Wat mag je nog wel zeggen?
Korte vraag aan de dames hier?
Wat vinden jullie dat mannen nog wel tegen vrouwen mogen zeggen?
Is een compliment geven bijv oke? Is het oke om te zeggen dat iemand mooi slank is of te zwaar? Dus niet echt seksueel getinte opmerkingen maar op het randje.
TLDR: vervelende kwestie op het werk die door personeeltekort opgelost moet worden naar tevredenheid van beiden.
Miraval schreef op 09-05-2022 om 13:37:
En die vragen en complimenten mogen van mij van iedereen met wie ik in contact kom komen.
Als uit de lichaamstaal en houding van de ander blijkt dat het oprechte interesse is, geldt dat voor mij ook. Maar mensen die menen dat ze je moeten wijzen op 'verbeterpunten', die denken dat anderen enorm op hun oordeel zitten te wachten of die met een erotische ondertoon (ben je wel 'lekker' of juist niet?) praten, die zijn toch 'gewoon' vervelend en onbeleefd? En van deze voorbeelden vind ik de erotische ondertoon persoonlijk echt wel het vervelendst. Daar zit ik op het werk over het algemeen niet op te wachten.
Bij mij, en ik denk bij de meeste mensen, geldt heel sterk: als ik iemand goed ken en vertrouw, kan hij/zij veel meer zeggen dan als ik iemand niet ken of er geen goed gevoel bij heb. Zelfs als iets 'eigenlijk' een ongepaste opmerking is, vergeef ik iemand die al 100 x een leuke opmerking heeft gemaakt heel gemakkelijk. Het is veelal een gevoelskwestie. Sommige mensen voelen dat kennelijk niet goed aan. Dat is nog tot daarentoe. Maar als hij/zij er dan op gewezen wordt dat bepaalde opmerkingen als ongepast worden ervaren, gaat het niet aan om eigenwijs te blijven vinden dat het jóuw mening is dat het wel kan. Misschien moeten de collega's die man op zijn beurt eens op negatieve opmerkingen gaan trakteren over een aspect van zijn uiterlijk. Eens kijken of hij het dan nog zo leuk/normaal/gepast/aardig vindt?
Ik heb zelf eens impulsief een hele flauwe grap gemaakt over iemands (geringe) lichaamslengte en postuur. Een leidinggevende nam me apart en wees me erop dat het bijzonder flauw was en dat deze man waarschijnlijk de hele tijd werd doodgegooid met opmerkingen en grappen over zijn geringe lengte. Ik vond dat hij daar helemaal gelijk in had en heb dat ruimhartig toegegeven aan de betreffende man. Ik heb het ook nooit meer gedaan. Het is toch gewoon helemaal niet meer leuk als je beseft dat je iemand ermee kwetst? Ik mocht die collega graag. Het was gewoon een domme opmerking.
Ik heb bij datzelfde bedrijf ooit een heel grappig misverstand gehad. Ik vroeg aan een mannelijke collega: "Hoe laat is het klaar, schat je?" Hij keek heel bedenkelijk, zei zoiets als: "Wát zei je nou tegen mij?" Na wat verward heen en weer gepraat, kwamen we erachter dat hij 'schatje' had gehoord terwijl ik 'schat je?' zei. We hebben er samen hard om gelachen.
redbulletje schreef op 09-05-2022 om 13:27:
Ik zou het raar en ongewenst vinden als je met collega's socialised in de pauze dat je het alleen over werkgerelateerde zaken zou mogen hebben qua compliment en niet iets over hoe je er uit ziet. Uiteraard niet beledigend, maar complimenteus altijd prima. Ook als je er ziekig uitziet mag daar best wat van gezegd worden, zodat je 'n opening hebt om even lekker te klagen over waardoor je niet lekker in je vel zit.
Ik ben wit, wat vaak verward wordt met 'ziekig'. Ik vind niks vervelender dan hier opmerkingen over te krijgen.
Maar complimenten over kleding, haar etc, geen probleem. Ook op het werk. Ik weet ook wel dat ik daar niet zit vanwege mijn uiterlijk. Labeltjes etc goed doen, nee liever niet. Maar dat geldt ook voor vrouwen. Kom gewoon niet aan me, want dan kom je te dichtbij😊
Mija schreef op 09-05-2022 om 14:Maar als hij/zij er dan op gewezen wordt dat bepaalde opmerkingen als ongepast worden ervaren, gaat het niet aan om eigenwijs te blijven vinden dat het jóuw mening is dat het wel kan. Misschien moeten de collega's die man op zijn beurt eens op negatieve opmerkingen gaan trakteren over een aspect van zijn uiterlijk. Eens kijken of hij het dan nog zo leuk/normaal/gepast/aardig vindt?
Iemand, ik weet niet meer wie, zei in dit topic iets in de trant van: hij hoeft het er niet mee eens te zijn. Hij hoeft het niet te gaan begrijpen. Hij moet gewoon duidelijk gemaakt krijgen dat hij de grens over gaat en dat het bedrijf dit niet accepteert.
En dat vind ik een sterke. Spiegelen, gesprekken, terugdoen, dat is allemaal leuk en aardig als je wil dat hij het begrijpt. Maar daarmee maak je je ook afhankelijk van de wil tot begrijpen van de Bokito in kwestie. En Bokito heeft allang gezegd “fuck you, het interesseert me niet wat anderen vinden, ik hanteer uitsluitend mijn eigen norm en mijn norm is dat dit best kan en anderen moeten niet zeiken”.
En hij heeft TO/het bedrijf daarmee bij de ballen want die vinden éigenlijk ook dat het misschien niet zo aardig is maar dat het eigenlijk nog net wel kan (het is immers op het randje en niet erover) en dat het vullen van het rooster op korte termijn belangrijker is dan de leegloop op lange termijn. Dat moeten zij verder weten, maar dan moet je niet verwachten dat Bokito onder de indruk is.
Ginevra schreef op 09-05-2022 om 14:45:
[..]
Iemand, ik weet niet meer wie, zei in dit topic iets in de trant van: hij hoeft het er niet mee eens te zijn. Hij hoeft het niet te gaan begrijpen. Hij moet gewoon duidelijk gemaakt krijgen dat hij de grens over gaat en dat het bedrijf dit niet accepteert.
En dat vind ik een sterke. Spiegelen, gesprekken, terugdoen, dat is allemaal leuk en aardig als je wil dat hij het begrijpt. Maar daarmee maak je je ook afhankelijk van de wil tot begrijpen van de Bokito in kwestie. En Bokito heeft allang gezegd “fuck you, het interesseert me niet wat anderen vinden, ik hanteer uitsluitend mijn eigen norm en mijn norm is dat dit best kan en anderen moeten niet zeiken”.
En hij heeft TO/het bedrijf daarmee bij de ballen want die vinden éigenlijk ook dat het misschien niet zo aardig is maar dat het eigenlijk nog net wel kan (het is immers op het randje en niet erover) en dat het vullen van het rooster op korte termijn belangrijker is dan de leegloop op lange termijn. Dat moeten zij verder weten, maar dan moet je niet verwachten dat Bokito onder de indruk is.
Ik heb weleens met zo'n Bokito gewerkt. Het hielp pas toen andere mannen er iets van gingen zeggen, naar de vrouwtjes luisterde hij sowieso niet. Vreselijke vent! Het is dat de rest van het team wel leuk was, anders was ik daar meteen weggeweest.
Fleurtje_5 schreef op 09-05-2022 om 12:55:
[..]
'Moeilijk' omdat mensen niet aan je buitenkant kunnen zien
dat je geen compliment wilt over je schoenen, je leeftijd, of zelfs
geen neutrale opmerking wilt horen.Vandaar dat ik sarcastisch die borden noemde, daar kan dan voor de duidelijkheid een tekst opgeschreven worden.
Ik vind het altijd lastig, complimenten, vooral ontvangen.
Bijv, wat heb je een leuke blouse aan (ik denk dan meteen, “ als ik hem zelf niet leuk had gevonden, had ik hem niet aangetrokken”). Het is voor mij niet belangrijk of iemand anders mijn kleding/haar/uiterlijk/woning leuk vindt, als ik dat zelf maar leuk vind. Mijn eigen mening over mijzelf, is voor mij het belangrijkst. Ik heb ook vaak de indruk dat het een opening “moet/kan “ zijn voor een gesprek. Maar ik ben dan zelf zo dat ik niet eerst hoef te vleien/slijmen om een gesprek aan te knopen.
Maar goed, ik ben ook sociaal erg onhandig wellicht in die dingen.
Caramelzeezoutchocola schreef op 09-05-2022 om 14:59:Bijv, wat heb je een leuke blouse aan (ik denk dan meteen, “ als ik hem zelf niet leuk had gevonden, had ik hem niet aangetrokken”). Het is voor mij niet belangrijk of iemand anders mijn kleding/haar/uiterlijk/woning leuk vindt, als ik dat zelf maar leuk vind. Mijn eigen mening over mijzelf, is voor mij het belangrijkst. Ik heb ook vaak de indruk dat het een opening “moet/kan “ zijn voor een gesprek. Maar ik ben dan zelf zo dat ik niet eerst hoef te vleien/slijmen om een gesprek aan te knopen.
Maar goed, ik ben ook sociaal erg onhandig wellicht in die dingen.
Nou ja, onhandig, het komt, zonder je intonatie en alles erbij te zien, wat bozig over. Alsof je het anderen kwalijk neemt als ze zeggen dat ze je blouse mooi vinden. Alsof het impliceert dat jij hun geruststelling en bevestiging nodig hebt.
Als ik zo’n compliment geef dan is het meestal een uiting van míjn gevoel. Een expressie van wauw, wat leuk of mooi. Zoals ik ook een mooie boom of een mooi schilderij of zo kan bewonderen, en daar dan ook uiting aan geef.
Ook dat je zegt dat jij het niet nodig hebt om eerst te slijmen om een contact aan te knopen, dan denk ik jeetje, wat hebben ze je aangedaan om het zo minachtend te zien? Ik zag laatst een beeldschone ketting, echt een kunstwerk! Zal waarschijnlijk ook heel duur zijn geweest. Maar als ik dan tegen diegene gezegd had “jeetje wat heb jij een schitterende ketting om”, en diegene zou dat dan opvatten als slijmen en dat ik niet in staat ben om een praatje te maken zonder stomme vleierij, daar ben ik even helemaal stil van. Nooit gedacht dat dat zo negatief uitgelegd kon worden.
(Overigens totaal off-topic voor de goede orde, want wat de Bokito van TO zegt heeft niks met complimenten te maken).
Ginevra schreef op 09-05-2022 om 15:23:
[..]
Nou ja, onhandig, het komt, zonder je intonatie en alles erbij te zien, wat bozig over. Alsof je het anderen kwalijk neemt als ze zeggen dat ze je blouse mooi vinden. Alsof het impliceert dat jij hun geruststelling en bevestiging nodig hebt.
Als ik zo’n compliment geef dan is het meestal een uiting van míjn gevoel. Een expressie van wauw, wat leuk of mooi. Zoals ik ook een mooie boom of een mooi schilderij of zo kan bewonderen, en daar dan ook uiting aan geef.
Ook dat je zegt dat jij het niet nodig hebt om eerst te slijmen om een contact aan te knopen, dan denk ik jeetje, wat hebben ze je aangedaan om het zo minachtend te zien? Ik zag laatst een beeldschone ketting, echt een kunstwerk! Zal waarschijnlijk ook heel duur zijn geweest. Maar als ik dan tegen diegene gezegd had “jeetje wat heb jij een schitterende ketting om”, en diegene zou dat dan opvatten als slijmen en dat ik niet in staat ben om een praatje te maken zonder stomme vleierij, daar ben ik even helemaal stil van. Nooit gedacht dat dat zo negatief uitgelegd kon worden.
(Overigens totaal off-topic voor de goede orde, want wat de Bokito van TO zegt heeft niks met complimenten te maken).
Zo kun je het ook bekijken maar ik snap de meerwaarde er niet van. Net als felicitaties , vind ik ook lastig om in ontvangst te nemen. Ws te maken dat ik niet in het middelpunt vd belangstellingen staan en ik me er geen houding door weet te geven. Velen wisten pas dat dat ik zwanger was geweest nadat m’n kind geboren was , bijvoorbeeld. Droeg oversized kleding en sprak er gewoon niet over. Ik was er zelf dolblij mee hoor, maar wilde daarmee niet pronken of anderen kwetsen die bijv ongewenst kinderloos zijn.
Vanmorgen bij paardrijles vind ik het wel fijn als ze opbouwende feedback of complimenten geeft , maar dat is dan iets wat ik Doe. Over mijn uiterlijk, kleding, woning ( materiële dingen ) zie ik het nut niet van in.
Ik denk dat de meeste mensen het wel leuk vinden om een compliment te krijgen.
watertoren schreef op 09-05-2022 om 16:59:
Ik denk dat de meeste mensen het wel leuk vinden om een compliment te krijgen.
Nope. Ik begin gelijk te denken wat iemand weer eens van me nodig heeft.
Hou je complimenten dus maar bij. Al helemaal als je gewoon een collega bent.
Ik vind de discussie over complimenten hier eigenlijk best wel vertroebelend. Iedereen heeft er duidelijk andere voorkeuren in en dat mag. Soms kan iets jou of een ander daarom wellicht even onaangenaam treffen, maar een beetje verdraagzaamheid en welwillendheid van beide kanten is dat vast te overzien.
Seksueel getinte of beledigende opmerkingen over je lichaam zijn van een andere orde (al helemaal op de werkvloer) en dat is waar dit topic over gaat.
Het punt van dit soort dingen is dat vaak overduidelijk is wat niet kan. Dus beter geen opmerkingen over gewicht, mooi slank, mooi vol of wat dan ook. Naast dat het gaat om een lichaam waar iemand niet altijd de invloed op heeft die ze wil (slanker of zwaarder zijn dan ze zelf willen), kan dit opgevat worden als een seksuele lading. Want waarom complimenteer je iemand over een specifiek uiterlijk?
Maar ook een opmerking over een jurk of schoenen kan heel vervelend voelen. Het hangt nl. ontzettend af van wie het zegt, hoe iemand het zegt en deze erbij kijkt etc. Ik kan van bepaalde mensen een opmerking over mijn uiterlijk/kleding prima hebben, als het idd oprecht voelt en casual gemaakt wordt. Dat ik voel dat het echt om de schoenen ging of de specifieke jurk. Maar als je het idee hebt dat iemand het vooral prikkelend of seksueel aantrekkelijk vindt en vanuit die gedachte de opmerking maakt, kan zelfs de kleinste opmerking al ongemakkelijk voelen.
Betwijfel je hoe het bij iemand valt en/of merk je aan jezelf dat je motieven niet helemaal zuiver zijn, hou je er dan verre van en beperk je complimenten slechts tot wat iemand voor het werk doet op hele neutrale basis. Gefeliciteerd met je project, heb je tof afgehandeld of iets dergelijks. Zelfs een opmerking over dat je het zonnetje van de afdeling bent en het licht gaat schijnen (niks met uiterlijk te maken) kan al raar voelen uit de verkeerde mond.
Zie je m/v collega's vooral en in de eerste plaatst als collega's en hou het neutraal en werkgerelateerd.
Eleanor schreef op 09-05-2022 om 17:28:
Ik vind de discussie over complimenten hier eigenlijk best wel vertroebelend. Iedereen heeft er duidelijk andere voorkeuren in en dat mag. Soms kan iets jou of een ander daarom wellicht even onaangenaam treffen, maar een beetje verdraagzaamheid en welwillendheid van beide kanten is dat vast te overzien.
Seksueel getinte of beledigende opmerkingen over je lichaam zijn van een andere orde (al helemaal op de werkvloer) en dat is waar dit topic over gaat.
Nou precies. Je moet het ook allemaal maar weten wat Jantje wel ok vindt en wat Janneke niet goed vindt.
Compliment over mijn bril mag wel, over mijn haar niet, over mijn broek wel over de sokken niet.
Tuurlijk gaat het, deels, over hoe iemand het zegt, maar sommigen overdrijven ook enorm hoor.
Ginevra schreef op 09-05-2022 om 14:45:
[..]
Iemand, ik weet niet meer wie, zei in dit topic iets in de trant van: hij hoeft het er niet mee eens te zijn. Hij hoeft het niet te gaan begrijpen. Hij moet gewoon duidelijk gemaakt krijgen dat hij de grens over gaat en dat het bedrijf dit niet accepteert.
En dat vind ik een sterke. Spiegelen, gesprekken, terugdoen, dat is allemaal leuk en aardig als je wil dat hij het begrijpt. Maar daarmee maak je je ook afhankelijk van de wil tot begrijpen van de Bokito in kwestie. En Bokito heeft allang gezegd “fuck you, het interesseert me niet wat anderen vinden, ik hanteer uitsluitend mijn eigen norm en mijn norm is dat dit best kan en anderen moeten niet zeiken”.
En hij heeft TO/het bedrijf daarmee bij de ballen want die vinden éigenlijk ook dat het misschien niet zo aardig is maar dat het eigenlijk nog net wel kan (het is immers op het randje en niet erover) en dat het vullen van het rooster op korte termijn belangrijker is dan de leegloop op lange termijn. Dat moeten zij verder weten, maar dan moet je niet verwachten dat Bokito onder de indruk is.
Dat was ik ook. Ik heb het geleerd met mijn jongste (puber). Die vindt ook dat het 'niet telt' als hij het niet begrijpt of er anders over denkt. In het begin praatte ik me de blaren op de tong om hem uit te leggen waarom ik iets op een bepaalde manier wilde maar dat werd altijd ruzie. Inmiddels ben ik een stuk autoritairder duidelijker: ik licht het één keer toe, wil best even met hem erover praten maar zodra het een oeverloze, vervelende discussie dreigt te worden, kap ik het af: dit is mijn beslissing. Natuurlijk is het probleem daarmee niet helemaal voorbij, maar het loopt in ieder geval niet meer zo hoog op. Het lijkt me in de kern een machtsstrijd. De Bokito wil zich door niemand iets laten vertellen. Het zou daarom ook goed kunnen werken als hij bij een overtreding lik op stuk zou krijgen in het openbaar, met wat machtsvertoon, waar de anderen bij staan: "Ik heb je al verteld dat ik dit gedrag niet wil hebben." Dat zal zijn arme egootje wel pijn doen. Dan krijg je bijvoorbeeld in het openbaar een discussie, waarbij je de baseline nog een keer neerlegt - eigenlijk meer voor de omstanders, wat zijn dan de grenzen/normen die hier in het spel zijn? - en het bij tegensputteren afkapt met iets als: 'Het maakt niet uit dat je het niet begrijpt. Ik heb met meerdere collega's gesproken over hoe ze erover denken. Niet iedereen denkt er inderdaad hetzelfde over. Maar ik heb een afweging gemaakt. Dat is mijn rol. En dit is wat ik van je verwacht.' Als hij dan ruzie gaat schoppen of toch doorgaat met zijn gedrag, weet je dat deze man geen sturing accepteert. Dat lijkt me ook buiten zijn onaangename gedrag tegen zijn vrouwelijke collega's een fundamenteel probleem voor een leidinggevende. Ik zou als leidinggevende geen trek hebben in een personeelslid wat mij loopt uit te dagen door alsmaar gedrag te blijven vertonen waarvan ik bij herhaling gezegd heb dat ik het niet wil zien. Dat gaat ook in andere kwesties problemen geven namelijk.
En waarom ik dit zeg? Omdat ikzelf vaak genoeg heb ervaren hoe het verschil tussen de twee soorten (tot nu toe alleen mannen, bij vrouwen heb ik me nog nooit seksueel ongemakkelijk gevoeld qua complimenten) mannen is. Ik was deze week op een feestje en de complimenten tussen een kennis (man) en mij vlogen over en weer. Maar deze waren oprecht en ik voelde er nul komma nul seksuele lading bij. Het ging over mijn dansmoves en hij (relatie, absoluut geen flirterig type) kon ook goed dansen. We hebben echt over die dansstijl zitten kletsen en waar hij dat geleerd had etc. Daarnaast complimenten over kleding, maar weer vanuit de 'grappig dat we dezelfde smaak muziek, dans en bijhorende kledingsmaak hebben en zijn vriendin stond er ook geregeld bij. Het was op geen enkel punt ongemakkelijk en alleen maar leuke herkenning.
Hoe anders kan het voelen als je meerdere mannen hebt die vooral lopen te slijmballen als je als vrouw binnenkomt. Of een op een als je ergens staat of samen in de lift en je dan heel ongemakkelijk voelt over die opmerking over dat jurkje dat je zo goed staat en dat het zo'n plezier is om naar te kijken tussen al die grijze outfits, dat je het liefst dat jurkje niet meer aantrekt naar het werk.
Maar ik geloof dat een man dat soort ervaringen zelf opgedaan moet hebben om te snappen hoe dat voelt.