(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:44:
Ik schrik er echt van dat zoveel pubers geen idee hebben hoe ver bekende, grote plaatsen reizen zijn vanaf hun woonplaats en dat ze niet zelf kunnen bedenken dat iemand een hele dag vrij laten nemen om hen op te halen heel veel vraagt van een ander.
Dat is wellicht mijn gebrek aan inlevingsvermogen, maar ik vind niet dat je zoveel inlevingsvermogen in jouw wensen en behoeftes kunt verlangen van een ander.
Dan maar rechtlijnig, maar ik heb die verwachtingen dus écht wel van mijn kind en zeker op die leeftijd.
Er zijn genoeg ouders die niet zomaar op korte termijn vrij kunnen nemen. Stel dat een docent dat zou doen, dat zouden we niet accepteren, dat je kind eerder naar huis wordt gestuurd omdat de juf naar Amsterdam gaat rijden om haar kind op te halen bij een excursie.
Dit was bij ons helaas weer gewoon een voorbeeld van: stiefzoon verwacht als vip behandeld te worden. Die vindt het heel normaal dat zijn vader een dag vrij zou nemen om vervolgens 7 uur (!) in een auto te gaan zitten... Mijn man vond het in dit geval niet meer dan normaal dat hij moest kiezen. Je kunt niet altijd alles hebben!
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:50:
[..]
Dit was bij ons helaas weer gewoon een voorbeeld van: stiefzoon verwacht als vip behandeld te worden. Die vindt het heel normaal dat zijn vader een dag vrij zou nemen om vervolgens 7 uur (!) in een auto te gaan zitten... Mijn man vond het in dit geval niet meer dan normaal dat hij moest kiezen. Je kunt niet altijd alles hebben!
Je valt wel een beetje door de mand met deze reactie. Wat een rancune naar een kind van 16. Sjonge jonge. Denk je nou echt dat hij dit niet voelt?
Mijn kind is net negen en die weet al een aantal jaar hoe lang het rijden is naar bijvoorbeeld mijn zus en mijn schoonouders. Ook naar Amsterdam, want daar is ze al een paar keer geweest. Niet exact, maar ze heeft wel de notie dat het niet naast de deur is en dat je daar niet 'zomaar' even naartoe gaat. Dus als ze die vaardigheid met zestien opeens niet meer heeft, dan heb ik daar waarschijnlijk geen begrip voor nee.
Ik zou eerlijk gezegd oprecht twijfels hebben bij de cognitieve vermogens van een zestienjarige die volstrekt geen idee heeft van afstand en reistijd naar plekken waar hij al vaker geweest is.
En dan nog, als iemand zegt; joh dat betekent dat ik een hele dag vrij moet nemen en zes uur in de auto zit, dan zou ik zelf al lang bedenken dat dat wel heel erg veel gevraagd is van een ander.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 10:49:
[..]
Dus de onduidelijkheid in de communicatie lag volledig bij je stiefzoon? Tja, ik zie het zo gauw niet goedkomen als jullie er zo in staan
Dat beweer ik niet. Het was een communicatieprobleem, dat was wel heel duidelijk. En daar hadden beide aandeel in. En geloof me, mijn man heeft nadrukkelijk ,,Sorry, dan heb ik het in eerste instantie niet goed begrepen wat de bedoeling was" gezegd.
Maar ook: ,,Begrijp je dat dit gewoon praktisch niet te doen is?''
Daar wilde stiefzoon niks van weten. Die wilde allebei. Geen discussie. Punt.
Eens met Pief. En met in het achterhoofd dat er mogelijk sprake is van ASS dan is die hele houding ("stiefzoon verwacht als vip behandeld...." etc.) al helemaal totáál misplaatst
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:45:
[..]
Tuurlijk wist zijn vader dat! Maar omdat stiefzoon zei: kom je me halen? Dacht zijn pa dat de bus gewoon om die tijd al terug in onze woonplaats zou zijn.
Eerlijk: zijn vader wist van de excursie, maar de vertrek-en aankomsttijd van de bus had hij niet paraat, maar 17:30 klonk gewoon als een volledig logische tijd. Verder niet bij stilgestaan.
Stiefzoon was niet 'in paniek', die was witheet omdat hij niet beide kon hebben.
Hij is 16, bepaald niet dom, hij is al zo vaak in Amsterdam geweest, hij weet écht wel hoe lang en ver dat rijden is...
Als er inderdaad sprake is van ASS dan is dit een hele logische reactie. Zoon dacht alles geregeld te hebben en excursie en wedstrijd te kunnen combineren. Dan blijkt ineens dat dat niet zo is en ontstaat er kortsluiting en daar is ook nog eens geen begrip voor. Want 'iedereen begrijpt toch dat...'. Maar dat is juist het probleem met ASS, dan begrijp je dus heel veel niet wat voor anderen logisch is.
Er hoeft geen diagnose te zijn om je in ASS te verdiepen, ik denk dat dat heel veel inzicht geeft in het gedrag van zoon en ook handvatten geeft hoe hiermee om te gaan. En zoals ook in eerdere reacties gezegd, leeftijd heeft hier helemaal niks mee te maken en intelligentie ook niet.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:56:
Mijn kind is net negen en die weet al een aantal jaar hoe lang het rijden is naar bijvoorbeeld mijn zus en mijn schoonouders. Ook naar Amsterdam, want daar is ze al een paar keer geweest. Niet exact, maar ze heeft wel de notie dat het niet naast de deur is en dat je daar niet 'zomaar' even naartoe gaat. Dus als ze die vaardigheid met zestien opeens niet meer heeft, dan heb ik daar waarschijnlijk geen begrip voor nee.
Ik zou eerlijk gezegd oprecht twijfels hebben bij de cognitieve vermogens van een zestienjarige die volstrekt geen idee heeft van afstand en reistijd naar plekken waar hij al vaker geweest is.
En dan nog, als iemand zegt; joh dat betekent dat ik een hele dag vrij moet nemen en zes uur in de auto zit, dan zou ik zelf al lang bedenken dat dat wel heel erg veel gevraagd is van een ander.
Stiefzoon weet het gewoon (afstand/reistijd) maar hij vindt het 'heel normaal' dat zijn vader dit voor hem zou doen. Want zijn moeder zou dit wél doen! (en ja, gezien hoe het gaat, geloof ik meteen dat ze direct een vrije dag zou opnemen hiervoor en die tocht zou maken, want zoon mag nou eenmaal geen 'nee' horen. Nooit.)
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:47:
[..]
Nee, niet mee eens in dit geval.
Je bent het nergens mee eens. Bij elke feedback of suggestie spring je in de verdediging of kom je ineens met allerlei details die het verhaal zo draaien dat het vanuit jouw optiek toch echt wel aan stiefzoon en zijn moeder moet liggen. Je zegt wel dat je graag een oplossing wilt maar dat bkijkt verder nergens uit.
was bij ons helaas weer gewoon een voorbeeld van: stiefzoon verwacht als vip behandeld te worden. Die vindt het heel normaal dat zijn vader een dag vrij zou nemen om vervolgens 7 uur (!) in een auto te gaan zitten... Mijn man vond het in dit geval niet meer dan normaal dat hij moest kiezen. Je kunt niet altijd alles hebben!
dit voorbeeld geeft al aan dat jullie beiden totaal niet snappen hoe je zo'n situatie met stiefzoon aanpakt. Jullie benaderen het allemaal erg negatief en de onaardigheid spat ervanaf😥.
elke puber op het hoogtepunt van de pubertijd verwacht als vip behandeld te worden. Op dit moment draait de wereld alleen om hun. En vaardigheden die ze daarvoor beheersten kunnen best even weg zijn, inlevingsvermogen is daarvan een heel belangrijke. Tel er ASS trekken bij op en het wordt kwadratisch vermeerderd.
Deze jongen past op dit moment niet in het vakje waar jullie 'm in willen. Ook jullie zullen out of the box moeten gaan denken en handelen met en voor hem.
Stap over jullie eigen verontwaardiging en boosheid heen en ga naast hem staan en met hem aan het werk ipv deze kubus in een bal proberen te veranderen zodat hij in de ballenbak niet opvalt. Kubussen passen prima in de ballenbak met wat begeleiding. Eventueel begeleiding van de leidinggevende balken, zijnde jullie als (stief)ouders.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:56:
Mijn kind is net negen en die weet al een aantal jaar hoe lang het rijden is naar bijvoorbeeld mijn zus en mijn schoonouders. Ook naar Amsterdam, want daar is ze al een paar keer geweest. Niet exact, maar ze heeft wel de notie dat het niet naast de deur is en dat je daar niet 'zomaar' even naartoe gaat. Dus als ze die vaardigheid met zestien opeens niet meer heeft, dan heb ik daar waarschijnlijk geen begrip voor nee.
Ik zou eerlijk gezegd oprecht twijfels hebben bij de cognitieve vermogens van een zestienjarige die volstrekt geen idee heeft van afstand en reistijd naar plekken waar hij al vaker geweest is.
En dan nog, als iemand zegt; joh dat betekent dat ik een hele dag vrij moet nemen en zes uur in de auto zit, dan zou ik zelf al lang bedenken dat dat wel heel erg veel gevraagd is van een ander.
Geloof me, er zijn wel meer vaardigheden die pubers opeens (tijdelijk) kwijt lijken te zijn. En één van de meest voorkomende is de vaardigheid je te verplaatsen in een ander...
Ik vraag me überhaupt af vanaf waar Amsterdam 3 uur rijden snelweg enkele reis is, dus als ik het al niet weet....
Mijn dochter zonder ASS had laatst een concert in Rotterdam. Vanaf mijn huis ook 1 uur en 45 minuten met de trein. Ze hadden het gepland maar er was een wisselstoring. Ik was op het werk en kon niet weg en toen heeft manlief de Kids gewoon naar Rotterdam gebracht. Er zijn echt ouders die daar geen probleem mee hebben. Heeft niks met VIP behandeling te maken. En ik vind je reactie dan ook gewoon misplaatst. Blijkbaar voelen jullie niet aan welke duidelijkheid hij nodig heeft. Je noemt het witheet omdat hij zijn zijn niet krijgt, maar zo ziet paniek er bij mijn zoon ook uit. Hij wordt dan ook boos omdat dat nou eenmaal de gemakkelijkste emotie is om te laten zien.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:50:
[..]
Dit was bij ons helaas weer gewoon een voorbeeld van: stiefzoon verwacht als vip behandeld te worden. Die vindt het heel normaal dat zijn vader een dag vrij zou nemen om vervolgens 7 uur (!) in een auto te gaan zitten... Mijn man vond het in dit geval niet meer dan normaal dat hij moest kiezen. Je kunt niet altijd alles hebben!
Tussen schoolexcursie en wedstrijd lijkt mij geen keuze. Eerste is een verplichting. Dus man vond dat hij de wedstrijd had moeten laten schieten, zoon moet zich niet zo aanstellen en zich als een vip gedragen. In dat geval niet zo consequent om dan toch nog aan het kant van het veld te gaan staan.
Snap trouwens ook wel jullie zorg; verwennen is ook verwaarlozen. Er bestaat zelfs een 'verwend kind syndroom' (VKS), wat zorgt voor een lage frustatietolerantie. Willem de Jong heeft daar een boek over geschreven 'het verwende kind syndroom'.
MamaE schreef op 24-04-2024 om 10:56:
Mijn kind is net negen en die weet al een aantal jaar hoe lang het rijden is naar bijvoorbeeld mijn zus en mijn schoonouders. Ook naar Amsterdam, want daar is ze al een paar keer geweest. Niet exact, maar ze heeft wel de notie dat het niet naast de deur is en dat je daar niet 'zomaar' even naartoe gaat. Dus als ze die vaardigheid met zestien opeens niet meer heeft, dan heb ik daar waarschijnlijk geen begrip voor nee.
Ik zou eerlijk gezegd oprecht twijfels hebben bij de cognitieve vermogens van een zestienjarige die volstrekt geen idee heeft van afstand en reistijd naar plekken waar hij al vaker geweest is.
En dan nog, als iemand zegt; joh dat betekent dat ik een hele dag vrij moet nemen en zes uur in de auto zit, dan zou ik zelf al lang bedenken dat dat wel heel erg veel gevraagd is van een ander.
Dan hoop ik oprecht ( je weet wie het zegt) dat je, je gaat verdiepen in pubers met ASS als je dochter richting die tijd gaat. Om een hoop misverstanden en verkeerde verwachtingen met alle gevolgen van dien, te voorkomen.
Mugs schreef op 24-04-2024 om 11:04:
[..]
Geloof me, er zijn wel meer vaardigheden die pubers opeens (tijdelijk) kwijt lijken te zijn. En één van de meest voorkomende is de vaardigheid je te verplaatsen in een ander...
En dan moet je overal maar in meegaan?
"Dat is helaas niet mogelijk/haalbaar" is ook een antwoord.
Dan kun je nog begrip hebben voor de teleurstelling en de miscommunicatie, maar het verandert niks aan de uitkomst.
Ik moet eerlijk toegeven dat me verplaatsen in een ander niet mijn grootste talent is, maar ik heb mijn omgeving vooral ook nooit tot last willen zijn. Het zou werkelijk niet in me opkomen zijn om mijn vader te vragen om zes uur te gaan rijden terwijl school een bus heeft geregeld.
En ja, ik zal me heus verdiepen in pubers met autisme en ook hier op het forum raad vragen als het nodig is, maar ik kan niet uitsluiten dat het nog regelmatig gaat botsen tussen dochter en mij.