Meisjesachtige jongen en het gedrag van zijn ouders

FruitMoeder schreef op 20-09-2024 om 12:38:

[..]

Misschien heel egoistisch van mij, maar mijn grootste zorg is bij mijn dochter zelf en dat haar leuke vriendschap zo verpest wordt. Ik ben ook wel klaar met die ouders en ben er best verdrietig over voor mijn dochter.

Dat snap ik heel goed. Ik zou ook hopen dat het een beetje verwatert en dat ze op den duur andere kinderen kiest om mee te spelen. Heel sneu dit voor beide kinderen. 

Ik snap dat je het moeilijk vindt, maar ik zou je dochter toch wel de echte reden vertellen en het gesprek op haar niveau met haar aangaan. Ze weet al dat haar vriendje niet meer bij haar mag spelen. Wie weet wat ze zich allemaal in haar hoofd haalt waarom. Meiden op die leeftijd kunnen erg gevoelig zijn, en ze hebben vaak last van een dalend zelfvertrouwen. Het is niet haar schuld. Het is ook niet de schuld van het vriendje. 

Ik snap dat je de wereld goed en mooi voor haar wil houden, maar ik denk dat ze misschien tot conclusies gaat komen die je ook niet wil.

Ik had een paar jaar terug zo'n collega...hij beweerde best open minded te zijn en veel goed te vinden, maar als hij een zoon zou krijgen, dan zou die bijvoorbeeld geen nagellak mogen.
Mijn reactie; en als hij later nou schilder wil worden, dan heeft hij toch ook elke dag verf op zijn nagels? Nouuu, nee, dat was toch echt heel wat anders.

Hij had naar eigen zeggen niks tegen homo's maar 'dat gender gedoe', daar moest hij niks van hebben en zijn toekomstige kinderen waren natuurlijk ook 'gewoon hetero'.

Op school spelen kinderen ook gewoon met wat er is en wat ze leuk vinden. Dan hebben ze zo'n fietskar en sommigen doen alsof het een tractor is en anderen alsof het een gouden koets is.

Iritant. Ik zou uitleggen aan mijn kind dat het jongetje thuis alleen maar met jongetjes mag spelen. En als ik merk dat dat antwoord tot meer vragen leidt zou ik uitleggen dat sommige mensen het idee hebben dat jongens en meisjes heel verschillende interesses horen te hebben. En dat zij niet willen dat hij te meisjesachtig wordt. Ik zou er ook bij benoemen dat wij als ouders juist willen dat ze hun interesses volgen en daar niet het label voor jongens of meisjes aan hangen. Je kunt er heel mooie en waardevolle gesprekken over voeren met je kind en je kind juist extra veiligheid bieden doordat het hoort dat hij/zij gewoon mag zijn wie hij/zij is van jullie als ouders. 

FruitMoeder schreef op 24-09-2024 om 09:01:

Mijn dochter is er nog steeds verdrietig erover. Ik heb nu een speelafspraakje geregeld met een ander meisje dus dan hoeft ze er niet over na te denken. Ik heb al tegen haar gezegd dat het niet aan haar lag en dat het vaker gebeurt dat jongens het soms leuker vinden om met andere jongens te spelen. Wat een rotsituatie ben erg pissig op die ouders van hem.

Wat verdrietig voor haar! Ik zou overigens niet zeggen dat hij het leuker vindt om met andere jongens te spelen en niet meer met haar. Dan lijkt het of het zijn keus is en hij haar niet meer wil. Dat lijkt me voor je dochter nog verdrietiger dan wanneer hij niet mag van zijn ouders, maar het wel zou willen.

Hoe weet die vader (en moeder) überhaupt hoeveel glitters, roze en jurken er aan te pas komen bij het spelen bij jullie? Of mag hij helemaal niet meer met meisjes spelen? Ik neem aan dat hij niet met make-up en nagellak op naar huis wordt gestuurd oid? 

Ik vind het belachelijk als ouders de interesses, voorkeuren en keuzes van kinderen zo proberen te sturen en manipuleren. Dus ik kan niks met deze ouders. Dat gezegd hebbende kun je er ook weinig aan doen. 

Het is sneu voor je dochter, maar ook voor dat jochie. Ik zou niet zeggen dat hij niet met haar wil spelen om zo te proberen te forceren dat zij hem laat vallen. Dat is toch ook sneu voor hem? En net zo goed manipulatie. Zeg dan gewoon dat zijn ouders willen dat hij alleen bij/met jongetjes speelt. Maar zij mag van jullie wel met jongens én meisjes spelen. 

Wat Ninoea schrijft lijkt me een goede aanpak.  Want anders gaat ze hem op school ook negeren.  Waarom niet zeggen dat ze best vriendjes kunnen blijven op school, maar dat de papa van X nu wil dat hij thuis met jongetjes gaat leren spelen.

Er is online heel veel bangmakerij over dat "ze" mensen trans willen maken.
Wie "ze" dan ook zijn. 

Transseksuelen worden als boeman gebruikt door met name Republikeinen in de VS. 

Waarom zouden gewone mensen stemmen op een partij die graag billionares vertroetelt en grote tax breaks geeft? 
Nou omdat die andere partij "eng is en iedereen trans willen maken. 
Zie echt een heleboel van dat soort angstzaaierij online en zoals gewoonlijk worden dingen die in de VS gebeuren hier overgenomen. Dus zie dat ook al een tijdje in het Nederlands meer opkomen. 

Is overigens helemaal niet gezegd dat iedereen die met poppen speelt dat is, maar die angstmolen is steeds meer vaart aan het zetten. 

Ik probeer eventuele seksistische neigingen bij mezelf te onderdrukken, maar mensen... waarom zijn het toch altijd mannen die van die watjes zijn? Ze doen alsof mannelijkheid betekent dat je sterk bent, maar die mannelijkheid zelf - wat dat dan ook moge zijn - is kennelijk zoiets kwetsbaars dat het tegen allerlei ingebeelde bedreigingen beschermd moet worden. Ook als je daardoor je kind belemmert te spelen met wie/wat hij wil.
Vrouwen zijn niet van die doetjes, die denken niet dat vrouwelijkheid (of mannelijkheid, trouwens) bij het minste of geringste op omvallen staat. 

Ondertussen: de reacties hier lezend zou ik geloof ik liever die vader (of ouders) voor de bus gooien dan dochter het idee geven dat dit uit het jongetje zelf komt. Dus dan inderdaad zeggen dat jij hebt gehoord dat de ouders (of de vader - ik vermoed zomaar dat die moeder niet liegt) van Pietje niet willen dat hij zoveel met meisjes speelt, maar dat dochter natuurlijk op school gewoon vrienden met Pietje kan blijven. 
Als het uiteindelijk bij die ouders terugkomt dan mensen het stom vinden dat ze zo met hun zoon omgaan, dan is dat maar zo. 

Sterkte ermee, ik zou hier ook lelijk mee in mijn maag zitten. 

Ik heb het andersom meegemaakt: mijn zoon, geboren als meisje, en al vroeg heel jongensachtig (maar ging toen nog door het leven als meisje) was hele goede vrienden met een jongen. Kinderen waren dol op elkaar maar het beviel de moeder van de jongen niet. Zij heeft toen gezorgd dat de kinderen niet meer met elkaar thuis konden spelen, alhoewel ze op school nog steeds dol op elkaar waren. Haar er op aangesproken zei ze dat de jongen het zelf niet meer wilde. Ja tuurlijk joh, hij gaat tegen zijn moeder in zeggen dat hij het wel wil. Je zag op het schoolplein dat ze enorm plezier hadden maar als ze thuis wilden afspreken had de moeder altijd een smoesje. Het is haar gelukt, mijn kind begreep er niets van, de jongen ook niet. Mijn hart brak erom. 
De kinderachtigheid van sommige ouders...

Ik zou niet liegen tegen je dochter. Het ligt niet aan haar en ook niet aan het vriendje, maar aan de ouders en vooral de vader van het vriendje. Wees daar eerlijk over. Sommige mensen vinden dit soort rare dingen, jullie zijn het daar niet mee eens, maar als het vriendje niet bij jullie mag spelen van zijn ouders en zij niet bij hem, dan kun jij daar weinig aan doen. Op school kunnen ze dan nog steeds vriendjes zijn en samen spelen. Ik zou je dochter niet doen bewegen hem te laten vallen door te doen alsof de jongen het zelf niet wil. Dat is echt niet eerlijk naar dat jongetje toe.