het was een vreugdevolle mededeling om te vertellen dat ik zwanger was en daarna kwam de domper omdat wij er ook bij vertelden dat ik thuis zou blijven.

Daarna wilden mijn ouders dat ik kwam praten. Ze wilden mij ompraten dat ik mijn baan niet op zou geven en toen hebben ze mij een dolksteek in mijn hart gegeven. Ze hebben toen gezegd van wij houden van jou voor altijd maar we zijn teleur gesteld in jou. Je mag boos zijn op mij maar iemand teleur stellen dat hakte er bij mij wel in.

Mijn man en ik bespraken alles. Als ik wel had willen blijven werken dan was dat ook mogelijk geweest . Wat veel mensen niet weten is dat stel dat wij geen kind hadden kunnen krijgen, ook dan zou ik gestopt zijn met werken.

Toen ik in de jaren 80 op de basisschool zat waren bijna alle moeders wel thuis. In mijn klas was ik de enige waarvan beide ouders werkten. Later bleven moeders vaak wel werken als er kinderen kwamen maar dan meestal wel parttime. Vaders die thuis bleven of parttime gingen werken als er kinderen kwamen kwam in de jaren 80/90 niet veel voor, net zoals fulltime werkende moeders dat waren de uitzonderingen. Hierdoor werd het ook wel gewoonte dat er bv op scholen hulpmoeders gevraagd werden; die waren meer beschikbaar dan vaders die veelal fulltime werkten. Als je op school ziek werd belde ze naar huis want je moeder was meestal wel thuis, ze gingen niet je vader op zijn werk bellen. Toen ik mijn oudste kinderen kreeg werkten de meeste vrouwen partttime en de mannen fulltime terwijl nu bij mijn jongste kinderen zie je veel meer dat ouders hetzelfde aantal uren werken. Veel taken kwamen bij moeders te liggen vanuit de gedachtegang dat zij daar simpelweg meer tijd voor hadden. Er is een flinke omslag gaande daarin en die gaat bij het ene stel beter dan bij het andere.

Gingergirl schreef op 11-10-2024 om 18:03:

[..]

Ligt misschien ook wel aan de aard van het werk; doe je bv werk in de bouw als zelfstandige en heb je een opdracht van X dagen aangenomen ben je minder flexibel als een zelfstandige die altijd thuis kan werken.

Wel zie je veel dat als er bv een kind ziek is, het vaak de vrouw is die vrijneemt van haar werk. Ook vaak wel omdat ze dat zelf graag zo willen en lang niet altijd omdat manlief weigert zorgverlof op te nemen. Ik had dat onlangs met een docente; meldde zich af omdat haar kind ziek was. Dat kwam die dag best onhandig uit ivm geplande oudergesprekken dus de suggestie van " kan je man niet vrij nemen", werd afgedaan " nee want hij moet naar zijn werk". Ja oke maar jij moet eigenlijk ook vandaag naar je werk maar nee dat was volgens haar toch " heel anders". Ik denk dat vanuit beide groepen nog wel ruimte is voor verbetering en dat bedoelde ik met taken naar zich toetrekken; veel vrouwen willen een hopen dingen perse zelf doen om vervolgens te klagen over " dat ze zoveel moeten doen". Maar is dat ook zo?

Net zoals op de school van mijn kinderen; daar zijn de laatste jaren veel vaders actief als hulpouder. Bij mijn kinderen bv nu geen klassenmoeder maar een klassenvader. Lijkt me een goede ontwikkeling, zeker gezien het feit dat vrouwen jarenlang liepen te klagen dat ze altijd zoveel moesten helpen. Maar wie doen er nu weer moeilijk over....juist, een groepje moeders. Want nu vaders ook meer doen komen zij minder snel in aanmerking voor bepaalde taken en dan mag bv die klassenvader wel bij het kerstdiner zijn en dat vinden ze dan ook weer niet leuk. Sommigen hebben zaniken ook wel tot een kunst verheven.

Knap hoor kassenvaders. Ik heb 6 jaar lang (tussen 2008 en 2014) het luizenpluizen gecoördineerd.  Daar hadden we op een bepaald moment een vader die van werkdag was gewisseld een het klusje van zijn vrouw overnam. 

Mijn mailbox was te klein! Dat was geen taak voor mannen! Hoe kon ik de veiligheid van de kinderen garanderen? Ik zag er geen kwaad in maar onder druk van de moedermaffia moest die vader van zijn taak ontheven worden.  En dan daarna zaniken dat er te weinig ouders zijn die willen pluizen. 

OnherkenbaarAnoniem schreef op 12-10-2024 om 10:20:

[..]

Knap hoor kassenvaders. Ik heb 6 jaar lang (tussen 2008 en 2014) het luizenpluizen gecoördineerd. Daar hadden we op een bepaald moment een vader die van werkdag was gewisseld een het klusje van zijn vrouw overnam.

Mijn mailbox was te klein! Dat was geen taak voor mannen! Hoe kon ik de veiligheid van de kinderen garanderen? Ik zag er geen kwaad in maar onder druk van de moedermaffia moest die vader van zijn taak ontheven worden. En dan daarna zaniken dat er te weinig ouders zijn die willen pluizen.

Wauw, wat naar zeg! Mogen de kinderen van die moeders dan ook niet bij een vriendje of vriendinnetje gaan spelen op het moment dat de vader thuis is en de moeder werken?
Mogen vaders überhaupt iets met kinderen doen?

Dat luizenpluizen is toch nooit één op één maar met meerdere ouders en meerdere kinderen naast elkaar?

Buitensluiting op basis van 'de veiligheid garanderen' terwijl een man zijn taak als luizenvader wil oppakken? 

Dat is gewoon discriminatie op basis van disproportionele vooroordelen. 

OnherkenbaarAnoniem schreef op 12-10-2024 om 10:20:

[..]

Knap hoor kassenvaders. Ik heb 6 jaar lang (tussen 2008 en 2014) het luizenpluizen gecoördineerd. Daar hadden we op een bepaald moment een vader die van werkdag was gewisseld een het klusje van zijn vrouw overnam.

Mijn mailbox was te klein! Dat was geen taak voor mannen! Hoe kon ik de veiligheid van de kinderen garanderen? Ik zag er geen kwaad in maar onder druk van de moedermaffia moest die vader van zijn taak ontheven worden. En dan daarna zaniken dat er te weinig ouders zijn die willen pluizen.

Serieus? Wat verschrikkelijk 😱! Je zou ze toch......

Ik groeide op in de jaren '60 en '70 met een 3/4 werkende moeder en een 3/4 werkende vader. Op de basisschool heb ik daar niet veel van gemerkt: er waren toen sowieso geen ouders die ergens bij hielpen. Mijn ouders hebben wel veel commentaar gehad. Moeder gaf les op mijn middelbare school. Nu hoor ik van een aantal mensen dat zij een rolmodel voor ze is geweest, zeker in de jaren '80. Ze was dat ook voor mij en ik ben daar bijzonder trots op.

Gingergirl schreef op 12-10-2024 om 11:44:

[..]

Hier meestal 1 ouder per klas en die spreekt met de leerkracht af wanneer het is. Maar goed; dan zit je met een kind op de gang pal voor het lokaal, kan weinig gebeuren denk ik. Maar bij mijn dochter in de klas zit een meisje die bij haar vader woont en ik weet dat meerdere kinderen daar niet mogen spelen......ook daarin is nog niet alles gelijkgetrokken.

Oh hier is dat altijd een aantal ouders samen in een leeg lokaal of de hal en dan komen de kinderen per klas in groepjes van drie of vier. Dus die zijn niet alleen met de kinderen. 

Ik vind het ook echt overdreven dat mannen niks met kinderen zouden mogen.
Niet bij iemand mogen spelen...wat sneu zeg. Een kind kiest niet waar het woont. Bij mij op de basisschool zat vroeger een jongen een klas hoger van wie de moeder overleed toen hij zeven was. Dan verlies je als kind al veel te jong je moeder en dan zou de omgeving je nog eens extra straffen door niet te mogen spelen. Hoewel...vaders moesten gewoon vijf dagen werken dus hij was altijd naar de opvang of naar opa en oma. Als moeders alleen kwamen te staan was het normaal dat ze een uitkering kregen om thuis te zijn voor de kinderen want die hadden haar nodig.

Ik had zelf een vriendinnetje waarvan de vader op enig moment werkloos raakte en een paar jaar thuis zat. De moeder werkte parttime, maar ik speelde daar ook wel eens op de werkdagen van de moeder. De vader was dan thuis, geen enkel probleem.

Gaan dat soort mensen ook op de achterste poten als kinderen een meester krijgen?
Mogen ze ook geen mannelijke trainer/leider bij de sport? Je kunt niet alles zelf bepalen in het leven. 

Meesje schreef op 11-10-2024 om 18:21:

[..]

Natuurlijk. Maar het is toch niet eerlijk als die ene dag die de man kookt dan de p-dag is? Ik heb geen man, maar als ik er wel een had en we hebben de verdeling 6 dagen zorg ik voor het eten en 1 dag hij, zou het voor mij wel krom voelen als hij zich er die ene dag zo gemakkelijk afmaakt. ík zou die p-dag willen hebben als één van míjn 6 dagen. Of 5 dagen zorg ik voor een gezonde maaltijd, 1 dag hij voor een gezonde maaltijd en de 7e dag is p-dag. Anders kun je toch net zo goed zelf alle 7 dagen voor je rekening nemen en 1 dag p-dag houden? Hoef je tenminste ook niet 'in je handjes te knijpen' omdat je een man hebt die 'het een dag van je overneemt'.

Zo’n man hoef ik sowieso niet. Een relatie hoor m.i. gelijkwaardig te zijn en dus ook met evenredig verdeelde taken. 

Ik ergerde mij ook dood toen mijn vriend en ik zijn kinderen volledig kregen en hordes vrouwen dat zo knap van hem vonden 🙃. 

Nicole123 schreef op 11-10-2024 om 19:21:

[..]

Heb je na mijn eerste zin ook doorgelezen of toen direct je conclusie getrokken? Want ik schreef:

En als de man groente eten zeker wel belangrijk vindt, maar denkt ‘Ik kook 1x per week, die groente eten ze dan die andere 6 dagen maar weer en dan is het prima’ dan legt hij het dus wel neer bij zijn vrouw, dat zij het oplost/compenseert. Want als zij hetzelfde zou doen als zij dan zouden ze onder de lat van beiden terechtkomen. Dit is echt niet oké als man eenzijdig beslist dat zijn kookdag de niet-groente-dag is.

Ik vind het nogal respectloos als een van de partners eenzijdig beslist dat zijn ene dag pizzadag of niet-groente-dag is en de ander maar moet zorgen voor het groente aanbod. Dan doe je in zo'n taak al 6x zo weinig als je partner en maak je je er ook nog eens extra makkelijk vanaf. Laat als de lat voor je samen ligt op 6 van de 7 dagen groente degene die het 6x doet de lol hebben van de makkelijker taak in plaats van dit gemakzuchtige gedrag.

Het ging om een heel ander voorbeeld. 

Twinski schreef op 12-10-2024 om 10:48:

Buitensluiting op basis van 'de veiligheid garanderen' terwijl een man zijn taak als luizenvader wil oppakken?

Dat is gewoon discriminatie op basis van disproportionele vooroordelen.

En statistieken. Misbruik van kinderen gebeurt in de meeste gevallen door een man die een bekende is. Zeker als je als ouder in het verleden misbruikt bent of van dichtbij meegemaakt hebt, snap ik héél goed dat je je kind niet dropt bij een vader waar je 2x hoi tegen gezegd hebt. Wat betreft sport en mannelijke trainers: kan een hele goede reden zijn om bij de trainingen van je kind aanwezig te zijn.

SuzyQFive schreef op 12-10-2024 om 13:02:

[..]

Het ging om een heel ander voorbeeld.

Niet, het ging om een man die 1x per week kookt en dan nooit groente bereidt en zijn vrouw moet dat de overige 6x maar rechttrekken en wel volwaardig koken. Als jij het over ietd heel anders hebt (bijv een man die 7 dagen per week kook, waarvan 1x zonder groente, of de ouders hebben om en om het gemak van een snelle-hap-kookdag) dan moet je niet mij quoten en roepen dat ik zou overdrijven, want ik schreef over dat voorbeeld.

Deze was het:

Zelf heb ik geprobeerd mijn partner aan het koken te krijgen (hij kookte ook niet voor zichzelf toen ik hem leerde kennen). Eén dag per week, in de hoop dat het vanuit daar beter zou worden. Dat werd het niet, zijn idee van koken was rijst (hij is Aziatisch) met vlees. Groente moest ik er zelf nog bij regelen. Van dat weinige koken maakte hij dan ook nog een toestand alsof hij een restaurantkeuken aan het runnen was. Als het aan hem had gelegen hadden we gewoon altijd afgehaald of kant en klaar eten gegeten (of eten dat we van zijn moeder hadden gekregen; die overigens uitstekend kookt, dus dat vond ik iha prima). Ben ik dan overdreven veeleisend en belet ik zijn vooruitgang als ik dan de rest van de week maar voor het eten zorg omdat ik graag zie dat mijn bloedjes en ikzelf ook nog op regelmatige basis groenten te eten krijgen? En af en toe een ander soort koolhydraat?