Twijfels weer gaan werken

Ik begrijp de situatie. En op basis van eigen ervaringen zou ik als de malle doorzoeken. Mijn ervaring is dat detacheringsbureau’s wel bijna iedereen in dienst nemen en je vaak binnen een maand een baan bezorgen. Maar er zitten wel cowboys tussen. 
en interne plekken tsja daar moet je geluk mee hebben. Eind 2019 werd ik (onverwacht) ergens intern (overheid) aangenomen maar verder merk ik ook dat de sollicitaties niks worden of dat ik mails krijg van waarom ik uit de 45 kandidaten niet ben geselecteerd voor de eerste ronde… 
En als je salaris zo laag is dat je er niet van kan leven (financiele problemen krijgen? Als je nu al moet rondkomen met vergoeding van de kindersport…) mag je dat ook best aangeven. Al weet ik niet of in jouw branche er 45 in de rij staan voor dezelfde functie. 
Ik ben wrs nog “starter” en heb inmiddels al drie contracten op drie plekken gehad: 

- 1x detachering met concurrentiebeding
- 1x intern voor een jaar die niet werd verlengd 
- 1x detachering waar ik nog zit maar waar steeds mensen vroegtijdig vanaf worden gehaald 

Die eerste wilde duidelijk zichzelf beschermen omdat zij geen 13de maand betalen en maandelijks bruto bijna de helft minder dan bij hun concurrenten. Raar bureau ook, het was meer een soort omgekeerde payroll want je had op het doorgeven van uren er helemaal geen contact mee. 
Onderling dachten wij dat zo’n beding niet geldig kan zijn, maar als ze erachter komen dat je die overtreedt kan je daar wel ontzettend gezeur mee krijgen. 
godzijdank vond ik een nieuwe interne baan die vier dagen voor de einddatum van mijn contract begon. Veel beter salaris, ik moest toen alleen wel de zorgtoeslag van 2020 wel terugbetalen.  

Die interne baan had een prima salaris maar was wel echt een …. Werkplek. Ik ging in die tijd steeds al elders solliciteren maar helaas het zat door corona niet mee. 
Hierna had ik een tijdje een WW en ben ik  al de eerste maand (na toen al wat afwijzingen na eerste ronde sollicitaties) vanuit het UWV benaderd door een detacheringsbureau. Dat bureau heeft wel een normaal, met intern, vergelijkbaar salaris. Er is ook veel contact mee in de zin van praten over of de opdracht nog bevalt en wat je in de toekomst wil. En er is wel echt een community van medewerkers van dit bureau.
Enige nadeel is dat ze zeggen dat je een contract tot xx hebt en vaak voortijdig besluiten mensen eraf te halen omdat de werkplek ze ineens niet meer nodig heeft. Maar dat wordt letterlijk altijd opgelost door onze detacheerder door hen een nieuwe opdracht aan te bieden. En als je even geen opdracht hebt krijg je iets van 70% van je laatste salaris doorbetaald. Was bij die eerste detacheerder zeker niet het geval (wrs ook een reden voor een concurrentiebeding)

Renmuis schreef op 19-07-2021 om 21:09:

Waardeloos, die armoedeval. Ik kan me voorstellen dat je twijfelt. Het is toch eigenlijk altijd beter om weer te gaan werken, ook als je in eerste instantie minder overhoudt (denk aan pensioen opbouw, sociale zekerheid, cv etc). Als je niet op de schopstoel zit, zou ik wel uitkijken naar een baan die in ieder geval perspectief biedt: dat je of door kan groeien binnen het bedrijf, of je netwerk uitbreiden, of (snel) perspectief op een hoger salaris, of een boost voor je cv.

Waardeloos idd die armoedeval. Ik begeleid mensen met financiële problemen en ben er goed mee bekend. En bij een goed inkomen, kun je best een tijd met €200 minder rondkomen. Maar op een minimum nivo zijn zulke bedragen te veel. Dan is het de keuze tussen je kind wel of niet kunnen laten sporten.

Ik zou je situatie idd proberen te gebruiken om (zelf) kritisch door te zoeken naar wat beter betaald of met perspectief waardoor je na 1 a 2 jaar wél duidelijk een verschil voelt en het ook geen pijn meer doet. Of investeer in jezelf met cursussen, waardoor je misschien net wat beter aansluit bij de markt en je kansen vergroot op inkomen of perspectief. De markt is nu vrij gunstig. Er zijn veel vacatures, dus dat geeft je misschien ook wat onderhandelingsruimte.

Want op de lange termijn is een baan wél lonend. Voor je ontwikkeling, voorbeeld voor je kinderen, sociale contacten, pensioen en uiteindelijk ook voor een hoger inkomen. Want je uitkering zal altijd op dit nivo blijven en de kosten zullen alleen maar groter worden met ouder wordende kinderen. En als je kinderen 18 zijn, vervallen alle extra's en gaat je uitkering alleen maar (flink) naar beneden. Dan wordt het sappelen.

fijn! Je zult wel opgelucht zijn. Veel plezier en succes.

Ik heb een aantal collega’s die vanuit de bijstand verplicht bij mijn werkgever moesten komen werken. Ze zijn van ongeveer 1100 netto bijstand naar 2100 netto arbeidsloon gegaan maar door wegvallen toeslagen en zo hebben ze nauwelijks meer te besteden. Pensioen wordt pas opgebouwd als je een half jaar in dienst bent en stelt momenteel nauwelijks wat voor. Alleen de moeders met kinderen die ook KGB blijven krijgen gaan er eigenlijk op vooruit. Het is echt absurd dat je tegenwoordig een (ver) bovenmodaal salaris moet hebben om erop vooruit te gaan omdat alles gecorrigeerd wordt met die toeslagen. (Of je zelfs achteruit kunt gaan zoals TO?) 
Ik moet er wel niet aan denken om behalve mijn arbeidsloon ook nog andere inkomsten te hebben. Ik zou het hele overzicht kwijtraken. Een tijd terug was hier een hele discussie over een vrouw met kinderen van wie het water was afgesloten. Ze zat in de bijstand en was het zicht op de financien kwijt. Zou ik ook zijn als ik bijstand, zorgtoeslag, huurtoeslag, kinderbijslag, KGB en weet-ik-veel welke inkomstenbronnen meer naast elkaar zou hebben