Meisjesachtige jongen en het gedrag van zijn ouders
Mijn dochter is bevriend met een lieve jongen en ze spelen vaak met elkaar. De jongen is net als mijn dochter helemaal gek van roze, glitters, jurken enz. Daarom kunnen ze zo goed met elkaar omgaan. Nu had mijn dochter vorige week gevraagd of hij wilde spelen en hij zei dat het niet mocht van zijn ouders. Mijn dochter had het maandag weer gevraagd, maar kreeg hetzelfde antwoord. Ik heb toen even met zijn moeder gesproken omdat ik wilde weten waarom die jongen niet meer bij ons mocht spelen. De moeder zei dat zij en voornamelijk haar man graag wilde dat zoon wat mannelijker zou worden en dat vriendschap met mijn dochter daar niet bij hielp. En dat ze voorlopig niet wilde dat zij nog samen zouden spelen.
Ik ben hier erg van geschrokken. Het is 2024, wat maakt het nou uit dat ze beide van meidendingetjes houden?!?!? Die kinderen zijn pas 6 jaar oud!
Hoe moet ik zoiets uitleggen tegen mijn dochter? Ik moedig haar nu aan om met andere kinderen te spelen. Maar ik vind dit zo zielig.
wil40 schreef op 30-09-2024 om 21:51:
We kunnen allemaal denken dat we tolerant zijn en niet discrimineren, maar dat is niet zo. Als je kind op de basisschool zit heeft een jongen geen leven als hij in een roze jurk naar school komt. Bij de kleuters gaat dat op speciale verkleeddagen nog net, iets ouder is het "raar".
Een homofiel echtpaar in de familie kan niet hand in hand over straat lopen. Ze worden uitgescholden en men wil ze bekeren. Genezing is mogelijk wordt ze verteld.
Een jong stel, twee jongens, dragen vrouwelijke kledingstukken en make-up, ze kunnen niet veilig met het openbaar vervoer reizen. Een ander jong stel, twee meisjes, opvallend gekleed, kunnen niet een avond uit zonder lastiggevallen te worden.
Een volwassen man in mijn omgeving is verhuisd naar de grote stad, in de hoop daar zichzelf te kunnen zijn. Jurk, hoge hakken en pruik.
Dus je kind willen behoeden voor de boze buitenwereld is nodig, jezelf zijn is niet altijd veilig. Mijn islamitische collega's met zonen zijn hier duidelijk in. Een man is een man en hoort zich zo te gedragen. Zo niet, dan hoor je er niet meer bij.
Ik vond de documentaire van Nicolaas heel confronterend. Ik zat er met tranen in de ogen naar te kijken. De blik in de ogen van dat zoontje van die Surinaamse (?) vader, toen papa zei dat hij wel zou zorgen dat zoontje nooit 'zo' zou worden... Hoe moet dat joch ooit uit de kast komen? Papa weet met zijn huidskleur toch wel hoe erg het is om afgewezen te worden om wie je bent?
Dat het zó erg is in Nederland, besefte ik totaal niet. Is het dan juist veel erger geworden dan het vroeger was? Is alles sinds het homo-huwelijk bergafwaarts gegaan? 'Normaal', niet asociaal ogende mensen, uiten openlijk hun afkeur van homo's.
Naïef van mij. Ik dacht dat homohaat echt iets was van een stel idiote voetbalhooligans, sommige nog niet-geïntegreerde allochtonen en natuurlijk Johan Derksen.
Aan de andere kant: geen van mijn familieleden is homo. ik heb geen homo in mijn vriendenkring. Op mijn huidige werk is niemand homo. (Vorige baan: 1 homo, 1 trans).
Waar zijn ze dan allemaal? Diep weggekropen?
laat maar
Tja, de bekrompenen zijn nu eenmaal met veel. Als 1% trans is, 5 % homo maar 43% keurt het af, dan kun je wel bedenken dat velen onzichtbaar proberen te zijn. We waren vroeger nogal zelfvoldaan met onze 70% tolerantie. Het is waarschijnlijk leven als onderduiker in een vijandelijke omgeving.
Maar goed. Jongen uit het topic mag geen meisjesdingen doen. Moet stiekem of uit het zicht want realiteit en aanpassen enzo. Vinden we 'normaal'. Mooie volwassenen zijn we.
Wilmamaa schreef op 30-09-2024 om 21:51:
[..]
[..]
Edit: ik besef dat ik met dit bericht zelf ook in de val ben getrapt. Dat ik hier de woorden 'vrouwelijkheid' en "ubervrouwelijk" gebruik voor een bepaald type uiterlijk. Terwijl ik eigenlijk wil zeggen dat vrouwen die niet stereotype met lang haar, plakwimpers, pumps etc zijn uit te tekenen óók vrouwelijk en echte vrouwen zijn. Lastig hoor!
Natuurlijk zijn ook die vrouwen gewoon echte vrouwen en je ziet bijna altijd gewoon dat het vrouwen zijn. Alleen vrouwen met kort haar, zonder make up enz. hebben wel uiterlijke kenmerken die doorgaans dichter bij het mannelijk geslacht liggen dan vrouwen die wel heel lang haar hebben, jurken dragen, hakken, enz. Die laatste categorie ziet er dus in die zin wel meer vrouwelijk uit, want zij zijn nog duidelijker te onderscheiden van het mannelijke geslacht qua uiterlijk.
En het jezelf niet goed genoeg vinden, omdat je nep dingen toevoegt, is dat ook niet zo als je jezelf opmaakt. Dat is net zo goed nep en bijna alle vrouwen doen het in meer of in mindere mate.Veel vrouwen willen er vaak zo goed mogelijk uitzien en de beste versie voor zichzelf en vaak ook voor mannen zijn al dan niet met hulp van make up, nepwimpers, nagels enz. Ik vind dat menselijk.
Ik persoonlijk vindt het ook wel weer mooi dat steeds meer vrouwen en meiden er proberen zo vrouwelijk mogelijk proberen uit te zien. Vrouwen mogen trots zijn op het zijn van een vrouw, te stralen en er zo vrouwelijk mogelijk uit te zien. Vrouwen mogen trots zijn op zichzelf op het mogen zijn van een vrouw.
Wilmamaa schreef op 30-09-2024 om 22:08:
[..]
Ik vond de documentaire van Nicolaas heel confronterend. Ik zat er met tranen in de ogen naar te kijken. De blik in de ogen van dat zoontje van die Surinaamse (?) vader, toen papa zei dat hij wel zou zorgen dat zoontje nooit 'zo' zou worden... Hoe moet dat joch ooit uit de kast komen? Papa weet met zijn huidskleur toch wel hoe erg het is om afgewezen te worden om wie je bent?
Dat het zó erg is in Nederland, besefte ik totaal niet. Is het dan juist veel erger geworden dan het vroeger was? Is alles sinds het homo-huwelijk bergafwaarts gegaan? 'Normaal', niet asociaal ogende mensen, uiten openlijk hun afkeur van homo's.
Naïef van mij. Ik dacht dat homohaat echt iets was van een stel idiote voetbalhooligans, sommige nog niet-geïntegreerde allochtonen en natuurlijk Johan Derksen.
Aan de andere kant: geen van mijn familieleden is homo. ik heb geen homo in mijn vriendenkring. Op mijn huidige werk is niemand homo. (Vorige baan: 1 homo, 1 trans).
Waar zijn ze dan allemaal? Diep weggekropen?
De voorbeelden die ik noem zijn echte mensen die ik ken, de meeste in mijn familie en de anderen in mijn omgeving. De discriminatie is erger dan in mijn jeugd, toen waren Jos Brink met partner Frank en André van Duin de homo's die we kenden. De gaypride en regenboogkleuren waren niet in beeld en de beroemde homo's droegen een pak mét stropdas. Waren dus mannelijk gekleed. De rest van de homo's gingen trouwen en kregen kinderen.
Nu hoor je uit de kast te komen, je niet te verstoppen, iedereen mag er zijn. Groepen mensen moeten de verscheidenheid accepteren wat indruist tegen hun geloof, cultuur en eigen opvoeding. Je mag wel homo zijn, alleen moet je er niets mee doen. Niemand hoeft het te weten. In het "verkeerde" lichaam geboren zijn qua gender, onmogelijk.
Je hebt het over "niet geïntegreerde allochtonen". Ook de huidige generatie is grotendeels moslim. Ik ken geen moslims die homoseksualiteit goedkeuren en accepteren in hun gezin. Dus ook hun kinderen schelden je zoon uit als hij in een roze jurk loopt.
De agressie neemt toe omdat de maatschappij tolerantie eist en verwacht.
wil40 schreef op 30-09-2024 om 21:51:
We kunnen allemaal denken dat we tolerant zijn en niet discrimineren, maar dat is niet zo. Als je kind op de basisschool zit heeft een jongen geen leven als hij in een roze jurk naar school komt. Bij de kleuters gaat dat op speciale verkleeddagen nog net, iets ouder is het "raar".
Een homofiel echtpaar in de familie kan niet hand in hand over straat lopen. Ze worden uitgescholden en men wil ze bekeren. Genezing is mogelijk wordt ze verteld.
Een jong stel, twee jongens, dragen vrouwelijke kledingstukken en make-up, ze kunnen niet veilig met het openbaar vervoer reizen. Een ander jong stel, twee meisjes, opvallend gekleed, kunnen niet een avond uit zonder lastiggevallen te worden.
Een volwassen man in mijn omgeving is verhuisd naar de grote stad, in de hoop daar zichzelf te kunnen zijn. Jurk, hoge hakken en pruik.
Dus je kind willen behoeden voor de boze buitenwereld is nodig, jezelf zijn is niet altijd veilig. Mijn islamitische collega's met zonen zijn hier duidelijk in. Een man is een man en hoort zich zo te gedragen. Zo niet, dan hoor je er niet meer bij.
In sommige families geldt (ook in de mijne) ook dat je maar normaal moet doen want dan ben je al gek genoeg.