Burnout (of andere klachten) & kinderwens
Hi lieve allemaal!
Een lang verhaal, maar ik hoop herkenning te vinden van mensen met langdurige klachten zoals burnout, long covid, oid.
Mijn man (32) en ik (27) hebben altijd al een kinderwens gehad. Op mijn 21e ben ik uitgevallen met burnout verschijnselen en veel angst en toen helaas de verkeerde behandeling ervoor gehad. Ik dacht op gegeven moment weer zo goed als hersteld te zijn, het ging redelijk goed met me, ik was aan het werk en sterk genoeg om medicatie af te bouwen -wat een jaar heeft geduurd-. De gedachte was "als het nu een half jaar goed gaat zonder medicatie, gaan we proberen zwanger te worden. We hebben door mijn welzijn en medicatie afbouw dus al best moeten uitstellen. Helaas kreeg ik in mei 2022 een nog veel heftigere burnout, waar ik nog steeds mee worstel. Mijn belastbaarheid blijft laag, met goede dagen en minder goede dagen. Ik heb nu wel de juiste hulp wat super fijn is, maar mijn zenuwstelsel en belastbaarheid blijven erg kwetsbaar. Niet gek ook na al 2,5 jaar herstellen.
De drang naar een kindje is zo ontzettend groot, ik kan op dat gebied echt een enorme leegte ervaren. Mijn man en ik hebben het er vaak over en dromen vaak over onze toekomst met een kindje. Als ik me ergens fijn voelt is het tussen de kindjes. De grootste vraag is nu gaan we het nog (veel) langer uitstellen, of gaan we toch voor een kindje. Wat heel zwaar zal zijn, maar ook wat we beiden zo wensen en veel zingeving zal geven. Wachten tot ik volledig ben hersteld gaan we waarschijnlijk sowieso niet doen, aangezien ook mijn psycholoog zegt dat ik niet ga herstellen als ik zo een grote wens/behoefte nog heel lang ga uitstellen. Dat dat alleen maar voor teleurstelling en frustratie zorgt. Maar je wilt het beste voor je kindje en ik heb geen idee wat een zwangerschap voor mij en mijn herstel zou doen. Het zou juist een enorme goede uitwerking kunnen hebben, maar voor hetzelfde geld ook niet... Nog niet te spreken over de slapeloze nachten met een lage belastbaarheid haha.
Het lijkt me fijn met andere in gesprek te komen die langdurige klachten ervaren en dezelfde onzekerheid en vragen kennen! Of juist mensen die in eenzelfde situatie zaten en toch hebben gekozen om zwanger te worden
Liefs,
Samantha
Typ hier je reactie
Ik snap het zo goed! Maar ik had indertijd een huilbaby. En bij ons zat de vader toen niet zo goed in zijn vel. Waardoor ik extra zenuwachtig werd als de baby huilde. Want die voelde de spanningen aan. Pas toen de vader een paar weken door mij op vakantie werd gestuurd, werd het rustiger in huis en huilde de baby heel veel minder.
Ik wens je sterkte met het nemen van beslissingen!
probeer niet te dromen over " kindjes". Ze zijn maar kort klein, worden stinkende pubers met grotere zorgen voor de ouders. Een " kindje" klinkt als " lekker tutten met een baby", dat is maar heel kort realiteit, als het dat al is.
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 17:52:
tja wat is een goed moment. Je wens is er duidelijk. Ik zat vier maanden voor ik zwanger werd nog in een afkickkliniek en huurde een kamer ergens. Nou de hele wereld had me toen afgeraden een kind te gaan krijgen. Godzijdank heb ik niet geluisterd en ben ik eigenwijs. Het kinderen krijgen heeft me goed gedaan en zoveel gebracht. Het houdt me op het rechte pad en van de straat. Het is loodzwaar maar het is iets eigens om voor te zorgen dus je doet het, halfdood of ziek of burnd out of niet het is gaan met die banaan. Gooi eerst je anticonceptie maar uit het raam en kijk wat de natuur doet. Iedereen heeft wel iets.
Fijn dat het bij jou goed is gegaan, maar in heel veel gevallen is dat niet zo bij een niet-belastbare ouder. Ik vind "gaan met die banaan, iedereen heeft wel iets" niet zo'n passend advies als het het grootbrengen van een kind betreft.
De drang naar een kindje is zo ontzettend groot, ik kan op dat gebied echt een enorme leegte ervaren.
Ik wil zeker je gevoel niet baggateliseren, maar het is vaak zo dat als een verlangen zo groot, er iets anders onder zit.
Ook vind ik dat je voor de verzorging van kinderen niet om anderen moet leunen. Lang iedereen heeft de behoefte niet om op kinderen te passen. En ook deze mensen kunnen uitvallen of ziek worden.
DeOnbekende schreef op 28-10-2024 om 18:30:
[..]
Fijn dat het bij jou goed is gegaan, maar in heel veel gevallen is dat niet zo bij een niet-belastbare ouder. Ik vind "gaan met die banaan, iedereen heeft wel iets" niet zo'n passend advies als het het grootbrengen van een kind betreft.
Het blijft een risico kop of munt. Je weet het nooit allemaal van te voren. Dus dit is mijn advies. Als dat advies jou niet bevalt prima. Bedankt voor het mededelen. Het is advies is voor TO. Ze vroeg ook naar ervaring en dit is mijn ervaring plus advies.
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 17:52:
tja wat is een goed moment. Je wens is er duidelijk. Ik zat vier maanden voor ik zwanger werd nog in een afkickkliniek en huurde een kamer ergens. Nou de hele wereld had me toen afgeraden een kind te gaan krijgen. Godzijdank heb ik niet geluisterd en ben ik eigenwijs. Het kinderen krijgen heeft me goed gedaan en zoveel gebracht. Het houdt me op het rechte pad en van de straat. Het is loodzwaar maar het is iets eigens om voor te zorgen dus je doet het, halfdood of ziek of burnd out of niet het is gaan met die banaan. Gooi eerst je anticonceptie maar uit het raam en kijk wat de natuur doet. Iedereen heeft wel iets.
Mooi dat het voor jou goed is gegaan, maar dit lijkt me niet bepaald een zinvol advies. Als het niet goed was gegaan had je een kind opgezadeld met je problemen. Eigenlijk dient je kind dus als oplosser voor jouw problemen.
Vrijevlinder schreef op 28-10-2024 om 18:41:
[..]
Mooi dat het voor jou goed is gegaan, maar dit lijkt me niet bepaald een zinvol advies. Als het niet goed was gegaan had je een kind opgezadeld met je problemen. Eigenlijk dient je kind dus als oplosser voor jouw problemen.
Bedankt voor je mening over mijn advies. Het advies is voor TO. Je kunt niet alles weten van te voren het blijft een risico. Mijn ervaring en advies is gaan met die banaan. Prima dat jij dat een niet zinvol advies vind.
Het advies van ieder om mij heen was doe het niet, dan zat ik nu nog aan de drank of in afkickkliniek nr 10. Mij heeft het goed gedaan. Het heeft mijn leven mooier gemaakt en een reden gegeven om weer nuchter te genieten. Hierop bouwen we verder.
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 18:44:
[..]
Bedankt voor je mening over mijn advies. Het advies is voor TO. Je kunt niet alles weten van te voren het blijft een risico. Mijn ervaring en advies is gaan met die banaan. Prima dat jij dat een niet zinvol advies vind.
Het advies van ieder om mij heen was doe het niet, dan zat ik nu nog aan de drank of in afkickkliniek nr 10. Mij heeft het goed gedaan. Het heeft mijn leven mooier gemaakt en een reden gegeven om weer nuchter te genieten. Hierop bouwen we verder.
Jouw advies is slecht advies omdat het hier over een kind gaat die je niet terug naar de winkel brengt omdat het niet bevalt of omdat je er niet mee om kunt gaan.
Poezie schreef op 28-10-2024 om 18:51:
[..]
Jouw advies is slecht advies omdat het hier over een kind gaat die je niet terug naar de winkel brengt omdat het niet bevalt of omdat je er niet mee om kunt gaan.
Bedankt voor je mening over mijn advies.
Je hoort het TO. Het volk zegt doe het niet. Als iemand zegt doe het wel is het namelijk slecht advies. Ik heb mijn zegje gedaan hier. Succes TO.
zou het een realistisch doel zijn om te zeggen; eerst moet ik weer in staat zijn om te werken, en pas dan ben ik ook klaar voor het moederschap?
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 18:56:
[..]
Bedankt voor je mening over mijn advies.
Je hoort het TO. Het volk zegt doe het niet. Als iemand zegt doe het wel is het namelijk slecht advies. Ik heb mijn zegje gedaan hier. Succes TO.
Moederkareltje, ik heb hier een kat rondlopen die van iemand is geweest die uit een verslavingskliniek kwam en een kat mocht omdat dat zo goed voor hem zou zijn. Gevolg: hij lag op den duur meerdere keren helemaal van de wereld voor zijn eigen voordeur terwijl hij de kat verwaarloosde. Gelukkig was de kat op een dag ontsnapt en meldde zich bij mij. Je moet je toch niet indenken dat hij een baby had gehad?!
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 17:52:
tja wat is een goed moment. Je wens is er duidelijk. Ik zat vier maanden voor ik zwanger werd nog in een afkickkliniek en huurde een kamer ergens. Nou de hele wereld had me toen afgeraden een kind te gaan krijgen. Godzijdank heb ik niet geluisterd en ben ik eigenwijs. Het kinderen krijgen heeft me goed gedaan en zoveel gebracht. Het houdt me op het rechte pad en van de straat. Het is loodzwaar maar het is iets eigens om voor te zorgen dus je doet het, halfdood of ziek of burnd out of niet het is gaan met die banaan. Gooi eerst je anticonceptie maar uit het raam en kijk wat de natuur doet. Iedereen heeft wel iets.
Het is duidelijk dat je niet weet wat een burn out inhoudt. Gaan met die banaan zorgt er juist voor, dat ze waarschijnlijk niet meer haar bed uit kan komen. En ja ik spreek uit ervaring, kon letterlijk niet uit bed komen, zodra ik stond klapte ik achterover op mijn bed, kon niet meer op mijn benen staan. Jaren flink ziek geweest en volledig afgekeurd, juist omdat ik altijd maar doorging.
Ik vind de kinderwens onbegrijpelijk als je een burn out hebt. Niet doen TO, eerst herstellen en een aantal jaren wachten om te kijken of je stabiel blijft en geen derde keer terugvalt. Sorry maar die kans zit erin, je zult je leven helemaal moeten aanpassen als je geen terugval wilt krijgen. Sterkte!
Moederkareltje schreef op 28-10-2024 om 18:38:
[..]
Het blijft een risico kop of munt. Je weet het nooit allemaal van te voren. Dus dit is mijn advies. Als dat advies jou niet bevalt prima. Bedankt voor het mededelen. Het is advies is voor TO. Ze vroeg ook naar ervaring en dit is mijn ervaring plus advies.
Ik vind "gewoon doen, het is kop of munt" inderdaad een slecht advies als het het welzijn van een kind betreft. Dan is het over het algemeen wel handig als je basis goed is.
En aangezien dit een discussieforum is, mag ik (en anderen) vrij reageren op wat jij zegt. Geen reden om zo aangebrand te doen.
Poezie schreef op 28-10-2024 om 19:01:
[..]
Moederkareltje, ik heb hier een kat rondlopen die van iemand is geweest die uit een verslavingskliniek kwam en een kat mocht omdat dat zo goed voor hem zou zijn. Gevolg: hij lag op den duur meerdere keren helemaal van de wereld voor zijn eigen voordeur terwijl hij de kat verwaarloosde. Gelukkig was de kat op een dag ontsnapt en meldde zich bij mij. Je moet je toch niet indenken dat hij een baby had gehad?!
Daar heb je helemaal gelijk in, dat zou vreselijk zijn als er een baby lag te schreeuwen van de honger in zijn dagen vieze luier.
Ik denk dat mijn boodschap aan TO was dat al ben je een risicosituatie zoals ik was er ook een kans is dat je er wel goed aan doet. Door uit veiligheid de kans niet te nemen zou ik zonde vinden. Het is wel veiliger dat wel. Maar wel zonde want dan weet je het nooit of je bent er nooit echt klaar voor.
Een vriendin van mij werd zwanger (bewust) terwijl ze nog herstellende was van een burn out. Daarna is ze wel weer gaan werken, maar het ging gewoon niet. Ze is er ook achter gekomen dat ze iets neurodiversigs heeft, en de combinatie baan en kind was gewoon meer dan ze aankon. Nu is ze thuis. Ze heeft wel geluk dat haar man een hele goeie baan heeft en voor hem is het juist chill dat zij thuis is.