(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Evaluna schreef op 24-04-2024 om 15:37:
Hoe was de verhouding met zijn moeder en is er openlijk over gesproken hoe zoon de omgangsregeling altijd heeft beleefd? Hoe vindt hij het verschil tussen een druk 6 persoons huishouden en hoe is hij daar mee omgegaan? Overprikkeld? Hoeveel tijd had hij nodig om te wisselen tussen zijn ouders?
Ik vraag me af of zoon daar wel goed in is gezien of dat hij eigenlijk al heel lang op zijn tandvlees loopt? Dat zou eigenlijk helemaal niet ze raar zijn als ik het zo lees.
Nou dit dacht ik ook....van een 2 persoons huishouden, naar een 6 persoons huishouden en met vermoeden van ASS..... die jongen moet compleet overprikkeld zijn. En is die rust juist zo belangrijk voor hem
Evaluna schreef op 24-04-2024 om 15:37:
Hoe was de verhouding met zijn moeder en is er openlijk over gesproken hoe zoon de omgangsregeling altijd heeft beleefd? Hoe vindt hij het verschil tussen een druk 6 persoons huishouden en hoe is hij daar mee omgegaan? Overprikkeld? Hoeveel tijd had hij nodig om te wisselen tussen zijn ouders?
Ik vraag me af of zoon daar wel goed in is gezien of dat hij eigenlijk al heel lang op zijn tandvlees loopt? Dat zou eigenlijk helemaal niet ze raar zijn als ik het zo lees.
Je moet je vragen een beetje verduidelijken aub.
De omgang met zijn moeder voor de scheiding? Of nu?
Omgangsregeling was nooit een soort 'agendapunt' geweest om op vaste tijden te bespreken. Misschien had dit wel gemoeten... Mijn man en ik zijn er altijd vanuit gegaan dat als de kinderen het anders zouden willen, ze dit of met ons, en/of met de andere ouder zouden bespreken. Bij ons was en is daar gewoon ruimte voor en bij de andere ouder zeker te weten ook.
Ik heb geen aanleiding om te denken dat het verschil tussen bij moeder en bij ons té groot voor hem was. Hij heeft er nooit wat over gezegd. Ze hebben ieder een eigen kamer, dus ze kunnen zich dus terugtrekken als het te druk is. Voor overprikkeling heb ik ook geen aanwijzingen.
Wat bedoel je met dat wisselen? Die begrijp ik even niet.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 15:27:
[..]
Sorry, reageren ging weer eens mis, op je telefoon is dit geen handig forum (of het ligt gewoon aan mij en dat is heel goed mogelijk)
Ik hoop dat je ziet hoe verwarrend het voor me is: iedereen geeft raad. De een zegt: je stiefzoon is zelf weggegaan, laat hem zelf het initiatief nemen voor hernieuwd contact. Dan zijn er weer anderen, jij ook, die zeggen: je laat de oplossing aan je stiefzoon. En dan is DAT weer niet goed...
De woorden die ik gebruik, zijn ingegeven door hoe het hier thuis al zo lang (te lang) gaat. Het spijt me zeer, maar ik ben inmiddels best murw en cynisch. Dat praat ik niet goed van mezelf, maar ik wil hier ook niet verstoppen hoe ik me echt voel. Als ik jullie een gepolijst verhaal zou geven, dan begrijp je ook niet goed hoe ik hierin sta. Dan verstop ik mezelf, ontspring ik de dans van kritiek en daar loop ik (hoewel hier af en toe anders wordt gezegd) niet voor weg.
Ik gaf dat voorbeeld laatste bus missen alleen zodat je achtergrondinfo zou hebben die onze beslissingen daarna heeft beïnvloed: actie-reactie. En jij vat het vervolgens ook nog eens op alsof ik op mijn eigen borst loop te kloppen? Nou merci...
En mijn complimenten hoe jij het opgelost zou hebben... perfect hoor! (in theorie)
Op een forum krijg je uiteraard verschillende adviezen die soms haaks op elkaar staan. Wij kennen jullie gezin niet, het zijn adviezen en niet meer dan dat. Het is aan jezelf of je er iets mee doet.
"door hoe het hier thuis al zo lang (te lang) gaat. " . Nee hoe jij ervaart hoe het er aan toe gaat. Stiefzoon ervaart dat ongetwijfeld weer heel anders. Het is geen wedstrijd wie er hierin gelijk heeft. Daar zit ook een stuk frustratie; het zint jou niet hoe het er aan toe gaat en dat mag je uiteraard vinden, maar zoals ik het lees neem je stiefzoon en zijn moeder nu heel veel dingen kwalijk en ligt het vanuit jouw optiek vooral aan hun. Daardoor ben je in een negatieve spiraal terecht gekomen en spreek je erg naar over hem en kan hij weinig goed doen. En dat werkt niet mee aan een oplossing. Als het al te lang speelt waarom niet eerder begeleiding gevraagd voor bij jullie thuis? Je bent daarvan niet afhankelijk van stiefzoon en zijn moeder.
Bij beslissingen nemen ( voorbeeld bus missen), kijk je dus ook naar acties uit het verleden; is dat handig en eerlijk?
Je vroeg mij hoe ik de situatie opgelost zou hebben en daar heb ik antwoord op gegeven. Nergens het woord perfect genoemd overigens. Je zegt wel open te staan voor adviezen maar is dat echt zo? Je zit vooral heel erg in de verdediging. Ga eens met een neutraal persoon praten bv van centrum jeugd en gezin ipv alleen met vrienden/ familie, niet geschoten is altijd mis.
BritgetJones007 schreef op 24-04-2024 om 15:46:
[..]
Ik ben even flabbergasted....echt huh! Hoe dan??
Hoe kom je tot de conclusie dat je dan privacy respecteerde? En dan ben je verbaasd als er reacties komen dat die jongen zich niet gezien en gehoord voelt??
Dat kan ik uitleggen (hoop ik). Zowel mijn man, als ik, als onze families hebben NUL ervaring op het gebied van GGZ/psychologen. Misschien gelukkig, maar het is dus allemaal hartstikke nieuw. En als tegen mijn man en zijn ex door de psycholoog gezegd wordt dat de gesprekken vertrouwelijk zijn en stiefzoon die vertrouwelijkheid ook heel erg belangrijk vond, daar komt dat respecteren van de privacy vandaan.
Als een van mijn kinderen bij een psycholoog zat en hem was vertrouwelijkheid beloofd en ik zou toch navraag gaan lopen doen naar wat daar tussen hen besproken is, dan garandeer ik dat mijn kinderen bloedpissig zouden zijn op me. En dat zou ik nog terecht vinden ook.
Om er eens een groot cliché in te gooien: zijn ouders deden wat ze dachten dat het beste was.
En blijkbaar was dat volgens jou niet goed. Ok.
Gingergirl schreef op 24-04-2024 om 15:51:
[..]
Op een forum krijg je uiteraard verschillende adviezen die soms haaks op elkaar staan. Wij kennen jullie gezin niet, het zijn adviezen en niet meer dan dat. Het is aan jezelf of je er iets mee doet.
"door hoe het hier thuis al zo lang (te lang) gaat. " . Nee hoe jij ervaart hoe het er aan toe gaat. Stiefzoon ervaart dat ongetwijfeld weer heel anders. Het is geen wedstrijd wie er hierin gelijk heeft. Daar zit ook een stuk frustratie; het zint jou niet hoe het er aan toe gaat en dat mag je uiteraard vinden, maar zoals ik het lees neem je stiefzoon en zijn moeder nu heel veel dingen kwalijk en ligt het vanuit jouw optiek vooral aan hun. Daardoor ben je in een negatieve spiraal terecht gekomen en spreek je erg naar over hem en kan hij weinig goed doen. En dat werkt niet mee aan een oplossing. Als het al te lang speelt waarom niet eerder begeleiding gevraagd voor bij jullie thuis? Je bent daarvan niet afhankelijk van stiefzoon en zijn moeder.
Bij beslissingen nemen ( voorbeeld bus missen), kijk je dus ook naar acties uit het verleden; is dat handig en eerlijk?
Je vroeg mij hoe ik de situatie opgelost zou hebben en daar heb ik antwoord op gegeven. Nergens het woord perfect genoemd overigens. Je zegt wel open te staan voor adviezen maar is dat echt zo? Je zit vooral heel erg in de verdediging. Ga eens met een neutraal persoon praten bv van centrum jeugd en gezin ipv alleen met vrienden/ familie, niet geschoten is altijd mis.
Je hebt je mond vol over woordkeus en dat ik steeds in de verdediging schiet. Maar dat is ook niet heel gek als je ziet hoe je steeds de neiging hebt me te verbeteren, hoe ik dingen moet zeggen, dat iets niet is, maar dat iets is hoe IK het ervaar. Dat ik dingen opschrijf hoe ik het ervaar lijkt me zo genoegzaam wel duidelijk, maar als ik dat schrijf, dan mag ik dat weer niet zeggen!
Kies Wat.
Zoals ik het lees heb je te hoge normen en verwachtingen richting je stiefkind maar niet de wijsheid om boven je primaire reacties, op die van je stiefkind noch forummers, uit te stijgen.
Campanula schreef op 24-04-2024 om 16:20:
Zoals ik het lees heb je te hoge normen en verwachtingen richting je stiefkind maar niet de wijsheid om boven je primaire reacties, op die van je stiefkind noch forummers, uit te stijgen.
Fijne belediging. Maar wat moet ik hiermee?
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 16:28:
[..]
Fijne belediging. Maar wat moet ik hiermee?
Nog een paar keer lezen. Je reactie is veelzeggend. Persoonlijk geraakt zijn en geen ruimte voor nieuwe invalshoeken omdat je klem zit.
Campanula schreef op 24-04-2024 om 16:20:
Zoals ik het lees heb je te hoge normen en verwachtingen richting je stiefkind maar niet de wijsheid om boven je primaire reacties, op die van je stiefkind noch forummers, uit te stijgen.
Ik denk dat het idd even tijd is dat ik hier even een pauze neem...
Voor iedereen (en vraag me geen namen, het waren er heel veel) die me steun, waardevolle (boeken)tips, begrip en vooral nieuwe inzichten hebben gegeven: ontzettend dank!
Voor diegenen die het allemaal zo goed denken te weten vanachter hun toetsenbordje: ik hoop dat het bij jullie thuis inderdaad allemaal zo perfect is als je doet voorkomen.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 16:33:
[..]
Ik denk dat het idd even tijd is dat ik hier even een pauze neem...
Voor iedereen (en vraag me geen namen, het waren er heel veel) die me steun, waardevolle (boeken)tips, begrip en vooral nieuwe inzichten hebben gegeven: ontzettend dank!
Voor diegenen die het allemaal zo goed denken te weten vanachter hun toetsenbordje: ik hoop dat het bij jullie thuis inderdaad allemaal zo perfect is als je doet voorkomen.
Je snapt er echt niks van. Het zijn juist de mensen bij wie het niet allemaal vanzelf gaat en die ook ervaring hebben met pubers met problemen die jou hier waardevolle tips geven. Want deze aanpak leer je niet uit boekjes, alleen maar door heel veel soms hele lastige ervaringen. Waarbij je jezelf als ouder enorm tegenkomt en je je eigen verwachtingen van hoe het hoort en alle oordelen van de buitenwacht moet loslaten. Want uiteraard is je opvoeding 'te slap' als je kind wel eens uit de bocht vliegt, volgens alle buitenstaanders. Wat jij ook doet: het is de schuld van de moeder.
Maar blijkbaar doet de moeder toch wel wat goed, want daar voelt het kind zich wel thuis en gehoord en gezien. En eigenlijk is de rest helemaal niet zo belangrijk. Dat leren ze echt wel. Zo lang je een veilig en positief vangnet voor ze bent. Negativiteit en normativiteit zijn killing voor een puber met problemen.
Campanula schreef op 24-04-2024 om 16:20:
Zoals ik het lees heb je te hoge normen en verwachtingen richting je stiefkind maar niet de wijsheid om boven je primaire reacties, op die van je stiefkind noch forummers, uit te stijgen.
Ik vind juist deze reactie een vrij primaire reactie. Ik zie een stiefouder worstelen en met de beste bedoelingen dit topic heeft geopend. Ze hoeft nergens bovenuit te stijgen, ze mag gewoon zich zelf zijn. Ze doet haar best. Ze leest al boeken die hier aangeraden worden. Wat heeft het voor zin een vrouw met dit dilemma [ of welk dilemma dan ook [ zo neer te zetten? Alsof ze te dom is om te poepen?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik sommige reacties ook wel erg aanvallend en veroordelend vind. 'Je snapt er echt niks van', is bijvoorbeeld onaardig én onnodig. TO is misschien in sommige reacties wat defensief, maar komt hier desondanks om feedback vragen. Soms heeft het even wat meer tijd nodig voordat iets landt. Het is een kleine moeite om daarbij vriendelijk te blijven. De inhoud gaat bovendien verloren als iemand zich aangevallen voelt. Dat geldt niet alleen voor pubers, maar ook voor volwassenen. Een beetje langer nadenken over de woorden die je kiest, kan er voor zorgen dat de boodschap beter ontvangen wordt.
Ik kan mij dus zeker voorstellen als TO even de tijd neemt om alles te laten bezinken en zich verder te oriënteren. Hopelijk schrikt dit je niet af om terug te komen met een update of vragen, MrsSmith.
Kataravrouw schreef op 24-04-2024 om 17:36:
[..]
Ik vind juist deze reactie een vrij primaire reactie. Ik zie een stiefouder worstelen en met de beste bedoelingen dit topic heeft geopend. Ze hoeft nergens bovenuit te stijgen, ze mag gewoon zich zelf zijn. Ze doet haar best. Ze leest al boeken die hier aangeraden worden. Wat heeft het voor zin een vrouw met dit dilemma [ of welk dilemma dan ook [ zo neer te zetten? Alsof ze te dom is om te poepen?
Zo kun je het lezen, maar die laatste woordkeuze vind ik dan weer primair. Ik hoop dat ze veel uit die boeken gaat halen en dat het beter gaat in de toekomst tussen TO en haar stiefkind.
Pief schreef op 24-04-2024 om 17:20:
[..]
Je snapt er echt niks van. Het zijn juist de mensen bij wie het niet allemaal vanzelf gaat en die ook ervaring hebben met pubers met problemen die jou hier waardevolle tips geven. Want deze aanpak leer je niet uit boekjes, alleen maar door heel veel soms hele lastige ervaringen. Waarbij je jezelf als ouder enorm tegenkomt en je je eigen verwachtingen van hoe het hoort en alle oordelen van de buitenwacht moet loslaten. Want uiteraard is je opvoeding 'te slap' als je kind wel eens uit de bocht vliegt, volgens alle buitenstaanders. Wat jij ook doet: het is de schuld van de moeder.
Maar blijkbaar doet de moeder toch wel wat goed, want daar voelt het kind zich wel thuis en gehoord en gezien. En eigenlijk is de rest helemaal niet zo belangrijk. Dat leren ze echt wel. Zo lang je een veilig en positief vangnet voor ze bent. Negativiteit en normativiteit zijn killing voor een puber met problemen.
Nou dat inderdaad. Het valt niet mee als het niet volgens het boekje gaat. Zeker niet als er ook nog een vermoedelijke diagnose is. Het vraagt wel dat je over je eigen schaduw kan stappen. En dat lijkt hier heel moeilijk.
kaatjecato schreef op 24-04-2024 om 17:44:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik sommige reacties ook wel erg aanvallend en veroordelend vind. 'Je snapt er echt niks van', is bijvoorbeeld onaardig én onnodig. TO is misschien in sommige reacties wat defensief, maar komt hier desondanks om feedback vragen. Soms heeft het even wat meer tijd nodig voordat iets landt. Het is een kleine moeite om daarbij vriendelijk te blijven. De inhoud gaat bovendien verloren als iemand zich aangevallen voelt. Dat geldt niet alleen voor pubers, maar ook voor volwassenen. Een beetje langer nadenken over de woorden die je kiest, kan er voor zorgen dat de boodschap beter ontvangen wordt.
Ik kan mij dus zeker voorstellen als TO even de tijd neemt om alles te laten bezinken en zich verder te oriënteren. Hopelijk schrikt dit je niet af om terug te komen met een update of vragen, MrsSmith.
Zij voelt zich constant aangevallen, uit elke post straalt haar irritatie richting stiefzoon en vooral z'n moeder uit, ze is er blijkbaar van overtuigd dat het probleem daar zit en gaat telkens in de verdediging of aanval als er ook maar gesuggereerd wordt dat pa en zij zelf wellicht ook wat steken hebben laten vallen.