Kat heeft baby gebeten
Hoi allemaal,
Wij hebben twee Maine Coon katers van 6 jaar oud. Ik had ze eerst zelf voordat mijn vriend/man bij mij kwam wonen en één van de twee katers (Spencer, van 11kg) had daar in het begin heel veel moeite mee. Hij krapte en beet mijn man en was heel erg jaloers. Inmiddels zijn het de beste vrienden en verruilt hij mijn schoot het liefste voor die van mijn man.
Met de komst van ons zoontje hadden de katten het in het begin heel erg moeilijk. Want minder aandacht voor hen. Maar de kleinste van de twee (Flynn) is echt super lief. Hij komt ons zoontje troosten als hij huilt en gaat vaak naast hem liggen. Ook mag ons zoontje hem “aaien” en als hij het beu is loopt hij gewoon weg. Spencer daarentegen is een ander verhaal. Die moet van kinderen sowieso niet veel hebben en verstopt zich altijd tot ze weg zijn. Als ik of anderen hem op zo’n moment zouden willen aaien bijt hij. Ik vraag alle visite dus om hem met rust te laten.
Ik zat gisteren op de bank en ons zoontje lag bij mij op schoot. Spencer wilde ook op schoot en kwam zelf tegen ons zoontje zijn benen aanliggen. Ons zoontje trappelde af en toe met zijn voeten maar Spencer deed niets. Tot 15 minuten laten mijn zoontje (ik denk te hard of op de verkeerde plek) trapte toen beet Spencer hem ineens in de voet. Hard genoeg dat er bloed was. Ik schrok me een ongeluk! Vorige week liep Spencer langs en wilde mijn zoontje Spencer vastpakken in zijn haren, ik kon hem gelukkig nog net tegenhouden maar ook toen hapte Spencer naar hem.
kunnen jullie mij aub helpen met wat ik nu moet doen? Ik hou heel veel van Spencer, maar ik hou nog meer van mijn zoontje en ik wil dat ze beide veilig zijn. Als mijn zoontje straks kan kruipen en de kat loopt langs weet ik niet of ik altijd snel genoeg ben om te voorkomen dat hij Spencer aanraakt….en die gedachte beangstigt mij.
Zo ben ik aan mijn hond gekomen. Peutertje van vorige baasjes liep steeds achter haar en pakte haar dan van achteren vast. Daar werd het hondje heel gespannen van en begon ook te happen naar het kindje. De hond leed dus onder de impulsiviteit van het kindje en dat is niet echt op te lossen want dan moet je er 100% van de tijd bovenop zitten. En ze hadden omdat moment ook nog een baby dus als ze met hun eerste die fase door waren, zou het met wat pech weer helemaal vooraan beginnen. Zij hebben dus toen een ander thuis voor de hond gezocht en dat werd ik. Ik ben echt helemaal dol op mijn hond en zij op mij dus voor de hond is het eind goed al goed. Voor de baasjes was het natuurlijk erg slikken maar zij hebben in mijn ogen gedaan wat ze moesten doen voor hun dier. Jij weet inmiddels al dat je dit moet gaan doen en dat is verdrietig maar ik wil je gewoon zeggen dat het goed gaat uitpakken: die kat vindt echt een fijn nieuw thuis met voor hem ook minder spanning en daardoor krijg jij er ook vrede mee dat je dit moet doen. Maar voor nu is het rot. Dat is nou eenmaal zo.
Je kunt nog advies inwinnen bij een praktijk voor kattengedrag. Hoe oud is je zoontje? Misschien is het nog een kersverse situatie voor Spencer? Met de juiste aanpak kan Spencer er misschien nog best aan wennen. Zeker ook als je weet dat het tussen je man en Spencer ook goed is gekomen. Natuurlijk blijft een baby/peuter veel langer een onvoorspelbaar wezen voor Spencer. Maar een deskundige ziet waarschijnlijk mogelijkheden die jij en ik niet zien. Als het dan niet lukt, weet je in ieder geval dat je er alles aan gedaan hebt.
Mija schreef op 03-03-2023 om 15:00:
Zo ben ik aan mijn hond gekomen. Peutertje van vorige baasjes liep steeds achter haar en pakte haar dan van achteren vast. Daar werd het hondje heel gespannen van en begon ook te happen naar het kindje. De hond leed dus onder de impulsiviteit van het kindje en dat is niet echt op te lossen want dan moet je er 100% van de tijd bovenop zitten. En ze hadden omdat moment ook nog een baby dus als ze met hun eerste die fase door waren, zou het met wat pech weer helemaal vooraan beginnen. Zij hebben dus toen een ander thuis voor de hond gezocht en dat werd ik. Ik ben echt helemaal dol op mijn hond en zij op mij dus voor de hond is het eind goed al goed. Voor de baasjes was het natuurlijk erg slikken maar zij hebben in mijn ogen gedaan wat ze moesten doen voor hun dier. Jij weet inmiddels al dat je dit moet gaan doen en dat is verdrietig maar ik wil je gewoon zeggen dat het goed gaat uitpakken: die kat vindt echt een fijn nieuw thuis met voor hem ook minder spanning en daardoor krijg jij er ook vrede mee dat je dit moet doen. Maar voor nu is het rot. Dat is nou eenmaal zo.
Dit! Afscheid nemen van een huisdier hoeft niet slecht te zijn. Zeker is dat verdrietig en had je anders gehoopt, maar in dit geval zijn het welzijn van zowel je kind als de kat in gevaar. En dan moet je toch echt kiezen voor een ander huis voor je kat, of je kind.. maar ik denk dat je kat herplaatsen gemakkelijker gaat. 
Voel je in ieder geval niet al te schuldig naar je kat. Je hebt het geprobeerd maar het is beter nu dat hij een ander huis krijgt. Ook dát doe je in het belang van zowel je kind als de kat. Misschien doe je hem er zelfs een groot plezier mee.
Wie weet is er iemand die je kent die hem wel zou willen overnemen? Dan kun je hem toch nog wel eens opzoeken.
Kleine kinderen en dieren is altijd een combinatie die afwachten is. Je kunt een kind zeker leren om niet zomaar aan een dier te komen of het pijn te doen, maar bij een baby is dat lastig. Dan moet je ze uit elkaar houden en op een gegeven moment kan dat niet meer omdat een baby/dreumes gaat kruipen en lopen.
Ik zou als een dier agressieve neigingen gaat vertonen van de aanwezigheid van kinderen een plekje zoeken waar geen kinderen zijn. Je kind staat altijd boven je dieren.
Wandelvrouwtje schreef op 03-03-2023 om 13:05:
die kat kan niet blijven, want je kunt je baby niet leren om de kat niet aan te raken. En je weet nu dat het fout kan gaan.
Dat kan dus wel, na halen van mijn katten blijf mijn zoon vervolgens mijlenver van de katten vandaan.
Ik snap de mensen die zeggen het nog even te proberen (met feliway of een deskundige) niet. Het hoeft maar 1 x echt fout te gaan en baby heeft straks een serieuze verwonding. Dat risico ga je toch niet nemen?
Decembermamma schreef op 03-03-2023 om 15:32:
[..]
Dat kan dus wel, na halen van mijn katten blijf mijn zoon vervolgens mijlenver van de katten vandaan.
Bij een ouder kind zal dat vast kunnen, maar het klinkt alsof het hier om een jong kind gaat dat echt nog niet snapt dat de kat op hem reageert.
Katten zijn echt anders dan honden. Katten gaan niet snel voor de aanval, anders dan sommige honden. Ik zou dit ook als een uitzondering zien. Voor katten kan je nog een mandje maken waar je kind niet bij kan of een plek (op een kast) waar hij kan zitten en alles kan gadeslaan.
Ik had twee dreumesen en kat vond het vreselijk en hapte wel eens in een bepaalde gevallen maar vaak wilde kat vanaf buiten naar binnenkijken. Wel betrokken, geen lawaai en plotselinge bewegingen van grijpgrage vingertjes. Echt, probeer feliway, gelukshormoon icm een escape die kat prettig vindt. Ik heb dat ook gebruikt bij twee katten die elkaar niet kenden en uiteindelijk is dat allemaal goed gegaan.
Wandelvrouwtje schreef op 03-03-2023 om 13:05:
die kat kan niet blijven, want je kunt je baby niet leren om de kat niet aan te raken. En je weet nu dat het fout kan gaan.
Dat kan dus wel, na halen van mijn katten bleef mijn zoon vervolgens mijlenver van de katten vandaan.
Wandelvrouwtje schreef op 03-03-2023 om 15:37:
[..]
Bij een ouder kind zal dat vast kunnen, maar het klinkt alsof het hier om een jong kind gaat dat echt nog niet snapt dat de kat op hem reageert.
Vanaf dat hij begon te kruipen met een maand of 5. Bij het op schoot zitten kun je zelf bepalen of de kat in de buurt komt
Ik heb katten en geen eigen kinderen maar ik zou je kat herplaatsen. Echt geen haar op m’n hoofd die hiervoor nog met feliway of kattengedragsdeskundige in de weer gaat. Er is een klein kind gebeten.
Een van m’n katten houdt ook niet van kinderen en m’n vriend heeft een zoon. Het gaat al 5 jaar redelijk maar niet beter.
Voor je kat die overblijft vind ik het ook een beetje zielig, dat hij straks z’n maatje kwijt. Ik zou dan wel overwegen een kitten te nemen die opgroeit met en went aan je kind.
Is de kat medische nagekeken katten zijn meesters in verbergen van dingen. Daardoor kunnen ze niet lekker in hun vel zitten.
En daarna een gedrag deskundige in schakelen.
Feliway doet niet echt veel. Ik zou inderdaad de kat na laten kijken bij een dierenarts en daarna een kattengedragsadviseur inschakelen. Ik heb hele goede ervaringen met het kga op dinsdag kan je die gratis bellen ik weet alleen niet of ik hun nummer hier mag neerzetten maar anders even zoeken op Facebook naar kga dan kan je ze ook vinden.
Decembermamma schreef op 03-03-2023 om 15:45:
[..]
Dat kan dus wel, na halen van mijn katten bleef mijn zoon vervolgens mijlenver van de katten vandaan.
Ik denk dat het merendeel van de ouders dat liever voorkomt. Had je ook zo gedacht als die halen in het gezicht van je zoon geweest waren en hij de rest van zijn levens littekens gehad zou hebben? Zou je zoon er dan nu ook zo over gedacht hebben?
Daglichtlamp schreef op 03-03-2023 om 17:18:
[..]
Ik denk dat het merendeel van de ouders dat liever voorkomt. Had je ook zo gedacht als die halen in het gezicht van je zoon geweest waren en hij de rest van zijn levens littekens gehad zou hebben? Zou je zoon er dan nu ook zo over gedacht hebben?
Nou precies, of nagels in zijn oog...