Werken met arbeidsbeperking/Wajong
Ik wil even van mij afschrijven want ik zit er even doorheen. Dit wordt waarschijnlijk een lang verhaal)
Situatie: ik ben een vrouw van 41 en ik heb op mijn 13e een ongeluk met hersenletsel gehad waardoor ik dus arbeidsbeperkt ben. Ik heb een wajong uitkering, ik hoef niet te werken maar dat wil ik wel want ik wil me voor zover mogelijk ook inzetten voor de maatschappij en ik ben geen type om stil te zitten. (Ik heb wel een urenbeperking want ik ben chronisch vermoeid en kan weinig uren maken. Ik word er dus ook niet rijk van maar goed dat hoeft ook niet, ik wil me enkel blijven ontwikkelen)
Ik heb jarenlang bij een stichting gewerkt, daar was het hartstikke leuk, ik werd door niemand raar of met scheve ogen aangekeken, maar ik wilde op een gegeven moment graag wat anders. Dat was niet makkelijk, het UWV wilde me niet helpen aangezien ik een baan heb en ik kon het zelf uitzoeken. (terwijl ze wajongeren willen stimuleren om te werken, lekker krom maar goed)
Anyway als ik iets in mijn kop heb dan ga ik net zo lang door tot het me gelukt is. Ik heb 1 jaar bij een communicatiebedrijf gewerkt waar ik het niet naar mijn zin had, dit keer werkte het UWV wel mee maar desondanks heb ik nu een proefplaatsing (die is bijna afgelopen dus ik hoor binnenkort of ze me een contract aanbieden) bij een bedrijf wat ik zelf gevonden had en zelf gesolliciteerd. (En die proefplaatsing is dus omdat ik 'tot een speciale doelgroep' hoor)
Waar ik tegenaan loop is, hoe kan ik het zeggen, kijk bij die stichting was het een soort veilige omgeving qua gevoel. Ik kende alles en iedereen en kon mijzelf zijn. Echter het vorige bedrijf was iets heel anders, commercieel en nu werk ik in een groot, academisch ziekenhuis met grote afdelingen en hele andere mensen dan bij de stichting. Ik ben niet achterlijk, ik merk echt wel dat er een aantal mensen zijn, bij dat commerciele bedrijf en nu ook weer, die mij met archusogen aankijken en niet goed weten hoe ze met me om moeten omgaan. En ik snap dat (mijn 'beperking' is tenslotte niet zichtbaar...), ik zou er schijt aan moeten hebben wat anderen van mij vinden maar ik ben ook niet van ijzer, ik vind f*cking vervelend en pijnlijk... Toen ik vanmiddag klaar was met mijn werk had ik me omgekleed en daarna liep ik langs de werkplek waar ik mijn 'collegas' over me hoor praten. (Ze hadden me dingen gevraagd en vroegen zich af of ik die ook gedaan had want blijkbaar had ik het niet goed gedaan) Ik ben teruggegaan, heb gezegd dat ik ze hoorde en dat ik graag even de misverstanden uit de lucht wil hebben. VInd ik wel goed van mijzelf want eerder zou ik het niet gedurfd hebben om ze meteen te confronteren maar ben ik nou raar of was dit gewoon lullig van ze, dat ze als ik wegga over me praten, of in ieder geval over mijn werk? (terwijl ik notabene nog in mijn proefperiode zit)
Ik weet het, je hebt nou eenmaal heel veel idioten op de wereld maar ik vind dit rete pijnlijk.. en ik weet het, het leven is nou eenmaal niet altijd rozengeur en manenschijn, ik heb nou eenmaal wat ik heb maar ik word zo moe van het op moeten boxen tegen idioten die mij niet begrijpen. En ik blijf gemotiveerd op voor zover ik dat kan te blijven werken maar ik moet zo ontzettend hard knokken om een beetje een normaal leven te hebben en ik weet soms gewoon even niet of ik dat nog heel lang trek....
Sorry voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt... Mochten er mensen zijn die dit herkennen of ook in een soortgelijke situatie zitten, lucht gerust je hart.
Terug naar die stichting is geen optie? Klinkt alsof je daar wel goed op je plek was, het hoeft niet altijd groter/beter/meer. Was de stichting soms ook wat kleinschaliger?
Ik zou ook kijken of je terug kunt naar de stichting waar je je fijn voelde. Dat is echt het allerbelangrijkste.
Ik herken je situatie: een van mijn kinderen heeft ook Wajong en kan daarnaast 12 uur werken. Van tijd tot tijd is er ook het idee dat hij meer kan (en dat is misschien ook wel zo) maar de veilige omgeving waar hij nu al jaren werkt krijgt hij waarschijnlijk ergens anders niet.
Loetjekoe schreef op 07-09-2023 om 16:18:
Terug naar die stichting is geen optie? Klinkt alsof je daar wel goed op je plek was, het hoeft niet altijd groter/beter/meer. Was de stichting soms ook wat kleinschaliger?
Eeehh nou niet echt.... Alleen hele andere mensen en een hele andere sfeer en ook heel veel vrijwilligers.
Zat ik ook aan te denken maar het is een stichting. Erg chaotisch en weinig mogelijkheden voor betaald werk. Bovendien ik heb mijn tijd gehad daar... Ja of ophouden met betaald werk en vrijwilligerswerk gaan doen maar goed ik weet niet of het Uwv het daarmee eens is.. Pffff het is wel een gedoe maar goed...
PhoebeHolmesreturns schreef op 07-09-2023 om 16:37:
[..]
Eeehh nou niet echt.... Alleen hele andere mensen en een hele andere sfeer en ook heel veel vrijwilligers.
Zat ik ook aan te denken maar het is een stichting. Erg chaotisch en weinig mogelijkheden voor betaald werk. Bovendien ik heb mijn tijd gehad daar... Ja of ophouden met betaald werk en vrijwilligerswerk gaan doen maar goed ik weet niet of het Uwv het daarmee eens is.. Pffff het is wel een gedoe maar goed...
Misschien niet zo'n slecht idee dat vrijwilligerswerk .En via Uwv heb je recht op Wajong neem ik aan . Dus je hoeft met hen niet in discussie.
Bedoelden ze het wel lullig?
Als ik een nieuwe collega heb wordt er ook regelmatig in het team even besproken hoe het gaat, om te bepalen of ze na de proeftijd kunnen blijven. Is niet slecht bedoelt hoor. Of was het echt gemeen soort roddelen, dat is natuurlijk niet oke!
Phoebe, begrijp ik het goed dat jouw hulpvraag eigenlijk op te delen is?
Je hebt een Wajong-uitkering en dat is heel fijn natuurlijk, maar daarnaast zou je ook graag wat extra’s willen bijverdienen? Lees/begrijp ik dat goed?
Je kunt dus jouw expertise best kwijt, maar dan vooral in de vorm van vrijwilligerswerk ipv betaald werk/extra bijverdienste? En buiten die stichting is er ook wel wat voor jou te vinden, maar loop je steeds tegen het feit aan dat ‘men’ geen rekening houdt (of wil/kan houden) met je beperking(en)?
Dit is een erg lastige situatie, als ik jou goed heb begrepen uiteraard, want waar ga je dan voor: een werkplek die is ingericht en men begrip heeft voor jouw fysieke beperking, maar weinig uitdaging óf die ‘keiharde’ commerciële werkplek waar je wel die uitdaging krijgt, maar geen begrip voor je beperkingen?
Voor hetzelfde geld zit ik er helemaal naast, dus beperk mijn advies maar even tot dit stukje. Kan nl ook zijn dat ik je totaal verkeerd heb begrepen, waarvoor dan alvast mijn excuses 😊
Wat weten je collega's over je arbeidsbeperking?
Ik zou niet opgeven, ten minste niet als je het een leuke baan vind qua inhoud. Ik denk dat het helaas zo is dat veel mensen niet eerder gewerkt hebben met iemand met een doelgroepregistratie / wajong. Dat betekent dat het allemaal nieuws voor ze is en dus zullen ze waarschijnlijk kijken. Ik denk eigenlijk niet dat het op een andere plek zo maar minder is.
Ik denk dat je het gesprek aan zult moeten gaan. Heb je een begeleider vanuit het UWV? Misschien kan die je helpen hoe je dat gesprek kunt/moet voeren? Anders zou ik zeggen, vertel wat je wilt vertellen over je beperking. En welke dingen ze van je mogen verwachten en welke dingen ze ook niet mogen verwachten. En vertel welke hulp je van hen nodig hebt. En bespreek dit vooral ook eerst met je leidinggevende.
Dus er wordt over jou gepraat en daar word je onzeker van. Was het nou lullig roddelgedrag, of was het een normaal gesprek en vat jij het verkeerd op.
Misschien is het een idee om eens om echte open feedback te vragen, niet naar aanleiding van een gebeurtenis. Je collega's kunnen nadenken over wat zij jouw sterke punten en je ontwikkelpunten vinden, dan krijg je een beeld van wie jij bent als collega. Het zou helemaal top zijn als je leidinggevende je hiermee kan helpen en ook samen met jou de feedback kan evalueren.
Je zult dan wel iets los moeten laten over je beperking zodat je collega's de achtergrond begrijpen.
Moxxie schreef op 07-09-2023 om 18:38:
Dus er wordt over jou gepraat en daar word je onzeker van. Was het nou lullig roddelgedrag, of was het een normaal gesprek en vat jij het verkeerd op.
Misschien is het een idee om eens om echte open feedback te vragen, niet naar aanleiding van een gebeurtenis. Je collega's kunnen nadenken over wat zij jouw sterke punten en je ontwikkelpunten vinden, dan krijg je een beeld van wie jij bent als collega. Het zou helemaal top zijn als je leidinggevende je hiermee kan helpen en ook samen met jou de feedback kan evalueren.Je zult dan wel iets los moeten laten over je beperking zodat je collega's de achtergrond begrijpen.
Dat is idd wel een optie maar om eerlijk te zijn ik weet niet of ik dat durf.... Ik ben wel open hoor over mijn beperking, althans ik weet niet precies tegen wie ik het verteld heb. Het is een grote afdeling met veel verschillende mensen. Ik ben gelukkig inmiddels aan een vast persoon gekoppeld maar die is nu even twee weken met vakantie dus vandaar dat ik nu weer even met verschillende mensen meeloop. Anyway over mij praten ipv met mij vind ik niet heel netjes maar goed.
Kaaaaaaaatje schreef op 07-09-2023 om 17:41:
Wat weten je collega's over je arbeidsbeperking?
Ik zou niet opgeven, ten minste niet als je het een leuke baan vind qua inhoud. Ik denk dat het helaas zo is dat veel mensen niet eerder gewerkt hebben met iemand met een doelgroepregistratie / wajong. Dat betekent dat het allemaal nieuws voor ze is en dus zullen ze waarschijnlijk kijken. Ik denk eigenlijk niet dat het op een andere plek zo maar minder is.
Ik denk dat je het gesprek aan zult moeten gaan. Heb je een begeleider vanuit het UWV? Misschien kan die je helpen hoe je dat gesprek kunt/moet voeren? Anders zou ik zeggen, vertel wat je wilt vertellen over je beperking. En welke dingen ze van je mogen verwachten en welke dingen ze ook niet mogen verwachten. En vertel welke hulp je van hen nodig hebt. En bespreek dit vooral ook eerst met je leidinggevende.
Ze weten sowieso hoor dat ik een proefplaatsing heb/een 'speciaal geval' ben/wat heb. Daa Dat is blijkbaar niet iedereen gewend en ik snap dat ze niet goed weten hoe ze daarmee en met mij om moeten gaan..Klopt hoor wat je zegt, dat het waarschijnlijk voor een aantal mensen (nogmaals het is een grote afdeling) nieuw is en dat merk ik ook en ik zal ze ook de tijd moeten geven, I know... En ik vind het werk inhoudelijk idd leuk dus om nou weer weg te rennen voor hoe anderen mij zien schiet inderdaad niet op, dat zei iemand anders ook met wie ik het er over had. (Ik weet dat je je van een mening van anderen niks aan hoeft te trekken, doe ik ook minder maar het blijft toch een zwak punt en soms gaat het fout...)
Ik kan er trouwens over praten hoor, ik heb een jobcoach, dit is overigens ook al eerder voorgekomen en ik heb het al gemeld aan haar, evenals aan de leidinggevende die vervolgens een vast persoon aan mij gekoppeld heeft. (Die dus even op vakantie is)
Dank voor jullie feedback!
Kersje schreef op 07-09-2023 om 17:09:
Phoebe, begrijp ik het goed dat jouw hulpvraag eigenlijk op te delen is?
Je hebt een Wajong-uitkering en dat is heel fijn natuurlijk, maar daarnaast zou je ook graag wat extra’s willen bijverdienen? Lees/begrijp ik dat goed?
Je kunt dus jouw expertise best kwijt, maar dan vooral in de vorm van vrijwilligerswerk ipv betaald werk/extra bijverdienste? En buiten die stichting is er ook wel wat voor jou te vinden, maar loop je steeds tegen het feit aan dat ‘men’ geen rekening houdt (of wil/kan houden) met je beperking(en)?
Dit is een erg lastige situatie, als ik jou goed heb begrepen uiteraard, want waar ga je dan voor: een werkplek die is ingericht en men begrip heeft voor jouw fysieke beperking, maar weinig uitdaging óf die ‘keiharde’ commerciële werkplek waar je wel die uitdaging krijgt, maar geen begrip voor je beperkingen?
Voor hetzelfde geld zit ik er helemaal naast, dus beperk mijn advies maar even tot dit stukje. Kan nl ook zijn dat ik je totaal verkeerd heb begrepen, waarvoor dan alvast mijn excuses 😊
Klopt een beetje en een beetje niet haha, is helemaal niet erg, ik vind het allang fijn dat je reageert. Nee het gaat mij zeker niet om het geld, echter het UWV probeert mij te stimuleren om betaald werk te hebben maar ik ben het niet verplicht. En mij stimuleren hoeft ook niet want ik wil het zelf graag, niet om het extra geld maar omdat ik ondanks mijn toeters en bellen een zo normaal mogelijk leven probeer te leiden en daarnaast ook mijn steentje bij wil dragen aan de maatschappij. Ik heb jarenlang (betaald) voor een stichting gewerkt maar heb een paar jaar geleden een andere baan gevonden en ontslag genomen. Ik wilde idd een uitdaging, vandaar dat ik ipv van een werkplek wat mijn 2e thuis geworden was een hele andere wereld ingestapt ben... Echter blijkbaar heb ik me idd erop verkeken en geen rekening gehouden dat ik door een aantal mensen met scheve ogen aangekeken wordt... (Wat ik heel goed begrijp maar ik ben helaas niet van ijzer en ik vind het af en toe zwaar kl*** ...) Idd ik hoef me enkel door hoe anderen/sommigen tegen mij aan kijken me niet laten kisten maar ik weet gewoon niet hoe lang ik dit nog trek.. Ik heb ook gevoel...
Ben trouwens wel trots op mijzelf dat toen ik ze hoorde praten over mij ik terug ben gegaan en op een rustige manier heb gevraagd of het over mij ging en toen ze dat bevestigden daar ook rustig even over gesproken heb. Een paar geleden zou ik dat niet hebben gedurfd
Hoe reageerden je collega's in het gesprek? Was hun houding "Oeps, betrapt, ze heeft ons gehoord", of gingen ze serieus op issues in?
Staan je collega's open om van jou te leren en ook: als je dingen niet goed doet je dit op een normale manier uit te leggen, en niet "achter je rug om" met medecollega's daarover te beginnen zonder het er met jou over te hebben? Want dat laatste is niet netjes. Gebeurt wel, helaas, en hoe slechter een organisatie geleid wordt, hoe vaker zulke dingen mis gaan.
Overigens, goed dat je dat durfde. Had je niet geweten als je dit werk niet had opgepakt.
Eeehhmmm nou ze gingen er wel op in maar ik had wel het idee dat ze zich er een beetje probeerden uit te kletsen...
Ach nog 1 week en dan is mijn 'vaste' (sinds kort want ik heb eerder geklaagd over hoe er door sommigen met mij omgegaan wordt en dat iedere x met iemand anders meelopen niet werkt) collega er weer...
Hoop voor jou dat je een beetje je plekje vindt en dat werknemers praten over een nieuwe collega, lijkt me niet zo vreemd, maar het zou wel zo netjes zijn als het niet alleen kritiek is maar dat ze je ook uitleggen hoe je sommige zaken anders moet aanpakken.
In de loop der jaren heb ik zelf verschillende mensen onder mij gehad en dan was het vrij normaal dat mijn (ploeg)baas feedback kwam vragen over de nieuwe collega, dus dat verbaasd mij niet; wel was het zo dat ik (tja ass) altijd direct ingreep wanneer ik zag dat er iets niet goed ging en uitlegde wat ze beter konden doen. Ze gewoon fouten laten maken en achteraf kritiek leveren, daar schiet je volgens mij niets mee op.
Over werken met een arbeidsbeperking: het is klote en altijd hopen dat je in een goede omgeving terecht komt. Begrijp je motivatie om te willen werken, probeer dit zelf ook terwijl ik eigenlijk niet gedwongen word door de adviserend geneesheer (vrij lijvig dossier inmiddels). Hoop dat het weer beter gaat als je vaste collega terug is uit vakantie.
Is er binnenkort een afdelingsvergadering waar je een korte intro van jezelf met uitleg van je beperking kan geven? Zodat iedereen weet wat er aan de hand is? Als je in die presentatie ook wat handvatten geeft over hoe om te gaan met je beperking zou het op mijn werk goed opgevat worden.
Klopt Moirmel, wat ik niet goed had gedaan hadden ze me ook niet uitgelegd dus ik deed maar wat. Ga ik idd wel terugkoppelen... (Ze vroegen zich overigens af of ik dat gedaan had, daar spraken ze over, net als dat ik zou hebben gezegd dat ik niet aangenomen ben voor schoonmaken. Echter dat klopte niet, ik ben nog helemaal niet aangenomen en ik heb ezegd dat het juist de bedoeling was dat ik zoveel mogelijk naar de patiënten zou gaan dus dat was uit zijn verband getrokken...)
Koekie: goed idee als ze me een contract aanbieden. (Nu zit ik nog in de proefplaatsing, duurt niet lang meer en mochten ze niet met me verder willen dan vind ik het niet de moeite. Ik heb het overigens wel aan een paar mensen verteld daar, wat ik precies heb)