Waarom werk je eigenlijk?

Pejeka1 schreef op 11-03-2022 om 20:32:

[..]

Daar is dus in mijn voorbeeld geen sprake van. Ze werkt al meer dan 20 jaar bij ons, is altijd aan het zeuren geweest dat elk half uur extra werken te veel was, maar de maat was voor mij gewoon vol toen ze vertelde "besloten te hebben minder te gaan werken, want dan gingen haar toeslagen omhoog en onder aan de lijn scheelt het dan bijna niks". En ja, misschien ben ik dan fout, maar dat vind ik ronduit asociaal, minder gaan werken voor de fun en dan verwachten dat de samenleving het verschil wel even bijbetaalt. Sorry dan.

Maar dat is toch ook oneerlijk.
Toeslagen zijn er voor mensen die niet meer kunnen werken, niet voor mensen die minder willen  werken. 
Wil je minder werken dan 40 uur per week? Prima maar daar hoeft de samenleving niet voor op te draaien. Dan dien je je eigen broek op te houden. 

Ik werk overigens 30 uur per week. Krijg geen toeslagen. Al zou ik alleen wonen en 30 uur blijven werken, zou ik er geen recht op hebben. 

Malibu2 schreef op 09-03-2022 om 22:46:

Salaris voor mijn levensonderhoud, een nuttige tijdsbesteding (ik moet er niet aan denken constant thuis te zitten), voldoening, sociale contacten, uitgedaagd worden op meerdere vlakken, leren, de samenleving heeft er wat aan, het geeft me (meestal) energie en door te werken geniet ik juist meer van vrije dagen en vakanties.

Precies dit

Je werkt om je onkosten te betalen en om wat bij te dragen aan de samenleving. . Hoe hoog je kosten zijn, dat heb je een beetje (!) zelf in de hand. Maar uitsluitend werken vanwege het geld dat je ervoor krijgt, voelt voor mij magertjes. Ik wil graag dat werk zinvol aanvoelt, dat ik het met plezier kan doen. en dat geldt voor zowel betaald als onbetaald werk.

Dag in de uit netflixen en een beetje in huis tutten - dat voelt voor mij als jammer van die snel voorbijschietende jaren op deze aarde. Ik wil er graag wat van maken, al is het op heel bescheiden schaal.

vakantie/ weekend valt pas op als je de tijd op een andere manier kunt invullen dan op werkdagen.

Muurbloem1985 schreef op 11-03-2022 om 20:09:

Ook vind ik werk vaak zo een druk geven, men zegt het hoor bij het leven werken, maar is dat wel zo? Waarom is dat zo?

Ik denk dat je heel blij bent dat er mensen aan het werk zijn. Ik vermoed dat er weinig te Netflixen valt als je de hele dag bezig bent met eten verbouwen, kleding maken, waterput slaan. En ook ja....als er niet gewerkt wordt moet je ook nog je eigen serie produceren,  tv maken, acteren. Allemaal werk lieve schat...dat hoort bij het leven.

Zou willen dat ik normaal kon werken. Er plezier en zingeving uit halen, talenten ontwikkelen. Gezellig contact met collega's.
Helaas ging ik er weer eens onderdoor en vroeg ik me inderdaad af waarom ik werkte al het niets van bovenstaande opleverde. Het enige wat het opleverde was dat ik niet meer functioneerde. Conclusie, dan mankeer je wat. Dan ga je echt niet voor de lol thuis zitten.

Ik ben echt oprecht zo blij en dankbaar dat ik na de dood van mijn man 6 jaar geleden niet weer hoef te gaan werken. Wat dat betreft kan ik mijn oude leven voort zetten en ruim leven. Ik ben nu 29 jaar thuis en zou het verschrikkelijk vinden als ik zou moeten gaan werken omdat het financieel moet. Gelukkig is dat niet zo. Buiten mijn gezondheid ben ik daar het meest blij en dankbaar voor in het leven.

Tja “waarom werk je eigenlijk” kan als vraag heel filosofisch van aard zijn, zoals iemand hier al stelde: als je niet je eigen eten wilt verbouwen en je eigen huis bouwen en je eigen kleding maken enzovoorts, dan ga je de tijd die je daar niet aan besteed, ruilen voor de tijd die je besteedt aan dingen waar je goed in bent en die je graag doet. En die ‘ruilbaar’ zijn; er moet wel vraag naar zijn. 

Ik ruil mijn talenten en als ik werk, heb ik wat van mezelf te geven.

Werk vraagt daarnaast nóg een talent: meestal iets qua omgangsvormen, prioriteiten stellen, communicatie, kunnen samenwerken. Dat wordt niet altijd expliciet gevraagd maar daar zie ik mensen in tekortschieten en op uitvallen. Niks mis met hun handen en toch raken ze niet aan het werk omdat de ‘soft skills’ ontbreken.

En dan heb je nog mensen die eigenlijk ziek zijn of overbelast. Binnen die groep zijn er mensen die zélf niet helder hebben wat er aan de hand is, vooral als het om mentale overbelasting gaat. Dat is hier ook al een paar keer geopperd, dat iemand wil gaan Netflixen en ik kan me indenken dat er iets heel anders achter schuilgaat!

Ik betaal graag belasting voor mensen die niet meekunnen in deze maatschappij, dat heet sociaal zijn en voor elkaar zorgen. Ik zou me schamen in zo’n rijk land te wonen en iemand geen dak boven zijn hoofd en warme maaltijd te gunnen. Die minderheid die daar dan misbruik van maakt, jammer dan, ik zou het erger vinden als iemand die het wél nodig heeft, geen hulp ontvangt. Dat is volgens mij nog altijd de meerderheid.

Ik ben het er helemaal mee eens dat ons sociale vangnet (dat de afgelopen decennia toch al behoorlijk uitgekleed is) belangrijk is en ik heb er geen probleem mee dat mensen die er écht een beroep op moeten doen, daar ruimhartig in opgevangen worden. Maar juist dáárom zint het me niet dat iemand die kerngezond is ervoor kiest minder te gaan werken met de redenering: dan krijg ik toch lekker meer huur- en zorgtoeslag en andere tegemoetkomingen, dus financieel scheelt het bijna niks, dus ik ga lekker een paar dagen in de week freewheelen. Waaróm zint me dat niet? Omdat je dan een beroep doet op voorzieningen die voor mensen zijn bedoeld die het écht nodig hebben en omdát jij dus onnodig uit die pot graait, blijft er minder over voor die mensen die het écht nodig hebben. 

Redenen als leven is tekort, stress werk.  Het leven van toeslagen kan juist stress opleveren. Ik ben blij met mijn werk...ik kan mijn huis betalen, de hogere prijzen hebben wel invloed op mijn luxe artikelen maar niet op de basis.  Dat kunnen we betalen.  Dat scheelt een hoop stress hoor.

En gelukkig dat ik werk..ik werk in de psychiatrie en dat is dankbaar werk. Niet werken is niet altijd een keuze. 

Maar als je je afvraagt waarom mensen werken, leven is te kort dan besef je niet dat er altijd mensen voor jou aan het werk zijn. Om je te verzorgen als je ziek bent, om je blij te maken op een terrasje. Je huis aan het bouwen,  je te voorzien van je boodschappen. 

En als werken stress oplevert dan heb je keuzes...andere baan, gesprekken aanvragen. Zoek werk waar je wel energie van krijgt....

@Pejeka1:

Misschien is het voor jou een goede gedachtenoefening om eens af te vragen waarom het zo normaal is dat we nu allemaal voltijds werken om een normale levensstijl aan te houden.
Hoe komt het dat we ondanks de efficiëntere productie, de automatisatie, de robotificatie, nu meer uren betaalde arbeid leveren per gezin dan onze grootouders deden? 

Ik begrijp heel goed dat mensen ervoor kiezen om minder uren te werken en dat er een groep is die de huidige werkdruk niet meer aan kan. Heel concreet voorbeeld: toen ik begon te werken in de bakkerij op mijn 16de, hadden we in de weekendnachten 4 personeelsleden, door efficiëntere werkmethodes en het opvoeren van de werkdruk stond ik daar uiteindelijk (twintig jaar later) nog met 1 collega terwijl de productie zelf een stuk hoger lag dan toen we nog met vier werkten. Terwijl ik mij daar jarenlang heb kapotgewerkt, zit ik ondertussen met een ziekte-uitkering en een deeltijdse baan (omdat meer momenteel niet haalbaar is), terwijl de eigenaar ondertussen zijn derde woning heeft gekocht.
Waar ging die productiewinst naartoe? Naar de zakken van de eigenaar en ik vrees dat dit in tal van sectoren speelt. 

Valdemar schreef op 12-03-2022 om 16:34:

@Pejeka1:

Misschien is het voor jou een goede gedachtenoefening om eens af te vragen waarom het zo normaal is dat we nu allemaal voltijds werken om een normale levensstijl aan te houden.
Hoe komt het dat we ondanks de efficiëntere productie, de automatisatie, de robotificatie, nu meer uren betaalde arbeid leveren per gezin dan onze grootouders deden?

Ik begrijp heel goed dat mensen ervoor kiezen om minder uren te werken en dat er een groep is die de huidige werkdruk niet meer aan kan. Heel concreet voorbeeld: toen ik begon te werken in de bakkerij op mijn 16de, hadden we in de weekendnachten 4 personeelsleden, door efficiëntere werkmethodes en het opvoeren van de werkdruk stond ik daar uiteindelijk (twintig jaar later) nog met 1 collega terwijl de productie zelf een stuk hoger lag dan toen we nog met vier werkten. Terwijl ik mij daar jarenlang heb kapotgewerkt, zit ik ondertussen met een ziekte-uitkering en een deeltijdse baan (omdat meer momenteel niet haalbaar is), terwijl de eigenaar ondertussen zijn derde woning heeft gekocht.
Waar ging die productiewinst naartoe? Naar de zakken van de eigenaar en ik vrees dat dit in tal van sectoren speelt.

We zijn het niet oneens, zeker waar het gaat om het feit dat leven van één inkomen, zoals onze ouders en grootouders wél konden, tegenwoordig vrijwel niet meer mogelijk is. Iets is er scheefgegroeid op dat vlak.

Aan de andere kant: mechanisering en introductie van machines om handkracht te vervangen, is al sinds honderden jaren aan de gang. Van de eerste hijskranen die in de late Middeleeuwen opeens veel efficiënter schepen konden lossen, tot de stoommachines uit de late 18e eeuw en de elektriciteit in de 19e/20e eeuw aan toe.

Waar het mij om gaat (en ik heb het nu niet over jou) is dat ons sociale vangnet een verworvenheid is waar we met gepaste terughoudendheid mee moeten omgaan om het in stand te houden voor mensen die er daadwérkelijk uit noodzaak een beroep op doen. En dan besluiten dat je voor de fun minder wilt gaan werken en dat de samenleving (lees: dat sociale vangnet) dan maar moet opdraaien voor jouw extra vrije tijd, vind ik asociaal. In mijn ogen is dat gewoon stelen: stelen van de mensen die dat geld door wél de eigen broek op te houden, moeten opbrengen, en stelen van de mensen die uit noodzaak zijn aangewezen op toeslagen en tegemoetkomingen.

Valdemar schreef op 12-03-2022 om 16:34:

@Pejeka1:

Misschien is het voor jou een goede gedachtenoefening om eens af te vragen waarom het zo normaal is dat we nu allemaal voltijds werken om een normale levensstijl aan te houden.
Hoe komt het dat we ondanks de efficiëntere productie, de automatisatie, de robotificatie, nu meer uren betaalde arbeid leveren per gezin dan onze grootouders deden?

Dat kan je toch niet vergelijken. Omdat onze levensstandaard enorm is vergroot moeten we  meer werken om te kunnen financieren wat we allemaal willen hebben en willen doen. Als je zoals onze grootouders geen auto, televisie, wasmachine, droger, vaatwasser, electrische fietsen, mobiele telefoons, i-pads, internet, abonnementen, vakanties naar het buitenland en weet ik veel wat ze allemaal vroeger niet hadden nu ook niet zou hebben dan zou je af kunnen met hetzelfde aantal arbeidsuren als vroeger hoor. Alleen mensen willen tegenwoordig veel meer en dat zal ergens van betaald moeten worden.