Wie heeft weleens een arbeidsconflict meegemaakt
Waar ik dat dacht dat ik met lg eerlijke gesprekken voerde, krijg ik zojuist te horen dat ik doorsla in mijn(zijn beeldvorming) negatief gedrag. Terwijl ik dacht dat hij mijn eerlijkheid waardeerde en samen te kijken naar oplossingen, krijg ik alles op mijn dak. Ik ben degene die moet veranderen en anders moest ik serieus nadenken of ik nog wil blijven.
Voelt voor mij oneerlijk omdat de dingen die ik aankaart, al vaker besproken zijn in het team en iedereen hetzelfde erover denkt. Alleen ben ik degene die haar mond opentrekt en de rest het maar laat gaan. Dat laatst is volgens lg het juiste uitgangspunt en ik moet niet zo moelijk doen.
Hebben jullie ook iets dergelijks meegemaakt?
Ja.
Hij gaat dus in ieder geval niets veranderen en wil geen gezeur.
Trek je conclusie.
Jup. Got the t-shirt, maar weet je wat het me opleverde? Helemaal niets, of wel ontslag. Nu ik ouder en door het leven wijzer ben geworden heb ik geleerd dat eerlijkheid overschat wordt en discretie onderschat. Tuurlijk praten je collega’s met je mee en delen ze dezelfde mening maar als je het ze op de man af zou vragen dan denken ze ineens heel anders. En voor de meeste mensen moet de schoorsteen toch roken en zullen ze de hand die ze voert niet bijten.
yup, en ik ben ook veel te eerlijk, heb over veel dingen een mening en al eens op mijn plaat gegaan daarmee (ofwel, de lg kon het niet hebben dat ik hier een daar door zijn gedrag heen keek) en ik kon in een traject, want vertrouwen was weg (dat vertrouwen had ik dan weer helemaal niet in hem, maar kon hem niet in een traject sturen). Door heen gekomen, naar andere locatie gegaan. En ik ben nog steeds die overal haar mond over open doet.
Ja, want ik was zwanger terwijl ik al drie kinderen had. Hij zei letterlijk: kan je er niet nog wat aan laten doen? En daarna begon het getreiter en was ik een slechte docent, terwijl de week voor het gesprek ik fantastisch was en een voorbeeld voor anderen.
Ik werd echt door de LG’s getreitert: roosters die nergens op sloegen, mij de grond inboren terwijl leerlingen het fijn hadden bij mii, zomaar mijn les inlopen en commentaar geven enz.
Heeft heel wat gedaan met mijn zelfvertrouwen.
Ja,trek ook snel mijn mond open over dingen die niet kloppen,collegas knikten en gaven me gelijk maar zeiden niks. t Rare is dat er dan gezegd werd dat ik negatief was,maar dat ernaderhand wel vaak de oplossing gedaan werd die ik had aangedragen. Ik noem dat oplossingsgericht denken …
Andere manager en directeur nu.
Ik heb vanaf toen bij alles me afgevraagd; is dit voor mij van belang of voor de rest. Voor mij,dan zeg ik iets. Voor de rest dan mag de rest hun mond open doen. Nu loopt het niet echt soepel op ander deel van het werk,maar ik kan t beter van me af laten glijden. Ik hoef niet alles meer op te lossen,mijn deel loopt soepel.
SuzyQFive schreef op 22-09-2022 om 22:55:
Ja, want ik was zwanger terwijl ik al drie kinderen had. Hij zei letterlijk: kan je er niet nog wat aan laten doen? En daarna begon het getreiter en was ik een slechte docent, terwijl de week voor het gesprek ik fantastisch was en een voorbeeld voor anderen.
Ik werd echt door de LG’s getreitert: roosters die nergens op sloegen, mij de grond inboren terwijl leerlingen het fijn hadden bij mii, zomaar mijn les inlopen en commentaar geven enz.
Heeft heel wat gedaan met mijn zelfvertrouwen.
Ooo wat misselijk! En als er iemand betrokken is bij de leerlingen dan ben jij dat wel.Zo lees ik uit je bijdrages hier!
Ik heb het ook meegemaakt, ik heb een andere baan gezocht. Het kostte me zoveel negatieve energie en als werknemer kun je, behalve er een hele strijd van maken, toch weinig eraan veranderen t.o.v. de leidinggevende. Mijn collega die hetzelfde had is wel gebleven en in een burn out terecht gekomen. Ik ben blij dat ik dat niet heb hoeven meemaken. Ik kon met frisse energie ergens anders terecht, waar ik het wel naar mijn zin had en werd gewaardeerd. De arbeidsmarkt is super goed nu... denk er maar over na.
Wel een arbeidsconflict, maar niet soortgelijk.
Zwangerschapsdiscriminatie.
Ik heb het zelfs zwart op wit dat om mijn zwangerschap de overeenkomst wordt ontbonden. Ik heb het bij diverse instanties gemeld, en er wordt werk van gemaakt.
Helaas gaat het om stage, dus allemaal een stuk ingewikkelder.
Wat DutchGirly zegt, ik heb een aantal arbeidsconflicten meegemaakt van de zijlijn, en iedereen wordt er stikongelukkig van, zowel de werknemer als de werkgever en de sfeer in een team komt het ook nooit ten goede. En blijkbaar passen het bedrijf en de werknemer gewoon niet bij elkaar (dat was in de conflicten die ik heb meegemaakt heel sterk het geval) en het bedrijf kan/moet/hoeft zich niet aan te passen op 1 werknemer. Een plek zoeken waar je wél past is dan in de praktijk toch echt de oplossing waar iedereen gelukkiger va wordt. En op het moment ook niet zo moeilijk.
Dan is dus de vraag:wil je gelijk hebben of wil je gelukkig zijn?
Ja, en hetzelfde als mijn voorgangers: het draaide erop uit dat ik moest vertrekken. Als de leidinggevende niet wil veranderen, zijn/haar kop in het zand wil steken of het best oké vindt gaan, trek jij aan het kortste eind. Je zult dan een draai moeten maken en accepteren dat het is zoals het is, of je gaat weg.
Ja. En toen heb ik geleerd dat je er altijd alleen voor staat in zo’n geval. Je collega’s (die het helemaal met jou eens zijn) laten het afweten als het echt op een gesprek met een lg aankomt.
Ik ben weggegaan bij het bedrijf.
Nee, maar als hij de baas is zou ik wel een toontje lager gaan zingen. Hij maakt zijn bedrijf zo democratisch of autocratisch als hij zelf wil.
Het is natuurlijk wel een moeilijke tijd voor een werkgever om nieuwe werknemers te vinden dus dat werkt weer in je voordeel.
Beetje anders, maar ook arbeidsconflict gehad op mijn vorige baan.
Bakkerij waar ik werkte werd overgenomen door mijn chef en zijn partner, waardoor ik chef werd. In het begin heel leuk, alles zelf maken, hard werken maar een heel goede verkoop.
Na een tijdje roken ze echter het geld. Gewicht van brood werd verlaagd en de prijs verhoogt, ondanks gestegen volumes kwam er geen personeel bij waardoor ik weken draaide van 80 uur, klanten werden afgeblaft wanneer ze gewoon 's morgens vlak na opening al in de winkel stonden (Gepensioneerden die gans de dag de tijd hebben en dan komen ze om half zeven voor hun brood; dat soort zaken.). Wanneer ik aangaf niet langer zoveel uren te willen draaien, zijn ze gewoon overgeschakeld op voorgerezen koffiekoeken uit de fabriek ipv personeel bij te zoeken (weg trots over het product).
Stevige discussies met de eigenaars gehad over de richting die de zaak uitging en het grote personeelsverloop, uiteindelijk werd ik compleet genegeerd en spraken ze me enkel nog wanneer het echt niet anders kon. Heb het zeven jaar volgehouden en ben toen uitgevallen wat me ook nog eens een stevige scheldtirade opleverde.
Achteraf gezien had ik veel vroeger de handdoek in de ring moeten gooien. Werk sinds een maand elders, andere sector en heb daar op een maand tijd al meer complimenten en bedankjes gekregen dan in de zeven jaar dat ik voor hen werkte.
Ondertussen hebben zij wel hun derde woning kunnen kopen, maar de bakkerij waar ik eens zo trots op was en waarvoor ze mij in het dorp kenden, heeft ondertussen een slechte reputatie en wordt zelfs niet meer vermeld als ze in de lokale facebookgroep vragen naar een plek waar je goed brood of taarten kunt kopen.
De laatste post doet me denken aan de bedrijven in Coronatijd, die in veel gevallen overeind werden gehouden door trouwe klanten, die toch hun artikelen kwamen halen aan een luik.
Toen ze het aldus gered hadden en weer op volle kracht konden functioneren, gingen meteen de prijzen omhoog. Vergeten was alles.
Ik zelf niet maar man heeft nu een conflict. Ze vinden dat hij teveel salaris krijgt voor de dingen die hij doet. Komen ze na dik 10 jaar mee.
Nu is het of de extra taken doen of een stuk minder bruto loon. Dit speelt nu dus hij is nog even zoekende wat hij moet doen. Hij zegt dat hij dan de extra taken wel wil gaan doen , zegt Hr tegen hem dat ze dat een slechte motivatie vinden. Mijn eerste gedachte was “ zoek een andere baan” hij is monteur en kan volgens mij overal wel aan de slag.