Kat heeft baby gebeten

Daglichtlamp schreef op 03-03-2023 om 17:18:

[..]

Ik denk dat het merendeel van de ouders dat liever voorkomt. Had je ook zo gedacht als die halen in het gezicht van je zoon geweest waren en hij de rest van zijn levens littekens gehad zou hebben? Zou je zoon er dan nu ook zo over gedacht hebben?

Je bent er als ouder altijd bij als er interactie is tussen je kind en je huisdier never nooit laat je een klein kind alleen bij de huisdieren.

Dat krijg je niet meer goed. Een van mijn katten geeft ook soms hardhandig zijn grenzen aan. Als hier kleine kinderen komen, moet de kat dus uit de buurt blijven (doet hij uit zichzelf). Hij ziet er enorm schattig uit, maar het is een kreng, dus ik waarschuw ook grote kinderen en volwassenen.
Hij kan ook wel lief zijn, maar klaar is klaar bij hem.

Hierover heb ik even nagedacht en heel belangrijk vind ik in je verhaal dat Spencer dus niet wegloopt, nee, hij claimt zijn plekje op jouw schoot en dat is wat katten betreft iets waar ze ruzie voor over hebben: wie ligt er op het beste plekje. Soms zie je katten aan time-sharing doen en als de andere kat vindt dat hij aan de beurt is, gaat die erbij zitten en lekker staren totdat de andere kat verdwijnt. Voor katten is weglopen altijd de eerste keuze: die gaan niet direct voor het gewapende conflict, zeg maar. Als een kat dat wél doet, dan heb je met een zeer bazige kat te maken.
Zo’n dominante kat met een sterke wil vraagt een stenge opvoeding. Ik heb ervaring want ik heb een kruising Maine Coon die soms nog steeds (!) mijn dochter bijt (die is dus al volwassen) als ze hem uit de lade van haar kledingkast wil wegsturen. Maar als ik het doe: geen haar op zijn grote kattenlijf die er ook maar aan denkt om mij te bijten. Alhoewel, ik zie het ‘m wel eens overwegen. Met twee jaar oud was hij eindelijk een beetje opgevoed maar pffffffft dit was de lastigste van alle katten die ik heb gehad in mijn leven (zal tegen de 20 lopen). Jouw kat is al 6, dus ruim volwassen dus hierbij denk ik ook niet meer aan kattenpuberstreken. 
Kortom: je hebt een bazige kat die het nodig vindt om zijn favoriete plekje in te nemen en daarbij corrigerend op te treden. Dat zal hij blijven doen, tenzij jij er op tijd bij bent om de kat te weg te sturen maar hé, dat gaat je niet altijd lukken en dat weet je denk ik al wel. Jammer maar helaas. Baby gaat voor. 

Ik denk best dat er wat aan te doen is, maar kreeg niet de indruk dat dat optioneel was, eerder een bevestiging zoeken.

Hier zul je voornamelijk wegdoen-adviezen krijgen, het "oude OO-forum" was al nooit zo op dieren en dan komt er al snel onwetendheid, plus allerlei theorieën naar voren.
Ergens is het meteen kansloos voor een dier, jammer.

Max88 schreef op 03-03-2023 om 19:14:

Ik denk best dat er wat aan te doen is, maar kreeg niet de indruk dat dat optioneel was, eerder een bevestiging zoeken.

Hier zul je voornamelijk wegdoen-adviezen krijgen, het "oude OO-forum" was al nooit zo op dieren en dan komt er al snel onwetendheid, plus allerlei theorieën naar voren.
Ergens is het meteen kansloos voor een dier, jammer.

Wat dan bijvoorbeeld? Dat mokkel van ons is al 9 en die is echt honderden zo niet duizenden keren gecorrigeerd. Het enige wat hij gelukkig wel heeft afgeleerd is je benen bespringen als je langs hem loopt. Kat heeft overigens een prima jeugd gehad, heeft lang genoeg bij zijn moeder gewoond en ik heb nog een normale kat waar hij mee is opgegroeid, dus waar die prikkelbaarheid vandaan komt, geen idee.

Hij mag gewoon blijven, ik heb geen kleine kinderen, maar wij hebben er alledrie de littekens van

Ik lees veel ‘baby gaat voor’. Maar hoe zit het met het welzijn van de kat? Die heeft veel stress van de indringer is zijn territorium. Je kunt het de kat eigenlijk niet kwalijk nemen, die vertoont natuurlijk gedrag. Ik denk dat het heel lastig wordt om dit gedrag te veranderen. Je kat is duidelijk ongelukkig in deze situatie.
Als de katten aan elkaar gehecht zijn zou ik op zoek gaan naar een nieuw plekje zonder kinderen voor beide katten, dan hebben ze in elk geval elkaar nog.

Daglichtlamp schreef op 03-03-2023 om 18:29:

[..]

Blijkbaar was dat bij jullie niet genoeg, gezien wat je schrijft over de halen die je zoon kreeg.

Jawel hoor, wij kwamen er zo achter dat onze kat niets van baby's wil weten. Inmiddels is zoon van 10 grootste vrienden met onze kat.

Philou schreef op 03-03-2023 om 15:40:

Katten zijn echt anders dan honden. Katten gaan niet snel voor de aanval, anders dan sommige honden. Ik zou dit ook als een uitzondering zien. Voor katten kan je nog een mandje maken waar je kind niet bij kan of een plek (op een kast) waar hij kan zitten en alles kan gadeslaan.
Ik had twee dreumesen en kat vond het vreselijk en hapte wel eens in een bepaalde gevallen maar vaak wilde kat vanaf buiten naar binnenkijken. Wel betrokken, geen lawaai en plotselinge bewegingen van grijpgrage vingertjes. Echt, probeer feliway, gelukshormoon icm een escape die kat prettig vindt. Ik heb dat ook gebruikt bij twee katten die elkaar niet kenden en uiteindelijk is dat allemaal goed gegaan.

Honden gaan óók niet ineens in de aanval. Die laten eerst tig stresssignalen zien voor ze snappen/bijten. Maar helaas herkennen veel mensen de stresssignalen van hun hond niet. Waardoor de hond zich genoodzaakt voelt om te happen en dan denken mensen dat ie 'zomaar ineens' hapt. Of grenzen worden niet gerespecteerd, zoals grommen. Wanneer een hond gromt betekent het dat ie netjes zn grenzen aangeeft, maar helaas begrijpen veel mensen dat niet. 

Ik zou de baby wegdoen.😂

Feniks89 schreef op 03-03-2023 om 23:59:

Spencer vertoont dit gedrag al zijn hele leven en ik ben daarom ook bang dat het niet meer te veranderen is. Ook tegenover de andere kat is hij enorm dominant. Als Flynn bij mij op schoot ligt en Spencer wil erbij, dan gaat Flynn weg. Als ik Flynn aan het aaien ben maar Spencer komt ook om aandacht vragen dan loopt Flynn weg en komt hij ook niet meer in de buurt. Als kitten speelde ze nog wel eens samen, maar tegenwoordig laten ze elkaar links liggen of is het echt vechten met blazen erbij. Sinds onze verhuizing is Spencer ook een stuk banger voor alles lijkt het. Hij verstopt zich snel onder tafel als hij de bel hoort en komt pas weer tevoorschijn als hij merkt dat er niemand binnenkomt. Voorheen zat hij altijd op het puntje van de bank te wachten om te zien wie er was. Ik neem het Spencer ook niet kwalijk dat hij beet. Het was een natuurlijke reactie. Maar ja, aan begrip heb je weinig als je kindje straks misschien wel in zijn gezicht wordt gebeten.

ik wil echt alles doen om Spencer te houden, maar buiten om dat de situatie zo niet veilig is voor mijn zoontje (net 8 maanden), denk ik steeds meer dat Spencer meer tot rust kan komen ik een huishouden zonder kinderen en dan Flynn ook meer rust kan vinden als hij alleen bij ons blijft.

Dan ben je eigenlijk 6 jaar te laat met ingrijpen op een probleem dat altijd heeft bestaan en daar is de kat nu de dupe van.( ik bedoel dat niet venijnig). 

Voordat ik dieren nam heb ik de lichaamstaal "bestudeerd", verzorging, gedrag, eigenschappen, nieuwste inzichten voor coaching/training enz. Veel te veel mensen, ik zeg niet dat jij dat hebt gedaan, nemen gewoon een dier omdat het zo leuk is en als het even niet zo leuk is dan herplaats je toch? Geen voorbereiding niets. 

Ik zou zelf eerst met een poezendeskundige in gesprek gaan om te zien of er opties zijn en als dat niet lukt dan naar herplaatsing kijken. 

Mijn hond is er eentje met een gebruiksaanwijzing ( niet vals, wel klein en nerveus), die is nog nooit geen seconde met mijn kleinzoon alleen geweest en no way dat kleinzoon aan hem mocht zitten met die graaihandjes. Je hebt die twee niet goed gescheiden gehouden en dan krijg je dit. Dat is geen beschuldiging hoor, maar het valt te voorkomen. Kind op de vloer, kat uit de buurt en omgekeerd. Kind op schoot, dan geen kat op de bank, kat op de bank, ga dan ergens uit de buurt zitten. Kind de 1e jaren nooit aan de kat laten zitten, die kat beet niet spontaan en het is niet grappig voor een kat als een kind foutief en te ongecontroleerd (gr)aait. Net zoals al die filmpjes online waarbij mensen hun baby naast een hond laten liggen en vertederd zijn als de kleine de kat aait ( lees molesteert); hoe dénk je dan 🙈

Het voorkomen moet een tweede natuur worden, evenals straks met een lopende dreumes je die continue in de gaten houdt. Maar goed, die inzet moet je willen of kunnen, maar het is het waard om signalen te leren kennen.

Max88 schreef op 04-03-2023 om 00:52:

[..]

Dan ben je eigenlijk 6 jaar te laat met ingrijpen op een probleem dat altijd heeft bestaan en daar is de kat nu de dupe van.( ik bedoel dat niet venijnig).

Voordat ik dieren nam heb ik de lichaamstaal "bestudeerd", verzorging, gedrag, eigenschappen, nieuwste inzichten voor coaching/training enz. Veel te veel mensen, ik zeg niet dat jij dat hebt gedaan, nemen gewoon een dier omdat het zo leuk is en als het even niet zo leuk is dan herplaats je toch? Geen voorbereiding niets.

Ik zou zelf eerst met een poezendeskundige in gesprek gaan om te zien of er opties zijn en als dat niet lukt dan naar herplaatsing kijken.

Mijn hond is er eentje met een gebruiksaanwijzing ( niet vals, wel klein en nerveus), die is nog nooit geen seconde met mijn kleinzoon alleen geweest en no way dat kleinzoon aan hem mocht zitten met die graaihandjes. Je hebt die twee niet goed gescheiden gehouden en dan krijg je dit. Dat is geen beschuldiging hoor, maar het valt te voorkomen. Kind op de vloer, kat uit de buurt en omgekeerd. Kind op schoot, dan geen kat op de bank, kat op de bank, ga dan ergens uit de buurt zitten. Kind de 1e jaren nooit aan de kat laten zitten, die kat beet niet spontaan en het is niet grappig voor een kat als een kind foutief en te ongecontroleerd (gr)aait. Net zoals al die filmpjes online waarbij mensen hun baby naast een hond laten liggen en vertederd zijn als de kleine de kat aait ( lees molesteert); hoe dénk je dan 🙈

Het voorkomen moet een tweede natuur worden, evenals straks met een lopende dreumes je die continue in de gaten houdt. Maar goed, die inzet moet je willen of kunnen, maar het is het waard om signalen te leren kennen.

Mijn kleinkind zou dus echt niet bij jouw nerveuze hondje op bezoek mogen komen. Dan gaat het hondje maar lekker aan de riem/in de gang/tuin in zijn bench whatever. En dat is bezoek dat weer weggaat, dat is tijdelijk. Echt niet dat je kinderen en dieren altijd 100% in het oog hebt. Ik vind het juist van verantwoordelijkheid van TO getuigen dat ze actie onderneemt en de kat een ander huis gunt. Of die kat nou onopgevoed is, een onbegrepen gevoeligheid/een verborgen kwaal, gek in zijn hoofd is of gewoon nerveus, maakt echt niet uit voor het resultaat: kat valt kind aan en kind is baby en die kun je de gebruiksaanwijzing nog niet uitleggen om met dit kattengedrag om te gaan.